We worden in Nederland steeds ouder. De levensverwachting van de dertigers van nu is naar ik meen 100+. Gisteren hadden we op mijn werk (ik deel met 4 andere vrouwen van tussen de 45 en de 63 jaar een werkkamer) een gesprek over de zorgen over oude mensen en hoe de zorg in de toekomst vormgegeven wordt. Aanleiding is dat de zelfstandig wonende ruim 100+ moeder van een collega tijdelijk opgenomen is in een verpleeghuis. De moeder vindt het vreselijk en wil naar huis. Dat kan nu niet vanwege zowel lichamelijke als geestelijke problemen. Wat als ze als 100+-er weer naar huis kan? Is dat ook maar enigszins verantwoord op die leeftijd? De dochter had grote zorgen over de toekomst van haar moeder. Als de moeder weer naar huis moet, dan voelt ze zich bijna gedwongen om bij de moeder te gaan wonen.
Het gesprek kwam op de afbouw van de zorg in verzorgingshuizen. Er zijn hoe langer hoe minder plaatsen in verzorgingshuizen. Waar moeten wij naar toe als wij zo ver zijn dat we niet meer zelfstandig in ons huis kunnen wonen, ook niet met regelmatige thuiszorg en mantelzorg over de vloer?
Deze moeder kreeg mantelzorg van haar dochter, die op 30 km afstand woont en van de 80+ buurvrouw. Die buurvrouw kwam iedere dag de krant brengen en ondertussen ook even poolshoogte nemen van de situatie van de 100+ moeder. Daarnaast kwam de thuiszorg iedere dag even langs.
Maar hoe komt het in de toekomst? Bijna alle volwassenen tussen 20 en 70 zullen aan het werk zijn. Ze hebben gezinnen en een drukke werkkring. Komt het er op neer dat we aangewezen zijn op mantelzorg van een buurman/buurvrouw die net wat jonger of in ieder geval net wat fitter is dan jij?
Nederland is welvarender dan ooit en toch wordt de zorg voor ouderen steeds magerder. Voornamelijk door het beleid dat ouderen tot op hoge leeftijd, ondanks allerlei gebreken, gedwongen worden om thuis te blijven wonen. Er is enorm veel bezuinigd op de ouderenzorg.
Toen mijn grootouders 65 jaar werden, ontvingen ze AOW en schreven ze zich in voor het bejaardenhuis. Mijn ene oma trok vanaf haar 70e in een bejaardenhuis. De andere oma was iets ouder. Mijn opa's waren toen al overleden. Beide oma's hebben ongeveer 15 jaar in een bejaardenhuis gewoond en zijn daar overleden. Ze "aten" in die jaren hun koophuis op, dat verkocht was toen ze in het bejaardenhuis gingen.
Maar hoe komt het met ons, de "oudere jongeren" geboren tussen 1950 en 1970 of daarna?
Mijn kamergenoten waren heel somber over dit perspectief en somberden over een zelfgekozen dood voor als het echt niet meer ging en wilden er nog helemaal niet aan denken.
En ik?
Ik hoop zo lang mogelijk fit genoeg te blijven om thuis te kunnen blijven wonen.
En wat daarna?
Daar heb ik niet een goed antwoord op. Misschien wonen bij een van mijn dochters of toch kiezen voor een snel einde?
Net als mijn collega's wil ik dáár nog helemaal niet aan denken.
vrijdag 14 december 2018
Wat gebeurt er met ons als we 100+ zijn?
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik las, dat al die thuiszorg voor mensen,waar geen verzorgingstehuis meer voor is bijna net zo duur is als die vroegere huizen. Triest.
BeantwoordenVerwijderenWij zijn dit najaar verhuisd naar een "seniorenwoning" in 1990 gebouwd door een woningcorporatie omdat de gemeente vond dat er woningen gebouwd moesten worden voor ouderen. Deze worden nu als huurders eruit gaan verkocht. Wij kochten er dus een.. een badkamer op de begane grond (nu in gebruik als bergruimte en een slaapkamer beneden nu eetkamer. Boven 2 slaapkamers en bergkast en kleine badkamer waar we ook een toilet maakten. Meer dan groot genoeg voor ons nu en met de mogelijkheid om hier heel oud te worden. Gisteren op een verjaardag kreeg ik van verschillende mensen te horen dat ik leef vanuit angst en controle wil hebben over alles, omdat wij nu kerngezond en pas 59 en 63 deze stap al gezet hebben. Voor ons geldt.. regeren is vooruitzien. We woonden in een veel te groot huis, dit huis is veel meer gericht op de toekomst en voor nu al fijn wonen, want aan de rand van de stad, met natuur op 200 meter afstand. Bushalte, winkels, gezondheidscentrum enz. op minder dan 1000 meter. Op onze leeftijd was verhuizen/verbouwen nog prima te doen. Ook het aangaan van nieuwe contacten gaan nog lukken. Vanaf nu wonen we veel goedkoper, met een leuke prima bij te houden kleine stadstuin en wij zijn blij deze stap op dit moment in ons leven gemaakt te hebben. Wat ik juist vaak zie is dat mensen dingen op hun beloop laten en dan geconfronteerd worden met situaties waarin kiezen veel moeilijker is geworden. Bieke
BeantwoordenVerwijderenIk vind het rare reacties op dat verjaardagsfeest. Het gaat niet over angst en controle, maar over een reële visie op de toekomst. Verstandig vooruitzien heet dat!
VerwijderenJullie hebben groot gelijk om dit nu "al" te doen! Wij hebben vorig jaar ons eerste huis gekocht, badkamer en slaapkamer beneden, midden in het centrum met allerlei voorzieningen! En ik was toen 37 en mijn partner 50...Wij hebben dit heel bewust gedaan, zodat we hier, hopelijk, gezond oud kunnen worden zonder heftige aanpassingen te hoeven doen!
VerwijderenOok wij hebben in 2009 gekozen voor een kleine senioren woning 58 en 62 jaar jong .Alles is hier op loop afstand bereikbaar en dat voelt gewoon heel prettig .Ook hier een kleine voor en achtertuin die goed bij te houden zijn en een heerlijk rustige omgeving .Het voelt prima voor ons
VerwijderenIk heb een aantal maanden in een verpleeghuis gelegen en ben nu weer thuis met thuiszorg.Dat loopt helemaal niet soepel. Veel zorg komt op mijn man neer en ook de medische kennis schiet te kort.
BeantwoordenVerwijderenHet komt er op neer dat ik de hele dag alleen thuis ben en zit te wachten op de thuiszorg. In het verpleegtehuis was het veel gezelliger: samen eten, therapien, koffiedrinken, mopperen en natuurlijk als nadeel geen privacy! Maar toch.
Ik hoop over enig tijd weer zelfstandiger te kunnen worden, ik ben nog jong (52!), maar als dit mijn laatste levensfase was, dan 100x liever ineen verzorgingshuis dan alleen thuis en afhankelijk van thuiszorg.
Marijke.
Ik snap nooit zo goed waarom een bejaardenhuis duurder zou zijn, als je huur voor je kamer/appartement aan het huis betaald en de zorg betaald krijgt uit de zorgverzekering (net als nu de thuiszorg) is het toch niet duurder? Hoogstens de extraatjes als samen koffie drinken en eten etc. maar daar zou je een eigen bijdrage voor kunnen vragen (thuis betaal je ook voor je boodschappen en uitjes tenslotte). Bovendien los je zo voor een deel een ander groot probleem mee o: er komen veel huizen vrij voor jongeren die nu geen woning kunnen vinden en waarvoor nu op stel en sprong heeeeeeel veel moet worden bijgebouwd.... Of zie ik dingen over het hoofd?
BeantwoordenVerwijderenWeet je wat je betaald om in een verzorgingstehuis te mogen wonen, je houd dan echt niet meer veel over, zeker als je alleen maar AOW hebt.
VerwijderenOver mensen met een eigen huis maar te zwijgen. Ken iemand die krijgt nog 5 euro AOW en mag iedere maand ruim 1000 euro bij leggen van haar spaarcentjes. Ook het wassen van de kleding moet betaald worden er blijft in ieder geval niet veel over.
Het klopt dat een verzorgingshuis duur is. Mijn moeder had vermogen, en moest daarom maandelijks aanzienlijk meer betalen dan mijn netto salaris. Ze teerde iedere maand flink in op haar vermogen. Op zich ook terecht hoor, want waarom zou het verblijf uit gemeenschapsgeld betaald moeten worden als je zelf geld hebt?
VerwijderenHet is toch niet fair dat je 40 jaar 'zuinigaan' doet, een spaarcentje met veel moeite opbouwt, en het verzorgingshuis dat er in max. 10 jaar doorheen jast. Maak er dan je kinderen blij mee...
VerwijderenHet is toch niet eerlijk dat de gemeenschap jouw verblijf in een verzorgingshuis moet betalen als je zelf voldoende geld op de bank hebt staan? Als je kinderen zo op je geld zitten te wachten, dan moeten ze je maar in huis nemen.
VerwijderenHet gaat erom dat de eigen bijdrage in verzorgingshuizen excessief hoog is. Alsof men zo snel mogelijk de spaarcenten wil opmaken.
VerwijderenAls de tocht naar het verzorgingstehuis gemaakt moet worden moet je zorgen dat je geen spaarcenten op je rekening hebt staan. Dan blijft je Eigen bijdrage het laagst. En zeker niet je huis opeten. Daar zijn andere manieren voor.
BeantwoordenVerwijderenJe kunt de opbrengst van je huis schenken aan je kinderen bijv.
BeantwoordenVerwijderenDie leeftijd van 100+ geldt zeker voor het noorden/oosten vh land. Hier in de randstad vallen de hardwerkende mannen meestal voor hun 65e om. Te veel stress/ongezonde lucht..
BeantwoordenVerwijderenOveral zijn mensen die vroegtijdig overlijden. Rokers hebben veel kans om voor hun 65e te sterven aan kanker, een kwart van de rokers is dood voor hun 65e jaar. In Noord-Nederland lijden mensen ook aan stress.
VerwijderenMisschien is hier wel wat gezondere lucht dan in de randstad, maar omdat de wind meestal vanaf de Noordzee waait, valt het met die luchtvervuiling misschien ook wel wat mee.
Ja klopt, maar die hoge gemiddelde leeftijd waarop wij overlijden die de overheid ons voorspiegelt klopt van geen meter. Alles om de AOW leeftijd maar te blijven opkrikken. En geldt die max. leeftijd voor zowel man als vrouw? Er is echt een verschil van 5 jaar.. Te zot dat havenpersoneel, bouwvakker e.d. door moeten tot 68
VerwijderenIk vraag me vaak af hoeveel tijd de thuiszorg/wijkverpleging kwijt is met reizen van de ene patient/client naar de volgende. Stukje met de auto, parkeerplekje zoeken, of met de fiets, met de lift, de galerij af, jas uit...... en vervolgens weer aan, galerij af, met de lift naar beneden etc. Veel efficienter als alle clienten op dezelfde locatie zijn. Mijn moeder heeft tot haar overlijden "zelfstandig" gewoond terwijl ze in feite niets meer zelf kon. Alleen in een stoel zitten. En zo'n 5 keer per dag iemand van de thuiszorg die haar uit bed haalde, naar het toilet bracht meerdere keren en 's avonds (nou ja, om half 9 !) naar bed bracht. Ik hoop dit zelf nooit mee te hoeven maken.
BeantwoordenVerwijderenEen levensverwachting van 100 voor een 30-jarige lijkt me wat veel. Volgens het CBS had een 65-jarige in 2017 nog een levensverwachting van ruim 20jaar, de vrouwen iets meer, de mannen iets minder.
BeantwoordenVerwijderenHet antwoord op hoe we de zorg over pakweg 30 jaar gaan organiseren op een manier dat het prettig en bereikbaar is, is volgens mij nog niet gevonden. Op je 60e ofzo wat kleiner gaan wonen lijkt sowieso prettig of je moet het fijn vinden om een veel te groot huis te onderhouden en schoon te houden. Of anders misschien je status ontleent aan de grootte van je huis. In dat geval zou ik zeggen: na 60 jaar nog niet zoveel geleerd..
Ach Groen links had toch een voorstel om als een leven meer dan 80 duizend per jaar kost dat ze dan maar een shot moeten hebben .Er zijn al ouderen die onder de douche de maanden van het jaar achterstevoren af gaan tellen om maar scherp te blijven en zo mee te mogen kunnen doen . Hartverscheurend en schrijnend
BeantwoordenVerwijderenAls mantelzorger voor mijn moeder én mijn zwaar gehandicapt kind die nog thuis woont én een betaalde baan buitenshuis (want de kachel moet wel branden) weet ik hoe zwaar het is om zorg te moeten verlenen. Doordat ik nu al zo moe ben hoop ik eerlijk gezegd niet dat ik 100+ word. Ik weet dat het negatief klinkt. Bij mijn kind inwonen is geen optie. Dan maar een zelfgekozen dood, min of meer opgelegd door de overheid? Omdat je anders te lastig bent en te duur wordt als je niet meer productief bent? Wat een "samen"leving staat ons te wachten als dit waarheid wordt.....
BeantwoordenVerwijderenJouw zwaargehandicapt kind heeft een PGB daar zou je hulp voor in kunnen huren. Mijn neef, in eenzelfde situatie als jij, doet dat ook en ontlast daarmee zichzelf!
VerwijderenYep, niet dat dat niet belastind is,dat zorgdoolhof...
Verwijderenhttps://demonitor.kro-ncrv.nl/uitzendingen/het-zorgdoolhof-voor-kinderen
We durven niemand in dienst te nemen want als het pgb weer verandert of verdwijnt ben je wel verantwoordelijk als werkgever zijnde met ontslagregelingen en dergelijke. Of als de hulpverlener ziek is kan het zijn dat je dan nog 2 jaar door moet betalen voor de zieke werknemer en daarnaast nog een nieuwe hulpverlener in moet zetten. Dat kan ik niet betalen, ik ben blij dat ik zelf (met moeite) zonder schulden zit. En die toestanden als in 2015 toen het pgb op de schop ging en hulpverleners maanden lang niet werden uitbetaald. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben.
VerwijderenIk werk zelf in de thuiszorg. Op een avondroute hebben we 15 cliënten te helpen en bij ziekte van een collega meer. Het is inderdaad auto parkeren zorg verlenen en door. Daarom komt t voor dat men soms om half 9 op bed gelegd wordt omdat wij ook niet anders kunnen. Al met al wordt het er niet beter op.
BeantwoordenVerwijderenRespect! Hoe doen jullie dat? Ik ben ruim een uur bezig met mijn kind om de medische en verzorgende taken uit te voeren. Dat zijn ook taken waarbij verpleegkundigen een BIG registratie nodig hebben als wondverzorging etc. Het is dan niet zo dat ik loop te treuzelen of zo. En als er gedoucht moet worden ben ik wel 2 uur bezig.
VerwijderenIk ben pas 52, maar alleen, ben in 2014 in een appartement gaan wonen, alles gelijkvloers.
BeantwoordenVerwijderenIk weet nog hoe moeilijk het was om een plek te krijgen voor mijn demente moeder, een wachtlijst en daaarna 2500 euro per maand betalen!
Als ik straks niet meer voor mij zelf kan zorgen hoop ik dat ik op een humane manier euthanasie mag plegen?
De verzorgingsstaat is afgebroken, het is ieder voor zichzelf, de ik, ik, ik maatschappij!