Ik kom al jaren in dit ziekenhuis voor behandelingen en controles bij oogheelkunde, namelijk sinds de herfst van 1970, nu al weer bijna 50 jaar geleden.
In dit ziekenhuis liggen op de IC coronapatiënten uit het hele land en natuurlijk ook uit de regio.
Eenmaal binnengekomen keek mijn ogen uit! Binnen ging alles er heel anders aan toe.
Toen ik door de draaideur was, moest ik mijn handen desinfecteren en mij werd door iemand met een mondmasker gevraagd wat ik kwam doen en of ik ziekteverschijnselen had. Ze noteerde dat ik naar de polikliniek oogheelkunde ging.
In de hal zijn verschillende winkels, die waren allemaal dicht. Er heerste in deze hal een enorme rust. Anders is het er altijd druk tot heel druk. Nu waren er bijna geen mensen en van de mensen die er waren, droegen de meesten een mondkapje. Mij was geen mondkapje aangeboden, dus het waren patiënten die zelf een mondkapje meegenomen hadden of medisch personeel dat een mondkapje droeg.
 |
| Hoofdingang UMCG |
De wachtruimte was veranderd. Overal lijnen op de vloer, kunststof schermen en stoelen die steeds in tweetallen stonden opgesteld voor de patiënten met hun begeleider. Nu heb ik in die krap 50 jaar nog nooit een begeleider bij mij gehad, alleen de allereerste keer was mijn vader mee, maar de meeste patiënten hadden wel een begeleider bij zich. Ik gebruikte de andere stoel voor mijn tas. Anders zijn er tijdschriften om de tijd mee te doden, maar nu was er niets. Daar had ik rekening mee gehouden, het leek mij onwaarschijnlijk dat er tijdschriften beschikbaar zouden zijn. Ik had daarom een boek mee genomen.
Tot mijn verbazing droegen heel veel patiënten om mij heen een mondkapje, ook twintigers en dertigers. Een oogziekte is geen ziekte die een mens extra kwetsbaar maakt voor corona, dus ik had eigenlijk niet verwacht zo veel mondkapjes te zien!
Ik kreeg door al die mondkapjes het gevoel in een heel gevaarlijk gebied te zijn beland, een gebied waar je ieder moment een gevaarlijke ziekte op kon lopen! Niet fijn!
Ook de controle was anders, eigenlijk vrijwel contactloos, geen hand bij binnenkomst, geen formulieren dus en ik moest zelf mijn oog afdekken bij het lezen van letters. Het enige dat de oogarts wel deed, met een gehandschoeide hand, was mijn oogleden wat omhoogtrekken bij het onderzoek. Maar dat was het ook wel!
Verbazend was overigens wel dat mensen met mondkapjes naar de WC gingen en daarbij gewoon met hun blote handen de deurkruk van de toiletruimte beetpakten. Ook als ze na gebruik van de toilet en dus na het handen wassen, de toiletruimte weer verlieten!
Bijzonder!
Resultaat van de controle was geruststellend: mijn ogen waren niet achteruit gegaan, alles was prima. Oogdruk goed, geen netvliesproblemen en geen vaatbloedingen. Ik heb een klein beetje nastaar op 1 oog, maar die was gelijk gebleven aan een jaar geleden.
Zo zie je maar dat het bijna onmogelijk is om evt.besmetting te voorkomen.Ik pak zo'n deurkruk aan met een zakdoekje. En heb een flesje gel in mijn tas. Maar draag geen mondkapjes.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat alles goed is met je ogen! Ik wist helemaal niet dat je na een staaroperatie nog weer nastaar kunt krijgen!
BeantwoordenVerwijderen;-) Ik zie hier soms mensen fietsen met mondkapjes op - en die gedragen zich dan zó in het verkeer dat je volgens mij véél risicovoller bezig bent, dan wanneer je zonder mondkapje op gewoon voor het rode licht zou wachten, of je hand uitsteken.....
BeantwoordenVerwijderenVoor de coronacrisis raakte ik deurkrukken van openbare toiletten ook nooit aan. Ik gebruik mijn mouwen of een papiertje in de zomer als ik geen blouse of jas aan heb. Ik heb dat altijd onhygiënisch gevonden.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk is het aanraken van deurkrukken een uitgestelde manier om iemand een hand te geven. Je raakt daarmee de hand aan van je voorganger. En in tegenstelling tot het beleid in de supermarkt, waar de winkelkarren steeds gereinigd werden, werden de deurkrukken en armleuningen van stoelen niet na ieder gebruik gereinigd. Ik zag helemaal geen schoonmaakactiviteiten. En bijna alle patiënten pakten alles vast. Ik deed steeds mijn handen in mijn mouwen en raakte met mijn mouwen armleuningen en deurkrukken aan en in de toiletten pakte ik bij de wastafel eerst een papieren handdoekje om in de toilet veilig de deur op slot en vervolgens weer van slot te doen.
VerwijderenDaarom wordt er ook geadviseerd je handen te wassen bij thuiskomst. En als je dan tussendoor je gezicht niet aanraakt (mond, neus en ogen), is er eigenlijk niets aan de hand (in theorie). Om te voorkomen dat je je mond of neus aan raakt, kan een mondkapje wel degelijk heel goed helpen. Bijvoorbeeld als een brief die blijft pakken aan een ander blaadje. Vaak genoeg worden dan de vingers even nat gemaakt. Ook in de supermarkt bijvoorbeeld, om een plastic zakje voor groente open te krijgen. Dat kan met een mondkapje niet zomaar.
VerwijderenIk blijf het wel heel lastig vinden. En als je naar het toilet moet, dan moet je. Ook in het ziekenhuis. Ik gebruik ook het liefst mijn ellebogen. Volgens mij zou het best fijn zijn als hier rekening mee gehouden wordt :-)
Fijn dat het goed gaat met je ogen trouwens.
En daarom is contant geld eigenlijk ook ontzettend vies, gewerkt bij Vroom en Dreesmann daar werd de dagomzet geteld na afloop lag er van alles op je tafel denk aan snottebelletjes, op het geld zat soms bloed e.d. zit ook bij iedereen in zijn broekzak, visboer, monteurs en niet te vergeten de bakker die je brood snijdt en dan met je afrekent.
BeantwoordenVerwijderenIk woon in België en heb al 3 afspraken gemist. Mijn afspraken stonden al een tijdje vast en werden door het ziekenhuis geannuleerd.Je kunt er alleen terecht voor dringende gevallen. Dus geen controle voor mij bij de tandarts, dermatoloog en oogarts. Ik vraag mij af wanneer ik aan de beurt ga komen. De tijden om een afspraak te krijgen was voor het corona tijdperk al tussen de 3 en de 6 maanden. Hoe gaan ze dit aanpakken? Bernadette
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat je in het ziekenhuis terecht kon voor een oogonderzoek. Ik woon in Zuid-Nederland en had in februari mijn driemaandelijks oogonderzoek moeten hebben, maar ik heb door de epidemie nog steeds geen bericht ontvangen en kan met een verwijsbrief ook niet bij een ander ziekenhuis terecht. Belt u over een maand terug mevrouw. Alleen via
BeantwoordenVerwijderenZe zijn hier de zorg weer aan het opstarten. Ze hadden bij oogheelkunde zelfs mijn oorspronkelijke afspraak (op 1 mei a.s.) naar voren gehaald.
VerwijderenMijn afspraak met de oogarts werd afgezegd .Mijn man heeft zelf de afspraak met de interniste afgebeld omdat het niet dringend was .Blijkbaar word er hier gecontroleerd of je koorts hebt en krijg je een mondkapje en handschoentjes ,hij heeft toch maar bedankt ,het bezoek kan later wel .En die deurkrukken brr heb ik altijd al zo viezig gevonden ondanks dat ik zeker geen smetvrees heb
BeantwoordenVerwijderenIk ga iedere week naar het ziekenhuis voor een chemokuur. Voel me daar volkomen veilig. Ik draag geen mondkapje en na het aanraken van deurkrukken was ik mijn handen. Hoestende, niezende en verkouden mensen komen via een andere ingang het ziekenhuis binnen en op de behandelafdeling mag geen bezoek meer zijn. Alles is keurig geregeld en ik ben blij dat deze behandeling door kan gaan, want corona is levensbedreigend, maar kanker ook. En nee, ik ben niet oud, val qua leeftijd niet in de risicogroep. Vind persoonlijk ook dat er de komende periode meer ruimte en aandacht moet komen voor mensen met andere levensbedreigende aandoeningen dan corona.
BeantwoordenVerwijderenHoi Aaf, ik kan je blog niet meer vinden over mondmaskers als je een gehoorapparaat hebt. Ik zag vandaag op de BBC website een filmpje van een mevrouw in Australie die aangepaste mondmaskers maakte voor mensen met tulbanden. Dat model bleek ook erg geliefd voor mensen met gehoorapparaten. Google maar even, volgens mij heel makkelijk aan te passen met wat langer elastiek! Covid: The dressmaker helping Australia with modified masks
BeantwoordenVerwijderen