Lopen is/was niet mijn ding
Ik schrijf er op dit blog zelden over, maar ik loop al jaren heel slecht. Ik had pijn bij het lopen als dat verder was dan een paar honderd meter. Röntgenfoto's wezen in het verleden niet op slijtage en volgens mijn huisartsen zouden mijn klachten veroorzaakt worden door een verkeerde houding, een instabiel heiligbeen en zou de pijn veroorzaakt worden door spieren die niet goed of overbelast werden. Ik ben al verschillende keren doorverwezen naar Cesartherapie voor oefeningen. Die oefeningen hadden wel enig effect, maar niet zo veel. Met plezier een wandelingetje maken zat er voor mij niet in. Ik had het idee dat ik er maar mee moest leren leven, niets aan te doen.Misschien zat het tussen de oren?
Bijna altijd pijn
Gedurende de coronaperiode werden mijn klachten steeds erger en ik had vanaf april ook 's nachts pijn! De enige momenten waarop ik meestal geen pijn heb, zijn de momenten dat ik zit. En soms doet ook zitten pijn. Ik hoopte dat deze ernstige klachten vanzelf over zouden gaan en ik heb vanwege corona langer gewacht dan ik anders zou doen. Tegenwoordig doet iedere stap pijn en ik kom de nacht niet door zonder pijnstillers. Gaan staan is een pijnlijk klusje. Fietsen gaat wel, afgezien van de eerste meters.Kort geleden ben ik naar de huisarts geweest, die mij na lichamelijk onderzoek doorverwees voor bekkenfoto's. En wat blijkt? Ik heb ernstige slijtage aan beide heupen, het kraakbeen is nagenoeg verdwenen en afgelopen maandag had ik een consult bij de orthopeed.
Mijn broertje (met protheses in beide heupen) zei het al: je hebt gewoon versleten heupen, anders had je 's nachts niet zo'n pijn. Hij heeft ervaring en hij had gelijk.
Nu komt er op termijn een einde aan mijn pijn! Natuurlijk duurt het wel even, want er is, ook door corona, een wachtlijst van 3 tot 4 maanden voordat ik aan de beurt ben voor mijn 1e heup, dan revalideren en vervolgens op de wachtlijst voor heup nummer twee.
In de tussentijd heb ik fysiotherapie. Dat is om zo sterk mogelijk de operaties in te gaan, waardoor de revalidatie beter wordt. Daarnaast heeft de fysiotherapeute mij ook hoop gegeven op enige verlichting van de pijn door de oefeningen.
Wandelen voor mijn plezier
Stel je eens voor! Ik kan over een tijdje (dat moet je ruim zien, een jaar of zo) voor mijn plezier wandelen! Met kleinkinderen naar een pretpark of dierentuin of speeltuin, ik kan naar een museum, winkelen of wat dan ook. Hoe leuk is dat? Niet meer thuis en kreunend en steunend lopen en de trap op klimmen.Ik ben er heel blij om. Meer bewegingsvrijheid, meer actie en dat misschien wel helemaal zonder pijn!
Niet dat ik niet opzie tegen operaties, daar zie ik als een berg tegen op, en iedere operatie brengt risico met zich mee, maar als ik door de zure appel heen bijt, dan staat mij vast en zeker een flinke verbetering te wachten en daar ben ik nu al heel gelukkig mee!
Heel fijn dat er eindelijk uitzicht is op een einde aan je pijn en wie weet inderdaad zomaar voor je plezier wandelen! Voor nu heel veel sterkte gewenst!
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk voor je! Wandelen is zo fijn en met kleinkinderen helemaal geweldig.
BeantwoordenVerwijderenZo’n slijtage en de eerder genomen röntgenfoto’s wezen dat niet uit...
Vreemd ook dat je huisarts niet op dat idee kwam.
Zo vreemd is dat niet. Mijn moeder en mijn broer hebben ook allebei bij de huisarts eerst een foute diagnose gehad en werden naar de fysiotherapie verwezen. Op foto's was niets te zien. Uiteindelijk bleek het toch om slijtage van de heup te gaan. Van mijn moeder wist ik het wel, maar mijn broer vertelde dat pas vorige week. Ze waren beide (een stuk) jonger dan ik nu toe ze de nieuwe heup kregen. Mijn moeder was 62 jaar en mijn broer was hooguit 52 jaar en hij was 58 bij zijn 2e nieuwe heup, daar was niet eerst een foute diagnose.
VerwijderenBeiden hadden een heupafwijking, die afwijking is bij mij nooit vastgesteld.
Wat ontzettend naar voor je dat het zo lang heeft moeten duren voordat deze conclusie is getrokken.soms moet je echt voor jezelf opkomen, maar je wil ook niet als zeurpatient overkomen. Super fijn dat er nu duidelijkheid is, en dat wachten nu lijkt me minder erg dan dat je niet duidelijk hebt wat je precies mankeert. Sterkte met het wachten en de oefeningen om de operatie zo goed mogelijk in te gaan. Maar dat gaat je lukken want je bent een doorzetter en een topper!
BeantwoordenVerwijderenMooi hoe je - ondanks het nooit prettige vooruitzicht van operaties - vooral naar het positieve kijkt. Ik gun je het doen van al die mooie dingen zonder pijn!
BeantwoordenVerwijderenOhh wat fijn voor je. Dit is zo herkenbaar mijn partner had dit ook ook foute diagnoses. Inmiddels is hij redelijk pijnloos.
BeantwoordenVerwijderenNormaal ga je na 3-4 dagen weer naar huis, maar jij woont alleen ga je dan eerst naar revalidatieplek?
BeantwoordenVerwijderenMijn vader was 88 toen hij viel en heup brak en heeft 2 weken gerevalideerd, had verder nauwelijks meer pijn en kon uitstekend lopen
Ik heb nog geen idee hoe het traject er na de operatie uitziet. Dat krijg ik nog uitgelegd als de operatie gepland staat. Misschien een aantal dagen revalideren in verpleeghuis en misschien ook direct naar huis met vrij intensieve thuiszorg? Ik zie het vanzelf!
VerwijderenIk denk dat dat een notoir lastige diagnose is: ik ging ook eens naar de huisarts omdat ik zoveel pijn had, en telkens het gevoel had door mijn been te zakken - en dat soms ook ineens echt deed... "Niets aan de hand, niets te vinden". DAn strompel je dus maar door... Tot ik een keer nauwelijks van de bushalte naar kantoor kon - 200 meter - en de mensen die mij aan zagen komen mij echt maanden om nog eens terug te gaan. Foto's gemaakt, en ja hoor.... Gelukkig kan ik het nu nog soort van beheersbaar houden met fysiotherapie.
BeantwoordenVerwijderenAls ik kijk hoe het verliep bij mijn moeder - alleenwonend - dan ging bij de tweede heup het herstel voorspoediger. Maar dat kwam door een uitbraak van het Noro virus in het ziekenhuis bij heup 1. Ze heeft heel trouw de oefeningen van de fysio gedaan, die al in het ziekenhuis beginnen. Als je zelfstandig met krukken trap kan lopen (als je die hebt thuis - een trap) mag je naar huis, mits je daar verzorging hebt.
BeantwoordenVerwijderenIk heb een week zorgverlof opgenomen, haar zus heeft een paar weken voor haar gezorgd en een andere zus van mij en de tweede heup idem. En de thuiszorg kwam langs om de wond te checken en tromboseprik te zetten en helpen met wassen. Dat wilde ze niet door ons laten doen.
Optie is een zorghotel. Onderzoek in ieder geval wat je familie kan en wil doen en wat je zorgverzekering qua kosten dekt.
Mijn moeder is nu blij met haar bionische heupen, want geen pijn meer.
Dat wens ik jou ook. Bespreek in ieder geval goed door hoe je je thuisopvang regelt.
Fijn dat er eindelijk duidelijkheid is en er iets aan gedaan kan worden.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je weer wat er aan de hand is waardoor je zo'n pijn hebt.
BeantwoordenVerwijderenVoor het traject na operatie, besef dat alleen een simpel kopje thee meenemen van keuken naar woonkamer al onmogelijk is als je met 2 krukken loopt. Zorghotel of revalidatieplek is een goede optie als je alleenwonend bent. Thuisverpleging is zoals boven beschreven alleen voor wonden, medicatie en lichamelijke verzorging. De was doen, eten klaarzetten hoort er allemaal niet meer bij. En belangrijk, je moet ook voor de wijkverpleging de deur kunnen open doen ��
Als je vragen hebt of wil sparren kun je me mailen hoor, groetjes van een wijkverpleegkundige ��
Ik dacht ook al: als alleenstaande is het in het begin thuis niet te doen! Ik wil ook aandringen op revalidatie elders, totdat ik weer redelijk zelfstandig kan functioneren.
VerwijderenIk kon mij na de heupoperatie prima alleen in huis redden met behulp van een gehuurde rollator. Van de zorgverzekering kreeg ik huishoudelijke hulp maar vanwege corona heb ik dit na 2 keer afgezegd. Loop buiten nog wel met een wandelstok voor de balans.
VerwijderenGroet, Ellen
ik wens je heel veel sterkte met de operaties en vooral doe wat met de tips die je gekregen heb voor de tijd na de operatie. Gr. Cisca Servie
BeantwoordenVerwijderenMisschien valt het je mee, ik hoop het zeker voor je!
BeantwoordenVerwijderenWijlen mijn moeder is als alleenstaande thuis gerevalideerd na 3 dagen in het ziekenhuis. Ze heeft een hometrainer gekocht, voorin huis had ze al een rollator die goed op haar lengte was ingesteld. Ze had 3 uur per week thuishulp en waste zichzelf nog, aan de wastafel tijdens haar revalidatieperiode. De fysiotherapeut is een paar keer langs geweest. We vonden het spannend, als kinderen, maar het verliep goed ook door haar zelfdiscipline in de oefeningen.
Ik hoop dat je ook in de categorie vrijwel probleemloos gaat vallen!