Boodschappen cadeau als je in de bijstand zit

De bijstand is een minimumvoorziening en in sommige omstandigheden is er gewoon te weinig geld om van rond te komen. Als je in de bijstand zit en je kunt niet rondkomen, dan mag je wel aankloppen bij de Voedselbank. Je krijgt daar wekelijks een pakket voeding en soms ook andere boodschappen, zoals tandpasta, toiletpapier, wasmiddel en dergelijke. Het gaat om eerste levensbehoeften.
Als je zo'n zelfde pakket van iemand anders krijgt, bijvoorbeeld je zus of je moeder, dan mag dat niet. Dan is het ineens fraude. Want de waarde van die boodschappen had je als inkomen moeten opgeven bij de sociale dienst.
Er is een mevrouw in de gemeente Wijdemeren had een aantal jaren wekelijks boodschappen gekregen van haar moeder en dat had ze niet doorgegeven. Daarom moet ze nu 7000 euro terugbetalen aan de gemeente. En, niet heel verwonderlijk, dat geld dat heeft ze dus niet. Het is niet zo verwonderlijk dat haar moeder haar boodschappen bracht, want ze kwam geld tekort.
Wat ik heel raar vind, is dat je wel boodschappen kunt krijgen van de Voedselbank, en waarschijnlijk ook wel van instanties als kerkgenootschappen en dan heet het niet fraude.
Ik kreeg ooit, toen ik ruim 30 jaar geleden in de bijstand zat, wel eens boodschappen van mijn vader. Dan gingen we samen naar de supermarkt en dan kochten we veel boodschappen, luiers en wasmiddel en dat laadden we in zijn auto en brachten we thuis. Hij betaalde en ik heb dat geen moment gezien als fraude.
Misschien was het dat toen ook wel niet, Voedselbanken waren er nog niet en de wet is nadien veranderd, die wet is strenger geworden.
Met sinterklaas en met verjaardagen gaven mijn ouders aan mijn dochters duurdere cadeaus dan dat wij zelf kochten. Mijn schoonouders gaven vaak een kleinigheid en gaven daarnaast per kind 50 gulden. Dat geld zette ik op hun spaarbankboekjes, zodat ze het geld later, als ze gingen studeren, zouden kunnen gebruiken. Waarschijnlijk geldt ook dat tegenwoordig als fraude.

In mijn ogen is de bijstandswet, tegenwoordig heet die de Participatiewet, gewoon te streng. Ik snap ook wel dat er een grens getrokken moet worden, maar wat is volgens de wet nog wel acceptabel en geen fraude en waar ga je in de fout?
En is het werkelijk verstandig om mensen die een bijstandsinkomen hebben met terugvorderingen te confronteren en hen dus met enorme schulden op te zadelen?