zondag 12 september 2021

Zwanger! Ga je nu minder werken?

Zoals ik reeds schreef, is mijn dochter zwanger en verwacht over een tijdje haar 2e kind. Ze werkt al weer járen 4 dagen per week en mijn schoonzoon werkt ook 4 dagen per week. Toevallig is het inkomen van mijn dochter wat hoger dan dat van mijn schoonzoon.
Er is niemand die aan mijn schoonzoon vraagt of hij minder gaat werken nu hij voor de 2e keer vader wordt. Niet 5 jaar geleden bij het eerste kind en niet nu. Dat wordt wel vaak aan mijn dochter gevraagd, op allerlei plekken.

Toch wonderlijk!
Blijkbaar vinden nog steeds heel veel mensen dat de vrouw voor de kinderen moet zorgen en dat de man de kost verdient.
Sinds bijna 5 jaar zorgt mijn schoonzoon 3 dagen in de week (mede) voor zijn zoontje en hij doet dat uitstekend. Natuurlijk doet hij dat net iets anders dan mijn dochter, maar ik denk dat als mijn dochter een vrouwelijke partner zou hebben, deze vrouw dat ook net iets anders zou doen en dat een andere vader het ook weer anders zou doen. Ieder mens is verschillend en heeft zijn/haar eigen sterke en zwakke punten. Daar leren kinderen alleen maar van.
En waarom zou de vader bij een tweede kind niet minder kunnen gaan werken als het te druk wordt in het gezin?

44 opmerkingen:

  1. Reacties
    1. Zo vraagt men mij regelmatig nu de jongste op school zit: En wanneer ga je weer werken? Werken? Ik werk toch? Ik heb een gezin.

      Verwijderen
    2. En jouw man heeft geen gezin maar werk

      Verwijderen
    3. O nee hoor. Ik werk in ons gezin en mijn man voor geld voor ons gezin.
      We genieten samen van ons gezin.

      Verwijderen
  2. Ik vindt het woord pappa-dag ook zo vreemd wat is/doet hij dan de rest van de week?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad, belachelijk woord! Als 2 partners samen een kind hebben, voeden ze dat samen op, althans, dat is hoe het volgens mij zou moeten gaan. En samen bepaal je hoe je taken verdeelt, zoals zorgen voor inkomsten, huishouden en kind(eren).

      Verwijderen
    2. Oh ja, herkenbaar! Een wat jongere collega van mij heeft ook geregeld een "pappadag"- en ik zit elke keer met kromme tenen, op mijn handen op mijn tong te bijten om er niets van te zeggen.....

      Verwijderen
  3. Nog van harte gefeliciteerd!
    Ik weet nog wel dat het op het werk van mijn man niet bespreekbaar was om minder te gaan werken toen wij kinderen kregen. Hij maakte vaak werkweken van 40 tot 60 uur (inclusief reistijd) en hij heeft daardoor helaas veel van de kinderen gemist.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bij mijn man is het nog steeds niet bespreekbaar. Maar alle overuren en storingsdiensten mogen wel in tijd worden omgezet. Als we die uren samen met de vakantiedagen doen, dan is er ruimte voor 3 weken samen vakantie en een vierdaagse werkweek. Iedere woensdag is hij vrij. En dat nu al 10 jaar... Rare wereld!

      Verwijderen
  4. Mensen vonden het heel erg dat mijn man als hij thuiskwam moest meehelpen.
    Huishouden boodschappen, koken, baby.
    Ik heb maanden niet rechtop kunnen staan van de pijn, had een baby die 18 uur per dag huilde, en maar bleef spugen.. ik wilde wel dat ik naar mijn werk mocht. (100% afgekeurd geraakt door de spoedekeizersnede). Ontsnappen aan dat constante huilen. Alleen naar de wc. S ochtends opstaan en douchen, iets eten en weggaan.
    Ik stond en liep de hele dag met baby in armen draagdingen en ik ging elke dag de hele dag over mijn fysieke grenzen.. en toch was het een bende. Mijn baby deed geen dutjes en als ik hem neerlegde huilde hij zo hard dat het spugen nog erger werd en als ik dan op de wc was ademde hij maagzuur en melk in.
    Koken? Ik kwam nauwelijks aan een boterham smeren toe.
    Schoonmaken? Een was aanzetten, naar de d Roger sleuren en een was opvouwen (allen opvouwen als mijn man de baby vasthield, anders kon het zo weer de wasmachine in).
    Spuug, spuug, spuug, spuug, spuug opruimen en baby schoonvegen en mezelf afvegen.
    Baby laten eten zodat er iets was om uit te spugen(zo voelde het).
    3 keer per dag droge kleren voor de kleine.

    Nee stoffen en stofzuigen, tuin bijhouden of administratie doen, naar de winkel gaan of eten maken zaten er niet in.

    Vroeger toen ik een dag minder werkte.. ja toen deed ik 80% in en om huis sowieso. Nu is mijn werk moeder zijn. En alles wat ik meepik aan opruimen, schoonmaken en huishoudelijke dingen is bonus. Elke dag om 2030 als ons zoontje eindelijk slaapt doen we allebei een halfuur moetklusjes. En dan zitten we een halfuur. Om 2130 vallen we in bed. Om 23 uur wakker om 1 uur wakker om 3 uur een uur wakker. Om 6 uur de wekker.

    Een kind heb je samen.. en papa's moeten alleen oppassen dat ze teveel afschuiven. Papa's passen niet op, die zijn vader. Iemand die een keer een middagje of een avondje vervangend komt zorgen en opletten.. dat is een oppas. Kost meestal ruim 10 euro per uur.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Quote: dat is een oppas. Kost meestal ruim 10 euro per uur. Wat een drama met jullie baby - ik hoop dat het snel beter gaat! En gelukkig kun je nog lachen / heb je je gevoel voor humor nog - Broodnodig!

      Verwijderen
    2. Herkenbaar. Ook ik heb een huilbaby gehad. Ik...alle dagen thuis per week... kwam alleen toe aan zorg voor de baby. Dragen, wiegen, sussen, veel aan de borst. Het huishouden kwam grotendeels op mijn man neer. Gelukkig heb ik ook 4 baby's gehad, die zich wel even lieten wegleggen om wat te kunnen doen in het huishouden of voor mezelf.

      Verwijderen
  5. Gefeliciteerd.
    Het maakt mij niks uit welke keuze gezinnen individueel maken. Maar het is nog steeds zo, dat wie het advies van de WHO wil opvolgen wat betreft het geven van borstvoeding, (tot 2e jaar!) handiger uit is met een meer aanwezige moeder. Altijd moeten kolven is ook niet handig.
    Ikzelf, nu met volwassen kinderen, ben heel blij dat ik de gelegenheid heb gehad om thuis te zijn bij mijn baby's. Mijn man heeft ze elke avond, 2 weekenddagen en alle vakantie's meegemaakt. Taakverdeling was zo ook helder. Geen dag spijt van gehad.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is mooi als ieder de keuze kan maken die hij/zij wil.
      Voor borstvoeding zijn allerhande goede oplossingen en ik denk dat er maar weinig BV-gevende moeders zijn die dáár 2 jaar voor gaan thuiszitten.

      Verwijderen
  6. Raar toch dat dit in 2021 nog steeds alleen aan de vrouw wordt gevraagd.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Herkenbare vraag! Zo'n 20 jaar geleden, mijn naaste collega was zwanger en bevallen, maar er werd eigenlijk van uit gegaan dat ze minder zou gaan werken, of zelfs zou stoppen. En dat terwijl haar man minder verdiende, én geen vaste baan had, én veel zorgzamer was dan zij.... ZOOOO maf! En ik maar tegengas geven: Nee, M. is écht van plan om weer gewoon 90% te gaan werken na haar zwangerschap - WIE hielp het gerucht de wereld in dat ze NIET terug zou komen????

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mijn moeder kreeg ontslag op het moment dat ze trouwde. Er was geen sprake van werken als getrouwde vrouw. En al helemaal als er kinderen kwamen. We hebben het dan over 1970. Maar mijn broer en ik hebben daardoor wel een hele stabiele basis gekregen. Mam was thuis als je uit school kwam. Dus we konden onze verhalen meteen kwijt. Ook toen ze later zelf weer naar school ging was dat nooit een probleem. We gingen tussen de middag naar een buurvrouw voor onze boterham. En het buurkind kwam als haar moeder moest werken, deze moeder kon haar dagen zelf indelen. Mijn moeder deed allerlei leuke dingen met ons zoals bordspellen, picknicken, fietsen, de hei op enz. En wij waren echte buiten kinderen. We speelden heel veel buiten, er was altijd een bal, krijt en touw, we hadden altijd een goede fiets (we hadden geen auto tot ik 17 was), en verder hadden we onze fantasie.
    Tsja mijn vader was een ander verhaal. Hij heeft tot aan mijn 17e in de avonduren les gevolgd ivm zijn werk en zijn latere werk als docent. En in de weekenden was hij druk bezig met zijn studie. Ik ben mijn vader pas echt leren kennen na zijn pensionering. Jammer maar er valt niets hieraan te veranderen.
    Wat er wel was, waren de gezamenlijke vakanties. Ook toen mijn broer een gezin kreeg, bleef dit. Samen een weekje weg ergens in Nederland. De kleinkinderen blijven ook nu graag komen zowel naar opa en oma als naar de “maffe” tante; IK zei de gek. Ik was en ben in voor rare avonturen voor zover mijn lichamelijke gezondheid het toelaat. Op mijn lijstje staan o.a. nog parachute springen, raften (vond ik vet gaaf🤫🤫, dus voor herhaling vatbaar), ballon varen, walvis spotten, een gletsjer beklimmen, nog eens heel erg snel rijden op de Duitse autobahn …..Dus wie weet krijg ik mijn neefjes nog eens zo gek!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. "En waarom zou de vader bij een tweede kind niet minder kunnen gaan werken als het te druk wordt in het gezin?" Deze zin deed me terugdenken aan een jaar of dertig geleden. Mijn zus en haar man besloten toen ook om allebei minder te gaan werken. Dat hebben ze maar een half jaar gedaan, want toen bleek dat haar man zich voor heel veel zaken moest bijverzekeren, maar dat mijn zus voor diezelfde zaken een beroep kon doen op haar mans arbeidsvoorwaarden.
    Haar man werkte bij de gemeente en mijn zus als onderwijzeres; in principe dus alletwee uit dezelfde pot betaald.
    Of het nog zo is, weet ik niet, maar de overheid gooide destijds wel een barrière op om in deeltijd te gaan werken, ondanks dat ze het gelijktijdig promootten.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Toen onze eerste dochter geboren werd studeerden we beiden nog. De tweede dochter werd in 1978 geboren en mijn man wilde graag twee dagen per week minder werken. Helaas, dat kon niet, zelfs geen dag. Noodgedwongen ben ik minder gaan werken.
    Thea

    BeantwoordenVerwijderen
  11. De meest optimale stabiele levensaanvang krijgt een baby/peuter/kleuter bij de constante aanwezigheid van de moeder. Vader kan een poging wagen maar haalt het nooit bij moeder’s kwaliteiten. Geen discussie over mogelijk. Het oergevoel is cruciaal.

    Maria

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is een onbewezen mening, waar zeker niet iedereen het mee eens is!

      Verwijderen
    2. Dat is jouw mening. De mijne niet! Discussie is altijd mogelijk 😉
      Thea

      Verwijderen
    3. @ Maria: Er is een Engels spreekwoord dat zegt "It takes a village to raise a child" en ik denk dat dit heel waar is. Een kind heeft om op te groeien veel mensen nodig. Een mens is een sociaal wezen. Dat een kind een veilige warme basis nodig heeft lijdt geen twijfel, maar die veiligheid en warmte hoeft niet per definitie van de moeder te komen, dat kunnen méér mensen tegelijkertijd bieden. Ik ben heel blij dat mijn oma er in mijn baby/peuter en kleutertijd altijd was. Zij gaf mij meer een veilige basis en méér zelfvertrouwen dan mijn moeder kon geven, hoewel mijn moeder altijd thuis was. Alleen had mijn moeder vaak andere dingen aan haar hoofd.

      Verwijderen
    4. Nou, dat oergevoel is er na 10 jaar bij mij nog steeds niet.

      Verwijderen
    5. Jazeker ken ik dat oergevoel. Maar mijn man en mijn moeder kennen dat ook.Vond het heerlijk om het eerste jaar voor mijn kind te kunnen zorgen met weinig anders aan mijn hoofd. Heb dat als luxe ervaren.

      Verwijderen
    6. Bij mij ook geen oergevoel. Heb na de geboorte van 1e fulltime gewerkt en man 32 uur (achter mijn rug om vonden velen het raar, "heeft ze geld nodig dat ze fulltime blijft werken?"). Na geboorte van 2e en derde alletwee 32 uur en nu ze pubers zijn werkt man weer fulltime en ik 90%. Inmiddels bestaat er een wettlijk recht voor een ieder om zijn contractsduur aan te passen (tenzij werkgever kan bewijzen dat het echt niet kan), ook mannen kunnen daar zonder problemen gebruik van maken. En met het uitgebreidere verlof voor mannen na de geboorte zal het hopenlijk nog gebruikelijker worden dat beide partners de taken evenredig verdelen. Er is al veel ten goede veranderd de afgelopen 25 jaar, vrouwen werkten in mijn sector of niet of maximaal 3 dagen, nu blijven ze ze zonder uitzondering werken, meestal 4 dagen of fulltime.

      Verwijderen
    7. Wauw, en die wijsheid haal je waar vandaan? Er is helemaal niets aan bewezen. Een kind is gebaat bij goede zorg van beide ouders, ongeacht de verdeling van zorg. Een vader kan dat zeker zo goed.

      Mooi ook 'geen discussie over mogelijk'. Thuis snoer je mensen misschien de mond met zulke onwaarheden, maar hier werkt het niet.

      Verwijderen
  12. Ik heb een aantal mannelijke collega's die part-time werken en 1 of 2 dagen voor hun kinderen zorgen. Toen ik begon met werken, zo'n 35 jaar geleden, was dat absoluut niet aan de hand. De tijden zijn gelukkig veranderd, maar emancipatie heeft nog steeds een lange weg te gaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wij hebben sinds de geboorte van onze eerste dochter steeds 4 dagen per week gewerkt. Mijn man eerst 36 uur maar bij de geboorte van de tweede 32 uur. Ik eerst 34 uur, later ook 32 uur. Dit was ruim 25 jaar geleden geen enkel probleem voor onze werkgevers.
    We hebben dit ook naar collega's altijd als vanzelfsprekend gepresenteerd.

    M

    M

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed om te lezen! Ik denk dat het bij veel mensen gewoon niet in hun hoofd kwam omdat (bijna) niemand anders dit destijds deed. En veel werkgevers stonden waarschijnlijk ook niet zo open voor dit idee.

      Verwijderen
  14. Mijn man is het eerste jaar 100% thuis geweest terwijl ik 100% werkte; hij is veel zorgzamer dan ik, en ik wilde mijn carrière op gang houden. Daarna is hij weer gaan studeren, op uren dat ik thuis was. Hij kreeg een baan in de IT, waarbij hij gedeeltelijk thuis mocht werken.
    Mijn carrière was op een punt dat ik even pauze kon nemen, dus heb ik 1 dag per week ouderschapsverlof genomen, 5 jaar lang. Mijn man nam in de zomervakanties een hele maand ouderschapsverlof om de kinderen op te vangen (de zomervakanties duren 9 weken!).
    We hebben nooit iets uitgelegd aan collega's en bazen, maar het ze gewoon verteld :)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Toevallig ben ik zwanger, en ik ben inderdaad van plan (een paar uur) minder te gaan werken. Niet omdat het moet, maar omdat het mij te zwaar lijkt om alles te blijven combineren. Mijn vriend denkt dat hij het wel kan combineren, prima. We gaan allebei 1 werkdag per week voor baby zorgen. In het weekend samen.

    Ik neem wel extra verlof of op zodat ik het eerste halfjaar vrij kan blijven. Mijn vriend neemt een maand vrij.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Iets anders:ik ken moeders en vaders die echt wel minder zouden willen werken, maar omdat ze torenhoge lasten hebben(duur huis bv) zit dat er niet in.Maar daar hebben de reageerders hier geen last van natuurlijk!!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Is dit werkelijk zo'n onredelijke vraag? Een babytje heeft een moeder nodig met functionele borsten en heel veel liefde. Kolven, melk in een flesje doen en aan iemand anders geven is niet hetzelfde. Tja, geef de zorg uit handen, betaal iemand x per uur en ga elders werken dan ben je een heldin (en op die transactie zit ook nog subsidie). Doe het liever zelf, geef je salaris en status op, sloof je uit voor je gezin en je bent iemand die thuis zit en niets bijdraagt aan de economie.... En de man die een bedrijf leidt, werk verschaft aan anderen en daarom niet zo veel aan babyverzorging doet zit helemaal verkeerd. Laat ouders naar eigen voorkeur het beste doen voor hun gezin, ook wanneer hun werkverdeling niet in het modieuze, politiek correcte programma past.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Mijn man werkt fulltime (eigen bedrijf) en ik werk 16u per week, avond/weekend en ben daardoor altijd thuis als de kinderen uit school komen, wat ik heel waardevol vind. Ook de baby/peutertijd zelf voor ze gezorgd, heerlijk en fijn om te bouwen aan hun basis.
    Ik snap nooit zo goed, waarom je tegenwoordig alleen lijkt mee te tellen als je als moeder een baan van minstens 4 dagen per week hebt. Mijn parttime baan lijkt bijna niet mee te tellen omdat de overheid vrouwen stimuleert om zoveel mogelijk te blijven werken.
    Er is toch niets mis mee om voor je gezin te zorgen en daarnaast een parttime baan van 1 a 2 dagen te hebben zodat je bij blijft in je vak? Mijn man doet ook genoeg in het huishouden in de avond of weekenden als ik werk. Ik vind deze rolverdeling niet klassiek of ouderwets maar juist fijn.
    Ik snap dat niet iedereen zich het financieel kan veroorloven om als moeder 'maar' 2 dagen te werken, maar ik ben er erg blij mee dat het zo kan bij ons.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn man kan het zich financieel goed veroorloven om thuis te blijven, maar wil dat niet. Helaas, best fijn als een ander iedere dag wil koken wassen etc ;-)

      Verwijderen
  19. Jeetje.... wat een hoop ongelukkige kinderen dan, met twee,al dan niet, adoptie papa's...
    Mens... serieus..er zijn vele vormen van ouderschap,en daar is nu echt geen discussie over mogelijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ik vraag me af waarom iedereen het maar normaal vind dat je je werkgever kan "opzadelen" met het probleem dat jij een kind neemt. Man en vrouw overigens. Enige is idd dat werkgevers er bij vrouwen meer rekening mee houden, simpelweg omdat zij het kindje moeten dragen. Voeden kan iedereen. Toch denk ik wel dat de benadering van een mama over het algemeen anders is dan die van een papa. Uitzonderingen daargelaten uiteraard.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Is er vrijheid om zelf te bepalen of je als moeder langer dan 3 maanden bij je baby wil blijven en dat de papa werkt voor de centjes? NEE. (En andersom ook niet). Helaas wordt dat financieel erg lastig. Bij een kostwinners inkomen blijft netto veel minder over dan bij hetzelfde bruto inkomen gezamenlijk door 2 partners ingebracht. Dat geld kan de overheid gebruiken om de opvoeding in de crèches te subsidiëren.
      Moedig besluit van mensen om in deze situatie toch de eerste jaren volledig thuisblijfmoeder te zijn. Respect. Ik ken ze die hun baan opgezegd hebben. Ik ben van mening dat het zich later uitbetaalt. Natuurlijk zijn er moeders met kinderen voor wie het beter is weer te gaan werken. Maar hoeveel gaan er werken omdat ze het financieel anders niet rooien? Die heel graag de kans zouden krijgen om bij hun kind te blijven tot minimaal 1 of liever 2 jaar.

      Verwijderen
    2. Ik ben blijven werken omdat ik dat leuk vond, niet omdat het perse financieel moest. En met mijn kinderen gaat het uitstekend volgens mij, die hebben geen trauma overgehouden van de creche :) in tegendeel, ze hebben daar netjes aan tafel leren eten, leren wachten op hun beurt, samen spelen, handen wassen en nog veel meer. En ik heb geen idee of ik het eerste stapje van mijn kinderen heb gezien, dat kan heel goed op de creche hebben plaats gevonden, maar dat is toch helemaal niet erg? Dan zie ik het 2e, 3e, 10e stapje, helmaal prima wat mij betreft.

      Verwijderen
    3. @ Anoniem van 8.18. Ik zeg alleen dat ik het vreemd vind dat men vindt dat je alles maar bij je werkgever neer kan leggen. Die extra dagen die mannen nu op kunnen nemen echt belachelijk. Een bedrijf heeft r misschien financieel geen last van door het UWV, maar je kunt niet iedereen voor enkele weken vervangen en dezelfde resultaten krijgen als wanneer je de ervaren ingewerkte medewerker had gehad.

      En ja die vrijheid om 3mnd thuis te blijven is er wel. Je kan ontslag nemen.

      Heb ik ook gedaan. De consequentie daarvan dat ons inkomen met 50% daalde, ik nu mijn droomwoning niet kan betalen en wij simpele gadgets hebben en 1 grote vakantie ipv en zomer en winter en en en.

      Maar dat is de keus.

      Verwijderen

  21. In het huidige klimaat is het inderdaad moeilijk om met een argument aan te komen tegen de zware financiele lasten die het kostwinnergezin in de weg staan. Het kan enigszins anders: verdeel het kostwinnersalaris in de helft, breng de vrije voet terug en verdeel dit inkomen over beide ouders die dan net als een twee-verdiener huishouden behandeld worden. In de verte hoor ik al de bezwaren van zekere vrouwenbewegingen: dit werkt de emancipatie tegen want, stel je voor, dan zouden er misschien wel mensen komen die vrijwillig thuisblijven met hun kinderen! En wat te doen met de financiele instellingen die roekeloos hoge leningen bevorderen (op basis van 2 inkomens)? Zo krijg je nauwelijks betaalbare hypotheken en absoluut geen financiele rek bij een calamiteit zoals het verlies van een baan. In een kostwinnergezin kan zo nodig de niet verdienende partner misschien werk vinden. Mijn 4 kinderen zijn volwassen en ik kijk terug op een oergezellig huishouden waar het geld niet voor het rapen lag.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Je kunt ook beiden 50% gaan werken en 50% zorgen, dan heb je het voordeel ook!

    M

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.