Ik heb met mijzelf afgesproken dat ik 100 word. Ik keek zondagavond naar de herhaling van het interview dat Cornald Maas met Hans Croiset hield in de serie Volle Zalen.
Het ging over de 86-jarige toneelspeler, regisseur en stemacteur Hans Croiset. Een leuke documentaire over relaties tussen ouders en kinderen, over ouder worden en natuurlijk over het toneel, want Croiset komt uit een grote toneelfamilie.
Hans Croiset heeft met zijn vrouw, theatermaakster en oud-Eerste Kamerlid Agaath Witteman (79 jaar) afgesproken dat ze 100 jaar gaan worden.
En dus hebben ze nog alle tijd.
Dat sprak mij heel erg aan!
Als je je dat voorneemt, dan heb je inderdaad nog alle tijd om van alles te doen.
Nu wil mijn oudste dochter ook heel graag dat ik 100 jaar word. Mijn jongste heeft zich er niet zo over uitgesproken, maar waarschijnlijk wil zij dat ook wel. Het zou mij niet verbazen!
En zoals ik nu rondfiets en wandel heb ik het gevoel dat dit met gemak gaat lukken! Gisteren nog even 18 kilometer gefietst en een stukje gewandeld.
Toegegeven, ik heb zo hier en daar wat onderdelen die vervangen zijn (heupen en gehoorbeentjes) en van sommige ziektes kom ik niet meer af: diabetes, astma en de (schildklier)ziekte van Graves, maar voor de rest gaat het prima!
Fit as a fiddle, zeggen ze dan bij de Engelsen.
Nog genoeg te beleven!
Hoe leuk zou het zijn om mee te maken dat mijn kinderen met pensioen gaan? Of dat mijn 4 kleinkinderen volwassen worden en relaties aangaan en misschien zelfs wel achterkleinkinderen krijgen?
Oh Aaf, ik wens je ook toe dat je gezond 100 jaar mag worden! En dan heb je idd nog alle tijd.
BeantwoordenVerwijderenMensen worden steeds ouder dus zo gek is het helemaal niet om die leeftijd te bereiken.
Mijn man en ik zijn denk ik eerder de generatie van je dochters, en wij hopen 120 jaar te worden ;-)
Nina
Mooie afspraak met jezelf! :)
BeantwoordenVerwijderenBlijf je dan ook nog langer bloggen? ;)
Tis duidelijk te merken dat je ook beter in je vel zit nu je 2 nieuwe heupen hebt en weer kunt bewegen zonder al die pijn etc. Tis je allemaal gegund :)
Vind het zo knap en goed van je dat je zoveel gewicht bent afgevallen op eigen kracht. Jammer dat je niet van de diabetes bent afgekomen.
Wordt altijd heel makkelijk gezegd dat je er dan vanaf komt...niet dus.
Je gebruikte wel fors minder medicijnen door je gewichtsverlies als ik het goed begrepen heb, toch?
Ik weet niet of ik over 31 jaar nog blog. Ik blog vanaf mijn 54e jaar, en als ik 100 ben, dan zou ik 46 jaar lang bloggen, dat is wel heel lang!
VerwijderenIk gebruik veel minder medicijnen, dat klopt. De cholesterolremmers en 75% van de bloeddrukmedicatie kan ik laten staan en ik gebruik geen insuline meer en nog maar de helft van de diabetespillen (metformine). Het lijkt er alleen op dat ik die andere helft van de dosis metformine moet blijven gebruiken.
Diabetes heeft bij mij naast obesitas ook een erfelijke oorzaak. Nogal wat familieleden hadden/hebben diabetes, ook mensen zonder (extreem)overgewicht.
Je hebt ook dikke mensen die geen diabetes krijgen. Overgewicht geeft wel méér kans op diabetes.
Ik ben 66 en dik. Cholesterol is niet te hoog en ook geen diabetes 2.Wel hier en daar artrose die soms de kop opsteekt. Weet niet of ik 100 wil worden.Mijn oma werd 96, haar kinderen overleden eerder. Dat vergat ze soms en het moment waarop ze dan besefte dat haar kinderen niet meer leefden was echt heel naar.
VerwijderenWat een leuk en positief uitgangspunt Aaf! Het klinkt mij heel positief in de oren.
BeantwoordenVerwijderenIk ben een tijdje kind geweest met AOW vonden mijn ouders ook erg leuk.
BeantwoordenVerwijderenBeiden zijn ze 90 geworden dus qua genen zit het wel goed en que gezondheid voorlopig ook wel. Al is de pijn van artrose overal wel erg aanwezig.
Vooral het afhankelijk worden zie ik erg tegenop, als we heel lang zelfstandig kunnen blijven willen we op deze plek graag 100 worden.
Als jij dat graag wilt gun ik het je van harte! Ik moet er zelf niet aan denken...
BeantwoordenVerwijderenJe hebt steeds meer kans dat dat gaat lukken. Er komen steeds meer 100 jarigen. Wij hebben pas de verjaardag gevierd van moeder die 100jaar werd. En inderdaad haar kinderen hebben pensioen. Een achterkleinkind gaat trouwen. Ze geniet ondanks haar klachten en kwaaltjes nog elke dag. Wij zeggen: Op naar de 110.
BeantwoordenVerwijderenAls kind dacht ik altijd: "ik wordt later heel oud." Niet bedoeld als afspraak me mezelf, maar als constatering. Dat wordt dus minstens 90 jaar. Mijn vader, ooms en tantes zijn bijna allemaal dik in de 90 jaar geworden. Dus qua genen zit het wel goed. Ik ben zo gezond als een vis, alleen heb ik nu artrose in mijn schouders.Of ik hier naar uitkijk, is een andere vraag. Geartsje
BeantwoordenVerwijderenVolgens mijn oud-tante, is oud worden gewoon een kwestie van doorgaan met ademhalen ;-) Ze werd ondanks diabetes en een handicap (ze had klompvoeten, waardoor ze heel slecht liep) bijna honderd. Ze was mijn vaders liefste tante. Ze was enorm levenslustig en vrolijk en ze genoot van het leven. Ze begon op haar 80e nog aan een liefdesaffaire met een man in hetzelfde verzorgingshuis als waar zij woonde. En een plezier dat ze samen hadden! Als ik zo oud mag worden, dan teken ik daarvoor!
VerwijderenBedoel je dat je ook een liefdesaffaire wil in een verzorgingshuis?
Verwijderen@ anoniem op 17:45 uur: dat wordt lastig, want volgens mij zijn er nauwelijks verzorgingshuizen meer ;-) maar afgezien daarvan, jazeker, als ik daarvan kan genieten, waarom niet?
Verwijderen
BeantwoordenVerwijderenGisteren, oppasdag, had ik een gesprekje met de 11-jarige over ouder worden. Hij vroeg aan mij hoe oud ik dacht te worden. En ik zei hem dat ik dacht net zo oud als mijn moeder te worden, nl. acht en tachtig jaar. Ha fijn zei hij, dan kun je nog elf jaar op ons passen, na schooltijd.
En dan besef ik dat ouderdom blijkbaar voor hen niet telt bij het oppassen. Ze vinden het nog steeds fijn om hier te komen. Leeftijd doet er niet toe, wel liefde en aandacht. Volgend jaar gaat hij naar het vervolgonderwijs. Ben benieuwd, of hij zijn belofte om eerst hier 's middags thee te komen drinken, waar maakt. En anders hebben we de acht jarige nog wel een tijdje.
Ik wil ook 100 worden!
BeantwoordenVerwijderenIk wens je alle jaren - tot en met mínimaal je honderdeerste levensjaar - in goede gezondheid toe!
BeantwoordenVerwijderenOud worden wil iedereen, oud zijn maar weinigen. Ik hoop gezond te blijven. Mijn vader werd net 63 mijn moedertje is nu 89.als ik mijn vaders genen heb ben ik er bijna.... Als ik mijn Moeders genen heb mag ik nog dertig jaar minstens. We gaan het zien..
BeantwoordenVerwijderenMijn vader overleed vlak na zijn 70e verjaardag. Dan zou ik nog een jaar hebben. Mijn moeder overleed op haar 89e.
VerwijderenMijn moeder van 86 jaar, wil zelfs haar achter-achter kleinkinderen zien.
BeantwoordenVerwijderenNu is haar oudste achterkleinkind 18 jaar..... Dus wie weet!
Ik denk dat veel mensen 100 willen worden in goede gezondheid. Maar als je ziek, versleten, in een verpleeghuis zit, en je misschien je gedachten verliest, wordt het een ander verhaal.
Geluk en gezondheid wens ik iedereen toe, maar is 100 jaar niet een tikje te veel gevraagd? Al die mooie zorgeloze jaren hangen namelijk tot op zekere hoogte af van de productiviteit en de belastingen van een jongere generatie. Waar zadelen we onze kinderen mee op? "Kan de Bruine dat wel trekken?" placht mijn vader te zeggen.
BeantwoordenVerwijderenHet is natuurlijk de vraag of het gaat lukken, die 100 jaar. In vergelijking met 60 jaar geleden worden er nu veel meer mensen 100 dan in de zestiger jaren van de vorige eeuw.
VerwijderenMijn moeder is 94 geworden. Haar laatste jaren in een verpleeghuis waren een groot drama. Haar overlijden was een opluchting.
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder had het de laatste 5 jaar ook niet gemakkelijk. In een rolstoel en steeds afhankelijker van zorg: tilliften etc om haar uit bed te halen en weer in bed te leggen en op de po-stoel te zetten. Open wonden op haar onderbenen die steeds behandeld en gezwachteld moesten worden.
VerwijderenMaar ze vond het leven nog wel de moeite waard en wilde zeker nog niet dood. Het is dat haar hart het opgaf.
Mijn vader zei altijd: "Ik word 100" en hij is goed op weg, met z'n 91 jaren.
BeantwoordenVerwijderenZelf moet ik er niet aan denken om zo oud te worden. Ik ben 56, en nog zo'n 25 jaar erbij prima, maar dat vind ik voor mijzelf dan wel genoeg.