Toen ik een jaar of 10 was, kreeg ik van mijn vader mijn eerste Barbie. Mijn vader was voor het bedrijf waar hij werkte op zakenreis geweest en hij nam voor mij een Barbiepop mee. Hij was wel 2 weken op reis geweest en het was destijds een duur cadeau. Echt duur en mij werd gezegd dat ik er heel voorzichtig mee moest zijn. Ik heb er veel mee gespeeld, kleding voor genaaid en gebreid en de pop steeds opnieuw omgekleed. Het was mijn eerste, maar meteen ook mijn laatste Barbie. Meer Barbies heb ik als kind nooit in mijn bezit gehad.
Mijn dochters hebben veel meer dan 1 Barbie gehad, waar ze ook eindeloos mee speelden.
En voor mijn oudste kleindochter kocht ik 2 Barbies in de kringloop en verder liggen hier 2 oude Barbies van mijn dochter.
Gisteren kwam ik in de Action en ik zag Barbies in de schappen liggen en ik verwonderde mij over de prijs van deze Barbies! Ze zijn werkelijk spotgoedkoop! Voor nog (net) geen 5 euro heb je er al eentje!
.jpg) |
| Barbies in de winkelkar van de Action |
Daar moeten waarschijnlijk mensen in Indonesië voor een hongerloon voor werken!
Voor €4,99 heb je ook twee broden.
Zestig jaar geleden lagen de prijsverhoudingen héél anders.
Aanvulling op 9 juli:
Na een rondgang op verschillende sites kom ik tot de conclusie dat de rechter Barbie elders een stuk duurder is. Bij Bol.com betaal je €19,99 voor precies dezelfde Barbie.
De linker pop is afgeprijsd van 19.60 naar 12 euro, maar nog steeds een stuk duurder.
De inflatie van de Barbiepop! Het is inderdaad een groot prijsverschil....
BeantwoordenVerwijderenEen échte barbie - die wilde ik vroeger ook zo graag, voor de heb, want eigenlijk was ik niet zo van de poppen.... Maar die waren veel te duur....
BeantwoordenVerwijderenJe was een bofferd! Ik kreeg geen Barbie, ik mocht van mijn eigen zakgeld een Petra kopen... Lieve help, dat waren nog eens tijden.
BeantwoordenVerwijderenMerel
Poppen en barbies heb ik nooit willen hebben. De enige keer dat ik een pop kreeg heb ik haar geruild met de blokkendoos die mijn broertje had gekregen.
BeantwoordenVerwijderenThea
Een echte barbie heb nooit gehad. Veel te duur! Wel een paar neppers. Op een keer zag ik in de etalage van de speelgoedwinkel een Skipper voor fl. 4,95. (dat dacht ik) Snel naar huis want dat had ik wel in mijn spaarpot. Het mocht van mijn moeder. Weer te voet terug naar de winkel. "Nee hoor" zei de man van de winkel"dat kosten de kleertjes die ze aan heeft" Wat een teleurstelling was dat!
BeantwoordenVerwijderenIk vond vroeger een barbiepop maar niks. De kleertjes kreeg je bijna niet aan. Trok je te hard aan de armen of benen dan gingen ze uit de "kom".
BeantwoordenVerwijderenIk had wel een grote pop. Daar kon ik mijn liefde aan kwijt. Maar daar knipte ik het mooie krullenhaar tot een modern kapsel , en waren de krullen verdwenen. Dit tot wanhoop van mijn moeder.
;-) Ik had een merk "Wildebras" pop - die kon je uit elkaar halen, en dan kon ze ook weer worden gemaakt - dat was veel handiger voor mij!
VerwijderenIk was niet echt een poppenkind, meer een knutselkind. Maar maakte wel zelf kleertjes, meubeltjes en van een kartonnen doos, restjes gordijnstof en behang een "barbie" huis. Had de oude echte Ken van mijn moeder, daarnaast een tweetal Sindy poppen. Deze poppen paste iets beter bij het budget van mijn ouders...... ;-)
BeantwoordenVerwijderenJe hebt Barbie’s en barbie’s. De echte Barbiepop is nog steeds duur, maar de goedkope versies niet. Je moet bij deze poppen alleen heel goed naar het gebruikte materiaal kijken. Want dit is niet altijd in orde.
BeantwoordenVerwijderenKijk naar LEGO en lego, Playmobil en playmobiel. Lijkt heel veel op de echte versie, maar zijn toch van mindere kwaliteit en je kunt de “nepperds ” vaak niet uitwisselen met de echte.
Ik had een fleur pop. Wat kleertjes. Maar verder maakte ik meubeltjes zelf. Kleertjes van restjes stof. Zo was ik ook uren bezig om iets voor de fleur te maken. Als ik het zo type waren we als kinderen met minder ook tevreden en hadden het goed. Spullen maken niet altijd meer gelukkig.
BeantwoordenVerwijderenIk had een Sindy en maakte daar zelf kleertjes voor, vaak van de restjes voeringstof van mijn moeder want dun en soepel. Met kopspelden gaven we de pop oorbellen en van een schoenendoos maakte ik een bed. Ik maakte ook zelf een stoeltje van een wcrol en een bureautje van luciferdoosjes. Ik heb zo al knutselend wel tot mijn 14e met de pop gespeeld. Ik vond in de bibliotheek een boekje met patronen voor 19e eeuwse kleding, daar heb ik flink uit gefrobeld om ook een hoedje te maken en omslagdoeken.
BeantwoordenVerwijderenEen tandenborstel dop (zo'n tapse) was haar beker.
Ik denk dat het plezier in knutselen er de reden van is dat ook volwassen mensen graag een poppenhuis maken
Zelf was ik niet zo'n Barbiemeisje, mijn zusje wel. Zij had een Barbie en ik het zusje van Barbie (Skipper?). Er is door mijn zus veel mee gespeeld. Veel gekochte kleertjes hadden we niet, wel zelfgemaakte.Ondanks klein budget wel een echte Barbie & zus Barbie. We vonden de namaak niet mooi, ook mijn moeder niet. Dus een tijdje gespaard hiervoor. Dit was in de '60 er jaren, de Barbies waren toen nog niet zo lang te koop.
BeantwoordenVerwijderenDe kwaliteit is ook niet te vergelijken met de wat duurdere barbie. Deze kan verder niet bewegen, kleertjes gaan zomaar stuk. Mijn dochter heeft zo'n goedkope gekregen op haar kinderfeestje, want mooi prijsje maar uiteindelijk ligt hij meer in de hoek dan dat ze er mee speelt. Ze speelt wel veel met de barbies maar dan dus de wat duurdere. Ik had vroeger ook geen Barbie, veel te duur. Ik had wel Sindy en veel accessoires, uren mee gespeeld en ook ik maakte de kleren zelf. Hakend of met naald en draad van stof. Een boekenkast was het huis, gras uit de tuin was voor het paard en wat bloem uit de keuken was ook nog wat lekkers voor het paard. En een stuk touw was de lift bij gebrek aan een trap. Mooie herinneringen.
BeantwoordenVerwijderengroet Janneke