Over dik en dun

Vanaf dat ik in de box lag, was ik een dik kind. Een kind dat altijd honger had en het liefst lekker op haar achterwerk zat te spelen, of te lezen. Heel rustig en kalm was ik. Alleen vonden consultatiebureauartsen en kinderartsen dat ik op dieet moest en ik moest meer bewegen, dus moest ik maar op gymnastiek. Ik, het kind dat van nature stijf en stram was, moest allerlei gymnastische toeren uithalen en ik was er heel slecht in, het slechtst van alle kinderen bij de gymnastiekvereniging. Maar dat anders eten en meer bewegen moest, want ik moest dunner worden, ik was veel te dik!
Het eten smaakte mij zo goed en ik had een broertje dood aan bewegen.
De kilo's willen er bij mij nog steeds heel gemakkelijk aan komen.

Nu ik oma ben, heb ik twee kleindochters die te dun of in ieder geval aan de dunne kant zijn.
Wonderlijk, waar hebben ze dat vandaan? Het zijn stuiterballen die niets liever doen dan rondrennen, kopje duikelen op de bank, ergens van af springen en stilzitten vinden ze lastig.
Jongste kleindochter was volgens het consultatiebureau veel te dun. Ze groeide niet goed, tenminste niet in de breedte, de lengtegroei ging nog wel. Mijn dochter moest haar meer eten geven. Maar hoe doe je dat als je kind geen eten wil? Moet je het net als bij de mestganzen met een trechter inbrengen of zo? Mocht het niet lukken om kleindochter haar ondergewicht kwijt te laten raken, dan moest ze naar de diëtist of naar de kinderarts.
Calorierijke voedingswaren krijg je er eigenlijk niet in. Die lust ze niet.
Onlangs, bij de verjaardag van hun moeder, mijn dochter, kregen ze taart (zie foto).

Noten-dadeltaart en blauwe bessentaart

Heerlijke taart, maar je moet niet denken dat jongste kleindochter dat wil eten. Ze proefde een hapje van de noten-dadeltaart en spuugde het hapje direct weer uit. Ook de bessentaart leek haar helemaal niets. Ze wilde wel wat losse bessen, maar voor de rest niet.
Zo gaat het ook bij het eten van brood. Ik had voor haar, toen ze bij mij at, een lekkere krentenbol, maar die hoefde ze niet. Ze at liever droog volkoren brood. Daar at ze wel een hele snee van op. Zonder beleg en zonder boter. Ze gaat altijd voor de slanke keuze, terwijl ze dat helemaal niet nodig heeft.
Ze heeft wel door dat grote mensen eten heel belangrijk en lekker vinden. Dus voert ze haar moeder en mij lekkere hapjes, want het is immers zo lekker? Maar zelf eet ze nauwelijks.

Gelukkig eet ze tegenwoordig zeker 2 van de 3 maaltijden op een dag een redelijke hoeveelheid, dus naar de kinderarts hoeft ze vooralsnog niet meer. Het gaat de goede kant op en als ze met haar voorkeuren zo doorgaat, krijgt ze vast geen last van overgewicht.