Goedkoop en lekker warm naar de film!

Afgelopen donderdag draaide er weer een film in de wijk waar ik woon. Een groep bewoners kiest jaarlijks een aantal films rond een thema. En iedere maand wordt er dan 1 vertoond.
Deze aankondiging was er in september: "In het nieuwe seizoen 22-23 hebben we gekozen voor het thema “REIS OM DE WERELD” en u kunt dus titels verwachten die een beeld geven van het leven, de avonturen of de onwaarschijnlijke fenomenen waar filmmakers uit de hele wereld  op hun manier en in hun omstandigheden ons als hun toeschouwers deelgenoot van willen maken! Grote blockbusters zullen dat dus niet zijn, telkens zal een cineast u echter willen laten meedelen in zijn of haar weergave van de werkelijkheid of juist de fantasie!"
Om de prijs hoef je het niet te laten, voor 1 euro ben je een avond onderdak en je krijgt er 2 koppen koffie of thee bij! Al eerder was ik in het wijkcentrum naar de film, ik schreef er hier over.

Ik was er vorige week weer bij, samen met een bevriende buurvrouw. Ik kwam in de zaal ook nog een oud-buurman van lang geleden tegen. Hij was mijn buurman tussen 1985 en 1990. Ook leuk om even bij te praten!
De film was IT MUST BE HEAVEN,  van de Palestijnse cineast ELIA SULEIMAN.
Dit was de promotietekst op de site van het filmhuis:
Deze Palestijnse filmregisseur is in Nederland niet erg bekend, maar heeft wèl  op 10 december jl. een oeuvre-prijs  ontvangen  op het Europese Filmprijzenfestival in Reykjavik.
Hij is geboren in Nazareth in 1960, leefde lange tijd in Beiroet en maakte zijn eerste film al in 1996: Chronicle of a Disappearance , waarin hij de teloorgang van het  nationaliteitsgevoel van een Palestijn in bezet gebied laat zien.
Suleiman heeft een heel bijzondere, humoristische filmstijl, waarbij hij vaak de hoofdrol speelt in zijn eigen films. Hij fungeert dan als waarnemer van de vaak absurde gebeurtenissen om zich heen en uit de blik op zijn gezicht (zie de poster!) spreken dan  verbazing en verwondering, die tegelijk onuitgesproken kritiek erop leveren. Iemand uit Palestina zoals hijzelf krijgt alleen al van de gedachte aan een verblijf in Parijs of New York een `It must be heaven`-gevoel: alles daar is toch vanzelfsprekend beter en mooier dan hier! In deze film zien we hoe Suleiman – op zoek naar sponsors  voor zijn nieuwe film-  gebeurtenissen in de genoemde steden beleeft en tegelijk  vaststelt dat het leven ook daar op een andere manier net zo absurd is als de eigen wereld waar hij vandaan komt en die wij in het begin van de film hebben leren kennen.
In Parijs staat hij bijvoorbeeld met zijn handen op zijn rug voor een winkel met de naam ´ L´Humaine Comédie`, is hij getuige van een drietal Franse agenten die op elektrische monowieltjes
in een symmetrische`dance à trois` iemand achtervolgen en ziet hij hoe in Central Park in New York een engel tijdens een achtervolging door de politie haar vleugels verliest…!  Ja, echt … u leest dit goed!

En over dat lekker warm in de titel van dit blog: het was nogal fris. Er wordt in het wijkcentrum ook zeker op gas bezuinigd! De volgende keer kleed ik mij warmer aan als ik weer ga!