Gisteren bedacht ik hoe armoedig ik met mijn eerste vriend en ook met mijn latere partner leefde.
Hoe was dat vroeger?
Vanaf 1973 tot 1978 woonde ik samen met W. Hij had twee dochters en was pas gescheiden toen we een relatie kregen. Hoe woonde hij toen?
Vloeren - op een deel van de betonvloeren lag de allergoedkoopste vloerbedekking die je kon vinden, een ander deel was kaal en geverfd met roodbruine betonverf, ook in de woonkamer.
Meubels - niets was nieuw gekocht, alles was gekregen, afkomstig van het grofvuil of afgedankt en uit een vijver gevist. Bedden waren krijgertjes, soms afgedankt door buren die naar een ver tropisch land verhuisden en bijna alles achterlieten voor mensen die dat konden gebruiken. Bijvoorbeeld het tweepersoons bed. Eerst sliepen wij, totdat wij het zelf getimmerde spaanplaten bed (eigenlijk vezelplaat, platen van geperst hout) van de buren kregen, op een luchtbed. We kregen zowel het bed als de bevlekte matras er gratis bij. We sliepen onder aan elkaar geritste oude slaapzakken geleend van mijn ouders. Daar had ik lakens bij genaaid.
De kinderen sliepen op afgedankte gammele bedden met oude matrassen. Ook daar slaapzakken. Die waren wel nieuw, gekocht in de uitverkoop. Hoeslakens kreeg ik via via van mijn familie.
Witgoed - er was een oude koelkast, afgedankt door een collega van mijn ouders. En we hadden een stokoude gasoven, die kwam uit een bouwcontainer. Geluidsapparatuur hadden we niet, wel een oude tv.
Vanaf 1978 ging ik samenwonen met de latere vader van mijn dochters.
Eerst woonden we op zijn vrij ruime studentenkamer, met keuken en ruimte voor een kast op de overloop.
Vloer: tapijt dat met de geweven rug naar boven lag. Waarom met de rug naar boven? Waarschijnlijk was de bovenkant zo vuil dat het er niet uit zag.
In onze tweede woning lag in de woonkamer en slaapkamer een houten vloer. Die heeft mijn broer geschuurd en vervolgens heb ik die gelakt.
In onze 4e woning lagen in 2 slaapkamers ook houten vloeren. Die heb ik ook geschuurd en geverfd. Van enige vloerisolatie was uiteraard geen sprake.
Meubels: tweedehands of gratis want afgedankt gekregen. Ook zelfgemaakt, van oude tabakskisten. De tabaksfabriek in de buurt kreeg de tabak aangeleverd in grote kisten. Die kisten kon je gratis afhalen. Zo'n kist was ca 75(H) x 120(B) x 75 (D), Van het hout maakte mijn partner boekenplanken en ook een bureau. Bij het bureau werden een lange zijkant en de onderkant verwijderd. Bleef over: een bovenblad, zijkanten en een achterkant. En dat was het bureau. Het "bureau" overleefde 2 verhuizingen, maar bij een volgende verhuizing viel hij volledig uit elkaar. Toen is het bureau bij het grof vuil gelegd.
Als boekenkasten hadden we gestapelde sinaasappelkistjes.
Een bed hadden we niet. We sliepen op de grond op een oude matras, gevonden bij het grof vuil. De vuile buitenkant hadden we er af gedaan en we gebruikten hoeslakens en een molton hoes. Later kreeg ik steeds meer pijn in mijn rug op die dunne matras. Toen heb ik een nieuwe matras aangeschaft en een tijdje later kregen we daar van mijn ouders een twijfelaar bij. Die twijfelaar was nog van mijn grootouders geweest. Ik slaap nog steeds op dat bed. Beddengoed (dekens en lakens) was destijds afkomstig van partners ouders.
Witgoed: ook hier afdankertjes, deze keer een koelkast van vrienden van partner zijn ouders en een tweedehands kookplaat.
Geluidsapparatuur was er volop, want mijn partner had tijdens bijbanen voldoende geld verdiend om goede geluidsapparatuur te kopen.
In later jaren, vanaf eind jaren 80, besteedden we meer geld aan meubels en vloeren en kwam er
wat nieuws (banken, tafel, boekenkasten, oven, koelkast).
Was er dan echt zo weinig geld dat er zo armoedig geleefd moest worden?
Ik denk dat we het gewoon vonden, zoals we leefden.
Want we gingen wel zo nu en dan uit eten.
Met mijn laatste partner ging ik geregeld naar de film en we gingen ook op fietsvakantie.
Over besparen en bezuinigen en over met pensioen zijn. En ook over leven in de huidige tijd!
maandag 19 juni 2023
Ons/mijn interieur en witgoed in de jaren 70 en begin jaren tachtig
Labels:
Vroeger
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan.
Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Voor een groot deel herkenbaar. Je was gewoon tevreden met de spullen en blij als er na sparen iets nieuws gekocht kon worden
BeantwoordenVerwijderenIk leerde mijn huidige man kennen in 1985 en ik woonde zelf heel klein in de Berenstraat in Amsterdam waar ik destijds een klein vermogen (500 gulden) voor moest betalen, want ook bijna 40 jaar geleden was het al bijna onmogelijk een woning te vinden. We konden na een jaar een riante flat in de Bijlmermeer krijgen wat toen al een zeer inpopulaire wijk was ik herinner mij nog dat mensen advertenties bij de supermarkt ophingen met woonruimte gevraagd maar niet in de Bijlmer wilden wonen. Enfin de flat was top en behangen met bouwbehang. We hadden alleen van die vilten tegels in de woonkamer de rest was gewoon beton. Gordijnen had ik zelf gemaakt van oude spreien en er was een oude koelkast die wekelijks ontdooid moet worden omdat het bijna een vriezer leek. Kookplaatje met 2 gaspitten en een oude televisie en platenspeler. Ik heb dat helemaal niet als armoedig ervaren het was gewoon zo. Tegenwoordig 'moet' alles er insta waardig uitzien en ik zie wel eens zo'n woonprogramma voorbij komen waar een in mijn ogen zeer prima interieur volledig op de schop moet. Met termen als 'kan niet meer' 'echt niet meer van nu' etc. Een aantal jaren geleden kochten wij een woning in Nieuwegein waar een 30 jaar oude keuken inzat die wel op was. Vervolgens kochten wij een showroomkeuken van echt hout die ik prachtig vond maar de binnenzijde van de kasten waren bruin. Toen we het na 1,5 jaar verkochten ging die hele keuken inclusief apparatuur de container in want de nieuwe bewoners wilden alles wit....
BeantwoordenVerwijderenMijn man kijkt graag naar dat soort programma's en wil ineens vloerverwarming en een trap met ledlampjes :-)
VerwijderenOns interieur is grotendeels hetzelfde als 30 jaar geleden bij ons trouwen, wel hebben we veel meer elektrische apparatuur zoals en ipad en zo
Ik kon het woord makeover niet meer horen en mijn mond toch dichtgehouden. Nu denken we na over veranderingen die ons huis in de komende jaren comfortabeler, duurzamer en makkelijker in het onderhoud makrn. Mijn man is geschrokken van het vele werk toen schoonmoeder naar het verzorgingstehuis moest, opruimen is nu geen vies woord meer.
Bij mijn ouders had ik het behoorlijk goed, ik woonde op de zolder in twee kamers.
BeantwoordenVerwijderenIn 1974 in Den Haag gaan samenwonen, we konden kiezen tussen de eerste verdieping een grote kamer met keukenblokje of tweede etage met 2 kamertjes en overloop waar de wasbak zat, in een open kast stond koelkastje met kookplaat. WC beneden deelden we met onderburen, Geen douche maar badhuis om de hoek. Meubels kwamen uit mijn oude kamer. Ach het was een leuke tijd en we gingen vaak uiteten.
Na een jaar werd huis van oma en opa verkocht en kochten mijn ouders een huis voor ons dat we huurden. Na 10 jaar kochten we dat en na scheiding kon ik het zelf bekostigen, heb er 40 jaar gewoond.
Ik heb niets met de huidige inrichtingen en wensen van mensen nu...doe mij maar bij elkaar gescharrelde oude meuk. Met een goede stoel die lekker zit en een goed bed. Mijn pannenset is die van oma, grijsgewolkt emaille, en pastelservies in allerlei kleurtjes. Dus ik hoef de Jamie, Herman en andere topkok gerelateerde keukenspullen niet. Mijn kast kocht ik ooit op een veiling, voor een prikkie en gaat hier al dertig jaar mee. Mijn eethoek en bijbehorend bankje heb ik laten maken naar mijn wens, en gaat ook al erg lang mee. Twee oude houten stoelen erbij die ik af en toe een ander kleurtje verf. Ik ben niet helemaal ouderwets met spullen in huis, ik heb wel een inductieplaat en een zuinige koelkast.
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar! Pas na mijn 40e ben ik een beetje gaan nadenken over inrichting, daarvoor was het idd afdankertjes en wat er maar goedkoop op ons pad kwam. Nog steeds is zeker driekwart van ons interieur gratis of al heel lang in gebruik. Ik denk dat dit typisch zo'n onderwerp is waar mensen die het van kinds af aan goed hebben gehad totaal niet bij stilstaan, of zich niet in kunnen inleven. Ik ben zelf altijd vrij verbijsterd door programma's, artikelen, blogs, enzovoorts waarbij het vanzelfsprekend lijkt te zijn dat je om de paar jaar je hele huis opnieuw inricht. Of alles in een andere kleur schildert omdat het je verveelt, zonder dat dit nodig is. Het is een hele andere wereld.
BeantwoordenVerwijderen-JennyL
Ach aan de andere kant ben ik ook wel blij met mensen die nieuwe dingen willen en de oude nog mooie op Marktplaats zetten.
VerwijderenEen muurtje een andere kleur geven dat doe ik toch regelmatig, daar is het huis ook op ingericht. Geeft zo'n andere uitstraling. In de winter kies ik vaak voor wat warmere kleuren als wijnrood of warm bruin, in de zomer wordt het al snel licht lila of licht geel. Ochtendje werk en de hele woonkamer ziet er anders uit.
VerwijderenWat is 'nodig'?
@anoniem van 17.28
VerwijderenIk persoonlijk vind je huis elke keer een andere kleur geven als het zomer of winter wordt echt ontzettende geldverspilling, maar ook heel belastend voor het milieu. Ik snap dat je daar blij van wordt en misschien bij andere dingen wel oplet, maar ik vind het moeilijk om dit niet als voorbeeld van ontzettend egoïsme tegenover de aardbol te zien. Ik zou dat geld liever aan goede doelen geven en niet totaal onnodig extra chemicaliën gebruiken. Maar goed, jij zal er 100% anders over denken en tegenhouden kan ik je niet. Maar ik hoop dat je over dat laatste aspect eens nadenkt en misschien van gedachten veranderd.
- JennyL
Ik gebruik resten verf die ik gratis ophaal via marktplaats of weggeefhoeken. Het komt juist niet in een afvalstroom terecht.
VerwijderenHet is ook niet een hele kamer maar max 1 muurtje per kamer. En mijn footprint is al aardig beperkt met wonen op 50m2, geen auto. En die goede doelen krijgen ook ruim voldoende.
Gun jij jezelf dan niets? Geen vakantie, nooit uit eten, alles weggeven aan goede doelen?
Wow, knap zo perfect zijn.
Ik denk dat die weggeefhoeken bedoeld zijn voor iemand die verf niet kan betalen, niet voor iemand die 2x per jaar de kamer opknapt uit banale verveling.
VerwijderenIk geloof je eigenlijk ook niet, eerlijk gezegd. Je verdere argumentatie is zo zwart-wit en op de man gespeeld dat je niet heel integer overkomt. Ik denk dat ik een snaar heb geraakt en dat je zelf ook wel weet dat je niet goed bezig bent. Of dat je even lekker ruzie wilt maken zodat je jezelf af kunt reageren. Misschien omdat er iets anders in je leven speelt dat je dwarszit. Adieu en sterkte daarmee.
-JennyL
Zo leefden we bijna allemaal in het flower-power tijdperk. Wij woonden in een flat met in de diepe gangkast nog een kolenberging! De keukenkastjes werden in 2 kleuren paars geverfd, de vloerbedekking bestond uit kokosmatten en in de woonkamer kwamen verschillende kleuren, de boekenkast was knalrood. Een slaapkamer met een twijfelaar.
BeantwoordenVerwijderenWe kochten veel boeken, gingen naar concerten en vaak uit eten. Spraken over een nieuwe wereld waarin iedereen gelijk was, zuchten en draaiden nog maar een jointje.
Thea
Als vloerbedekking geen betonverf maar sisaltegels, verder was mijn inrichting in die jaren simpel maar leuk.
BeantwoordenVerwijderenToen ik mijn eerste flat huurde, kreeg ik van een collega een oud gasfornuis, van een vriendin een bank, waar ik een mooie lap stof overheen hing. Een houten tafel en stoelen(van die cafestoelen) knapte ik op. Een wasmachine had ik niet maar ging naar de wasserette in de buurt.Erg arm was ik niet, ik at regelmatig buiten de deur, naar toneel, op vakantie. Maar er werd niet zoveel geld uitgegeven aan spullen, niemand in mijn vriendenkring
deed dat. Andere tijden !
Ook design meubelen kan je verzamelen voor een prikkie!
BeantwoordenVerwijderenHet is maar net hoeveel tijd en creativiteit je erin steekt.
50 jaar geleden was het ‘not done’ om veel geld aan inrichting te besteden,
dat werd gezien als burgerlijk. Nu kom je de mooiste dingen tegen op Marktplaats Vinted en Kringloop.!
Ik erger mij ook altijd aan die programma's bijv. Kopen zonder kijken waar dan nog een prima badkamer en keuken in zit maar "die kan echt niet meer" huppetee alles eruit! De kandidaten moeten dan weer een hoop geld bijlenen. Het programma speelt dan mooi weer met andermans geld.
BeantwoordenVerwijderenIk snap nooit hoe.. wij hebben namelijk een keuken die op sterven na dood is maar het geld om te vervangen hebben we niet. Want onze okbadkamer moest er uit vanwege niet ok problemen. (En toen was het allergeodkoopst weer gebruiksklaar geld uit de keukenpot halen)
VerwijderenToen ik begin jaren 90 het ouderlijk huis verliet, belde ik gewoon rond dat ik alleen ging wonen en huisraad en meubelen nodig had. Ik kreeg zoveel dat ik een deel ben laten komen halen door de kringwinkel. En ook toen ik na mijn relatiebreuk in 2008 opnieuw ging alleen wonen, deed ik het deels op die manier. Ik kocht wel wat nieuwe spullen in Ikea, maar had toch ook een hoop bijeen gesprokkeld via via. En ik ben daar trots op!
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook graag een bijeengesprokkeld huishouden. Vaak veel betere kwaliteit.
BeantwoordenVerwijderenMijn man ziet dan weer 'IKEA' als top, terwijl ik dat haat, want bij de eerste kras ziet het er zo armoedig uit. Een kras op een echthouten kast is minder erg, want die kun je òf wegschuren/-verven, of 'leven/patina' noemen.
Toen ik op mezelf ging wonen, ging ik naar de kringloopwinkel waar ik de meeste van de spullen heb gehaald. Andere spullen via advertenties gratis ophalen en zo heb ik mijn hele inboedel bij elkaar gesprokkeld. Volledig ingericht huis voor slechts een paar honderd gulden. Ondanks alles was het een heel fijn en gezellig appartement, mijn eigen plek.
BeantwoordenVerwijderenVan jongeren die nu op zichzelf gaan wonen, zie ik er genoeg die eerst het hele huis strippen. Ik heb het van dichtbij meegemaakt dat ook de keuken die nog geen jaar oud was eruit werd gesloopt. Als je je verbazing er over uitspreekt, dan krijg je als antwoord: we houden niet van bruin/zwart/blauw/grijs/geel/groen (haal door wat niet van toepassing is). Vervolgens wordt de hele inboedel nieuw gekocht, waarbij een partij geld wordt uitgegeven alsof het water is. Een bank 3000 euro, een bed 5000 euro, een eettafel en kasten 2500 euro. Om over de grootte van de huizen nog maar te zwijgen. Ik was blij met een 2-kamer appartement, nu moet er gelijk een eengezinswoning met 5 slaapkamers en een eigen parkeerplek. En maar gek vinden dat zoveel mensen stress ervaren. Ik vind het onbegrijpelijk....
Dit blog doet me wel even terugdenken aan het begin van mijn eigen zelfstandig-wonen-bestaan
BeantwoordenVerwijderenHet ergst ervan, voor mij midden jaren '60, vond ik wel de beperkte ruimte waarmee je opgescheept werd. Ik ben opgegroeid op een boerderij met een erf van ca 1 ha (10 000m2) en kwam als kamerbewoner terecht op een zolderkamertje van hooguit 7 m2. Er stond een bed en er zal ook wel een stoel en tafel gestaan hebben, maar verder kan ik me er geen voorstelling meer van maken.
Door uit te blijven kijken en actief te zoeken had ik, 2 jaar en 5 verhuizingen verder, een eigen etage met tuin weten te bemachtigen. Dat was ook de plek waar we als getrouwd stel zijn begonnen. Veel van de inrichting had ikzelf gemaakt en mijn (toen nog) verloofde had genoeg creatieve ideeën voor de inrichting, maar heel veel kwam van krijgen of van de 'kraak' (het grofvuil dat eens per week 's avonds bij de weg gezet werd). Het enige wat wel nieuw was, was een rvs-pannenset die destijds (1967/68) 200 gulden kostte en een koelkast en waarvan mijn collega's zeiden dat ik geschift was, want voor 3 tientjes had je ook pannen en je had meer aan een televisie dan aan een koelkast. Voor die critici; toen we vorig jaar overgingen op inductie hebben we die 'onverantwoord dure pannen overgedaan aan dochterlief die ze nog steeds met veel plezier gebruikt.
Terugkijkend kom ik tot de slotsom dat we nooit echt veel geld uitgegeven hebben aan een 'trendy' inrichting, maar vooral het functionele hebben laten prevaleren en dat nog steeds doen, ondanks dat we nu het geld er nu wel voor hebben, maar de behoefte eraan ontbreekt nog steeds. Je kunt zinvollere dingen doen met je geld vinden we.
Grappig, mijn ouders zijn een paar jaar jonger dan jij maar daar heb ik juist tegenovergestelde verhalen van gehoord. Het meisje moest al vanaf een jaar of 15, voordat ze überhaupt verkering had, gaan sparen voor een uitzet. Handdoeken en lakens "moesten " Walra zijn, keukenspullen Brabantia, zeker niets van de Hema. Bij voorkeur nog een geborduurd tafellaken en zelfgehaakte sprei. De jongen moesten sparen voor het huis en de meubels en er kon pas getrouwd worden als aan die voorwaarden werd voldaan (tenzij er sprake was van een "moetje" natuurlijk). Ongehuwd samenwonen was er zeker niet bij. Mijn familie was overigens zeker niet rijk, fabrieksarbeiders. Wel in de kerk getrouwd maar niet een heel gelovig milieu oid. We hebben het over dezelfde tijd als waarin jij met je ex-partner bent gaan samenwonen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben geboren in 1950 en op mijn zestiende gaan werken. Mijn loon gaf ik thuis af en kreeg zakgeld en kleedgeld. Mijn moeder spaarde praktisch mijn hele uitzet bij elkaar.
VerwijderenMijn vriend, nu al 51 jaar mijn man, had geen geld toen we gingen trouwen (we waren 21 en wilden zo graag zelfstandig wonen) maar met het beetje dat ik had en hij van zijn ouders kreeg hebben we het flatje ingericht.
Ook de moeders van vriendinnen spaarden de uitzet van hun dochters bij elkaar. Net wat je aangaf, het moest wel kwaliteit zijn!
Thea
Aanvulling: mijn ouders waren geshockeerd toen ik in de jaren 0 op kamers ging, "gehuurd zitten ", mijn spaargeld verkwisten aan huur en collegegeld, spullen van de kringloop (tweedehands uit de familie was niet erg), leven als een armoedzaaier, als meisje zonder echtgenoot of vader wonen, dan moet je 's avonds alleen over straat en dat geeft geen pas. Het heeft mijn vader met name heel veel moeite gekost om te accepteren dat tijden veranderd waren.
BeantwoordenVerwijderenMijn beide ouders zijn jong overleden, maar toen ze in de jaren 70 gingen samenwonen op een kamer, hadden ze ook niet veel dure nieuwe spullen, ze gebruikten ook sinaasappel kistjes als kastjes, mijn moeder breide en haakte spreien en kussenhoesjes voor op de oude bank en mijn vader maakte zelf van hout een soort bar/vakkenkast. Met kerst een mini kunstkerstboom waar ze gekleurde snoeppapiertjes in hingen als versiering. Toen mijn oom en tante samen op een kamer gingen wonen hebben ze bij een winkel stalen voor vloerbedekking gevraagd en dat allemaal op de vloer gelegd, dus een fleurige jaren 70 patchwork vloerbedekking was dat. Ze maakten het gezellig met planten. Ik heb er nog foto's van, van mijn ouders en ook vd kamer van oom en tante het ziet er allemaal heel gezellig uit, met hun vrienden en broers en zussen die vaak langs kwamen en samen kaarten en gitaar spelen enz.
BeantwoordenVerwijderenIk ben geboren in 1980, in 1978 trouwden mijn ouders en kregen een huurwoning waar ze altijd hebben gewoond, mijn moeder heeft toen wel van haar spaargeld donkere eiken meubels gekocht, maar vloerbedekking namen ze over van de vorige bewoners, mijn oma naaide beddengoed en een deel van het serviesgoed kwam volgens mij van het tankstation, daar kon je dan voor sparen ofzo, van die bruine glazen borden hadden wij.
Ik zelf kom graag bij de kringloop en mijn man maakt ook veel zelf in huis, we hebben ook wel meubels van de Ikea , maar kopen niet om de haverklap nieuwe spullen. een leuke mix van oud en nieuw vind ik zelf, want zo'n grote zware donkere meubel set als wij thuis hadden is niet echt mijn smaak.
Ja, het grof vuil ophalen....daar heb ik ook vaak wat weggehaald. In 1986 ging ik op kamers. Wat spullen van thuis mee, van de rommelmarkt (een mooi oud dressoir gebruik ik nog steeds) en wat gekregen spullen.
BeantwoordenVerwijderenIk ging mijn boeken altijd ruilen op de avond voordat het grof vuil kwam, kon ik rustig er langs fietsen....
Nu gewoon goede spullen die lang meegaan en tijdloos zijn.
In de woning diewij in 2018 kochten zat een keuken van 28 jaar oud. Die is nog prima en haalt de 40 jaar wel. Dus blijft grwoon zitren en houden we netjes. Groet, G
Ik weet nog, dar mijn moeder zei in de zestiger jaren…alleen mensen die echt arm waren gaan naar CenA . Terwijl we het zelf in die tijd ook niet breed hadden. Maar CenA …….was een brug te ver. TOEN!
BeantwoordenVerwijderenSinaasappelkistjes stapelen als boekenkast. Oude meubeltjes, gehaakte gordijntjes, geschilderde vloeren, sisalmatten. Dat was indertijd niet armoedig, maar gewoon modieus.
BeantwoordenVerwijderenEen oude keuken met echt houten kastjes en stenen aanrecht ging je niet vervangen door moderne spaanplaat die geen vocht kon verdragen.
Een gasfornuis kocht ik nieuw, maar het oude exemplaar dat ik later van buren kreeg was van veel betere kwaliteit. 'Vooroorlogs' was synoniem voor kwaliteit. Dat was in die tijd met veel spullen zo. Pannen, serviesgoed, bestek, was duur want het aanbod was niet groot. Je kocht bij Blokker en Hema, als je meer geld had kon je kopen bij de speciaalzaken. Je was blij als je oude meubels kreeg van echt hout, want wat je nieuw kocht was van geperste troep, zoals nu nog steeds de meeste nieuwe meubels. De meesten van ons hadden lage lonen, hoge kosten. Woning schaarste was er toen ook, maar er bestonden nog goedkopere woningen. Nu is het kopen van eengezins rijtjeshuizen de norm, omdat zo werd gebouwd, huurwoningen werden verkocht, goedkope woningen werden afgebroken. Jonge mensen moeten wel zoeken naar een koopwoning, want voor een huurwoning moeten ze nu nog steeds jaren op een wachtlijst staan.
Toen wij gingen samenwonen in 1992 in Groningen konden we eerst twee keer een jaar in een huis wonen van biologiestudenten die naar het buitenlamd gingen. Daarna kregen we de kans om een grote huurwoning te krijgen. Deze was ontruimd en sterk vervuild, de Cemsto was een week bezig geweest! We hebben alles geschilderd. Op de vloer goedkope houten meubelplaat die we lakten. Wasmachine 2e hands van zijn ouders, een fornhuis 2e hands van de mijne. Meubels van oudere zussen of de kringloop. Eetkamerstoelen van het hotel Frascati dat gesloopt werd aan de Eeldersingel.
BeantwoordenVerwijderenWe waren de koning te rijk. De boekenkast van het revolutionaire Lundia was het eerste nieuwe meubel.
Huisraad ook van ouders enz oude dekbedhoezen, kopjes , borden enz. En het was normaal. We waren nog veel minder consument.
Toen wij in 2003 gingen samen wonen in een klein huisje was ook de meeste huisraad tweedehands. Tafel, stoelen en bureau waren erfenissen van mn vriend, het bed had hij zelf gemaakt met een houten frame en wat latten (we slapen nu nog steeds op hetzelfde frame maar nu heeft hij er een volledig bed rond gebouwd). Koelkast, wasmachine en microgolfoven waren de oude tweedehandsjes van mijn ouders. Servies, bestek en beddengoed kochten we hier en daar op rommelmarktjes.
BeantwoordenVerwijderenEn nog steeds is het grootste deel van onze inboedel tweedehands. We wonen nu 17 jaar in ons huidige huis en er komt nu dit jaar een nieuwe keuken omdat onze huidige keuken (van toen ons huis werd gebouwd in ‘68)letterlijk uit elkaar aan het vallen was. Onze badkamer is ook van ‘68 en die gaat jammer genoeg binnen een paar jaar vervangen moeten worden omdat de leidingen moeten worden vernieuwd. Anders mocht hij voor mij gerust blijven zitten.
Veel van onze vrienden staan helemaal anders in het leven: als zij een huis kopen moet alles direct perfect hun smaak zijn.
Mij boeit het allemaal niet zo erg of iets perfect is of niet, als het maar bruikbaar is.
Ik ben gaan samen wonen in 1997, en als ik nu terug kijk naar foto's van toen, zie ik voornamelijk armoede. Een rotan zeteltje van op mijn kinderslaapkamer, een gekregen 3de hands eenpersoonszetel, een gevonden salontafel, de goedkoopste stellingkast van I.kea als "nette" kast. Verder een gekregen tafel en 4 nieuwe klapstoelen van bij I.kea. De kerstboom had 1 doosje kerstballen en stond op een omgekeerde aardappelkist. Nu woon ik nog steeds sober met voornamelijk 2de, 3de en 4de hands spullen, maar het is net iets gezelliger.
BeantwoordenVerwijderen