Hoe kom ik aan 1 dikke enkel en 1 normale enkel?

Als ik geen compressiekousen draag, dan zwelt mijn linkerenkel al snel flink op. Mijn rechterenkel blijft normaal. 
Ik beweeg voor mijn leeftijd (meer dan) voldoende, ik zwem, ik fiets, ik doe krachttraining in de sportschool, ik wandel. Je zou denken dat deze enkel dan wel gewoon, zonder compressiekousen, net zo dun zou blijven als de andere enkel. Dat je de botten van het enkelgewricht goed kunt zien en dat de boorden van sneakersokken niet gaan knellen.

Ik heb in de afgelopen weken als het warm was zo nu en dan geen compressiekousen gedragen, soms ook een aantal dagen achter elkaar. En dat is duidelijk niet gezond  voor mijn slechte been.

Het been blijft niet dik, met compressiekousen en voldoende nachtrust is mijn linker been bijna net zo dun als het andere been. De zwelling verdwijnt vrijwel helemaal door compressie en een horizontale positie van het been en ook zonder compressiekousen is mijn slechte been 's ochtends een stuk slanker dan op de avond er voor.

En als ik dan naar dat been zit te kijken, dan denk ik: hoe kan het eigenlijk dat het ene been wel opzwelt en het andere niet? Ik heb daar van geen enkele arts een verklaring voor gehad. Eerlijk gezegd heb ik er ook nooit echt om gevraagd.
De enige reden die ik kan verzinnen is dat het komt door een beenbreuk in december 1964, heel lang geleden dus. Bijna zestig jaar!
Toen brak ik mijn scheenbeen. Ik lag 6 weken plat in tractie in het ziekenhuis, met mijn been omhoog. In mijn enkel zat een stalen pen en aan die pen zaten gewichten bevestigd die steeds een beetje aan mijn been trokken. Ik was net 12 geworden en ik was nog in de groei, die tractie was om te voorkomen dat dit been bij genezing van het bot korter zou zijn dan mijn andere been. Dat lang maken van mijn been is goed gelukt, een beetje té goed. Het been is/was(?) een paar millimeter langer dan het andere been. Ik weet niet of dat nog steeds zo is, want ik heb nu twee nieuwe heupen en die doen ook wat met beenlengte.
Na die 6 weken tractie kreeg ik een loopgips, mijn hele been kwam tot aan mijn lies in het gips, dat was overigens in het ziekenhuis ook al zo, dat mijn been volledig in het gips zat. 
In totaal heeft mijn been dus 12 weken zonder veel bewegingsmogelijkheid in het gips gezeten. Daarna mocht ik weer leren lopen. Hulp van fysiotherapie was er niet bij. Het been zwol behoorlijk op en er moesten zwachtels omheen om het been niet al te veel te laten zwellen. 

En de enige reden die ik kan verzinnen dat mijn linker been sinds een jaar of 10 opzwelt, is die scheenbeenbreuk in 1964. Beschadigingen van destijds zorgen er voor dat het mij nu niet meer lukt om alle vocht vanzelf weer te laten verdwijnen.

Overigens had ik ook tijdens mijn 3 zwangerschappen dat dit linker been dikker werd dan het rechter. Ook toen hield ik daar veel meer vocht vast dan in het andere.