Een genoeglijke vakantie op een eiland

Ik was de afgelopen week op vakantie op een eiland. Niet in de Middellandse zee, of een andere (sub)tropische omgeving, maar gewoon in Nederland. Het waddeneiland Ameland. Gisteren gingen we weer naar huis.
Ik ging met bus, trein, bus, nogmaals een bus, een boot en een bus. Vier bussen in totaal, een trein en een boot en toen was ik op mijn bestemming. Mijn dochters gingen het hun gezin met de auto. Ik paste er niet meer bij, dus ik ging met het OV, ook helemaal prima, hoewel niet zo vlot als jaren geleden toen er tussen de stad Groningen en de veerdam van Holwerd een busverbinding was. We namen geen auto mee op de boot, die auto bleef op het parkeerterrein van de veerdam.
We hadden een week lang 2 huisjes naast elkaar gehuurd, op een vakantiepark, elk met 2 slaapkamers. Als je de deur uit stapte, stond je direct in de speeltuin. Wat is er leuker dan dat voor kinderen tussen 1 en 6 jaar? Nu zat het weer niet echt mee, ook niet gigantisch tegen, maar iedere dag spelen in de speeltuin was er niet bij, daarvoor was het toch een beetje te nat.
Het ene gezin verbleef in het ene huisje en het andere in het andere huisje. De kinderen pendelden om te spelen heen en weer en ik ook regelmatig, dan weer hier en dan weer daar. Afwisselend ging ik bij het ene gezin warm eten en dan weer bij het andere gezin. Mijn schoonzoons kookten vrijwel steeds en maakten smakelijke vegan maaltijden. Heerlijk om een week lang niet te hoeven koken en boodschappen halen! In het huisje waar ik sliep, verbleef ook mijn eenjarige kleinzoon. Die moest natuurlijk 's middags naar bed en daardoor konden de 3 kleinkinderen van 3 en 6 dan niet daar spelen, want dat was veel te lawaaiig. Het andere huisje was dan geschikter, heel handig om te kunnen kiezen!

Rozenbottels

Wat deden we?
Fietsen, wandelen, naar het strand, zwemmen in het zwembad, naar het natuurmuseum, naar de vuurtoren. Schepijs en/of softijs halen, lunchen in een pannenkoekenrestaurant, patatten halen.
Ik fietste niet, er was helaas geen elektrische driewieler meer beschikbaar toen ik weken van te voren belde.
Maar ondanks dat ik niet kon fietsen en me alleen wandelend en met de bus kon verplaatsen, was het een prima vakantie en het was erg leuk om weer eens met zijn allen te zijn!
En doordat soms iedereen behalve ik (+ soms de slapende éénjarige) op stap was, kon ik ook regelmatig van mijn rust genieten en lekker lezen op mijn e-reader. Een aanrader in dit verband: de Camino  van Anya Niewierra - een soort thriller.

Jongste kleinzoon in een immense zandbak

Met rook van het brandende autoschip Freemantle Highway