woensdag 29 januari 2025

Al weer 6 jaar AOW-er!

Nog wat langer zelfs, want mijn AOW ging in op de dag van mijn 66e verjaardag, op 6 december 2018.
Ik ontving 6 jaar geleden nog geen pensioen, dat kwam later, doordat ik nog werkte tot eind januari 2019 en daarna nog een maand vakantie had en tot 1 maart nog steeds in dienst was.

Nu dus ruim 6 jaar AOW en bijna 6 jaar pensioen.
Die 6 jaar zijn voorbij gevlogen!

Er is best veel gebeurd, dat wel!
- We hebben de hele Covid-19 misère gehad, een heuse pandemie, met lockdowns, vaccinaties en alle beperkingen van dien. Ik heb nog steeds geen corona gehad. Misschien waren de lockdowns, afstand houden, mondkapjes en vaccinaties heel effectief voor mij! 
- Het aantal kleinkinderen is verdubbeld. Ten tijde van mijn pensionering waren er 1 jongen en 1 meisje, na december 2018 kwamen er in 2021 nog een kleinzoon en in 2020 een kleindochter bij! Geweldig leuk!
- Ik heb 2 heupoperaties ondergaan en heb nu zowel links als rechts een kunstheup. Deze protheses maken het lopen zo veel aangenamer dan vóór die tijd!
- Ik ben gaan sporten in de sportschool. Krachttraining om de spierkracht die ik heb, niet verloren te laten gaan en zo goed mogelijk te onderhouden.

Ik ben al helemaal gewend aan mijn pensioen.
Destijds werkte ik, schreef ik dagelijks een blog (dat doe ik iedere dag al vanaf september 2011), paste ik op en zwom ik tenminste 4 x in de week.
Nu kan ik uitslapen, rustig aan doen en ook nog wat sporten.
Ik zou inmiddels niet meer weten hoe ik dat toen deed!

Financieel gaat het goed!
17 jaar geleden, toen ik het blog Zuinigaan startte, was ik bang dat het na mijn 65e krap zou worden. Ik had nog geen 20 pensioenjaren, dus lang niet een volledig pensioen, hoe moest dat met hypotheeklasten en andere woonlasten? Het verhaal is bekend, ik ging aflossen en ik zorgde dat ik, voordat ik met pensioen ging, de hele hypotheek afgelost had. Dat aflossen had een soort sneeuwbaleffect. Hoe meer ik afloste, hoe meer geld er overbleef voor weer een aflossing. In januari 2018, vlak na mijn 65e jaar, had ik alles afgelost. Ik had geen spaargeld meer, maar ook geen hypotheekschuld.
Ik ben heel blij dat ik dat gedaan heb!
Al weer 7 jaren hypotheekvrij en ik heb   voldoende AOW en pensioen om zonder geldzorgen te leven!

8 opmerkingen:

  1. Fijn dat je geen geldzorgen hebt en van je pensioen kunt genieten. Er is inderdaad veel gebeurd in die jaren. Zowel voor jou persoonlijk als voor ons allemaal.
    Wij waren net verhuisd voor de lockdown en bijna een jaar met pensioen. Drie jaar hebben we onze kinderen en kleinkinderen niet gezien. Het eerste jaar ivm sluiten van de zaak en verkoop van het huis en het 2E en 3E jaar ivm corona. Gelukkig kunnen we nu weer elke winter bij kinderen en kleinkinderen doorbrengen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gepensioneerd zijn, is de beste tijd van mijn leven. Voldoende geld, afgelost huis en gezond genoeg om te doen waar ik zin in heb. Sporten, vrienden, tuinieren. Omdat Consuminderen en huis aflossen lang duurde, is het ingesleten gewoonte geworden om op budget te leven.
    Ontbijten duurt een uur. Twee krantenabonnementen, waar ik vroeger dacht dat niemand toch de tijd had voor een papieren krant. Dat ik nog maar lang gezond mag blijven. En jij ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik werd met 63,5 jaar volledig afgekeurd, ik begon met 16 al te werken. Tot AOW en pensioen had ik dus uitkering, tot mijn grote verbazing kreeg ik meer geld met AOW en pensioen.
    Over een maand wordt 75 en kom nog steeds tijd tekort, en dan vraag je je inderdaad af hoe je dat vroeger deed, met werken, en een lat-relatie op 100 km afstand, een eigen huishouden en al wat daarmee komt kijken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vind het heel knap hoe je dat allemaal voor elkaar geboxt hebt Aaf!

    Misschien klinkt het een beetje stom, maar ik kijk nu, op mijn 44e, al uit naar mijn pensioen. Het lukt mij niet goed om mijn draai te vinden in werk op het moment.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi anoniem, ik was op mijn 45 ook nogal vastgelopen in mijn baan. Met veel moeite, volharding en helaas ook nogal wat incasseren is het me gelukt van werk te veranderen. Daarna heb ik het steeds naar mijn zin gehad. Ik ben nu 55 en zie wel hoe ik mijn 67 haal qua werk....de jaren lijken voorbij te racen nu.
      Dus houd moed, alles verandert. Groet, G

      Verwijderen
    2. Ik was 46 jaar, bijna 47, toen mijn laatste werkgever mij aannam. Ik heb daar tot en met mijn 66e naar tot mijn tevredenheid gewerkt. Meestal tenminste, in die periode 7 verschillende leidinggevenden gehad. Niet iedereen was even prettig als leidinggevende, maar op zich had ik het goed naar mijn zin.

      Verwijderen
    3. Ik ben op mijn 43e op zoek gegaan naar een nieuwe baan en heb die gevonden. Nu, drie jaar later, ben ik zo blij dat ik niet op de oude werkplek ben blijven hangen. Dus ik zou willen zeggen: ga in ieder geval op onderzoek: wat wil je, welke andere banen zijn er te krijgen, kun/moet je misschien een opleiding doen? Oriënteren kun je je altijd, misschien vind je iets leuks.

      Verwijderen
  5. Ik kan niet wachten tot mijn man met pensioen mag gaan. Hij moet nog 4,5 jaar. Hij is nu een dag minder gaan werken zodat we meer kunnen genieten van het leven nu. Want wie zegt dat we tegen die tijd nog kunnen als dat we nu kunnen. We hebben voorbeelden genoeg van familie /vrienden die op de pensioenleeftijd veel minder mobiel werden of de pensieonleeftijd niet haalden. Ik heb met mijn 60jaar nog een nieuwe werkgever gevonden na een heel nare afsluiting van een werkplek elders. Ben nu 62.

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar kwetsende reacties naar mij of anderen, reclame en ook reacties met naar mijn mening onjuiste informatie (bijvoorbeeld complottheorieën) worden niet geplaatst.

Over verwijderde of niet geplaatste reacties ga ik niet in discussie.