M., de zus van mijn overleden ex-partner, was net zo oud als ik. Ook zij werd geboren in 1952. In het begin van mijn relatie met mijn ex, woonde ze met haar man in de stad Groningen, net als wij. We hadden tamelijk veel contact. Ik moest mijn ex altijd aan de datum van haar verjaardag herinneren, want erg goed in data was hij niet. Haar verjaardag was op 17 juli. Dan waren we meestal op vakantie en we belden en schreven haar een verjaardagskaart vanuit ons vakantieadres, meestal vanuit Frankrijk en toen er bij ons kinderen kwamen vanuit Nederland. Vandaag zou ze 73 jaar zijn geworden. Zoals je in de titel kunt lezen, is ze al weer geruime tijd geleden overleden.
Rond haar 36e, 10 jaar nadat ik haar had leren kennen, verhuisde ze met haar man naar de regio Nijmegen en verwaterde het contact, dat gebeurde ook doordat vrij snel na de verhuizing bleek dat ze een hersentumor had, die maakte dat ze weinig geluiden kon verdragen, het was al snel te druk, zeker met kinderen er bij. Als je weet dat iemand geluiden heel onprettig vindt en de reisafstand ook nogal groot en duur was voor ons als gezin in de bijstand, dan begrijp je de redenen voor het verminderen van de contacten. We bleven kaarten sturen en soms bellen, maar vanaf dat mijn dochters ongeveer 4 en 6 waren, zijn we er niet meer geweest. Ze werd steeds opnieuw geopereerd en bestraald. Het probleem was, dat een deel van de tumor niet verwijderd kon worden. Toch heeft ze nog relatief lang geleefd met de tumor, nog 21 jaar. Verbazend! Op het laatst verbleef ze in een verpleeghuis en was de kwaliteit van leven laag, maar voor haar toch nog wel de moeite waard.
Ieder jaar op 17 juli denk ik aan mijn schoonzus en sta ik stil bij haar overlijden, ook vandaag.
Vandaar dit blogje.
Stille meelezer hier, maar nu wil ik u graag bedanken. Iemand is pas dood als er niet meer aan haar/ hem gedacht wordt. Fijn dat u hier even aandacht aan besteed. Sterkte (ook voor anderen die vaak aan een overleden geliefde denken)
BeantwoordenVerwijderenLiefs Lean
Eens met Lean, iemand is pas echt dood als er niet meer aan hem of haar gedacht wordt. Mooi dat je hier een blogje over schrijft. Ik moet vandaag denken aan de ramp met de MH17, alweer 11 jaar geleden. Ik zet nog steeds een vaas met zonnebloemen neer. Fijne dag!
BeantwoordenVerwijderenDank voor dit bericht. Iemand is pas dood als er niet meer aan haar/hem gedacht wordt.
BeantwoordenVerwijderenHet is vandaag precies 57 jaar geleden (1968) dat mijn moeder het tijdelijke met het eeuwige verwisseld heeft. Zij is maar 52 geworden en ik denk niet meer dagelijks aan haar, maar ze komt zo nu en dan nog wel even in mijn gedachten voor. Vergeten doe je dat echt niet.
BeantwoordenVerwijderen19 juli zou mijn vader jarig zijn. Hij zou 89 geworden zijn. Hij werd 47. Denk ook extra aan hem rond die datum.
BeantwoordenVerwijderen