Twaalf jaar geleden, in augustus 2013, gingen mijn dochter en haar vriend samenwonen op een bovenhuis. Hier schreef ik een blogje over mijn hulp bij de verhuizing.
Het huis had een slaapkamer op het zuiden, onder het schuine dak. In die slaapkamer was het in hittegolven heet! Ik gaf hen ter gelegenheid van hun samenwonen een groot wollen vierseizoenendekbed, plus een dekbedhoes met slopen. Al in die zomer werd het heet daar in dat huis, te heet voor het zomerdekbed of een dekbedhoes. Al gauw kwam de vraag: heb je ook lakens waar we onder kunnen slapen?
Ja, die had ik wel. Zeker 8 stuks, dus genoeg keuze. Twee tweepersoons gekleurde lakens wilde ik graag zelf houden voor als het heet is, maar voor de rest mochten ze kiezen uit mijn voorraad.
Vriend J. koos voor mijn oude laken, lang geleden zelf gemaakt.
 |
| Dit laken |
Hoe lang geleden maakte ik dat? Nu ongeveer 50 jaar geleden. Destijds woonde ik samen met mijn eerste partner. Hij was net gescheiden toen ik hem leerde kennen en had erg weinig meubilair en textiel in zijn inventaris. En ook weinig geld. Ik herinner me dat we in het begin op een tweepersoons luchtbed sliepen, met slaapzakken. Zijn twee dochters sliepen op gekregen bedden, ook onder slaapzakken. Om die slaapzakken een beetje fris te houden, kocht ik een fleurig katoenen stofje op de markt en daar naaide ik lakens en bijpassende slopen van, zodat de slaapzakken konden fungeren als dekens. In de winter maakten we er vierseizoenen-dekbedden van door 2 slaapzakken aan elkaar te ritsen. We leenden 2 slaapzakken van mijn ouders, die we ook aan elkaar ritsten, waar wij in de winter onder sliepen. Toen ik de relatie met deze partner beëindigde, nam ik één van die lakens en 2 slopen mee. En natuurlijk ook de twee slaapzakken van mijn ouders. De rest van het beddengoed liet ik achter bij mijn inmiddels ex-partner.
En in 2013 koos mijn schoonzoon dus voor dit laken. Het werd zijn lievelingslaken. Heerlijk zacht en fijn om onder te slapen, 100% katoen. Maar, onvermijdelijk na 50 jaar, er kwamen scheurtjes in.
 |
| de gerepareerde scheuren en het opgenaaide stuk. |
Zou ik dat kunnen repareren? Want het laken is zo fijn!
 |
| Zo ziet het laken er nu uit |
Ik zei dat het laken erg oud was en dat het alleen hersteld kon worden door er een stuk stof op te zetten, anders zou er snel weer een scheur verschijnen. Het laken is nogal doorzichtig tegenwoordig als je het tegen het licht houdt, zo zeer is het versleten.
Maar vooralsnog kon ik het best nog even langer mee laten gaan. De slopen die ik 50 jaar geleden maakte, had ik ook nog steeds. Ik nam één van de oude slopen en gebruikte een deel om de scheurtjes te herstellen.
Achteraf gezien had ik beter in plaats van wit garen, zwart garen kunnen gebruiken om de lap er op te naaien, want dan was het minder zichtbaar geweest. Maar J. kan het laken voorlopig weer gebruiken. Er is nog ruim 1,5 sloop over, dus indien nodig kan de rest ook gebruikt worden. Dan ga ik zwart naaigaren gebruiken!
Wat fijn dat het hersteld kon worden, en wat fijn dat schoonzoon(en dochter) ook zo van het herstellen zijn ipv nieuw kopen. Dat is een mooie waarde die je in de opvoeding doorgegeven hebt Aaf.
BeantwoordenVerwijderenIk verstel veel naai-goed.
BeantwoordenVerwijderenEen tip: leg altijd even een stukje draad van het klosje wat je wilt gebruiken op de stof, dan zie je gelijk het effect.
Zwart zal dan bijv ook niet altijd de beste kleur blijken maar heel donkerblauw.
Wie wat bewaart heeft wat. Ik heb een laken ook gedicht onder de naaimachine. Gisteren was ik in een Lidl en kocht een laken. Want het gerepareerde laken was groen en gaatje gedicht met wit garen. En ja, wanneer de was buiten te drogen hangt is dat geen gezicht…. :-))
BeantwoordenVerwijderenDoordat dit gerepareerde laken veelkleurig is, met bloempjes, valt de reparatie nauwelijks op als het laken buiten te drogen hangt.
VerwijderenEn wat dan eigenlijk nog, als het zichtbaar is? Is het erg als er een reparatie zichtbaar is? Het betekent gewoon dat je duurzaam bezig bent en geen afval toevoegt aan de immense textielafvalberg die er op deze wereld al is.
Vroeger was versleten of kapot en versteld iets om je voor te schamen. Dat was armoedig en niemand mocht het zien. Tegenwoordig niet meer hoor! Gaten in spijkerbroeken zijn nog steeds mode en mooi en met liefde (!) verstelde kleding is een teken van duurzaam consumeren.
VerwijderenIk heb 1 twee persoons en 1 een persoons laken, beiden wit. De twee persoons heeft in het midden een engelse naad. Lakens slijten in het midden meer en dan werd dat doorgeknipt en de buitenranden met de engelse naad aan elkaar genaaid.
BeantwoordenVerwijderenHet 1 persoons is nog in erg goede staat.
Hoe oud ze zijn weet ik niet, ik kreeg ze zo na het overlijden van mijn oma in 1980, en gebruik ze in de zomer, dit jaar niet zo vaak want alhoewel we 2 hittegoven hadden waren de avonden niet zo warm.
Mijn schoonmoeder had ook van die lakens die doorgeknipt waren en aan de zijkanten weer aan elkaar genaaid waren. Ik kreeg, toen ik voor het eerst zwanger was, zo'n laken van haar. Daar kon ik mooi beddengoed voor het ledikantje van de baby van maken. Wat ik deed. Zo had dat laken nog een derde leven.
VerwijderenHerkenbaar dat repareren en iets gebruiken tot het echt op is. Ik heb een fel blauwe slaapzak een paar jaar geleden gerepareerd door er aan de bovenkant een stuk stof op te naaien. Deze slaapzak had ik al toen ik 18 was en nu ben ik 63. Gisteren heb ik handdoeken gekocht omdat de mijnen finaal versleten waren. De randen lieten los, bij de verstevigde baan ontstonden gaten en ze gingen rafelen. Ik wachtte op een aanbieding en gisteren zag ik bij de winkel van Takkie dat de handdoeken afgeprijsd waren. Direct toegeslagen en 10 nieuwe gekocht in donkergrijs. Blij mee.
BeantwoordenVerwijderenGoed hoor, al die reparaties. Ik ben er zelf niet zo handig in.
BeantwoordenVerwijderenNog een vraag in het algemeen (als her mag, Aaf),
Ik heb bij shirtjes na verloop van tijd altijd van die kleine gaatjes ter hoogte van waar mijn broeksknoop zit. Ik zit dit ook bij anderen wel eens. Verder zijn de shirts vaak nog helemaal prima. Dan vind ik het zonde om ze weg te doen, maar op een gegeven moment kan ik se niet meer met goed fatsoen aan.
Iemand tips?
Die herstel ik door ze met zelfde kleur dicht te maken, of visible mending (trend) juist grof en opvallende andere kleur, gr.Marij
VerwijderenT shirt in je broek dragen en voorzichtig met naald en draad vanaf de goede kant repareren.
VerwijderenJa heb ik ook, bij mij komt het door het puzzelen. Tegen de tafel schuren. In al mijn shirtjes heb ik een stukje katoenen vlieseline gestreken. Wel een rond stuk want hoekjes laten los. En bij het strijken een katoenen lap erover leggen. Anders plakt het aan de strijkbout. Het is vlieseline met één kant kleef. Ik heb altijd een halve meter zwart en een wit stuk in huis.
VerwijderenTafel, maar ook aanrechtblad kan de boosdoener zijn. Al gebeurt het alleen bij shirts van mindere kwaliteit.
VerwijderenZo balen als er zo zichtbaar een gat in zit. Groet, G
Even of topic: Weet iemand hoe het met Grandma is van Klein Farmhuus? Na het overlijden van haar schoonmoeder maanden terug heeft ze niet meer geschreven. kan me niet herinneren dat ze ooit zo lang weg was, ik hoop datvhet goed is met haar en Grandpa gr. Marij
BeantwoordenVerwijderenIk vind het vaak wel leuk als reparaties een beetje zichtbaar zijn. Toch een teken van liefde voor een veelgebruikt stuk. Daarom ben ik ook sashiko-borduren aan het leren.
BeantwoordenVerwijderen