Gisteren bezocht ik twee musea. Beide in Leeuwarden. Daar reisde ik met de trein naar toe en wandelde als eerste naar het Fries museum. De tentoonstelling ging over Wybrand de Geest, een kunstschilder die leefde van 1592 tot 1664. Hij was getrouwd met Hendrickien Fransdr. Uylenburgh, een achternicht van Saskia van Uylenburgh, de latere vrouw van kunstschilder Rembrandt.
Ik kende de naam Wybrand de Geest alleen van de naam van een straat in
Leeuwarden. Mijn grootouders woonden daar vlak in de buurt, ik wist dat
hij schilder was, maar daar hield mijn kennis mee op. Daarom werd ik
heel nieuwsgierig naar zijn werk.
Hij specialiseerde zich in portretten, vooral van de Friese adel en schilderde ook de Friese Nassaus. Als dertiger werd Wybrand door stadhouder Ernst Casimir binnengehaald als hofleverancier van de Friese tak van de
Nassaus, waarmee hij ging werken in opdracht van het Friese stadhouderlijk hof. Hij vervaardigde portretten van de stadhouders, zoals Ernst Casimir (ca. 1635), Hendrik Casimir (ca. 1632) en Willem Frederik (1632).
 |
| zelfportret |
 |
| Hendrickien Fransdr. Uylenburgh |
 |
| Groepsportret van de kleinzonen van Jan de Oude van Nassau Dillenburg |
 |
| Groepsportret van de zonen van Jan de Oude van Nassau Dillenburg |
 |
Portret van Ernst Casimir graaf van Nassau-Dietz (1573-1632) stadhouder van Friesland, Groningen en Drenthe |
 |
Sophia Hedwig van Brunswijk-Wolfenbüttel (1592-1642), echtgenote van Ernst Casimir Hier is ze weduwe. Er is ook een eerder portret, het onderste in dit blog. |
Over Sophia Hedwig vind ik het volgende op de site Koninklijke verzamelingen:
"Sophia Hedwig is op dit portret een formidabele verschijning. En zo
imposant als ze hier lijkt, moet ze bij leven ook zijn geweest. De
oudste dochter van de graaf van Braunschweig trouwde als 15-jarige met
Ernst Casimir van Nassau-Dietz, die 20 jaar ouder was. Nadat hij
stadhouder van Friesland werd, ontwikkelde het Friese hof zich onder
leiding van de jonge Sophia Hedwig tot een plek van internationale
allure. Zijzelf onderhield een correspondentie met vorsten en edelen
door heel Europa. Na het overlijden van haar echtgenoot in 1632 werd
haar oudste zoon Hendrik Casimir stadhouder van Friesland. Op zijn
verzoek nam zij het regentschap van het stamland Nassau-Dietz op zich.
Zij deed dit dezelfde daadkracht, waarmee zij het Friese hof had
opgebouwd. Meermaals wist zij de Duitse stad Dietz voor plunderingen,
bezetting en geweld van rondtrekkende legers te behoeden. Ze deed dat
door diplomatieke correspondentie, maar ook door zelf met pistolen op de
wallen van de stad te verschijnen om haar troepen aan te moedigen."Ook van andere leden van de Friese adel maakte hij portretten. Ik vond vooral de kinderportretten mooi.
 |
| Suzanna van Burmania |
 |
Elisabeth Friso, het jongste kind van Ernst Casimir van Nassau-Dietz,
de stadhouder van Friesland en Groningen, en zijn vrouw Sophia Hedwig
van Brunswijk-Wolfenbüttel. Hier is ze 4 jaar en 5 maanden, ze overleed aan pokken toen ze nog geen 8 jaar was.
|
Hij had een goed oog voor detail.
 |
Hylck van Eysinga |
 |
| Detail van bovenstaande foto |
 |
Sophia Hedwig van Brunswijk-Wolfenbüttel, echtgenote van Ernst Casimir graaf van Nassau-Dietz |
Ik heb genoten van alle schilderijen in bezit van Fries museum, deels afkomstig uit het Rijksmuseum, en ook uit de Koninklijke Verzamelingen, in bruikleen voor deze tentoonstelling over de Friese schilder.
Natuurlijk is er nog meer te zien in het Fries museum, maar de andere tentoonstellingen heb ik gisteren niet bezocht. Dat kwam doordat ik ook nog naar een andere tentoonstelling wilde, de tentoonstelling Unbroken, over werken van de keramiekkunstenaar Bouke de Vries (te zien tot 18 augustus 2026), te zien in het Keramiekmuseum Princessehof, gevestigd in het 18e eeuwse stadspaleis van Maria Louise van Hessen Kassel, prinses van Oranje-Nassau, een voorouder van onze koninklijke familie.
Over die tentoonstelling later meer.
Prachtig!. Ik vraag me dan af,hoe die kleding schoongehouden werd
BeantwoordenVerwijderenDit is de heel nette kleding, die waarschijnlijk nauwelijks gewassen werd. Onderkleding zoals hemden en onderjurken werden wel gewassen, maar verder ging er weinig in de was. Uiteraard wel de witte kragen.
VerwijderenMisschien verkleedde men zich voor het eten, zodat er niet op de prachtige kleding geknoeid werd?
Als je zulke kleding droeg zoals op de schilderijen getoond, dan deed je ook niets waar je vuil van werd. Dat werk deden andere mensen.
In die tijd was textiel echt nog van waarde en een outfit werd meerdere generaties gedragen, uitgelegd, aangepast etc. Zo had Hendrik de Achtste van Engeland een afdeling die over de garderobe van de koningin ging. Meerdere koninginnen droegen dan achtereenvolgens een outfit, waarbij het onderlijf bijv werd gecombineerd met nieuwe mouwen of een ander lijfje. De gewaden waren kostbaar, zeker als er gouddraad of edelstenen op waren geborduurd. Een nieuw huwelijk betekende ook dat sommige borduursels moesten worden vervangen of aangepast (heraldiek).. Ze werden zorgvuldig afgeborsteld en bewaard, gewassen en gesteven.En met de keuze voor bepaalde kleuren of borduursels kon het hof signalen geven.
VerwijderenTextiel is net als brood, wij vinden het vanzelfsprekend en voor eerdere generaties was het een product waar heel veel arbeid en dus waarde en waardering in ging zitten.
Vooral die meisjesportretten vind ik erg mooi!
BeantwoordenVerwijderenEchte statieportretten allemaal en die details zijn mooi om te kijken. Bij sommige lijkt de verhouding hoofd lichaam niet helemaal normaal, maar misschien was dat minder belangrijk toen.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het grappig dat alle ogen bruin/zwart zijn. Ik zie geen groene of blauwe ogen.
BeantwoordenVerwijderenJa, dat klopt! Ik stond er regelmatig heel dicht bij naar te kijken, met mijn neus er vrijwel bovenop en vond inderdaad bijna geen blauwe ogen.
VerwijderenDie blauwe ogen heb ik ook blijkbaar niet op de foto gezet.
Wat een leuke geschiedenis blog en wat een prachtige foto's Aaf! Vooral die kragen, die zijn zo mooi geschilderd, je ziet (en voelt bijna) hoe fragiel het gesteven kant is.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad een heel goede portretschilder. Dat die kleine meisjes ook in die stijve kleding werden gehesen. Volwassenen in het klein.
BeantwoordenVerwijderenHet mooie vind ik ook: niet alleen de mensen zelf werden gedetailleerd geschilderd, maar ook de achtergond, zoals sommige tapijten. En dat terwijl de aandacht vooral naar de personen gaat.
BeantwoordenVerwijderenPrachtige portretten, de kinderen zijn net kleine volwassenen!
BeantwoordenVerwijderenIn de Koningstraat van Leeuwarden heb je het Huis van Eyshinga.
BeantwoordenVerwijderenMisschien ook een aanrader?
Ja, dat Huis Van Eysinga heb ik online al wel bewonderd, maar nog niet in het echt. Je kunt het hier bekijken: https://www.hendrickdekeyser.nl/museumbezoek/huis-van-eysinga-leeuwarden?gad_source=1&gad_campaignid=22976635587&gclid=Cj0KCQjw58PGBhCkARIsADbDilwKP-SUdW2Rq8TwoF4Lm9BV_xR9wFxpeftFYJXwjPPMv9u2juxhJssaApsgEALw_wcB
VerwijderenToegang is met museumkaart niet gratis, in combinatie met een gratis museumkaart ticket voor het Fries Museum betaal je 9 euro entree.
Adres: Koningsstraat 25
8911 KV Leeuwarden