maandag 20 april 2009

Bijstand en zo

20/04/2009
Zoals ik in een eerder blogje al schreef, ik heb in totaal 17 jaren in de bijstand gezeten. Naar aanleiding van de reacties op mijn blog van gisteren wil ik hier vandaag verder op ingaan.
Van het feit dat we een laag inkomen hadden, heb ik nooit zo’n last gehad.
Waar ik wel last van had was de overlast in de achterstandswijk waar we woonden: overlast van drugsverslaafden en -dealers, alcoholisten, het hoge gehalte aan psychiatrisch patiënten die de wijk rijk was, hangjongeren uit problematische gezinnen. Ik heb in die achterstandswijk in 3 woningen gewoond, eerst een heel kleine woning met 1 slaapkamer, later in een woning met 2 slaapkamers en nog weer later een woning met vier slaapkamers. De eerste 2 woningen waren erg vochtig en ze waren oud en nogal onpraktisch qua inrichting. In zo’n achterstandswijk heb je vaak een opeenstapeling van problemen.
Verder had ik last van het feit dat mijn schoonfamilie, vooral mijn zwager en schoonzus, vond dat wij een stelletje profiteurs waren van het belastinggeld waar zij voor moesten bloeden. Als je wilde werken was er wel werk, was hun insteek. Zij hadden immers ook werk?
Het belangrijkste probleem bij ons, veel meer dan bovenstaande problemen, is en was de slechte gezondheid van mijn partner. Hij is vanaf zijn 18e psychiatrisch patiënt en heeft veel en vaak last van psychoses. Daarnaast heeft hij ook nog een aantal lichamelijke ziektes die maken dat hij bijna niets kan: reuma en hartproblemen. Hij was bijna klaar met zijn (universitaire) studie tot leraar geschiedenis toen hij zoveel last kreeg van al zijn ziektes dat het echt niet meer ging. De verwerking van het feit dat hij zijn leven lang arbeidsongeschikt zou blijven was heel moeilijk. Hij werd onberekenbaar in zijn stemmingen, had woedeuitbarstingen en sloeg de kinderen. Daarnaast was hij door een ernstige depressie erg passief. Het resultaat was dat hij per dag ongeveer 14 uren in bed lag en voor de rest op de bank zat.
In mijn beleving was het feit dat we in de bijstand zaten niets in vergelijking met alle andere ellende waar we in zaten. Nu moet ik er bij vertellen dat we nooit een hoog inkomen gehad hebben, we hebben dus nooit een inkomensachteruitgang te verwerken gehad.

Waarom ik dit schrijf? Omdat ik iedereen die gezond is, wil vertellen hoe veel geluk je hebt dat jij gezond bent! Count your blessings, zeggen ze in het tegenwoordige "Nederlands". Misschien helpt het om je financiële problemen te lijf te gaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.