Dan zijn er waarschijnlijk geen verzorgingshuizen meer. Alles is overbodig verklaard en wegbezuinigd. Thuiszorg is er misschien nog wel, waarschijnlijk moet je daarvoor tenminste kostprijs betalen en misschien nog wel veel meer, want er moet tenslotte wel winst gedraaid worden bij thuiszorgorganisaties.
Hoe zou het zijn om niet meer mijn eigen huishouden te kunnen doen en mijn kinderen** zijn niet in de buurt om te helpen?
Hoe zou het zijn om niet meer mijn eigen huishouden te kunnen doen en mijn kinderen** zijn niet in de buurt om te helpen?
Hoe zou het zijn, voor mij als consuminderaar, om mensen met een niet-consuminder-levensstijl over de vloer te krijgen om huishoudelijke taken te doen?
Als ik gewend ben bij verschillende supers mijn boodschappen te halen in de aanbieding,
hoe reageer ik dan als mijn hulp zegt: ik haal alles bij dezelfde winkel?
Wat als ze vindt dat er allerlei dure apparaten aangeschaft moeten worden, terwijl ik vind dat prakken of door een zeef drukken ook een prima oplossing is als ik niet meer zo goed kan kauwen?
Wat als ze vindt dat er allerlei dure apparaten aangeschaft moeten worden, terwijl ik vind dat prakken of door een zeef drukken ook een prima oplossing is als ik niet meer zo goed kan kauwen?
Als ik altijd mijn stofzuigerzak leegschud in plaats van weg te gooien, kan ik het dan verkroppen als mijn hulp dat steevast weigert?
Zit ik tenenkrommend op de bank, als mijn hulp, bij het vullen van een emmer water, eerst het koude
water weg laat lopen, de emmer vult met heet water, en vervolgens weer bijvult met koud?
Wil zij wel mijn opgespaarde koude water in de douche gebruiken voor het toilet doorspoelen of in de
wasmachine doen?
Of moet ik vanuit bed lijdzaam toezien hoe de hulp in elk vertrek de lamp laat branden terwijl ze er even niet bezig is?
Of dat ze de voordeur wijd open laat staan bij het zemen van de ramen?
Om maar niet te spreken over of ze de toiletdoekjes wel wil wassen...;-)
Behalve hoe het voelt, als al je consuminderprincipes met voeten getreden worden, kan het ook zijn
dat je hierdoor maandelijks veel meer kosten gaat maken.
Over het algemeen ben ik gemakkelijk en flexibel. Ik ben heel benieuwd hoe ik zou reageren op in mijn ogen zeer verspillend gedrag van een huishoudelijke hulp. Op dit moment denk ik dat ik er goed mee om kan gaan, maar hoe zou dat uitpakken als ik ziek ben en pijn heb? Misschien frustreert het enorm om niets meer te kunnen. Ben ik dan nog zo gemakkelijk en flexibel?
*Ik kan ook de pech hebben binnenkort al thuiszorg nodig hebben.
Wat doe ik dan? Kijk, ze hoeft niet alle vrekkerige trekjes te volgen, ze kan gewoon de toilet doortrekken en gewoon toiletpapier gebruiken. Ik denk dat ik er wat van zeg als ik zie dat de hulp een halve fles allesreiniger per dagdeel gebruikt, water weg laat stromen terwijl ze in de keuken met wat anders bezig is, of de deur open laat staan bij het ramen lappen.
**Ik vind overigens dat de overheid er wel wat heel gemakkelijk van uit gaat dat volwassen kinderen van hulpbehoevende ouderen zullen inspringen als dat nodig is.
Zulke gedachten heb ik wel eens over voeding. Zijn er biologische maaltijden bij de maaltijdservice?
BeantwoordenVerwijderenEr is een vegetarisch bejaardenhuis(Felixoord) en een antroposofisch bejaardenhuis(in Bilthoven) waar dat wel zo is. Verder worden er in die sector nog regelmatig kleine wooninitiatieven opgezet. Maar daar moet je echt naar zoeken, of zelf opzetten.
VerwijderenGroet, Greet
Felixoord komt mijn oma regelmatig (ze woont er (nog) niet want nog zelfstandig). Er wonen wel kennissen van haar en als ik het goed heb begrepen zijn er ook activiteiten waaraan ouderen van buiten het centrum aan mogen deelnemen. Voor zover ik mijn oma (zelf ook vegetarisch) erover hoor vertellen is ze er zeer over te spreken!
VerwijderenGroetjes Lily
Als je je eigen particuliere hulp hebt kan je je persoonlijke "leefregels" opleggen, een PGB-hulp kan je ook in redelijkheid de leefregels laten volgen, bij een zorginstelling als thuiszorg niet, die werken met protocollen. Overigens doen thuishulpen geen boodschappen voor je, die moet je maar bestellen bij de AH (minimaal voor 70 euro per keer anders bezorgen ze niet) of halen bij de SRV (ook duur).
BeantwoordenVerwijderenEn niet te vergeten, in een zorginstelling is het heel gewoon niet elke dag gedoucht te worden. Voor veel oude mensen die vroeger eens per week in de tobbe gingen niet zo vreemd, maar ik ben benieuwd hoe de jongere generatie dat vindt.
Bij de thuishulporganisatie van mijn moeder mag dat wel. En buitenom glazen wassen doen ze ook (Beg gr). De hulpen zijn heel verschillend, sommigen zien het werk en anderen moet je alles voorkauwen, en het is beslist niet zo dat de ouderen handiger zijn of flinker dan de jongeren. Wel boeiend, die individuele erschillen. Gelukkig heeft mijn moeder momenteel weer een hele fijne hulp.
VerwijderenDaar hou 'k me nog niet mee bezig maar 'k snap de onzekerheid.
BeantwoordenVerwijderenToch is 't misschien over enkele jaren, voor iedereen, weer gewoon om net zo zuinig te zijn als onze ouders waren, (even generaliserend)
groet
Het is geven en nemen, als je hulp nodig hebt en die kan krijgen (of het nu door een mantelzorger is of een professionele hulp).
BeantwoordenVerwijderenAls kinderen niet kunnen of willen bijspringen dan moeten ze indirect toch meebetalen. De thuiszorg zal dan door de belastingbetaler moeten worden opgebracht en die betalen we allemaal
BeantwoordenVerwijderenNog even ter aanvulling: wat ik meemaak bij mijn hoogbejaarde moeder is dat thuiszorgmedewerksters hun uiterste best doen om zich aan te passen aan de wensen , maar.. Ze hebben maar beperkt tijd en er is ook nog zoiets als werken met Arbo normen. Ik denk dat slepen met emmers water om de wasmachine te vullen dan niet toegestaan is.
VerwijderenIk begrijp je bezorgdheid, en natuurlijk denk ik ook wel over dergelijke zaken na, maar ik wil me daar nu nog niet te veel zorgen om maken.
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder (inmiddels overleden) heeft lange tijd hulp van thuiszorg nodig gehad en ik heb niet gemerkt dat de zorgverleners spilzuchtig of onoplettend waren. Men is doorgaans echt wel bereid rekening te houden met de gewoonten en wensen van de client. Het moet allemaal wel binnen de gestelde tijd te doen zijn, natuurlijk, en dus is het wel een kwestie van geven en nemen.
Ik vraag me wel eens af hoe het zit met kinderen die mishandeld zijn in hun jeugd...moeten die ook verplicht voor hun ouders zorgen? Dat zou toch bizar zijn.
BeantwoordenVerwijderenDat laatste verbaast mij ook. Enerzijds moeten alle kinderen naar de kinderopvang zodat ouders een baan kunnen hebben, anderzijds moeten ze steeds meer mantelzorgen...
BeantwoordenVerwijderenEn wat nou als je geen kinderen hébt of als deze, ik noem maar iets, in het buitenland wonen?
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik een tijd heel intensief voor mijn moeder gezorgd (de thuiszorghulp was niet voldoende en op dat moment was er geen andere oplossing) en dat is me niet in de kouwe kleren gaan zitten. Ik had ook nog m'n fulltime baan en m'n eigen huishouding. Mijn sociale leven heeft er erg onder te lijden gehad. Toen mijn moeder in een verpleeghuis werd opgenomen zat ik tegen een burnout aan. Natuurlijk is het goed om naar elkaar om te kijken (familie, buren, vrienden), met een keertje de boodschappen voor je buurvrouw doen of met je ouders naar de dokter is niets mis. Er zit echter wel een grens aan wat je kunt doen, vind ik.
Ik vind het frappant dat je hierover schrijft. Mijn moeder, inmiddels al overleden, was van 1916. In een zuinige tijd groot gebracht. Ik moest meteen aan haar denken toen ik je blogje las over dit onderwerp. Zij zei ook wel eens dat de mensen van de thuiszorg zoveel verschillende produkten nodig hadden om het huis mee schoon te maken die ze dan apart moest gaan aanschaffen. En dat ze inderdaad ook altijd zo verkwistend waren met schoonmaakmiddelen en heet water. Maar zij zei er nooit iets van tegen de mensen zelf, woonde in een klein dorp en de mensen van de thuishulp kwamen uit hetzelfde dorp en ik denk dan het dan toch moeilijker is voor oude mensen om er iets van te zeggen. Wilde wellicht de goede verstandhouding niet verstoren omdat men elkaar vaak al zo lang en goed kent.
BeantwoordenVerwijderenIk begreep van mijn oma dat de thuiszorg alleen binnenshuis werkzaamheden mag doen. Het is misschien een beetje van de persoon afhankelijk hoe strikt dat genomen wordt. Mijn oma heeft nu thuiszorg (1 ochtend in de 2 weken) aanvaard op aandringen van de dochters om aanspraken te behouden. Bij haar is de mevrouw van de thuiszorg heel strikt, ramen binnenzijde wel wassen maar buiten niet (nu woont mijn oma 5 hoog dus voor een deel is het logisch maar buitenzijde balkon niet doen vind ik wat flauw). Daarnaast heeft mijn oma al jaren (loopt tegen de 15, denk ik) dezelfde particuliere werkster, dit is een heel aardige mevrouw van 67 jaar die voorlopig nog niet denkt aan stoppen. Ze doet niet moeilijk over even wat extra, zoals even een boodschapje of nog even een ommetje door het bos met mijn oma omdat het zo modderig en glibberig is en ze dat alleen dan even niet durft. Mijn oma heeft echt heel veel geluk gehad met haar! De kinderen wonen allemaal te ver weg maar als er iets is komen ze uiteraard, alleen is de werkster er dan al... Ze heeft een sleutel en staat meteen klaar als daar behoefte aan is. Vorige week is mijn oma gevallen (niets gebroken misschien een paar interne bloedingen) en nog voor er twee dochters arriveerden was zij er al en had de huisarts al laten komen! Gister belde ze op haar vrije dag naar mijn oma, 'mevrouw u moet blijven bewegen van de dokter, zal ik samen met u boodschappen gaan doen dan trakteer ik daarna op lekkers bij de koffie'. Mijn oma wist bijna niet wat ze moest zeggen, dat kon ze toch niet vragen! Maar ja, het aanbod was wel heel verleidelijk...
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je voor het moment daar is er zorgen over maken niet echt zal helpen. Maar ik gun iedereen het geluk dat mijn oma heeft!
Groetjes Lily
Ik heb bij ouders en schoonouders veel thuiszorgers langs zien komen en ik moet zeggen dat de ouders en schoonouders altijd erg tevreden waren. Beide ouderparen hadden een héél goed inkomen en betaalden een schijntje voor wat hen geboden werd en wilden de verzorgers wel eens iets extra's toestoppen (geld bv) Een doosje bonbons werd soms geaccepteerd, geld nooit!
BeantwoordenVerwijderenIk heb alle vertrouwen in de toekomst (en ben ook al 62) Janne
Mijn moeder heeft vanaf haar 68e tot haar 84e hulp gehad van de thuiszorg, daarna ging ze naar het verzorgingshuis. Ze was altijd heel tevreden. Mijn schoonmoeder heeft tot haar 65e in de thuiszorg gewerkt. Ze was een echte aanpakker die het geweldig vond om schoon te maken en te boenen, dat was haar lust en haar leven. Als ze bij mij was pakte ze ook altijd van alles aan en hielp ze een handje mee in mijn huishouden.
VerwijderenZelf heb ik sinds een paar jaar serieuze beperkingen door ziekte. Sinds een paar jaar ook huishoudelijke hulp via de thuiszorg. Zelf heb ik geen kinderen of familie in de buurt.Vorig jaar werd het aantal uren gehalveerd. Mijn hulp werd geacht alles in 1,5 uur te doen. Voorheen 3 uur. Jammer maar helaas.Ik vond dit nog het ergste voor de meiden die dit werk doen. Ze werken al zo hard voor weinig salaris.Ik ben verhuisd naar een levensloop woning in een andere gemeente. En hier nog geen aanvraag gedaan omdat de berichten zijn dat niemand hier zowat meer hulp krijgt. De indicatie van de vorige gemeente wordt niet overgenomen en het hele circus van aanvragen en beoordelen begint dan opnieuw.Weer aantonen waarom iets is zoals het is en vreemde mensen over de vloer. Ik kijk er erg tegenop gezien mijn eerdere ervaringen.Ik neem mijn pet af voor de mensen die in de sector werkzaam zijn.Ik hoorde vaak dat de lol er wel af is.Het menselijke aspect verdwijnt hoe langer hoe meer door tijdgebrek en bezuinigen.Jammer. En hoe het moet als ik nog verder achteruit ga. Ik denk er maar niet aan. Voorlopig is een stoomreiniger een aardig alternatief.
BeantwoordenVerwijderenMisschien interesseert het je wel niet meer als je echt oud en gebrekkig bent. Zoals schoonmoeder die haar zegeningen telt en dan zegt: ik kan me tenminste nog zelf in bed omdraaien en zelfstandig naar de wc. Vermoedelijk verandert je perspectief wel tegen die tijd. Ik ben best wel benieuwd wat voor oudje ik zelf word - als ik dat beleef natuurlijk.
BeantwoordenVerwijderenMantelzorger. Dit is een uitgewrongen plakje vlees tussen twee boterhammen. Je MOET vlgs. onze regering als vrouw een baan hebben, je kinderen opvoeden en je ouders verzorgen. En nu ook nog je vrienden en buren. Eén minister lukte dat.........ze KREEG met haar baan genoeg geld om weer hulp in te huren. Of ze met deze opstelling het geld ook verdiende?? Daar zet ik mijn vraagtekens bij.
BeantwoordenVerwijderenmisschien krijg je er nog geen jaar bij, en denk je dan misschien had ik iets minder moeten consuminderen en iets meer moeten uitgeven, want nu ga ik dood en heb ik niets meer aan mijn geld op de bank en mijn bijna afgeloste huis
BeantwoordenVerwijderenJa dat kan, maar wat bedoel je daarmee? Ik heb vrij grote kans om net als mijn moeder en grootmoeders ver in de 80 te worden. Nou ja de ene grootmoeder werd 90, maar ik bedoel maar! Het kan inderdaad dat ik morgen onder een bus kom of dat er een meteoriet naar beneden komt en dat ik daar onder verpletterd word of dat ik een bijzonder kwaadaardig gezwel in mij berg. Dan heb ik niets meer aan een lage hypotheekschuld en ook nog wat spaargeld op de bank. Ben jij meer van: na mij de zondvloed, wie dan leeft wie dan zorgt? Zo zit ik niet in elkaar, ik zie de meerwaarde van meer geld uitgeven niet zo.
VerwijderenMijn man heeft al AOW en ik krijg het in oktober. Wij hebben ook zuinig geleefd en hebben een flink vermogen. De gedachte er achter is dat je geld hebt als de nood aan de man komt. Liever geld achterlaten wat je niet gebruikt hebt, dan in je laatste jaren op een houtje te moeten bijten. Bij wijze van spreken. Ik zie de meerwaarde van gelduitgeven ook niet. Ik zie de meerwaarde in een nuttig besteden van mijn geld. En als ik er nu geen nuttige besteding voor heb, bewaar ik het liever voor later. En anders krijgen de kinderen het na onze dood.
VerwijderenGeartsje
Velen hebben respect en bewondering voor deze keuze, ze spreken van moed. Met evenveel recht kun je respect en bewondering hebben voor mensen die besluiten tot het gaatje te gaan. Ook daar heb jemoed voor nodig. Ik hoor bij deze laatste categorie. Niet dat ik nooit of te nimmer zou besluiten tot euthanasie, maar dan moet het wel erg zwaar worden. Ik krijg soms het idee dat mensen niet meer willen lijden, niet meer willen afzien en dan is dit de gemakkelijkste keuze. Het leven moet comfortabel zijn en anders maar voor de dood kiezen.
BeantwoordenVerwijderenMaaike