Oudste dochter had een gesprek over geld met een vriendin van haar.
Deze vriendin vertelde dat ze haar hele kindertijd bang was dat er niet genoeg geld was voor basisbehoeften zoals het kopen van passende schoenen. De ouders van deze vriendin namen het gezin vaak 2x per week mee uit eten in dure restaurants, ze gingen een aantal keren per jaar op vakantie naar verre en luxe bestemmingen en dan was ineens het geld op. Ze hadden geen geld meer. Geen geld voor een nieuwe fiets, geen geld om te kleine schoenen te vervangen, geen geld om uit eten. Het kind had nare fantasieën dat ze hun ruime koopwoning moesten verlaten en dakloos zouden worden en uit vuilnisbakken zouden moeten eten, want er was immers helemaal geen geld meer. Na korte tijd was er dan ineens wel weer geld en werd er weer geld als water uitgegeven. Het gebeurde regelmatig dat er even geen geld was, maar meestentijds was er geld in overvloed, maar het meisje was dus altijd bang dat er geen geld meer zou zijn, het maakte haar enorm onzeker.
Mijn dochter zei mij: jij gaf ons altijd financiële zekerheid. Het kwam nooit voor dat er geen geld meer was. Te kleine schoenen of versleten schoenen werden op tijd vervangen en als er een nieuwe fiets nodig was, dan kwam er in no time een nieuwe of tweedehands fiets. Ook was er altijd zakgeld voor de kinderen. We gingen een week met vakantie naar een caravan op Ameland. We deden wat we altijd deden en er was nooit sprake van te weinig geld.
Wij hadden een minimuminkomen of bijstandsuitkering en de ouders van dochters' vriendin hadden ongetwijfeld een veel hoger inkomen, want anders kun je niet met 5 personen 2x per week uit eten en regelmatig luxe op vakantie naar Thailand, Frankrijk, Italië of waar dan ook.
Wij gingen overigens nooit uit eten, maar we hadden altijd wel een buffertje, waar we in geval van nood uit konden putten. Blijkbaar hadden de ouders van dochters' vriendin niet een buffer.
Ik heb me nooit gerealiseerd dat ik ondanks ons lage inkomen mijn kinderen blijkbaar de zekerheid heb gegeven dat er altijd meer dan genoeg geld was om in onze behoeften te voorzien en dat andere ouders hun kinderen zo angstig konden maken, terwijl dit in principe gewoon niet nodig was als ze spaarzaam geleefd hadden.
(foutje, ik had publicatie van dit bericht voor maandag 11 augustus gepland, er is even iets misgegaan. Kijk om niets te missen ook nog even naar onderstaand bericht ;-)
zondag 10 augustus 2014
Financiële zekerheid
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik vind het dubbel knap dat jullie de kinderen met een klein inkomen een financieel veilig en zeker gevoel hebt gegeven. Ik had vroeger twee vriendinnetjes die zich angstig voelde thuis als het op geld aan kwam. Erg was ook dat ze met een jaar of 11 dit al heel goed in de gaten hadden. Nu hadden hun ouders een heel klein inkomen en bij een werkte vader in een keuken van een bejaardentehuis en hij nam elke avond de kliekjes mee. Er was gewoon nooit geld. Ook mijn man heeft thuis veel financiële problemen mee gemaakt . Deurwaarders die op de stoep stonden enz. Hij lust geen pannenkoeken en pasta meer omdat dit enkele keren per week op het menu stond waarbij de pasta goedkope elleboogjes was met wat tomatenketchup en smack..
BeantwoordenVerwijderenIlse
Ik heb mijn kinderen ook altijd die zekerheid mee kunnen geven. Juist door open te zijn over de financiën wist ik de angst buiten de deur te houden. We hadden tijden lang niet veel te besteden, maar door de kinderen erbij te betrekken was het vaak leuk om samen te bedenken wat voor leuks er allemaal binnen ons bereik lag.
BeantwoordenVerwijderenZover ik me kan herinneren moesten wij als kinderen ook rondkomen in een gezin met een minimuminkomen. Maar dat weet ik omdat ik wel eens wat opving hierover. Dat we daardoor zaken tekort kwamen kan ik me totaal niet heugen. Ok, het was allemaal een stuk eenvoudiger dan bij een ander, maar mijn ouders hebben ons blijkbaar toch het idee meegegeven dat dit ook nog heel veel was, want we hebben het nooit als minder ervaren. Achteraf gezien was er ook wel eens sprake van misplaatste zuinigheid, maar daar hebben wij als kinderen niet onder geleden. Nu ik me na jarenlange financiele zekerheid weer in een situatie bevind waarin ik op de kleintjes moet letten - eigenlijk voor het eerst in mijn leven - merk ik dat ik ontzettend veel aan deze opvoeding heb gehad. Ik laat me nu ook niet gek maken door wat een ander wel kan betalen maar probeer het voor mezelf leuk te houden. En gelukkig zie ik het minderen meer als een uitdaging dan als een straf.
BeantwoordenVerwijderenLilian
Mijn ouders waren altijd wel zuinig, waardoor ik ook wel lang heb gedacht dat we het niet breed hadden. Niet dat ik er echt allerlei angsten aan overhield ofzo, maar gewoon. Later bleek dat ze het helemaal niet slecht hadden, daar heb ik wel weer van geleerd dat je het gewoon goed kunt hebben zonder dat het nodig is om daar een waarde aan te ontleden, voor jezelf of richting anderen.
BeantwoordenVerwijderenhad laatst juist een gesprek met mijn dochter over het feit dat dat ik het erg vond dat ik haar niet altijd alles kon geven omdat ik wel zuinig moest zijn met mijn inkomen en dat ik hoopte dat zij dat niet als een last gezien had, komt zij met de verrassende opmerking dat zij juist vind dat ze heel erg verwend is als kind zijnde en dat zij dus dacht dat ik wel erg veel zou verdienen , want hoe konden wij anders al die dingen gedaan hebben. kun je zien hoe kinderen dingen soms heel anders zien dan je als ouder denkt. zij wou daarom ook nog maar weer eens kwijt hoe geweldig zij vind dat ik altijd gezorgd heb dat zij onbezorgd van haar jeugd kon genieten en nooit het gevoel heeft gehad dat zij minder kreeg of deed als andere kinderen en hoe trots zij was op mij, omdat ik met weinig geld toch altijd goed rond kom.
BeantwoordenVerwijderenEen leuk onderwerp!
BeantwoordenVerwijderenWaarschijnlijk hadden die ouders van die vriendin van je dochter een fijne dure hobby, die ook op het moment dat er zogenaamd geen geld was gewoon door moest gaan? Een paard, of een boot, of een oldtimer, of een eigen vliegtuigje? Het zou me niet verbazen dat ze gewoon doorgingen met hun kostbare hobby en ondertussen hun kinderen de stuipen op het lijf joegen.
Marjan
Ja, volgens dochter was er inderdaad sprake van een kostbare hobby, die doorging, ondanks "geldgebrek".
Verwijderenik had vroeger een vriendinnetje die in een groot huis woonde , ze hadden 2 autos en gingen wel 2 keer per jaar op vakantie, maar haar broertje moest haar oude broeken afdragen en toen ze een keer bij mij thuis was en wij doordeweeks karbonades aten vroeg ze wat we vierden ? Huh niets karbonades aten wij wel vaker, toen bleek dat zij alleen duurder vlees op zondag aten en de rest van de week meestal spek of gewoon geen vlees. mijn ouders hadden niet veel geld en we gingen nooit op vakantie ,maar ik ben nooit jaloers geweest op dat meisje ,want ik begreep uit haar reactie dat er heel veel niet kon alleen maar om wat zichtbaar was voor anderen door te kunnen laten gaan.
BeantwoordenVerwijderenToen onze kinderen klein waren(zo tot een jaar of 10,11) leefden wij van een minimum inkomen. Ik heb ze nooit over armere of rijkere kinderen gehoord!, Toen ze later hoorden hoe weinig geld wij in die tijd te besteden hadden, waren ze stomverbaasd: ze hadden, kind zijnde, nooit gemerkt dat er zo weinig geld was! Ondanks ons krappe inkomen hebben ze een zorgeloze jeugd gehad!
BeantwoordenVerwijderenIk heb nooit geweten dat het thuis soms heel krap was. Pas de afgelopen jaren hoor ik hierover. Maar ik heb nooit de vakanties gemist, uit eten gingen we sons met opa en oma als we naar strand waren geweest. En er was altijd geld voor kleren en schoenen. Mijn fascinatie voor het voor elkaar krijgen van veel voor weinig is wel van thuis denk.ik
BeantwoordenVerwijderenNu weet ik dat we thuis een inkomen hadden dat meer dan gemiddeld was. Maar we leefden erg zuinig en hadden niks meer dan anderen als kind.
BeantwoordenVerwijderenLater gaf moeder ons de raad:"Je moet zuinig zijn als het niet nodig is. Dan red je je als er slechtere tijden komen". Ze had gelijk!
Eén van mijn ouders komt van de boerderij en daar was het ook maar net hoe de oogst was, dus thuis opgegroeid met zuinigheid, maar nooit iets tekort gekomen. Toen ik alleen kwam te staan met 2 kleintjes met minimaal inkomen, heb ik heel wat wakker gelegen maar ben ook zo blij dat ook zij allebei aangeven dat ze daar eigenlijk nooit iets van gemerkt hebben. Was passen en meten maar het is gelukt. Momenteel is het weer passen en meten maar kan ik het ze wel beter uitleggen zonder dat ze zich zorgen hoeven maken.
BeantwoordenVerwijderenIk vind dat je voorzichtig moet zijn bij het bespreken van financiele problemen waarbij de kinderen aanwezig zijn. Mijn ouders hadden een bedrijf. Per ongeluk ving ik ooit een gesprek op over geld. Ik begreep niet waar het precies over ging maar lag wel nachten te piekeren. Onnodig. Ik weet ook nog van vroeger dat vriendinnetjes het thuis niet breed hadden. Ik had een klasgenootje waarvan de moeder niet met geld om kon gaan. Er moest geld mee naar school worden genomen voor een map. Het meisje in tranen want hiervoor was geen geld. Iedereen nam een klein bedragje mee en het probleem van het klasgenootje was opgelost. Een week later kwam ze trots op school met een heuse walkman. Niemand van de klas had nog zo'n ding. Maar zij wel, haar moeder had weer geld ontvangen. Dit was een wijze les voor mij.
BeantwoordenVerwijderen