Nu snap ik het pas!

Toen mijn jongste dochter geboren werd, liep de borstvoeding voor geen meter. Het bleef een getob en gesukkel en het leek wel of ik haar gewoon niet genoeg kon bieden. Baby's horen in loop van de 2e week normaal gesproken weer op hun geboortegewicht te zijn. Maar dat lukte ons niet, na ruim 2,5 week zat ze er nog steeds niet op. Tureluurs werd ik er van, ik was nergens anders meer mee bezig en heb wel 12 voedingen per dag gegeven. Op een gegeven moment was ik er zo uitgeput van en had ik zo weinig ruimte om ook nog van het kindje te genieten, dat ik er resoluut een punt achter gezet heb. Ik heb destijds het roer omgegooid en ben flesvoeding gaan geven. Toen, na ruim 3,5 weken zat het kind dan eindelijk op het gewicht waarmee ze geboren werd. Op het oog was er niets aan de hand en was er geen duidelijke reden waarom het niet ging. Het was een vlotte bevalling en we waren beiden goed gezond. Dochter toen nog wel tenminste, een paar weken later had ze kinkhoest opgelopen, maar dat is een ander verhaal.

Mijn jongste is nu moeder en de geschiedenis herhaalt zich. Ook haar kindje groeide niet goed, werd doodmoe en gefrustreerd bij het drinken. De borstvoeding kwam niet goed op gang. Dochter had diverse deskundigen gevraagd of het misschien van invloed kon zijn dat zij zelf een extreem korte tongriem heeft, waardoor haar tong bijna gefixeerd in haar mond ligt. Als ze haar tong uitsteekt, komt er maar een heel klein puntje naar buiten. Had haar kindje dat misschien ook en kon de baby daardoor niet goed drinken? Volgens de "deskundigen" was er niets aan de hand. Maar de lactatiekundige die gelukkig ingeschakeld werd (fijn dat er tegenwoordig mensen zijn die dat doen!), constateerde direct dat het baby'tje een te korte tongriem heeft en dat dit een goede verklaring kon zijn voor de onrust en frustraties bij het drinken. Een eenvoudige operatie kon dit verhelpen en die operatie heeft inmiddels plaatsgevonden. Het gaat inderdaad vanaf deze operatie veel beter met de (borst)voeding. De zuigkracht is toegenomen en het kindje groeit als kool.

Nu valt bij mij het kwartje wat betreft de voeding van jongste!
Dáárom ging het destijds zo slecht! Ik heb heel lang gedacht dat het tussen de oren zat, dat ik nog problemen had met het feit dat ik 4 jaren vóór deze dochter een kindje kreeg dat ik niet kón voeden, omdat ze tijdens de bevalling overleed. Misschien had ik er problemen mee, want die pijn gaat nooit helemaal weg, maar ik denk dat dit niet echt van invloed was op de borstvoeding. Ik denk nu dat mijn dochter gewoon niet goed aan de borst kón drinken door een veel te korte tongriem. Misschien was ze, doordat ze in de eerste weken niet genoeg voeding kreeg, extra vatbaar voor een kinkhoestbesmetting, wie zal het zeggen?

Let op! Lactatiekundigen zijn niet goedkoop en worden vaak alleen vergoed als je een maximaal aanvullende zorgverzekering hebt. Dochter vond het uurtarief van 75 euro in haar geval echt de moeite waard en is blij dat ze deze lactatiekundige ingeschakeld heeft.