Ik denk als ik in mijn warme bed lig: wat heb ik het toch goed! Een warm
en droog bed om in te slapen, meer dan voldoende eten, lekker warme
kleding , geen geldzorgen. Werk dat voldoening geeft en waar ik in
gewaardeerd word.
Regelmatig kijk ik weer eens naar mijn stamboom en denk aan al die nogal armoedige voorouders die ik gehad heb. De verste voorouder die ik kon achterhalen, stamt uit het jaar 1545. Mijn voorouders waren tabaksverversknecht, timmermansknecht, knecht in het tuchthuis, werkman, voerman, soldaat, dienstbode, breister, spinster, kasteleinske, boerenknecht, koemelker, schipper of visser. Mensen met grote gezinnen en bijna nooit een gezin waar zo veel van waarde in huis was dat het de moeite waard was om daar bij het overlijden een boedelbeschrijving van te maken. Leeuwarder familieleden eindigden vaak in het armhuis. Een moeilijk en armoedig leven! Behalve leeftijd bij overlijden, aantal kinderen en beroepen en eventuele strafrechtszaken wegens diefstal of vechtpartijen valt er weinig te achterhalen over deze mensen. En dan denk ik; zouden ze het desondanks fijn hebben gehad en genoten hebben van het leven?
Ik weet dat het in de woningen waar mijn oma's en opa's als kind woonden, 's winters vaak bitter koud was. De kinderen sliepen onder het dak, op een niet geïsoleerd vlierinkje met uitzicht op de dakpannen, waar het binnen bijna net zo koud was als buiten. Vaak met meerdere kinderen, ook kinderen die nog niet zindelijk waren, in één bed.
Geen kansen om door te leren, voor zover ze naar school gingen, was het snel gebeurd met het leren. De meisjes gingen op hun 12e als dienstmeisje bij vreemde mensen wonen en hadden vaak 80 urige werkweken. De jongens gingen op dezelfde leeftijd bij een baas aan het werk, ze waren loopjongen en hielpen bij zware werkzaamheden.
Sta jij wel eens stil bij de huidige welvaart in Nederland?
Over besparen en bezuinigen en over met pensioen zijn. En ook over leven in de huidige tijd!
zondag 11 februari 2018
Lekker warm!
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan.
Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Regelmatig ben ik dankbaar,als ik mijn eten kook of bij de warme kachel zit.
BeantwoordenVerwijderenDagelijks is er wel iets van onze welvaart, waar ik bij stil sta. Als ik de vogels buiten voer, als ik in de winkel loop, dat ik de keus kon maken voor wel 2 honden, rond kijkend in mijn fijne huis.... er is altijd wel iets om dankbaar voor te zijn en wat te maken heeft met welvaart.
BeantwoordenVerwijderenZeker; altijd goed om juist bij de goede dingen stil te staan en weten dat dit niet zo vanzelfsprekend is.
BeantwoordenVerwijderenO ja, heel vaak. Ik leef niet heel luxe maar heb toch alles wat ik nodig heb en prettig vind. Ik ben daar heel vaak heel dankbaar voor dat ik in dit land geboren ben en goede kansen heb gehad.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat het in de tijd die jij beschrijft toch vooral meer overleven was. Toen was armoede nog echt armoede. En het is uiteindelijk nog betrekkelijk kort geleden dat mensen zo moesten zwoegen voor het bestaan.
En toch was het vroeger beter als ik mijn moeder en oma mag geloven. Ondanks vele kinderen in weinig ruimte. Geen warme douche weinig eten idd n vliering als zolderkamer met 1 pop en 1 boek.....
VerwijderenHet geld verdienen of eigenlijk krijgen gaat nu zo gemakkelijk dat veel mensen tijd overhouden om te zeuren als r mensen zijn die het beter hebben of vooral meer hebben.
De grootouders van mijn oma kregen 13 kinderen, waarvan er 9 overleden voordat ze 19 weken oud waren. De moeder van mijn oma was de eerste die in leven bleef en volwassen werd. Ik betwijfel of het bij hen zo veel beter was dan nu.
VerwijderenMijn moeder moest in 1939, op 15 jarige leeftijd, de zorg voor 5 jongere broers en zusters op zich nemen met daarnaast het runnen van de boerderij. Ik heb veel van haar mogen leren vooral tevreden zijn met de kleine dingen.
VerwijderenJa, ik werk mee aan "vele handen" bij het ontsluiten van de archieven met doodsoorzaken in Amsterdam in de oa de 19e eeuw. Dan zie je hoeveel kinderen er sterven aan bijv. ondervoeding en hoeveel jonge mensen aan infectieziekten. Bijna niemand werd oud of onder beroerde omstandigheden! Dan is onze tijd, ondanks de E-nummers en de gluten, echt 1000x beter.
BeantwoordenVerwijderenOok hier zeg ik regel matig tel je zegeningen en ik ben niet gelovig :-)
BeantwoordenVerwijderenOok ik heb onze stamboom tot 1600 kunnen vinden en dan zie je hoe goed we het hebben!
Ik denk dat ze toen ook gelukkig waren misschien anders dan wij.
Ik zou wel eens willen kijken in die tijd van toen.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenMooie blog. Zo was het inderdaad in Nederland. Ik kan me een leven zonder CV niet eens voorstellen.
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven en we mogen daar weleens vaker bij stilstaan. Als ik aan de ijsbloemen op de ramen in mijn jeugd denk, dan hebben wij niets te klagen.
BeantwoordenVerwijderenGroet El
ja zeker, wat heb ik het goed nauw ,lekker warm huis, bed ,goed eten. geen geld zorgen ,en vooral geen schulden .er hart voor gewerkt .
BeantwoordenVerwijderen