Hij is dood

de pester van de dansles!
Hij maakte mijn danslessen tot een plek waar ik bij voorkeur direct zou zijn vertrokken, maar ik mocht van mijn ouders niet stoppen, want ze hadden er geld voor betaald en dat werd niet over de balk gegooid.

Hoe deed hij dat pesten?
Het dansen ging als volgt: de jongens kozen de meisjes. Die stoven massaal af op de mooiste en meest populaire meisjes van de groep. Natuurlijk konden ze niet allemaal met deze meisjes dansen, dus gingen de afvallers daarna naar het meisje van de 2e, 3e of volgende keus. Ik was laatste keus. Als er niemand anders over was, dan kwamen ze bij mij terecht.
Iedere keer als de pester met mij moest dansen, dan keek hij naar zijn vrienden op de manier van: kijk mij eens pech hebben, ik moet met háár dansen. Hij trapte met opzet op mijn tenen en deed absoluut niet zijn best. Die vrienden deden hetzelfde als ze met mij moesten dansen.
Soms mochten de meisjes de jongens kiezen. Ik was niet zo onnozel om een populaire jongen of mijn pester te kiezen. Dat kon naar mijn gevoel echt niet. In feite hadden alleen mooie meisjes rechten op de jongen van hun keuze. Ik koos altijd een onopvallend type, niet een populaire gozer.
Soms ging dat goed, maar ook dat ging niet altijd goed. Mij werd heel duidelijk gemaakt, soms op heel subtiele wijze, dat ik niet een meisje was waarmee jongens graag dansten, eigenlijk wilde niemand met mij dansen.
Naar mijn gevoel mocht ik er helemaal niet zijn. Ik was groot, fors, stijf en ook nog eens een keertje te dik. Daarnaast had ik fijn en vet (dus plat) haar, pukkels en tot overmaat van ramp ook nog een bril!!
Ik had minstens 10 cm kleiner moeten zijn, een tenger lijf moeten hebben en een hoofd met een mooie bos krullen.
Het was een grote fout van mij dat ik dat allemaal niet had.
Vaak wilde ik dood als ik van dansles weer naar huis fietste.

De pester was wat ouder dan de rest, was de aanvoerder van de club en maakte mij het leven behoorlijk zuur. Toevallig was hij de beste vriend van een neef van mij, dus ik kwam hem in de jaren daarna ook nog wel eens tegen, maar ook bij de uitvaartdienst van mijn oom en mijn tante, kort geleden. Dat was een verrassing, dat mijn neef zijn oude vrienden had uitgenodigd. Mijn oom en tante overleden kort na elkaar en de jongen (nu een man op leeftijd) was er steeds bij.
Op zich heel lief. Ik zat bij één van die uitvaarten naast hem aan een tafeltje en dronk koffie met hem en andere oude vrienden van mijn neef. Daar merkte ik hoe woedend ik in feite nog steeds op hem was. Ik heb niets gezegd, want ik vermoedde dat hij die gebeurtenissen van nu ruim een halve eeuw geleden al lang vergeten was. Bovendien,  het was op een uitvaart, dus dan heb je het over andere dingen. Ik ben toen facebookvriend met hem geworden. Hij meldde op dat facebook in april dat hij kanker had met veel uitzaaiingen.
Vorige week overleed hij.
En toen kwam die hele nare periode van toen weer boven en werd ik er weer heel boos en verdrietig van.
Ik voel mee met zijn vrouw en kinderen en ik vind triest voor hem dat hij zo jong is overleden.

Waarom schrijf ik er hier over? Vooral om jullie te laten weten wat het met mensen doet om gepest te worden.
Natuurlijk weet ik dat het niet alleen de pester was die "schuld" had. Het hele systeem van dat de jongens de meisjes mochten kiezen werkte dit in de hand. De populaire meisjes werden bevestigd in hun positie en de minst populaire kinderen zoals ik kregen sowieso iedere keer weer een bittere pil te slikken.

Om pesters niet de kans te geven lekker los te gaan op dit bericht, ga ik voor vandaag reacties goedkeuren voordat ze geplaatst worden.