Gluren in het huis van mijn grootouders

Mijn opa was timmerman en één van zijn vier broers was metselaar. Gezamenlijk bouwden ze, naast hun werk bij een aannemer, rond 1925 twee huizen, voor beide broers één. Het huis van mijn grootouders had een gebruiksvloeroppervlak van nog geen 75 m2.
In die huizen gingen ze zelf wonen, en toen ik een kind was, was dat zelfgebouwde huis  het huis van mijn grootouders.
Mijn pake overleed er in 1967 en mijn beppe ging in de jaren daarna, ik denk in 1969, naar een bejaardentehuis, want dat deed je als oudere in die tijd. Ze was toen 73 en slecht ter been, een goede reden om naar een bejaardenhuis te gaan. Haar huis werd toen verkocht en het geld werd gebruikt om het verblijf in het bejaardentehuis van te betalen.

Dat huis van mijn grootouders, door mijn pake eigenhandig gebouwd, is onlangs verkocht en ik heb op funda binnen kunnen kijken, om lekker even in het huis te gluren waar ik 50 jaar geleden voor het laatst binnen was. Hoe leuk om te kijken wat nog hetzelfde is en wat er veranderd is!
Destijds zat er nog geen WC in, maar stond er achter in de schuur een ton, een poepdoos. Nu is er uiteraard wel een WC, die is gemaakt op de plek waar vroeger de grote kelder was. Jammer van de kelder, maar  tsja, je moet die WC toch ergens plaatsen en wat is er nu logischer dan de kelder onder de trap?
Ook was er vroeger geen douche of bad en nu is de badkamer op de plaats waar eerst de ton stond.
De grote timmerschuur in de tuin, waar ik vaak in speelde, is er niet meer, maar er staat nog wel bebouwing op die plaats. Daar is nu een kantoor of desgewenst een extra slaapkamer.
En  overal is centrale verwarming of vloerverwarming! Die was er destijds nog niet. Vroeger waren er in de piepkleine voorkamer en in de achterkamer kolenkachels en op een zeker moment is er een gaskachel tegen de achtergevel gezet, zodat mijn beppe geen gedoe meer had met het aanmaken van de kolenkachel en niet meer met kolen hoefde te sjouwen.

De ramen voor en achter zijn precies hetzelfde gebleven, maar sommige kamers zijn veranderd.
De grote slaapkamer achter was enorm, die is nu weer, net als in de oorspronkelijke bouw, gesplitst in twee kleinere kamers. Waarom was de grote slaapkamer zo groot? Dat was omdat het de woonkamer was van mijn oom en tante. Ze woonden met hun twee kinderen bij mijn grootouders in. Mijn neef en nicht sliepen op zolder en één van de slaapkamers was veranderd in een keukentje voor mijn oom en tante. In dit vrij kleine huis woonden zes mensen er er waren dus twee woonkamers en twee keukens. Het tonnetje was voor iedereen. Later, toen mijn oom en tante met hun kinderen elders gingen wonen, werd de zit-slaapkamer verhuurd aan verpleegkundigen en later aan een zuster van mijn grootvader.
Er werd in dit huis volop geleefd, alleen in de allerlaatste jaren dat mijn beppe er woonde, woonde ze alleen, toen was haar schoonzus al verhuisd naar een bejaardenhuis.

Ik kwam als kind heel vaak te vinden in het huis van mijn grootouders. Het lag op de weg naar school en vaak ging ik voor en na schooltijd even langs voor een kopje thee en een praatje, of om te rommelen en te knutselen in de timmerschuur. Ik mocht er ook mijn schoen zetten en dan kreeg ik ieder jaar een door mijn beppe zelf gemaakte inktlap, die ik bij het schrijven met mijn kroontjespen op school weer kon gebruiken.

Doordat ik er zo vaak was, vond ik het enorm leuk om het huis na 50 jaar terug te zien op Funda en zo veel te herkennen!

En wat ik vanavond in dezelfde buurt ook nog vond, is de lagere school waar zowel mijn moeder als ik  naar toe gingen. Onherkenbaar veranderd, op een paar elementen na, nu verbouwd tot 4 appartementen met elk 2 oude lokalen.