Ik heb een te hoog BMI, niet een beetje te hoog, maar ongezond te hoog.
Ooit had ik een eetstoornis en ergens diep weggestopt zitten daar nog restjes van in mijn brein. Ik denk dat dit ook altijd zo blijft. Die eetstoornis steekt wel vaker in zeer stressvolle omstandigheden de kop op. Dan heb ik toch weer een eetbui, maar lang niet zo vaak en extreem als een kleine 50 jaar geleden gelukkig. Voordat ik een gezond BMI heb, moeten er nog ongeveer 35 kilo's verdwijnen, maar daar mag/moet ik van mijzelf járen over doen, vooral niet te snel, want dat geeft geen duurzaam gewichtsverlies, dan komt het er snel weer bij, is de ervaring.
De laatste tijd ben ik door medicijnen tegen de pijn vanwege heupslijtage regelmatig flink misselijk en die stukjes eetstoornis die roepen:
"hoeraa!!!! Dit is een uitgelezen moment om snel wat kilo's kwijt te raken zonder honger te lijden!"
Zo deed ik dat ook in de periode die leidde tot een BMI van lager dan 17.
Geen honger en wel dun worden! Wat is er beter dan dat?
Ik weet inmiddels drommels goed dat het heel onverstandig is om van die misselijkheid te profiteren om snel gewicht te verliezen. In mijn situatie nu verzwakt het mij alleen maar.
NIET doen dus!
Maar .........dat is lastiger dan gedacht, mijn hoofd werkt niet zo mee.
Ik probeer zo veel mogelijk en zo gezond mogelijk te eten. Veel groenten, fruit, eiwitten.
De eetlust wordt steeds beter en daarmee verdwijnt de verleiding om (veel) te weinig te eten!
De afgelopen 4 jaar ben ik ruim 17 kg gewicht verloren. Dat is een mooi tempo!
Ik schreef er hier (een lichter zwaargewicht) en ook hier (Minder Zuinigaan) al eerder over.
Over besparen en bezuinigen en over met pensioen zijn. En ook over leven in de huidige tijd!
zondag 23 augustus 2020
Voor mij is misselijkheid een valkuil
Labels:
Gezondheid
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan.
Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Herkenbaar. Het blijft inderdaad altijd een moeilijke strijd. Maar als ik kijk naar je gezonde boodschappenlijstjes en het fietsen en zwemmen doe je het echt heel netjes. Wees niet te hard voor je zelf (makkelijker gezegd dan gedaan ;-)). En ik hoop dat je heel snel van je heupklachten af bent.
BeantwoordenVerwijderenWat goed dat je nu al 17 kilo overgewicht kwijt bent! Verdeeld over 4 jaar is dit ruim 4 kilo per jaar. Een gezond tempo! Je mag trots zijn op je zelf!
BeantwoordenVerwijderenJe hebt hiermee al heel veel gezondheidswinst behaald. Ook al zou je in de komende jaren 2 kg per jaar aan gewicht verliezen, dan is dat nog heel prima voor je gezondheid!
Die misselijkheid is best een hoge prijs. Kijk eens met aets samen naar andere mogelijkheden.
BeantwoordenVerwijderenVolgens de huisarts (en de bijsluiter) gaat het over en dat is nu ook zo, wat nog rest is een wat verminderde eetlust.
VerwijderenBekende valkuil. Hoorde vroeger als kind ook nooit dat het rot was als ik misselijk was of moest overgeven. Maar juist goed: dan viel ik 'gratis' af. En ik kon dat toch juist goed gebruiken? Wat afvallen.
BeantwoordenVerwijderenEmpathie voor je rot voelen dat kreeg ik niet.
Zorg dus nu wel goed voor jezelf. Omdat je dat zeker waard bent. Dik, dun of wat dan ook.
Goedzo hoor. Elke kilo eraf is winst. En doe het in jouw tempo waar je je goed bij voelt en wat veilig is.
BeantwoordenVerwijderenDie BMI lager dan 17 is best wel eng en een eetstoornis hebben lijkt mij verschrikkelijk.
Maar misschien een onbescheiden vraagje en als je die vraag niet wilt beanwoorden, snap ik dat wel. Het is en blijft een gevoelig onderwerp (ons gewicht). Maar hoe kom je toch aan zo'n aanzienlijk overgewicht als je, lijkt mij althans, toch verstandig eet.
Een nichtje en een vriend hebben allebei 1 nieuwe heup gekregen een aantal maanden geleden. De revalidatie ging bij de een (de man) wat sneller dan bij de ander. Maar voor beiden een enorme verbetering. Sterkte met alles.
Het is een lang verhaal, dat al 67 jaar geleden begon. Ik kan er nog wel eens een uitgebreid stuk over schrijven, maar in het kort komt het er op neer dat ik vanaf baby al dik was en ik als kind voortdurend op een streng dieet gezet werd omdat ik te zwaar was. Rond mijn 17e sloeg ik door met diëten en had ik een veel te laag gewicht. Ik vond mijzelf nog steeds moddervet, maar dat hoort bij de stoornis om te vinden dat er nog veel meer gewicht af moet. Door therapie ben ik er in geslaagd om van het hongeren af te komen, maar toen ben ik gaan jo-joën en ben ik binnen een beperkt aantal jaren 50 kg in gewicht toegenomen. Mijn metabolisme was namelijk door al het hongeren in standje zeer zuinig terechtgekomen. Van 2000 calorieën per dag kwam ik vrij snel aan. Voor dat overgewicht heb ik geen hulp gezocht, ik had een afkeer van diëten, ik was er in mijn jeugd al te vaak door geplaagd. De laatste 40 jaar eet ik heel gezond, maar van gezond eten val je niet automatisch af.
VerwijderenFantastisch! 17 kg er af in 4 jaar.Een prachtig tempo, dat ook hoop geeft voor blijvend afvallen. Het jojo-en sinds de tienertijd heeft mij helaas uiteindelijk een overgewicht van 24 kilo opgeleverd. Ik heb een dagelijkse strijd om het gezonde eten vol te houden. Als er een poosje niks af gaat, is het moeilijk om mezelf voor te houden dat mijn lichaam ook ongemerkt baat heeft bij het nieuwe patroon. Ik las in een krant eens een citaat van een internist: het enige dieet dat werkt, is het dieet dat je een leven lang vol kunt houden.
BeantwoordenVerwijderen17kg in 4 jaar is uiteraard heel netjes, al is 4kg per jaar bij zo'n hoog gewicht in mijn ogen wel laag. Tegen de tijd dat je in de buurt van je streefgewicht komt is het leven wel voorbij zeg maar.
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij is het gezond en gebalanceerd om 0,5kg per week te verliezen. Hiervoor hoef je niet bizar veel te doen. 2kg/mnd is 24 per jaar. Dat lijkt me zeker met versleten heupen toch iets meer zoden aan de dijk zetten.
die algemene '2000kcal per dag' is echt een heel gemiddelde aanname. Ik neem er bij afvallen 1200 en bij op gewicht blijven 1600 en als je gezond en mager eet, kun je binnen 1600kcal per dag echt meer dan genoeg eten.
Iedere kilo is gezondheidswinst, niet alleen die laatste kilo's voordat ik een BMI van 25 heb. Dus of ik dat haal voordat ik doodga, dat is niet interessant. Statistisch gezien heb ik nog zo'n 20 jaar te leven. Als mijn gewichtsverlies in dit tempo doorgaat, dan ben ik over 20 jaar nog 85 kg kwijt en dat is echt veel te veel 😂
VerwijderenHi Suzanne, 24 kg per jaar, dat klinkt als een droom. Maar als iets te mooi klinkt om waar te zijn,is het zelden waar. Mijn persoonlijke ervaring is, dat het me altijd wel lukte om af te vallen maar niet om daarna op gewicht te blijven. Jojo-en dus. Mijn lichaam heeft daarvan helaas geleerd om zuiniger te verbranden. Om op 0,5 kg per week te komen, moet ik richting 1100 kcal per dag gaan. De dietiste en de arts hebben me zulk crash-dieten ten strengste afgeraden omdat dit niet langdurig vol te houden is en op termijn tot een hoger "set point"gewicht zal leiden. In het verleden heb ik dit wel gedaan, met kortdurend effect (nooit langer dan drie jaar op hetzelfde gewicht). Met mijn eetpatroon an sich is niks mis en alle simpele adviezen heb ik al meer dan 15 jaar geleden toegepast (geen fris maar water, geen pakjes en zakjes, geen producten met wit meel en suiker, niet s avonds na de maaltijd ten etc etc).
VerwijderenHaalbaarder is 1650-1700 kcal per dag en dan genoegen nemen met langzamer afvallen, maar zonder pieken en dalen. Het lijkt me heerlijk om op het punt te komen dat je niet bij iedere hap denkt: hoeveel kcal zitten er in?
Een interessant boek is Vet belangrijk, het legt uit hoe je vet samenwerkt met andere processen in je lichaam. Het gaat niet alleen over afvallen, hoewel dat wel uitgebreid aan bod komt. En het is geschreven door artsen en gebaseerd op uitgebreid wetenschappelijk onderzoek. Echt een aanrader. F.
Net als Aaf
Ik heb het boek "Vet belangrijk" ook gelezen! Het geeft veel inzicht in hoe het vet in je lichaam werkt. Het vet is heel actief in vele processen en zeer complex in zijn werking.
VerwijderenHelemaal met je eens Aaf, elke kilo eraf telt. En wat veel belangrijker is dat de kilo's die eraf zijn ook weg blijven. Na het overlijden van mijn zus woog ik zomaar 85 kilo. In de jaren dat zij ziek was, heb ik wel genoeg groenten gegeten maar ook chips en wijn als troost. Nu 11 jaar later weeg ik 78 en heb een BMI van 28. Dat is overgewicht. Prima, ik ga door met veel groenten eten, ik eet geen vetarme producten. Hoe ik me voel, hoe energiek is ben en hoe gelukkig dat vind ik belangrijker dan gewicht of BMI. Ondertussen verlies ik geleidelijk aan gewicht. Iedereen doet het op zijn eigen tempo en manier. dieeten van 1200 cal. worden nu zelfs door deskundigen afgeraden, omdat het je lichaam op de spaarstand zet. Een keer uit de band springen en de kilo's springen er dan weer aan.. op de heupen meestal. Bieke
BeantwoordenVerwijderenHoe gaat het nu je lichter bent met je insulinebehoefte, Aaf? Wist je dat insuline spuiten afvallen tegenwerkt? Wellicht kun je makkelijker afvallen als je goed oplet of je wat minder kunt spuiten na elke kilo gewichtsverlies.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk weet ik dat. Ik spuit inmiddels 21 jaar insuline. Het spuiten van insuline is een kwestie van zelfmanagement door middel van bloedsuikers meten en overleg met de verpleegkundige. Toen ik 17 kg zwaarder was dan nu, spoot ik per dag in totaal 150 eenheden insuline en de afgelopen tijd 28 eenheden per dag. De verlaging van het aantal eenheden heeft niet alleen te maken met gewichtsverlies, maar ook met het minderen met koolhydraten.
BeantwoordenVerwijderenHet was er eerder een beetje bij in geschoten om te reageren en nu is het wat mosterd na de maaltijd maar ik wilde eigenlijk toch nog even zeggen hoezeer ik het waardeer (en bewonder) dat je hier en ook in een eerder stukje op zo'n eerlijke en nuchtere manier schrijft over je eetstoornis en vooral de blijvende invloed die het kan hebben voor iemand die inmiddels al jaren een gezondere verhouding met voedsel heeft. Hoe meer hoekjes op het internet op deze manier gevuld zijn hoe beter, als ik nog in de psychiatrie zou werken zou ik sommige herstellende clienten dit graag laten lezen :).
BeantwoordenVerwijderenWat betreft afvallen... volgens mij zit 90% van de winst in het maken van zoveel mogelijk verstandige voedselkeuzes en op een plezierige manier in beweging blijven. Het afvallen komt dan vanzelf in het tempo dat op dat moment bij het lichaam past en zo niet dan nog is elke dag dat er hoofdzakelijk een ruime portie groenten op ons bord ligt en/of we lekker fysiek bezig zijn geweest eentje om toe te juichen.
Ik weet dat overtollig vetweefsel op zichzelf niet gezond is, al zou het helemaal veroorzaakt worden door teveel spinazie en peulvruchten. Maar zolang we als maatschappij, helaas ook artsen en dietisten, maar blijven focussen op de 'buitenkant' van overgewicht (daarmee bedoel ik niet alleen uiterlijk maar bijvoorbeeld ook kcal bijhouden, hoeveel kg iemand zou moeten afvallen, bmi etc..) krijgen veel mensen niet eens een eerlijke kans om duurzaam goede keuzes te maken, dat lukt namelijk niet als je aan alle kanten door stigma's en harde oordelen omringd wordt, negatieve stimulans heeft nooit langdurig positief effect. Slank zijn alleen maakt niet gezond, en sommige mensen lukt het uiteindelijk wel om tamelijk fit en gezond te leven terwijl ze nooit helemaal van hun overtollige vetweefsel afkomen.
Maar goed dit is ook een beetje mijn zeepkistje, vast door mijn vroegere werk, we staan allemaal (ik ook nog steeds af en toe, helaas) zo ijverig klaar om andermans splinters te duiden en onze eigen balken te negeren.