Hoe het gaat - (2)

Morgen is het al weer 10 weken geleden dat ik een nieuwe heup kreeg. Met die linker heup gaat het uitstekend. Dat vond ik zelf al en dat vond de orthopeed ook, na bestudering van de foto's. De operatie is goed gelukt. Alleen zag hij ook zeer duidelijk dat die andere heup heel slecht is.
De vraag was of ik ook rechts een nieuwe heup wilde?
Jazeker!
Liever vandaag dan morgen!
Daarom sta ik nu op de wachtlijst voor de volgende operatie. Door corona is niet een duidelijke termijn aan te geven waarop die operatie gaat plaatsvinden. Ik hoop dat het snel gaat, want ik zou het niet fijn vinden om wéér een tijdlang zo veel pijn te hebben als bij de andere heup. Die pijn kon alleen met zware pijnstillers enigszins onder controle gehouden worden. Op dit moment valt het nog wat mee en heb ik alleen pijn tijdens het lopen en staan, maar gelukkig niet als ik zit. Door die pijn bij het lopen, is de revalidatie van de geopereerde heup vertraagd, want er is geen lol aan om te wandelen als iedere stap pijn doet. Mijn fysiotherapeute vindt het ook geen goed idee om wandelingen te maken. Ik kan beter fietsen. Dat gaat nog wel goed en vrijwel pijnloos. Dus ik probeer mijn fietskilometers vrijwel dagelijks te maken. Meestal fiets ik 45 minuten op een dag.

Momenten dat ik wel last heb van beide heupen, is wanneer ik probeer te slapen. Ik ben een zijslaper, slapen op rug of buik is voor mij zo ongewoon, dat het vrijwel onmogelijk is om in slaap te vallen. Dat kan dus alleen als ik volledig uitgeput ben. Slapen op de zij dus! Maar dat geeft problemen. Liggen op de nieuwe, geopereerde heup doet al snel pijn. Hooguit een uur liggen zonder pijn kan, daarna moet ik mij echt omdraaien. Gelukkig is het wel zo, dat ik steeds langer op deze zij kan liggen. Eerst, drie weken na de operatie kon 10 minuten. Nu dus een uur. In de loop van de tijd komt er steeds wat tijd bij dat ik zonder pijn op die heup kan liggen. Bij de andere heup, die nog onder het mes (en de zaag 😁) moet, is het andersom, die heup doet sneller pijn als ik er op lig te slapen. Eerst was een hele nacht mogelijk, nu echt niet meer. Ik draai me dus steeds om als ik weer pijn krijg. Het levert een beetje een onrustig slaapritme op, maar toch slaap ik in totaal wel ongeveer 8 uren per nacht en dat is prima! 

Verder gaat het heel goed. Ik heb de regie over mijn leven weer wat terug. Niet meer 's ochtends vroeg en 's avonds laat mensen nodig die mij hielpen met het uittrekken van mijn compressiekousen. Dat kan en mag ik nu weer zelf doen. Dat betekent een stuk meer vrijheid. Ze waren best lief hoor, maar zonder die afhankelijkheid voel ik mij beter.