Toen ik afgelopen maandagochtend wakker werd, bleek het geijzeld te hebben! Het was spiegelglad! En ik was bij oudste dochter blijven slapen omdat mijn kleindochter het zo leuk vond dat ik bij haar kwam logeren. Ik heb in de slaapkamer van kleindochter geslapen, op het logeerbed. Maar toen moest ik wel weer naar huis en het was glad. De spoedeisende hulp van het ziekenhuis werd overspoeld met mensen die letsel hadden opgelopen door de gladheid. Ik word altijd een beetje panisch van gladheid en ik kom alleen buiten als het echt niet anders kan!
Gelukkig had ik geen afspraken, ik had alle tijd en ik kon dus nog best even blijven plakken en tegelijk genieten van de kleinkinderen. Andere schoonzoon kwam zijn zoontje brengen voor een speelafspraak en hij bevestigde dat het heel erg glad was! Hij was zo lief om aan te bieden om zijn auto met fietsendrager te halen en mij met fiets achterop thuis te brengen. Beide dochters wonen ruim een halve kilometer van elkaar, dus het is weinig moeite om een auto te halen. Omdat ik verwachtte dat de dooi vrij snel in zou treden heb ik dat aanbod met een slag om de arm afgeslagen. In eerste instantie niet nodig, maar mocht het glad blijven, dan maakte ik gráág gebruik van zijn aanbod.
Ik realiseerde mij later dat het afgelopen maandag precies 57 jaar geleden is dat ik door gladheid mijn scheenbeen brak en in een ambulance naar het ziekenhuis gebracht werd. Het was destijds in 1964 nog niet gebruikelijk dat 12-jarigen enige vorm van pijnbestrijding toegediend kregen en ik heb de eerste dagen heel veel pijn geleden, ook tijdens het zetten van het been. Ik heb in totaal 6 weken in het ziekenhuis gelegen en daarna heb ik 6 weken loopgips gehad. Het was op die 27e december druk in het ziekenhuis, dus werd ik met bed en al ergens op de gang gestald. Niet fijn!
Mijn moeder en mijn schoonmoeder braken door een val bij gladheid respectievelijk een arm en een pols. Ze waren toen rond de 70 jaar, net als ik nu. Ik heb echt liever geen gebroken ledemaat. Ik weet nog te goed hoe veel pijn het deed en ik denk dat de kans vrij groot is om op mijn leeftijd door een val iets te breken. Heel soepel heb ik nooit bewogen, en soepel vallen kan ik ook niet.
In de jaren dat ik nog werkte, had ik met mijn leidinggevende afgesproken, dat ik thuis zou werken als het glad was. Ik liep liever geen risico op een valpartij.
Heb jij bij gladheid wel eens iets gebroken of ander letsel gehad?
woensdag 29 december 2021
IJzel en gladheid
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Bizar he, geen pijnbestrijding bij een kind, en zes weken ziekenhuis vanwege een gebroken been. Wat is er (gelukkig!) veel veranderd! Goed dat je voorzichtig bent, gladheid is zo verraderlijk.
BeantwoordenVerwijderenJa inderdaad bizar! Nu roepen ze na mijn heupoperatie dat pijn niet hoeft en stoppen ze je vol met pillen tegen de pijn! Toen heb ik 6 weken plat gelegen, met mijn been in tractie.
VerwijderenMijn broer heeft dat ook eens gehad maar dan met een arm. Hij was in het bos in een boom geklommen en daar uitgevallen.
VerwijderenHet is wel zo dat pakweg 50 jaar geleden men nog maar net had geleerd om een minder giftige variant van paracetamol te maken, de voorloper was behoorlijk gevaarlijk. Verder was er aspirine maar dat is nooit een goed idee bij nieuwe breuken wegens risico op bloedingen en dan had je zware opiaten en misschien ook al fentanyl. Allemaal dingen die je niet zo snel aan kinderen wilt geven, dat was toen al bekend.
VerwijderenHet protocol om kinderen helemaal geen pijnstilling te geven heeft vast ook andere minder begrijpelijke redenen maar er was ook gewoon heel weinig dat veilig genoeg was met name voor kinderen.
Nee ik heb nog nooit wat gebroken gelukkig. Wel eens op knie gevallen gewoon in huis en dat been werd helemaal blauw duurde weken voor het beter ging.
BeantwoordenVerwijderenIk heb de winterschoenen al wel klaar staan en ijzers die eronder kunnen.
Ik ben met 71 ook niet zo soepel en steeds voorzichtiger
Oh ja! Ik had ooit ook ijzertjes voor onder de schoenen! Ik heb werkelijk geen idee waar ik die gelaten heb!
VerwijderenMisschien is Ismakogie iets voor je Aaf. Een zachte bewegingsleer, geschikt voor mensen met reuma, waarbij je leert je lichaam beter in evenwicht te houden.
BeantwoordenVerwijderenIk ben er ook mee begonnen omdat ik bang was voor vallen en gewone oefeningen niet verdraag. Anne.
Nu ik nieuwe heupen heb, sta en loop ik veel stabieler als voorheen. Het scheelt echt in evenwicht houden. Misschien zou lopen op ijzel ook geen probleem zijn, ik heb het na de operaties nog niet geprobeerd.
VerwijderenIk brak in januari 2003 een voet, door met de fiets te gaan glijden op een héél klein ijsbaantje op het fietspad. En mijn werkgever vond het niet haar probleem dat ik niet kon douchen, geen eten kon klaarmaken, en de trap eigenlijk niet op- en afkon (ik woonde op en bovenwoning): ik moest gewoon maar naar mijn werk komen, met het OV. In juni, met de zomervakantie, had ik nóg last van die voet.... Ik had gelukkig al een tv, dus ik heb eindeloos op de bank Watersnoodherdenkingen zitten kijken... Sinds die tijd ben ik nog veel voorzichtiger geworden, ik wil zoiets liever niet nog eens meemaken (heb inmiddels gelukkig wel een andere werkgever...)
BeantwoordenVerwijderenNee, ik heb nog nooit iets gebroken. Wel ben ik een keer met de fiets gevallen.
BeantwoordenVerwijderenIk ging s'morgens vroeg naar mijn werk, en had heel veel haast. Maar wist niet dat het glad was. In een bocht gingen ik glijden, en viel, met mijn kin op het stuur.
Het gevolg was een bont en blauw gezicht, een gat in mijn kin, en een week lang barstende hoofdpijn.
Sinds die tijd ben ik voorzichtiger in de winter en bedacht op gladheid.
Door je enkel gaan op de trap, enkel breken en diezelfde dag een plaat erin, de dag erna de fysio bij je bed, hup looprek en krukken gebruiken, ja nou hoog laag bed komt overmorgen bij u thuis, tas met medicatie en daar is de uitgang, hulpmiddelen zelf even gaan lenen dorp verderop.
BeantwoordenVerwijderenOfwel 28 uur later lag ik thuis weer op de bank. Pas 3 jaar later kon ik bijna alles weer
Gelukkig niet! Lopen vind ik heel vervelend met ijzel en ik probeer het dan ook zoveel mogelijk te vermijden. Te vaak gevallen; zelfs zonder breuken doet dat al flink pijn. Ik maak me wel altijd ontzettend zorgen om mijn man die met de fiets over eenzame weggetjes moet vrij laat op de avond i.v.m. afwijkende werktijden. Ik ben bang voor een valpartij maar ook dat hij een sloot in kukelt zonder dat iemand het ziet in het donker en dan pas de volgende ochtend gevonden wordt o.i.d. Blijf altijd wakker tot hij thuis is op dat soort dagen.
BeantwoordenVerwijderenKlinkt gezellig zo met je kleinkind :)
Nooit wat gebroken gelukkig. Maar ik herinner me een wandeling van werk naar huis met mijn sokken over de schoenen en me vasthoudend aan hekjes en lantaarnpalen. En toen was ik nog jong.
BeantwoordenVerwijderenNooit iets gebroken maar valpartijen, meestal met de fiets, op gladde wegen zijn mijn niet onbekend. Bont en blauw! Nu gelukkig niet want hier in het westen is het dit jaar nog niet glad geweest. Mocht het wel glad worden, ik ben minder roekeloos dan voorheen! Zal de leeftijd zijn ;-)
BeantwoordenVerwijderenToen het het afgelopen jaar in het begin zo glad was brak mijn dochter een vinger,nee niet zoals alle andere mensen bij de huisartsenpost door de gladheid, maar door haar werk. Ze is melkster op een melkveebedrijf en was bezig een koe vast te zetten toen de koe ineens haar kop opzij gooide terwijl de hand van mijn dochter tussen het halster en de kop van de koe zat. Zeheeft het die weken meer dan eens moeten vertellen als mensen vroegen ook last van de gladheid gehad ?
BeantwoordenVerwijderen