Gisteren haalde ik de as van mijn in mei overleden ex-partner op.
Ik fietste en de asbus nam ik mee in de fietstas.
Dat ophalen was emotioneel. Ik kreeg het te kwaad toen ik de papieren ondertekende. Het leek nóg definitiever dan het toch al was. De as was zwaarder dan ik mij herinnerde van de as van mijn ouders die mijn broer en ik ruim 9 jaar geleden samenvoegden en verstrooiden op een strooiveld van het crematorium waar mijn moeder gecremeerd was.
Het ophalen op de fiets was voor ex-partner echt passend. Hij heeft nooit een rijbewijs gehad en deed alles op de fiets. Ettelijke tienduizenden kilometers heeft hij in zijn leven gefietst, waarschijnlijk wel meer dan 100.000 kilometer, want hij fietste vaak en graag.
Hij maakte van hout en fietswielen een fietskarretje en haalde daarmee een grote kledingkast op die hij gratis mocht afhalen. Die kast is daarna nog 3 maal verhuisd. Hij fietste naar school, hij fietste van studiestad Groningen naar zijn ouders in Friesland, hij en ik samen op fietsvakantie en dagtochtjes maken in Drenthe en op het Groninger Hogeland.
We fietsten eerder samen op 1 fiets, we hebben twee verschillende tandems gehad waar we samen op fietsten.
Ik fietste gistermiddag met hem in de fietstas langs de plek waar we zo'n 42 jaar geleden al wandelend bespraken hoeveel kinderen we wilden. We wilden er toen drie, als het lukte. Het werden er ook 3, alleen de eerste leefde niet meer toen ze na een zwangerschap van 9 maanden geboren werd.
Ik fietste langs de plek waar we samen met oudste dochter de eendjes voerden.
Ik fietste langs de 3 adressen waar we tussen 1981 en 1998 woonden. Nog één keertje langs de plekken waar we het fijn hadden samen.
En nu staat de asbus hier en kunnen we besluiten wat we met de as gaan doen en wanneer we dat doen. Er zijn al vrij concrete plannen, maar ik weet niet of ik daarover op deze plaats wil schrijven.
 |
| Zo ziet de asbus er uit, alleen heeft de bus die ik in huis heb, een andere afbeelding, geen bomen, maar marmer. Bovenop de gegevens van de overledene en crematiesteen met een nummer. Bron foto: https://www.bertis.nl/uitvaartbenodigdheden/crematorium/cinisafe/cinisafe |
Van hieruit een digitale knuffel Aaf, ik vind het verdrietig en tegelijkertijd mooi om te lezen. Groet, G
BeantwoordenVerwijderenMooi!
BeantwoordenVerwijderenEen ontroerende tocht zo samen.met een grote liefde
BeantwoordenVerwijderenMooi
BeantwoordenVerwijderenOntroerend
BeantwoordenVerwijderenMooi dat je het zo kan doen. Ondanks vele problemen hebben jullie veel van elkaar gehouden en veel moois meegemaakt. Die herinneringen zijn fijn
BeantwoordenVerwijderenMooi. Een slotronde.
BeantwoordenVerwijderenMarijke
Wat een prachtige manier om hem te herdenken, zo tijdens een rit op de fiets!
BeantwoordenVerwijderenEen hele mooie manier om zijn leven af te sluiten en voor jou om het verlies verder te verwerken. Dat de as zwaarder was dan verwacht herken ik, ik zie mijzelf nog lopen met de as van mijn moeder om uit te strooien bij het graf van mijn vader. Mijn vader wilde namelijk begraven worden en mijn moeder gecremeerd. Om ze toch bij elkaar te laten rusten hebben we haar as op het graf van mijn vader uitgestrooid en weer toegedekt met aarde. Sterkte nog voor jou en je dochters bij de uitvoering van de plannen die jullie hebben.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie en ontroerende post
BeantwoordenVerwijderenOntroerend mooi , Aaf.
BeantwoordenVerwijderenwat prachtig zoals je de fietstocht hebt gedaan, nu plaats en rust voor het laatste gebeuren, het uitstrooien.
BeantwoordenVerwijderenstella
Wat een mooi beeld, dat je voor de laatste keer samen met hem hebt gefietst.
BeantwoordenVerwijderenSamen op de fiets, een heel mooi beeld!
BeantwoordenVerwijderenOntroerend
BeantwoordenVerwijderen❤️❤️❤️
BeantwoordenVerwijderenThea
Wat een waardevol afscheidstochtje heb je gemaakt. Ik vind het ontroerend mooi om te lezen. Dank je wel dat je dit hebt willen delen.
BeantwoordenVerwijderenOnroerend mooie manier van het laatste fietstochtje toch nog samen.
BeantwoordenVerwijderenWat voel ik het verdriet met je mee, wat moeilijk allemaal. Maar je hebt het heel passend aangepakt, erg mooi en respectvol, veel sterkte,
BeantwoordenVerwijderenWat een bijzondere fietstocht, zo passend bij de persoon die hij was.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi en liefdevolle bericht. Sterkte met het afscheid.
BeantwoordenVerwijderen