ledikantje dat verkocht is |
Met een beetje pijn in mijn hart heb ik afgelopen weekend één van mijn ledikantjes weggedaan. Kort geleden had ik 3 ledikantjes in huis en dat was echt te veel, tijd voor opruiming! Één ledikantje is in december jl. al gratis weggegaan via Marktplaats en afgelopen weekend verkocht ik het ledikantje op bovenstaande foto. Voor 2 tientjes.
Ik houd nu nog 1 ledikantje over. Voor kleinzoon van bijna 16 maanden. Dat laatste ledikantje kocht ik tweedehands in 1985 toen ik zwanger was van mijn eerste kind. Met die zwangerschap liep het niet goed af (lees hier), maar het ledikantje is mij heel dierbaar. Het is een ledikantje waar je aan één zijde 2 spijlen uit kunt halen, waardoor kinderen zelf in het bedje en uit het bedje kunnen komen. Je hoeft een kind er niet meer zelf in en uit te tillen. Mijn beide dochters sliepen er als peuter in, beide waren klein van stuk en sliepen er in tot hun 4e jaar en ook mijn jongste kleindochter heeft er een tijd in geslapen. Toen stond het bedje bij mijn dochter. Sinds kort is het bedje terug bij mij en ik denk dat ik het houd totdat het vanwege een verhuizing naar een kleiner huis echt weg moet. Misschien slapen mijn achterkleinkinderen er ooit nog wel in.
dit bedje ging gratis weg |
Waarom ging de verkoop van het witte bedje mij aan het hart? Omdat de verkoop het einde is van een tijdperk. Ik heb al weer 3 kleinkinderen die te groot zijn, of zich te groot voelen, voor een ledikantje. Kleindochter van 2 wil er niet meer in slapen. Ze is al gróót, want over ruim een maand 3 jaar! Afgezien van de dreumes van 16 maanden wordt er hier geen gebruik meer gemaakt van een ledikantje. Het gaat snel!
Toch vind ik het goed dat de bedjes die nu weg zijn opnieuw gebruikt worden, door andere oma's, met nieuwe kleinkinderen. Het behoud van nog goede spullen stemt mij tevreden!
Snap wel dat je er toch wel wat moeite hebt.
BeantwoordenVerwijderenTis wat je zegt...einde van een tijdperk.
Zelf ben ik laat ik nogal makkelijk spullen los. Wat ik wel doe, als iets lastig is, is er een foto van maken en die digitaal bewaren. Al heb ik dat pas bij 1 ding gehad uit mijn kindertijd. Scheelt veel ruimte en ik heb het dan toch nog ditgitaal.
Fijn dat je er iemand anders mee blij hebt kunnen maken. Ken je gevoel wel van afsluiten van een tijdperk. Ik ben geen oma nog.Maar inmiddels zijn mijn kinderen ook al weer jaren uit de kinderstoel/ ledikantje etc.. Gaf me toch altijd bij het opruimen wat weemoedige gevoelens. Maar ook wel een dankbaar gevoel voor de terugblik op deze mooie periode. Gevoelens die naast elkaar kunnen en mogen bestaan. Groetjes Louise
BeantwoordenVerwijderen