Op de fiets naar Appelscha!

Fietste ik werkelijk als 7 jarige van  Leeuwarden naar Appelscha? In mijn herinnering deed ik dat, die laatste zomer dat we de hele zomervakantie in een zomerhuisje van mijn oom verbleven.
In de zomer er voor had ik er als zesjarige fietsen geleerd op de fiets van mijn eveneens 6-jarige nichtje.

Appelscha, mijn moeder leert mij fietsen, met op de achtergrond een aantal zomerhuisjes en links mijn broertje.

Onderweg er naar toe fietsten we langs de Hogeweg bij Drachten, de plaats waar we niet lang daarna gingen wonen. Zo herinner ik het mij tenminste. We fietsten naar Appelscha en de grote groene vakantiekist met allerlei vakantiebenodigdheden werd vervoerd met van Gent en Loos. Mijn vader fietste elk weekend vanuit zijn werk in Leeuwarden ook naar Appelscha. Hij had geen 6 weken vakantie.
In de jaren vóórdat we er heen fietsen, gingen we met de bus, en volgens mij gingen de fietsen niet mee op de bus. Er reden destijds wel bussen waar fietsen op geladen konden worden, (lees hier meer), maar volgens mij leende mijn moeder een fiets van mijn tante. Pas toen we met ons allen naar Appelscha fietsten, gebruikten we een eigen fiets voor uitstapjes in de omgeving.
Er waren 5 vierpersoons vakantiehuisjes, gebouwd op het erf van mijn oom. In die huisjes verbleven familieleden, vrienden en kennissen. Wij woonden vrijwel altijd in het witte huisje, links op de foto.
Met één familie waren wij bevriend. Een Haags echtpaar met 2 zoons die ongeveer dezelfde leeftijd hadden als mijn broertje en ik. Fijne speelkameraadjes! Het echtpaar werd door mijn broer en mij oom en tante genoemd, maar ze waren geen familie. Ergens was de "tante" een klein beetje familie. Ze was in de hongerwinter namelijk opgenomen door de ouders van mijn tante. Het gezin woonde in een boerderij in Friesland en had al 3 dochters, waar onder dus mijn tante en het "oorlogswinter kind" kwam er bij als extra zusje en het contact is altijd gebleven.
Ook mijn ouders hielden ook later nog contact. In later jaren gingen we met ons achten primitief kamperen in Luxemburg en Duitsland.
Verder speelden we in Appelscha veel met mijn neef en nicht. Mijn neef was wat ouder dan ik en mijn nichtje was vrijwel even oud.
Heerlijk spelen met leeftijdsgenootjes, wat een weelde!

Na 4 zomers in Appelscha was het uit met de pret. Geen bos, heide en zandvlaktes meer, want mijn oom en tante verkochten hun huis en verhuisden naar elders. Wel jammer!

Waarom schrijf ik over het Appelscha van mijn jeugd? Dat komt doordat ik er gisterochtend door de geuren buiten  aan herinnerd werd. Geuren van planten en aarde na een etmaal regen. Als ik in Appelscha naar buiten ging, dan rook het nèt zo! Een beetje zoals de madeleine (cakejes) van Marcel Proust in zijn boeken À la recherche du temps perdu, waarbij de schrijver bij het eten van een in de thee gedoopte madeleine, door de geuren en de smaak, teruggeworpen wordt in de tijd.