Wat gaat het toch snel met die kleintjes!

Steeds weer verbaas ik me over het ontwikkelingstempo van mijn kleinkinderen.
Jongste kleindochter wordt in april al weer vier en jongste kleinzoon is eind oktober 2 jaar geworden.
Ze kunnen al zo véél. Ze snappen al heel veel en ze zijn met hun kleine lijfjes in verhouding tot mijzelf al reuze sterk! Kleinzoon van 2 tilt zo een grote plastic speelgoedbak van 3,5 kg op. In die bak zit een houten trein en rails en toebehoren. Hij weet ook precies waar die bak staat en hij gaat aan de slag met het maken van een traject, met spoorbrug en wissels. Heerlijk om te zien hoe hij dat al kan.
Hij komt bij mij boven en weet waar het ledikantje staat. De eerste keer dat hij bewust naar het kinderbedje liep, was hij een beetje in de war. Dat komt doordat zijn andere oma in precies hetzelfde type huis woont als ik. Daar staat het kinderbedje in een andere slaapkamer dan bij mij. De indeling van het huis is wel exact hetzelfde. De keuken, de wc en de badkamer zitten op dezelfde plek. Dus is het logisch dat het kind denkt: mijn bedje staat op de slaapkamer aan mijn rechterhand. En dan is dat niet zo, bij mij staat het bedje in de slaapkamer aan zijn linkerhand.
Het praten begint te komen, maar hij weet al heel goed wat je bedoelt als je hem opdrachten geeft. Hij brengt zijn beker naar de keuken en zet die op het aanrecht. Hij trekt niet alle aanrechtkastjes en de deur van de oven en vriezer open als je zegt dat dat niet mag. Natuurlijk probeert hij dat wel eventjes. Gezonde nieuwsgierigheid noem ik dat 😄

Jongste kleindochter weet alles al. Ik vertel haar iets en dan reageert ze een beetje verveeld: ja dat wéét ik al! Het is wel grappig, zo'n kindje dat nog niet naar school gaat en vindt dat ze wel weet hoe je bijvoorbeeld naar de wc moet, hoe je een wc-bril-verkleiner gebruikt, hoeveel wc-papier je ongeveer moet gebruiken, hoe je doortrekt. Ik hoef haar niets meer te vertellen. Ze verzint grappige woorden, zoals voor mijn opstahulp voor mijn wc's. Dat noemt ze mijn klimrek en zij gebruikt hem ook als klimrek om te gaan zitten.

Het "klimrek", mijn opstahulp

Kleindochter weet precies te benoemen wat thuis anders is dan bij mij. Andere margarine, ander brood. Thuis heeft het brood geen stukjes (grof volkoren), bij mij wel. Gelukkig accepteert ze de stukjes wel, al had ze liever brood net als thuis. Ook de margarine kan er mee door, hoewel het in een iets ander kuipje zit. Ze vertelt dat haar papa in een boze bui met de margarine gooide. Oeps! Ze weet bij navraag heel goed dat dit echt niet mag, dat zij dat niet mag doen en ik ook niet. Het is voor mij de vraag of schoonzoon er echt mee gooide. Misschien had hij het kuipje laten vallen en zei dochter voor de grap: "welja, gooi het daar maar neer" en heeft kleindochter dat letterlijk opgevat.

Hoe dan ook, ze groeien hard. De driejarige wil al lang niet meer overdag slapen en zeker niet slapen in een ledikantje. En ze wil een volwassen stoel en geen kinderstoel. Ook kleinzoon van 2 wil op een gewone stoel zitten, ook hij voelt zich te groot voor een kinderstoel.
Nog even, en alle luiers en verschoningskussens kunnen weg, op naar de volgende fase, de periode dat ze alle 4 naar de basisschool gaan!