Na mijn heupoperaties in 2020 en 2021 kreeg ik volop pijnmedicatie. In het ziekenhuis en op de revalidatieafdeling van het verpleeghuis hoefde ik maar te bellen en ik kreeg medicijnen (oxycodon), want, zeiden ze: "pijn hoeft niet!" De Ooxycodon is een zware, morfine-achtige pijnstiller. Dit medicijn hielp prima tegen de pijn, maar ik werd er ziek van, verstopping, buikpijn, misselijk. Niet fijn!
Dus probeerde ik er zo snel mogelijk van af te komen, dan maar wat meer pijn! Ook tijdens de periode dat ik op de wachtlijst voor de operatie stond, mocht ik een dergelijk middel. Iets minder zwaar, maar ook een opioïde, namelijk Tramadol. Ook dat viel toen niet zo goed, ik bleef er doorlopend misselijk van. Volgens de bijsluiter is dat alleen in het begin zo, maar bij mij bleef de misselijkheid, weken lang.
Dus ook die nam ik alleen als ik er niet onderuit kon, dus bij echt heel veel pijn. De verpleging kon wel roepen: pijn hoeft niet, maar de middelen hadden ook nadelen.
Nu met de wondroos, gebruik ik opnieuw Tramadol om de pijn de baas te blijven en in tegenstelling tot de periode waar in ik wachtte op een operatie, heb ik nu helemaal geen last van misselijkheid!
Heerlijk!
Nu, met die pijn in mijn been, moet ik terugdenken aan het gebroken scheenbeen, een breuk die ik als amper twaalfjarige opliep. Ik kreeg toen totaal geen pijnstillers, die 6 weken dat ik toen in het ziekenhuis lag.
En ik weet nog heel goed hoe enorm veel pijn dat deed! Blijkbaar vonden ze destijds pijnmedicatie niet geschikt voor kinderen. Ik kreeg helemaal niets, en doordat het heel erg druk was op de kinderafdeling, was er geen plek op zaal en lag ik de eerste week in mijn ziekenhuisbed alleen op de gang, de pijn te verbijten. Wat had ik toen graag pijnmedicatie gehad!
De huisarts raadde mij nu al aan om de Tramadol af te bouwen, terwijl ik het middel nog geen 2 weken gebruik. Eerst van 4 naar 3 keer per dag en dan een paar dagen later 2 per dag enzovoort.
Wat fijn,dat het nu helpt.
BeantwoordenVerwijderenVorig jaar ben in aan mijn oog geopereerd, er zaten aan binnen en buitenkant hechtingen in de oogbol, dat was natuurlijk een heel irritant gevoel maar niet echt pijnlijk.
BeantwoordenVerwijderenIk kreeg Oxycodon mee vanuit het ziekenhuis maar heb dat niet gebruikt, vond het ook zwaar overdreven dat te krijgen.
Voor artose overal gebruik ik wel 4 tot 6 paracetamol en voor slapen in combinatie met ibuprofen zo heb ik een goede spiegel om de scherpe kanten van de pijn eraf te krijgen en redelijk te kunnen functioneren.
Fijn dat je nu niet misselijk etc. wordt! Verstandig van je huisarts om je aan te raden Tramadol af te bouwen. Afkicken is zo zwaar.
BeantwoordenVerwijderenThea
Ik heb ook artrose, in mijn schouders. Maar door glucosamine te gebruiken, heb ik er vrijwel geen last van. Zou ik het niet gebruiken, dan zou ik er ook behoorlijk veel last van hebben. Geartsje
BeantwoordenVerwijderenFijn dat het voor jou wel werkt. Ik heb er diverse soorten van geprobeerd maar nooit enig effect ervan ondervonden en als het na 4 maanden niet oplevert kan je er wel mee stoppen, bovendien is het behoorlijk prijzig elke maand.
VerwijderenMijn man gebruikt cbd-olie dat werkt goed bij hem.
VerwijderenThea
Fijn dat je nu niet misselijk bent van de tramadol en verstandig dat de huisarts sturen op het gebruik in verband met de verslavende werking.
BeantwoordenVerwijderenWat vreselijk dat je dat als kind hebt mee moeten maken in het ziekenhuis. Geen pijnstilling bij een pijnlijke breuk. Niet voor te stellen. En dan ook nog op de gang moeten liggen.
Een van mijn tantes (nu 70 jaar) kwam met 8 maanden in het ziekenhuis te liggen, best een hele periode. Mijn oma mocht elke week een half uurtje op bezoek komen. Zo bizar.
Toen mijn nu 71-jarige broer(tje) net geboren was werd mijn moeder opgenomen in het ziekenhuis en omdat ze nog borstvoeding gaf moest hij ook mee. Hij werd door-en-door verwend door de verpleging want hij was de enige baby die er niet lag omdat hij ziek was, maar omdat zijn moeder in het ziekenhuis lag. De wit-geüniformeerde dames associeerde hij met spelen en verwend worden. Zelfs later nog toen hij met mijn moeder naar het consultatiebureau ging.
VerwijderenOf het ermee te maken heeft weet ik niet, maar hij is wel met een verpleegster getrouwd.
In datzelfde ziekenhuis waar mijn jongere broertje zo 'schandalig' verwend was kwam ik als 15-jarige, 6 jaar later dus, terecht voor een operatie aan mijn linkerbeen en ook ik kreeg toen minimale pijnstilling. Kennelijk was dat de lijn destijds om jongeren zo min mogelijk pijnstilling te geven. Ik had toch een operatiewond van 15 cm en hoe je het wendt of keert, maar dat doet zeer. Kennelijk was het motto van dat ziekenhuis "Het leven is lijden" Nou, van mij hoefde dat niet zo.
Toen ik 2 jaar geleden 2 nieuwe heupen kreeg heb ik beide keren een recept voor Tramadol gekregen. Ik heb het niet gebruikt, paracetamol gecombineerd met naproxen was voldoende. Wetende dat tramadol snel verslavend is wilde ik het alleen in uiterste nood gebruiken. Ik heb 1 keer op het punt gestaan of liever gezegd gelegen om er 1 te nemen toen er na 1,5 week iets mis ging na de 2de operatie.Een ader was niet goed dichtgebrand en ik kreeg een heel dik bovenbeen en knie en het gevoel of er met messen in mijn been werd gestoken. Toch niet genomen gelukkig. Ik vind het heel verstandig dat je huisarts je waarschuwt en adviseert te gaan minderen. Sterkte nog voor de komende tijd.
BeantwoordenVerwijderenDoordat ik voor mijn hartritmestoornissen bloedverdunners slik, mag ik geen naproxen, ibuprofen en dergelijke. Paracetamol hielp vrijwel niet tegen de pijn, dus heb ik om Tramadol gevraagd. Die slikte ik ook toen ik langdurig op de wachtlijst stond (midden in coronatijd!) voor mijn heupoperaties ook. Ik werd er misselijk van, maar het werkte goed om de pijn te verminderen. Ik heb het destijds een aantal weken gebruikt zonder dat er tekenen van verslaving optraden. Ik ben voorzichtig met hoeveelheden, liever 3 dan 4 per dag en ga afbouwen zodra de pijn vermindert. Als laatste laat ik de capsule voor de nacht weg.
VerwijderenIk denk dat de visie op pijn is veranderd. We zijn gaan inzien dat pijn hebben veel energie kost - energie die je beter kunt gebruiken. Na mijn operatie in het voorjaar had ik drie soorten pijnstillers, net met een iets andere werking. o.a. (veel) paracetamol en morfine. Het zwaarste / meest verslavende mocht / moest eerst worden afgebouwd, tot alleen de paracetamol over was. Ik krijg inderdaad altijd wel rare klachten van morfine-achtigen, o.a. een stevige verstopping - waar je dan weer andere medicatie voor krijgt...
BeantwoordenVerwijderenJa, die vreselijke verstopping had ik na mijn eerste heupoperatie ook! Niet na mijn 2e operatie, want toen weigerde ik de oxycodon te nemen omdat het naar mijn gevoel niet nodig was, ik had zo weinig pijn! Ik had genoeg aan paracetamol en naproxen.
VerwijderenMocht je toen wel naproxen?
VerwijderenJa, dat was 4 en 3 jaar geleden . Ik slik sinds 2 jaar bloedverdunners, toen nog niet.
VerwijderenOh zo l. Lastig allemaal hoor. Een van mijn kinderen mag ook niet alles en de “gewone” middelen helpen niet. De zware kunnen niet ivm de verstoppingen dus zo blijft t vaak zoeken
VerwijderenHeel goed dat tegenwoordig ouders overal bij aanwezig mogen zijn ook bij vervelende onderzoeken! Ook om op te komen voor het kind!
BeantwoordenVerwijderenVroeger hielden ze totaal niet rekening met de tere kinderzieltjes en daardoor hadden veel trauma's voorkomen kunnen worden!!
Ik heb als 10 jarige ook in het ziekenhuis gelegen en tijdens behandelingen, zonder ouders, nare ervaringen meegemaakt, geen troost en niks! Ook werd er tijdens de nacht een keer langdurend een hard huilend kind met heel veel lawaai en gepraat van volwassenen in het het bed naast mij gebracht . Niemand gaf er aandacht aan dat ik daar lag te en vreselijk geschokt ernaast lag.
als kind van 4 in het ziekenhuis gelegen.moest een behandeling aan een oog ondergaan. vast gebonden en een klem op het oog.heb heel lang geen mens vertrouwt
BeantwoordenVerwijderenEen zelfde soort ervaring heb ik ook gehad. Ben er arts-vermijdend van geworden en in zijn algemeenheid wantrouwend naar alles met een witte jas.
VerwijderenWat een afschuwelijke, mensonwaardige, trumatische behandeling heb je ondergaan. Ben je er ooit helemaal overheen gekomen?
VerwijderenIk ben altijd panisch gebleven voor gladheid.
VerwijderenEr was een tijd dat men dacht dat kinderen geen of veel minder pijn konden voelen. Net zoals " de men" nu nog denkt van dieren. Maar wat fijn Aaf dat het nu zo kan. Ik hoop dat het zo opknapt dat je er snel van af bent.
BeantwoordenVerwijderenDat heb ik ook wel eens gelezen, dat ze lang gedacht hebben dat kinderen nog zonder volledig ontwikkeld zenuwstelsel werden geboren…
VerwijderenGroetjes Lily
Ik lig momenteel in het ziekenhuis. Ben geopereerd, tumor is weggehaald, zware operatie. Ik wou dat 't waar was: pijn hoeft niet. In mijn geval niets helpt. En ook bij eerdere gewone rugklachten : medicatie helpt echt niet. Het is heel vervelend en je wordt er moedeloos van. Ik had graag geschreven op deze plaats : neem een naproxen, een Paracetamol maar helaas.
BeantwoordenVerwijderenVreselijk lijkt me dat!
Verwijderen