Op 18 augustus, al weer ruim 3 weken geleden, werd ik flink ziek: hoge koorts, pijn, mijn hart raakte van slag.
Het bleek wondroos te zijn aan mijn linker onderbeen, een bacteriële infectie. Deze ontsteking breidde zich uit en besloeg al vrij snel het hele onderbeen, tot en met de voetzolen, alles was heel pijnlijk, dik, rood en heel warm. Je voelde de hitte van het been door de broek en de compressie kousen heen! Ik kreeg antibiotica om de infectie te lijf te gaan. En nog eens een antibiotica kuur en daarna nog een. Want opschieten deed het niet. De pijn bleef en nam alleen maar toe, ik had zo veel pijn dat paracetamol geen merkbaar effect had. Ik wilde graag iets anders, zodat ik 's nachts kon slapen en niet steeds wakker werd van de pijn. Ik kreeg Tramadol, een soort morfine, tegen de pijn. Dat hielp, het was een hele verlichting om niet constant die nare pijn te hebben.
Er kwamen met pus gevulde blaren op mijn huid en die blaren gingen open, waardoor er open plekken ontstonden. Gelukkig waren die plekken wel heel rustig, maar desalniettemin ben ik er wel tussen de bestaande afspraken door voor de zekerheid nog een keer mee naar de huisarts gegaan.
Inmiddels zit ik al 3 weken met de wondroos. Bij de meeste mensen geneest de kwaal een stuk sneller, bij mij niet, het schoot voor geen meter op!
Daarom volgt binnenkort een uitgebreid bloedonderzoek om te kijken of er onderliggend misschien iets aan de hand is en of ik echt herstel.
Inmiddels zit ik al 3 weken met de wondroos. Bij de meeste mensen geneest de kwaal een stuk sneller, bij mij niet, het schoot voor geen meter op!
Daarom volgt binnenkort een uitgebreid bloedonderzoek om te kijken of er onderliggend misschien iets aan de hand is en of ik echt herstel.
Sinds een aantal dagen komt er wel wat meer schot in de genezing. Mijn been is minder dik en minder rood. Ik mag er van uit gaan dat het binnenkort over is. De pijn is er nog steeds, dus ik gebruik nog steeds de zware pijnstiller. Misschien wordt het binnenkort: indien nodig.
Maar .... het is mijn 2e keer wondroos, de 1e keer was bijna 6 jaar geleden. Het schijnt dat ik er van uit kan gaan dat ik het ooit nog een keer krijg. Er staat nu in mijn dossier welke antibiotica nu het beste werkte. Dus dat wordt een volgende keer als allereerste ingezet, maar ik hoop dat het nog heel lang duurt voordat dit weer nodig is!
Maar .... het is mijn 2e keer wondroos, de 1e keer was bijna 6 jaar geleden. Het schijnt dat ik er van uit kan gaan dat ik het ooit nog een keer krijg. Er staat nu in mijn dossier welke antibiotica nu het beste werkte. Dus dat wordt een volgende keer als allereerste ingezet, maar ik hoop dat het nog heel lang duurt voordat dit weer nodig is!
Het been heeft mij nu zo lang geplaagd!
Dat is pech. Geduld gewenst
BeantwoordenVerwijderenWat een narigheid! Ik hoop dat een volgende infectie heeeeel lang wegblijft voor je.
BeantwoordenVerwijderenGroet, G
Akelig Aaf! Ik wens je toe dat je snel verder opknapt. En vooral ook dat de pijn gauw afneemt.
BeantwoordenVerwijderenHet is inderdaad heel lang voor er verbetering optreedt. Sterkte met de nasleep, want je zal ook fysiek een behoorlijke knauw hebben gekregen. En met langdurige AB voel je je ook niet echt fijn.
BeantwoordenVerwijderenakelig he. Ik heb het ook al een paar keer gehad. Weet nu dat als ik een grote rode afgegrenste plak zie ik gelijk aan de bel moet trekken. En niet even af moet wachten.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat het nu een beetje beter gaat. Als het nog een keer gebeurt zul je iig meteen de goede antibiotica krijgen.
BeantwoordenVerwijderenThea
Ja, wondroos... als je dat eenmaal hebt gehad, kan het later terugkomen. Ik heb het ooit in mijn gezicht gehad en ben echt nog nooit zo ziek geweest als toen. Vreselijk!
BeantwoordenVerwijderenWat naar dat het zo lang duurt voordat het over is en dat de kans bestaat dat je het in de toekomst opnieuw krijgt. Ik vroeg mij af of je diabetes een negatief effect op het genezings proces heeft. Heel veel sterkte en geduld toegewenst!
BeantwoordenVerwijderenOch jeetje, Aaf. Hopelijk gaat het nu de goede kant op. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenConsumindersingle.blogspot.com
Even getwijfeld of ik mijn reactie moet delen, voorop gezet...het is per se niét negatief bedoeld. Mijn schoonvader heeft vaak wondroos, de nieuwe huisarts had hem een en ander gevraagd en geopperd dat het wellicht door zijn persoonlijke hygiëne getriggerd kon worden. Hij doucht niet dagelijks, wast zich niet of nauwelijks met zeep, wast zijn kleding weinig en gebruikt lang dezelfde handdoek.
BeantwoordenVerwijderenIk denk niet dat het bij mij met persoonlijke hygiëne te maken heeft. Ik douche me tenminste 3x per week, doe regelmatig schone compressiekousen aan ( ik heb er 16 paar) en uiteraard ook schone kleding.
VerwijderenDe bacterie heeft maar een piepklein wondje nodig om door de huid te dringen. Een wondje dat ik niet gezien heb.
Gelukkig dat het de goede kant op gaat. Nu je zelf schrijft over open plekken. Mijn oudere zus ( met diabetes) had ook een grote open wond gekregen. Het heeft heel lang geduurd voor deze dicht was. Werd eerst alleen maar groter en dieper. Maandenlang elke dag thuis wond zorg. Ze had zelf de hoop al opgegeven. Maar gelukkig is alles goed gekomen. Ze smeert haar benen nu elke dag in met een wattenschijfje met gekookt water en een drupje tea tree oil. Zo hoopt ze minder kans te maken op een nieuwe wondroos infectie.
BeantwoordenVerwijderenIk wist van het bestaan van wondroos maar niets van het ontstaan of verloop, het blijkt dus voor jou heftig uit te pakken.
BeantwoordenVerwijderenBeterschap Kniepertie