Een genoeglijke zondag

Gisteren was het al weer zo'n zonnige dag! En ik heb er van geprofiteerd!
Zonnige dagen in deze maand hebben door mijn verleden altijd een emotionele lading.
Daarover later meer.

Na het tamelijk late opstaan, heb ik eerst wat apparaten opgeladen en daarmee geprofiteerd van de energie van de zonnepanelen die op de oostkant van mijn dak liggen. Ochtendzon voor mijn e-reader, mijn telefoon, mijn smartwatch en mijn powerbank.
Ik deed Duitse lessen op mijn PC, op dit moment heb ik de cursus in Duolingo bijna afgerond!
Daarna de boeken klaargelegd die ik op Marktplaats verkocht heb. Boeken over voeding voor peuters en kleuters. Ze werden in de loop van de ochtend opgehaald.
Toen een tijdje geluisterd naar de podcast "Leven in muziek" op RTV Noord, deze keer met mijn zwemkennis Geert Pruiksma, ook bekend als presentator van het Tv-programma BinnensteBuiten.
Wat was het leuk geweest als ik mijn overleden zwemvriendin ook de link had kunnen sturen, zij kende hem ook en was fan van zijn presentaties over buitenkunst in BinnensteBuiten. Maar helaas, dat is definitief verleden tijd.

Toen naar buiten, in het mooie weer, naar de sportschool en vervolgens naar de supermarkt om sojamelk te kopen. In de dichtstbijzijnde AH is die niet op voorraad, maar wel dichter bij de sportschool.
Ook goed.
Toen een rondje fietsen en genieten van alle bloemen, jong en fris blad aan bomen en alle overledenen in mei gedenken. Mijn ex-man, de vader van mijn dochters, overleed 3 jaar geleden in mei, mijn zwemvriendin overleed 1,5 week geleden, mijn eerste dochter overleed bijna 40 jaar geleden tijdens de bevalling. Allemaal in mei, steeds op stralend zonnige meidagen en daardoor voor mijn gevoel in tegenspraak met al dat sprankelende nieuwe leven en al die zonneschijn! Ik zag op de fiets veel jong leven: ontelbare ganzenkuikens en veel lammeren.

Ik besloot ook nog naar de monumentale boom te fietsen om nog meer overledenen het gedenken. Ik was er, zeg maar, voor in de stemming. Mijn oudste dochter en schoonzoon hebben daar tussen de wortels van die boom hun beide eerste kindjes begraven. Kindjes in ontwikkeling, foetussen, die niet konden blijven leven. Miskramen heten die ook wel. Heel verdrietig destijds en nog altijd wat mij betreft en zeker ook voor de ouders. Met wat geplukte boterbloemen heb ik ze herdacht, daar op die zonnige meidag en even stilgestaan bij wat had kunnen zijn.

Toen terug naar huis en de podcast met Geert verder beluisterd. Een inspirerend mens vind ik hem!

's Avonds nog gekeken naar Even tot hier, inclusief het terugkijken van een aantal afleveringen waar ik nog niet aan toe kwam. Gisteravond al weer de laatste aflevering van dit seizoen, jammer!