De huizen in mijn jeugd deel 1

Collegablogger mevrouw Niekje heeft een serie geschreven over de koopwoningen die zij bewoonde vanaf dat ze volwassen was. Leuke stukjes vind ik ze! Klik hier voor de tot nog toe laatste in die reeks.
Door haar blogjes kwam ik op het idee iets te gaan schrijven over alle woningen waar ik tot nog toe in woonde. 
Ik woon nu op mijn 14e woonadres. Op mijn huidige adres heb ik het langst gewoond. 

Waar begon de wooncarrière van mijn ouders?
In Leeuwarden, waar mijn ouders in 1952 ongeveer 10 maanden bij een weduwe inwoonden. Ze woonden op kamers. Er was veel woningnood en de ruime woning van mijn grootouders van moeders kant was al bezet. Daar woonden mijn grootouders Lieuwe en Aaf en mijn oom en tante met hun oudste kind, geboren in 1951. Hun 2e kind werd in oktober 1952 verwacht. Vier volwassenen en 2 kleine kinderen was al krap, meer lukte echt niet. De woning van mijn andere grootouders was kleiner en mijn jongste tante woonde nog thuis, dat was toen een puber van 14 jaar. 
Ik weet niets van de woonruimte bij die weduwe, waar mijn ouders bij in woonden. Ik weet alleen waar het stond, doordat het mij dikwijls aangewezen is. Maar van de woning op zich en hoe het daar was, weet ik niets. Niet negatief en niet positief. Wel weet ik dat mijn ouders contact hielden met deze mevrouw en dat deze mevrouw mij van straat haalde toen ik als amper tweejarige in mijn eentje op avontuur was en ik een flink eind gelopen had op die koude dag in maart. Ik was onderweg naar mijn oma Aaf en mijn neef en nichtje, maar de afstand was, voor de tweejarige die ik toen was, vermoeiender dan gedacht. 

Willem Lodewijkstraat in Leeuwarden, 
in dit hoekhuis woonden mijn ouders in. 
Bron Google Earth

Kort voor mijn geboorte in december 1952, verhuisden mijn ouders naar een bovenwoning in een portiekflat. Daar woonden we drie jaar tot 1955. Ik herinner mij daar vrijwel niets van, logisch ook, want ik was nog geen drie jaar toen we in 1955 verhuisden.

Abeelstraat in Leeuwarden. 
We woonden in de portiekwoning rechtsboven op deze foto. 
Bron Google Earth

In dat jaar kochten mijn ouders hun eerste eigen huis. Lees er hier meer over. Daar weet ik veel meer van, mede doordat ik er woonde totdat ik 9 jaar + 1 maand oud was. Het was een tamelijk ruime jaren 30 woning, met kamers en suite met schuifdeuren, drie slaapkamers, een zolder, een keuken, een bijkeuken, een (kolen)hok, een ruime achtertuin en een voortuintje. Geen badkamer, geen douche, geen wc, alleen een tonnetje. 
Alle houtwerk binnen was geverfd in bordeauxrood en op de vloer in de woonkamer lag een zeer slijtvaste vaste vloerbedekking van een soort geweven beige sisal. Een erg hard materiaal, maar oersterk. Als je daarop op je knieën zat, was dat pijnlijk, je kreeg er putjes van in je huid. 

sisal vloerbedekking

Ik vond het een fijn huis, ondanks dat de woning geen wc had.  Mijn grootouders hadden ook geen wc, ik was het wel gewend om op een tonnetje mijn behoefte te doen. Ik had een eigen slaapkamer en de achterkamer had openslaande deuren naar de fijne achtertuin, zodat we 's zomers in feite buiten zaten te eten, ook al zaten we aan onze eigen eettafel. 
In de straat woonden veel kinderen, als je naar buiten ging, was er altijd wel een buurkind om mee te spelen. Er was een speeltuin heel dicht bij en ook de kleuterschool en de lagere school waren op loopafstand. En, wat heel fijn was, was dat ongeveer halverwege de route naar mijn lagere school mijn oma Aaf woonde, waarmee ik een goede band had. Voor school en ook na school ging ik er vaak even langs. Ook mijn opa woonde daar, ik was een beetje bang van hem. Hij was vaak chagrijnig en daar kon ik niet zo goed tegen. Ik wist toen nog niet dat hij altijd pijn had doordat hij slechte heupen had. Dat hoorde ik pas later. 

Leeuwarden, Sierksmastraat. 
We woonden in de woning in het midden. 
De twee ramen rechtsboven waren de ramen van mijn slaapkamer. 
Bron Google Earth

Lang woonden we niet in dit huis in Leeuwarden, want mijn vader ging in Drachten werken. We verhuisden naar een bedrijfswoning boven het bedrijf. Het bedrijf stond niet in een woonwijk, maar op een bedrijventerrein, vrij ver van andere kinderen. Geen straat waar kinderen speelden.  Geen grootouders meer in de buurt. Geen tuin meer, maar wel een betonnen trappenhuis en een fietsenschuurtje op de begane grond. 
Hierover later meer in deel 2 van deze serie over de huizen waar ik in woonde.