maandag 16 juli 2012

Vakantie uit de oude doos

Oude mensen denken veel aan het verleden, sommige mensen leven ook al helemaal in het verleden. Volgens mij word ik toch echt ouder want ik moet de laatste tijd vaak denken aan vakanties die ik als kind met mijn ouders had.
Hoe ging dat? We gingen meestal wel op vakantie, maar daar gingen we met de bus of trein naar toe.
De bagage ging in een grote groene houten kist. Daar stond naam en adres van vader op en die kist werd verzonden met de vrachtrijder. Die kist ging in eerste instantie naar Appelscha, waar we een piepklein zomerhuisje huurden. Het was een zomerhuisje zonder toilet en douche. Dat was niet erg, want dat sanitair hadden we thuis ook niet. We wasten ons bij de kraan en er was een toilettenblok op het terrein met 6 zomerhuisjes. Gekookt werd er op een tweepitter met gasfles. Uit eten of patat halen was er zeker niet bij.
Meestal liepen we naar het bos en maakten we lange boswandelingen. Soms gingen we op fietsen naar een zandverstuiving, dat was te ver om te lopen.
Mijn moeder, broertje en ik waren er de hele zomervakantie. Mijn vader moest werken en kwam in het weekend op de fiets vanuit Leeuwarden. Zo ging dat toen, mijn vader had 2 weken vakantie en wij 6. Ik vond het daar in Appelscha heel erg leuk. De zomerhuisjes waren van mijn oom en tante, en mijn neef en nicht waren van dezelfde leeftijd en altijd bereid te spelen. Verder was er altijd een stiefzus van mijn tante met haar zoons die ook ongeveer even oud waren. Dus een club van 6 kinderen, die samen veel plezier hadden. Wat is er leuker dan dat?
Op een gegeven moment, toen was ik zeven jaar, verkocht mijn oom zijn terrein met vakantiehuisjes en konden we niet meer naar Appelscha op vakantie. Heel jammer!
Toen gingen we in 1960 naar Vlieland, in een tenthuisje op de camping. Die grote groene kist werd weer verzonden. Wij gingen met de trein van Leeuwarden naar Harlingen. Het eiland was toch wel heel anders dan Appelscha. Natuurlijk gingen mijn oom en tante en de stiefzus van mijn tante ook naar Vlieland, zodat we toch weer compleet waren.

In 1961 gingen we helemaal niet op vakantie, mijn vader had Duitse vrienden uitgenodigd. Die hadden een auto en per auto maakten we wat dagtochtjes door Nederland en lieten we Nederland zien.
Wat lieten we zien: de stad Leeuwarden (daar woonden we toen), de afsluitdijk, Schiphol, paleis Soestdijk. We huurden een zeilboot en gingen een dagje zeilen, we gingen een dag naar Vlieland.
De Duitse vrienden waren de zoon en schoondochter van de vrouw die mijn vader in de oorlog gered had. Mijn vader was als dwangarbeider in het oosten van Duitsland "ausbombardiert". Oftewel, hij kon nauwelijks het vege lijf redden en vluchtte uit de stad waar hij verbleef. Hij vluchtte naar een dorp op het platteland en werd liefdevol opgevangen door een boerin en haar zus. Deze vrouw had 1 zoon verloren in de oorlog en de tweede zoon vocht op dat moment nog noodgedwongen in het leger van Hiltler. Mijn vader was vel over been en had last van posttraumatische stress. Mijn ouders hebben altijd contact gehouden met deze vrouw en haar zoon. Ik ben zelf ook wel drie keer bij hen geweest, ook weer tijdens vakanties, maar dat was later.
Vanaf 1962 hadden we een auto, nou ja een auto, een DAFje. Niet iedereen is het er over eens dat een DAF een auto is, maar wij waren er heel blij mee. We trokken er met tent op uit naar Zwitserland en Duitsland. Op de auto zat een metalen imperial (dakdrager) waar een deel van de bagage op vervoerd werd. Ik voeg een foto bij, want ik denk dat jongere lezers niet weten waar ik het over heb.

van www.web een fantastisch voorbeeld van een imperial

9 opmerkingen:

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat heerlijk deze herinneringen! En dan die foto, ik weet wel wat een imperial is, maar zie je die straat, de ENIGE auto staat daar (of de rest was ook al vertrokken naar een vakantieadres, maar ik weet bijna zeker dat dát niet het geval was!!). Leuk dit blog!

      Verwijderen
  2. Goh met zo'n Daf helemaal naar Zwitserland ik wist niet dat dat kon. Die auto werd inderdaad niet serieus genomen, hij was waarschijnlijk, goedkoop, zuinig en daarom goed aan te schaffen door gezinnen die het niet zo breed hadden. Werd er daardoor op neergekeken?
    Groet van Miriam

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Er werd op neergekeken omdat je niet hoefde te schakelen: een auto voor oude dames. Met de eerste Daf zijn we over de Sint Gothardpas getuft. Dus over de alpen. Bovenop lag sneeuw! Ongekend!

      Verwijderen
  3. Wij hadden ook zo'n imperial, daar lag de tent op. Mijn zusje en ik zaten achterin de auto op de slaapzakken, zodat die geen extra ruimte innamen. Tussen ons in was alles volgebouwd met spullen...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jammer hé, dat wat deze herinneringen betreft, de kinderen nu voor hun veiligheid in stoeltjes moeten zitten. Wij hadden veel spullen tusssen de voor- en achterbank, daarop de slaapzakken en kussens. Onze kinderen konden spelen, slapen en op hun knietjes naar de auto's kijken en zwaaien naar mensen die achter ons reden. Dat was pas plezier hebben......Ik weet dat dit veiliger is maar herinneringen zijn niet vaak niet meer van nu...........
      Hartelijke groet
      Gerrie

      Verwijderen
    2. @Anoniem: zo ging het bij ons ook. Mijn broertje en ik zaten op 4 slaapzakken en er was bijna geen ruimte voor onze voeten, want de ruimte tussen de voorstoelen en de achterbank was helemaal vol: een bal, laarzen etc. Ook tussen ons in een enorme tas met borden, bestek en eten: brood, pindakaas, pakjes soep, pakjes saroma.

      Verwijderen
  4. Leuk, dit logje. Ik heb ook van die vakantieherinneringen, zoals met die grote groene kist van jullie.
    Wij gingen vanuit Rotterdam op vakantie naar Rockanje. En wij hadden dus geen auto. De bagage ging in ons geval in een grote bruine hutkoffer. Loodzwaar was die. De hutkoffer werd verstuurd met een bodedienst. En wij reisden met het stoomtrammetje van de Rosestraat in Rotterdam-zuid. Je zat op houten bankjes. En de reis ging dan van Rotterdam-zuid via allerlei dorpjes naar Oostvoorne. Daar was het eindpunt van de stoomtram. In Oostvoorne stapten we dan over op de bus naar Rockanje. Het was een soort "wereldreis"! We logeerden daar in een gehuurde kamer bij een fruitteler, of ook wel eens in een huisje. Alles heel simpel en eenvoudig! Maar ik bewaar er de leukste herinneringen aan. Ieder jaar "vierden" we daar 4 weken vakantie, en telkens kwam je ook weer dezelfde vriendjes en vriendinnetjes tegen. En... in mijn herinnering was het altijd mooi weer! Hahaha, wel een verschil met nu, want we zitten nu in onze caravan in Zeeland, en het regent al een week pijpenstelen!!
    Groet, Tineke.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. heerlijk die foto, zo gingen wij ook op vakantie, zowel met mijn ouders kamperen ( tent zelf genaaid door mijn vader)als later in mijn trouwen. Inderdaad zitten op slaapzakken, alle reacties geven dezelfde herinneringen, leuk!

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.