Gevonden en weer verloren

Een tijdje terug vond ik via Facebook een nicht van mij terug. Ze is iets ouder dan ik. We hadden elkaar in 40 jaar niet gezien en niet gesproken. Ze heeft in een mail wat verteld over haar leven en ze heeft mij ook het mailadres gegeven van mijn tante en oom, ook haar tante en oom. Deze tante is de laatste levende kind uit het gezin waar mijn vader in opgroeide. Ook met haar had ik heel lang geen contact. Toen ik kind was, gingen mijn ouders verschillende keren met mij oom en tante op vakantie, we vierden met hen oud en nieuw, ik heb hen een tijd lang intensief meegemaakt. Vanaf mijn 20e kregen mijn ouders langdurig en ernstig ruzie met mijn vaders familie en kregen mijn ouders alleen via via berichten over mijn vaders zussen en zijn moeder. Het was zelfs zo dat bij de crematie van mijn oma in 1988 er geen plaats aan de familietafel was ingeruimd voor mijn vader. De zussen van mijn vader en hun aanhang keken stuurs en boos en waren niet aanspreekbaar. Wij mochten (lees: moesten) achterin de zaal zitten en werden niet bij de familie ingedeeld, we hoorden er niet bij. Mijn ouders mochten wel mee betalen aan de crematiekosten en advertentie, dat dan weer wel.
Inmiddels is mijn vader bijna 20 jaar geleden overleden en mijn moeder is nu ook gestorven. Ook naar aanleiding van het feit dat ik van de familie van mijn vader geen adressen had om een rouwkaart te sturen, ben ik gaan zoeken in online-telefoonboeken, en via facebook. Toen vond ik mijn nicht.
Leuk dat ik weer familie van mijn vader teruggevonden had! Dacht ik, tenminste.
Ik stuurde mijn nicht en mijn tante een uitvoerige mail en een mail met foto's. Ik haalde veel emoties naar boven en schreef een heel persoonlijke mail. Ik vertelde over mijn ernstig psychiatrisch zieke ex-partner en ons verdriet over de dood van ons eerste kind, maar ook dat het nu prima met mijn kinderen en mij gaat. In afwachting van een reactie opende ik iedere dag mijn privémail. Maar helaas, nu na ongeveer 2 weken, is er geen bericht, ook niet een mailtje dat meldt dat mijn berichten ontvangen zijn en dat ik binnenkort een antwoord kan verwachten. Een foutmelding heb ik niet gekregen, dus de mail is wel aangekomen. Ik heb een kleine week geleden hen nog een mail gezonden met de vraag of ze mijn eerste mails ontvangen hadden, maar ook daarop kreeg ik geen reactie en ook geen foutmelding.

Ik denk dat ik er van uit moet gaan dat het terugvinden van de familie van mijn vader een doodlopende weg is. Ik ben een illusie armer en een ervaring rijker. Voorlopig wil ik er geen energie aan besteden.