Nooit weer klant bij sommige bedrijven

Recent had ik vervelende ervaringen bij Eneco. Hier kun je op mijn blog over lezen. Uiteindelijk is het goed afgelopen en heb ik het geld waar ik meende recht op te hebben inderdaad terug gekregen, maar het was een heel gedoe en ik vond het vervelend om te moeten knokken voor mijn gelijk. Waarschijnlijk had ik het voordeel dat ik hier op mijn blog een forum had om mijn ervaringen te delen. Als ik op internet zoek naar soortgelijke ervaringen, kom ik bij diverse bedrijven zaken tegen die nog veel vervelender zijn dan mijn geval. Hoe komt dat? Ik denk dat het te maken heeft met de digitalisering van de samenleving. Veel bedrijven hebben hun digitale infrastructuur absoluut niet goed voor elkaar. Er zitten gewoon fouten in, terwijl het bedrijf denkt dat die fouten er niet zijn. Je moet dan als klant van vlees en bloed het opnemen tegen een digitaal systeem met fouten in de software of zo. Ga er maar aan staan! Of ik ooit weer klant bij Eneco word, dat ligt aan het voordeel dat ze bieden.

Waar zou ik nooit meer klant worden?
Ohra heeft een tijdlang van mij geprofiteerd toen ik student was. Ik had een studentenverzekering (ik spreek over begin jaren 80) met ziektenkostenverzekering, aansprakelijkheidsverzekering en inboedelverzekering. Ik betaalde premie, maar deed nauwelijks een beroep op de verzekering, want dat had ik niet nodig. Toen ik afgestudeerd was, wilde ik graag bij diezelfde verzekeraar een aansprakelijkheids- en een inboedelverzekering. Ze waren goedkoop en ik had geen slechte ervaringen. Ik kreeg van hen bericht dat ik mij niet bij hen kon verzekeren, want mijn postcode stond op de lijst van gebieden met een te hoog risico. Juist ja! Ik woonde inderdaad in een achterstandswijk, ook wel aandachtswijk genoemd, later Vogelaarwijk genoemd en nog weer later prachtwijk. Nou een prachtwijk zal het nooit worden, of je moet alles platgooien en er dure woningen neerzetten, dan is er geen plek meer voor een achterstandsbevolking, maar dit geheel terzijde.
Ik kon me dus niet meer verzekeren bij de goedkope verzekeraar Ohra. Op dat moment dat ze mij daar niet wilden verzekeren, besloot ik om nooit meer zaken te willen doen met Ohra.

Lang geleden, op een herfstdag rond 1976, was ik met mijn (nu ex-)vriend en zijn twee kinderen in het centrum van Haren, je weet wel, dat dorp dat recent bekend werd door de Project X rellen. Het is een rustig, welvarend dorp, het heet ook wel het Wassenaar van het Noorden. Het was half vijf in de middag, we waren in de bossen van Glimmen geweest en we hadden trek in een lekker hapje, dus waren we uit de bus richting Groningen gestapt om te  zien of we in Haren iets konden eten. Het chinese restaurant was zojuist open gegaan. De zaak was nog volkomen leeg, geen klant te zien. We hadden heel veel zin in een lekkere loempia! We betraden de zaak en bestelden fris en elk een loempia. Nadat we onze bestelling gedaan hadden werden we benaderd door de baas (?) van de zaak: we konden niet alleen een loempia eten, we moesten meer bestellen. Om half vijf uitgebreid eten? Uitgebreid eten wilden we thuis doen! We hebben de zaak verlaten en zijn op de bus naar huis gestapt. Wat een kapsones! We zijn nooit weer bij die chinees geweest. Het was niet zo, dat we het halve bos meegenomen hadden bij ons bezoek, het was een mooie droge dag en we hadden gewoon wat gewandeld bij Appèlbergen.

Dan Odorex, dat is een heel ander verhaal. In feite kan de producent van de deo daar niets aan doen, maar ik zal geen deo van Odorex kopen. Wat wil het geval? Lang geleden hadden mijn moeder en haar schoonmoeder, mijn oma dus, een bar slechte relatie. Toen ik een kind was, zei mijn oma bijvoorbeeld regelmatig dat ik nooit een kind van haar zoon kon zijn, gewoon recht in mijn moeders gezicht. (Het absurde is trouwens dat ik sprekend op mijn vader lijk en dat ik dezelfde aan elkaar gegroeide kleine tenen heb als dat hij en mijn grootvader hadden)  Mijn oma moest mijn moeder niet en gaf mijn moeder de schuld van allerlei dingen die volgens mijn oma mis waren in ons gezin. Als mijn oma kwaad was bedreigde ze mijn moeder, maar ook mijn vader met een groot vleesmes of broodmes en op een dag had ze mijn moeders koffie vergiftigd met een flinke scheut Odorex! Mijn moeder nam een slok en heeft weken rondgelopen met lelijke, pijnlijke blaren in haar mond, op haar tong en haar lippen. De halflege deo-fles stond naast de oploskoffie in het keukenkastje in de woonkeuken van mijn grootmoeder. Het was heel gemakkelijk om vlug even een scheut toe te voegen. Vanaf die dag hadden mijn ouders ruzie met de familie. Mijn vaders zussen hebben nooit geloofd dat hun lieve moeke tot dergelijke agressie in staat was.
Dat merk deo had vanaf dat moment zo'n negatieve bijklank voor mij, dat ik het nooit meer gekocht heb. Je smeert je oksels toch niet in met het middel waarmee je oma je moeder probeerde te vergiftigen?

Heb jij ook bedrijven waar je nooit weer zaken mee wilt doen? Om wat voor reden dan ook?