Tweedehands en goedkope kleding kopen

Zo'n 25 jaar geleden maakte ik veel kleding zelf, voor mijn kinderen en ook voor mezelf. Jurken voor mijn meiden, broekjes, jassen, noem maar op. Ik maakte voor mijzelf een jas, broeken, bloeses, van alles. In 1988 deed ik een naaicursus waar ik o.a. leerde patronen te vergroten en zelf patronen te maken. Ook had ik boeken van Pieke Stuvel, waaruit ik leuke ideeën haalde. Door haar boeken kreeg ik ook moed om gewoon maar aan de slag te gaan en er op te vertrouwen dat ik iets leuks kom maken. Ik kocht goedkope lappen op de markt en gebruikte variaties op veelbeproefde patronen die ik had. Vanaf dat ik begin 1999 ging werken kwam daar de klad in. Ik had geen tijd voor het naaien. Ik had werk en een eenoudergezin dat draaiende gehouden moest worden. Ook voelde ik mij niet altijd even zeker in mijn eigen creaties. Collega's droegen confectie en ik vond dat ik dat ook maar moest doen.
Ik koop al jaren ik tweedehands kleding. Daar ben ik 6 jaar geleden mee begonnen, nadat ik een koophuis aangeschaft had met een bijbehorende hypotheek.
Ik heb geen gemakkelijke maat. Ik ben lang: 180 cm en ik heb in verhouding lange benen. Verder ben ik bepaald niet smal, met mijn maat 54 ben ik gezet, zeg maar gewoon dik. Ooit probeerde ik bij de kringloop kleding te kopen, maar dat lukte voor geen meter. Alles was te klein of te kort of gewoon lelijk. De goedkope kledingwinkels zoals Zeeman, Scholtens, Wibra, Action etc. hebben geen grote maten. Misschien hebben ze wel xl, maar dat is niet een xl waar ik in pas. Wel kocht ik al sinds de tijd dat ik in de bijstand zat kleding in de uitverkoop, bij de cee en a en vee en dee, bij miss etam en bij Ulla. Alle winkels die in grote maten deden stroopte ik af. Meestal is het aanbod in die winkels smal, behalve dan in de speciale grote matenwinkels, maar die hebben vrij hoge prijzen. Sinds een jaar of vijf heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik via Marktplaats kleding gekocht. Eerst alleen bij vrouwen waar ik zelf langs kon gaan in de stad Groningen en de dorpen daar omheen. Daarna ging ik ook kleding laten verzenden en kocht ik soms pakketten met meerdere kledingstukken van mensen die een maagverkleining hebben ondergaan. Punt van aandacht is dan wel dat ik langer ben dan de normale confectiemaat, dus het moet allemaal aangepast zijn op mijn lengte. De gemiddelde Nederlandse vrouw is nog steeds 168 cm lang. Sommige aanbieders hebben de lengte van de broek erbij vermeld. Dat is voor mij heel handig, dan weet ik tenminste of de broek lang genoeg is.
De laatste maanden heb ik helemaal niets gekocht. Als ik op marktplaats struin heb ik al snel mijn lol er af en bedenk ik me dat ik genoeg kleding heb en geef mijn zoektocht op.
Misschien word ik kritischer en vind ik minder kleding de moeite waard?

Binnenkort heb ik vakantie. Het lijkt me leuk om weer eens over de markt te wandelen en op zoek te gaan naar leuke lappen! En dan in mijn vakantie weer leuke eens een poging te wagen om een bijzondere bloes of broek te maken. Ik heb volgende week nog niet vrij, maar aangezien ik nogal wat overgewerkt heb de laatste tijd, kan ik er op dinsdag best even een uurtje of twee tussenuit. Op dinsdag zijn er altijd heel veel stoffenkramen op de markt.