Laatst heb ik weer eens biologische boekweit en gierst gekocht. Gisteren at ik een veganistisch maaltje met geroosterde boekweit, linzen en groenten. Zoals ik al eerder schreef, eet ik vaak vegetarisch en ik varieer graag.
Zo maakte ik de boekweit schotel:
Rooster de boekweit (75 gram per persoon) 5 minuten in wat zonnebloemolie. Blijf roeren en zorg dat de boekweit niet verbrandt. Voeg per persoon een halve gesnipperde ui, wat gesneden prei en in stukjes gesneden wortel en een gesnipperd teentje knoflook toe en bak dat even mee. Zout naar smaak toevoegen. Voeg dan per persoonsportie 200 ml water toe en laat aan de kook komen.
Laat 30 minuten zachtjes doorkoken.
Ik at de boekweit schotel met een portie linzen die ik al gekookt had (vriezer) en 200 gram bloemkool.
Over de bloemkool had ik op mijn bord een beetje olijfolie gedruppeld.
Het eten leek op hoe ik vroeger at. Lang geleden at ik macrobiotisch. Klik op de link voor info. Toen at ik heel veel granen: tarwe, haver, rogge, rijst, gierst, boekweit.
Veel lezers zijn misschien helemaal niet bekend met macrobiotisch eten. Het is een vrijwel veganistische voeding met veel graan, peulvruchten, wat noten en zaden, zeewier en relatief weinig groenten. Bij voorkeur is alles biologisch en groenten en fruit moeten uit de eigen streek komen. Dus geen sinaasappels, bananen, ananassen en dergelijke.
Streng verboden, althans in de variant zoals wij die volgden: suiker, koffie, zuivel, vlees, eieren, planten uit de nachtschadenfamilie (tomaten, aardappelen, rode peper, paprika's). Macrobiotiek was/is bijna een geloofsleer, je dient je zeer streng aan alle regels te houden.
Voordeel:
- Er hoeft weinig geïmporteerd te worden, in ieder geval niet over grote afstanden. (milieuvoordeel)
- Daarnaast aten we geen groenten uit verwarmde kassen. (milieuvoordeel)
- Alles was biologisch geteeld, dus zonder gifstoffen en verdelgingsmiddelen. (milieuvoordeel en gezondheidsvoordeel)
- Alle voeding was eerlijke voeding, zonder toevoegingen zoals conserveringsmiddelen, kleur- en smaakstoffen. Volgens mij wisten we niet eens wat E-nummers waren. (ongetwijfeld goed voor lijf en leden)
Voelde ik mij beter toen ik macrobiotisch at? Nee, niet echt. Ik had zo nu en dan vreselijk veel trek in drop en in kroketten uit de frituur. Dat paste absoluut niet in het dieet.
Zijn er lezers met ervaring met macrobiotisch eten?
dinsdag 17 september 2013
Vegetarisch
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Zoals je weet betekent E-nummer alleen maar dat het goedgekeurd is als toevoeging aan de voeding door de Europese Unie. Waarschijnlijk at je, toen je macrobiotisch at, ook heel veel e-nummers, want veel ervan komen uit natuurlijke producten, dus die zaten ook toen gewoon in jouw voeding.
BeantwoordenVerwijderenAls je toen bijvoorbeeld wel eens broccoli at, dan kreeg je al E101 binnen. E160A en E160B heb je toen vast ook regelmatig binnengekregen, om van E162 maar niet te spreken.
Sluit ook E621 niet uit, zit in tomaten maar ook in het eerste dat de meesten van ons gedronken hebben, binnen uren na de geboorte: moedermelk.
VerwijderenIn de jaren '70 at ik als kind een tijdje makrobioties omdat dat in de mode was in het kringetje van mijn ouders. Ik herinner me vooral de snelkookpan en dat het geen verfijnde keuken was, deels doordat alles ook nog eens zwaar volkoren was.
BeantwoordenVerwijderenAnkie
Afgelopen weekend met vrienden twee recepten uit het verenigingsblad van Moerman gehaald, voor vier personen bakte ik bio hamburgers.
BeantwoordenVerwijderenHet bevalt me prima vegetariisch.
In deze recepten zit ook altijd iets dat jeuit eigen tuin,of de natuur kunt halen, zevenblad, zuring, wat je maar wilt. Ik heb geen zevenblad, dus jammer dan.
Ja, ik heb begin jaren 80 ook macrobiotisch gegeten. Het was inderdaad een geloofsleer en ik heb er ook wel mensen in zien doorslaan. Van een normaal sociaal leven voor hen was geen sprake meer, ze gingen steeds geisoleerder leven. Omdat ik ook een gereformeerde opvoeding heb gehad en daar afstand van heb genomen is alles wat extreem is, voor mij al snel onaantrekkelijk en afstotend. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor het tegenwoordig zo hippe 'personal branding'.
BeantwoordenVerwijderenMacrobiotisch eten had inderdaad wel als voordeel dat je puur at. Al blijf ik misosoep voor ontbijt zurig vinden.
Lang geleden heb ik een tijd macrobiotsch gegeten. Ik volgde een cursus macrobiotiek, samen met mijn moeder. De filosofie, over yin en yang, mannelijk en vrouwelijk, het was erg interessant. Veel zeewier en umebushipruimen gegeten, maar misosoep als ontbijt dat ging me toch te ver ! Ik voelde me toen prima, viel ook af. Heb veel geleerd toen, eet al lang niet meer macrobiotisch . Maar nooit 'fabriekseten', veel suiker of elke dag vlees. En een trouwe klant van de natuurvoedingswinkel ben ik gebleven.
BeantwoordenVerwijderenLang geleden kreeg ik het advies macro-biotisch te gaan eten. De overgang van "vleeseter"naar die manier van eten was erg groot. Het smaakte me ook niet altijd lekker,maar mijn gezondheid verbeterde. Na een half jaar maakte ik de overstap naar gewoon vegetarisch eten met veel meer groenten en fruit
BeantwoordenVerwijderenWat jammer dat je je niet beter voelde. Dat zou dan wel fijn zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk interesseer me voor allerhande eetwijzen zowel geloofsgerelateerd als diëten. Van de meeste eetwijzen heb ik wel recepten geprobeerd.
BeantwoordenVerwijderenHelaas niet de macrobiotiek. Al die granen zijn niet te combineren met coeliakie, dus nee, macrobiotisch heb ik niet gedaan.
Verder ben ik het met "anoniem" eens dat het extreme me tegenstaat.
Groet,Greet
Ik heb nooit macrobiotisch gegeten, ik heb wel een tijdje rauw gegeten volgens de 80-20 methode. Maar het is heel duur en lastig met een partner die dat niet volgt. Ik probeer nu mijn gezonde verstand te gebruiken, maar het zou wel helpen als ik meer te besteden zou hebben. Voor nu hou ik mezelf voor dat ik mijn best doe, en dat het later wel weer komt.
BeantwoordenVerwijderenIk heb een hele tijd macrobiotisch gegeten, het bevoel me prima. Ik voelde me helemaal goed alleen miste ik op een gegeven moment toch bepaalde dingen die je volgens de macrobiotische leer niet mag eten. Daarom ben ik er op gegeven moment weer mee gestopt
BeantwoordenVerwijderenIk eet al jaren vegetarisch, biologisch en zonder enige toevoeging van kunstmatige E nummers, ik voel me heerlijk en zou echt niet anders meer willen eten. Wat ik er wel aan over gehouden heb is dat ik erg graag peulvruchten eet, dit staat dan ook regenmatig op het menu :-)
Groetjes Dreadlocks
Geloof dat niet zo hard want je hoeft niet alle stoffen te melden op een consumenten verpakking. Via een zij route kunnen er best stoffen met een E-nr alsnog in je voeding zitten, volledig wettelijk geoorloofd. Ook in biologische en byodynamische producten.
VerwijderenHet valt me tegen dat in biologische producten ook steeds vaker e-nummers zitten die ik er niet in wil hebben.
VerwijderenE-nummers worden tegenwoordig vaak als naam op het etiket gezet ipv als nummer.
Dus ipv e621 wordt het bv 'gehydroliseerd sojaeiwit' genoemd. Dit nummer heeft nog veel meer namen.
Als je alles zelf maakt van meel en je koopt helemaal niets voorverpakt dan zitten er helemaal geen E nummers in tenminste daar ga ik vanuit.
VerwijderenIk heb mijn eigen groente en fruittuin, en in de wintermaanden koop ik de groente en fruit bij de biologische winkel en ik maak een deel van de moestuin in.
Ik ga er dan ook vanuit dat wij geen E nummers binnen krijgen, tenzij er ook ineens in speltmeel of speltbloem en olijfolie E nummers zitten denk ik dat wij redelijk veilig zitten.
Groetjes Dreadlocks
Vergeet niet dat bv E621 van nature ook in moedermelk (zorgt er voor dat het lekker zoet smaakt, ja ons lichaam is best een goed chemisch fabriekje), kaas, tomaten (concentratie zelfs hoger dan als additief toegestaan) zit. Citroenen zitten vol met E230, en daar maak je handig gebruik van bij het bakken van bv appeltaart.
VerwijderenDaarbij is de regelgeving zeer complex. Stoffen die wel een actieve werking hebben in de grondstof van de producent maar niet in het eindproduct van die producent moeten door de 1e leverancier wel gemeld worden maar op het consumenten product niet meer omdat het daar geen actieve werking heeft. Is nog steeds hetzelfde E-nr en zit er dus wel gewoon in. Ook bij biologische producten want die wetgeving maakt geen onderscheid en ook de regels voor EKO of BIO certificering stellen hier geen aanvullende eisen.
Hou op, schei uit, ik word er ondertussen tureluurs van. Citroenzuur in producten wordt tegenwoordig gemaakt van tarwe.
VerwijderenAardappelchips wordt van tevoren bewerkt met dextrose voordat het eindproduct gemaakt wordt. Dit hoeft niet op de verpakking te staan. Die dextrose is tegenwoordig ook meestal van tarwe.
Als je zoals ik gluten niet verdraagt en hier ziek van wordt, is eten ondertussen Russische roulette geworden.
Ik heb het even geprobeerd, maar voelde me er niet zo lekker bij. Niet zo vreemd, want ik verdraag geen gluten maar dat wist ik toen nog niet.
BeantwoordenVerwijderenDat extreme stond mij ook tegen en zo weinig fruit leek me niet zo gezond.
Ik heb het in de 80er jaren ook een paar maand uitgeprobeerd. Alhoewel niet strikt. Toch kreeg ik een salami-aanval. Dat is hard bij de slager naar binnen rennen en een flink stuk salami kopen en dat nog opeten voor je thuis bent. Dat heb ik nu nooit meer. Eet ongeveer 5 dunne salamiplakjes per week en nog wat ander vlees en vis. Totaal nooit meer vlees dan 50 gram per dag
BeantwoordenVerwijderenNa de salami-aanval ben ik gestopt met het makrobiotisch eten. Wel minder vlees
Ha, ha, prachtig! Een salami-aanval! Ik had in die tijd dus zo nu en dan een "krokettenaanval". Hoewel ik nu een snackbar praktisch naast de deur heb, eet ik nooit meer kroketten of friet.
VerwijderenHet grappige is dat macrobiotische toonaangevenden dit ook zo benoemen: verlangen naar extreem zoet (drop, snoep, ijs) of extreem vet, gebakken of zout (frituur, kroketten, vlees). Door gematigde voedingsmiddelen te eten zoals granen, peulvruchten, groente, zeewier zou je lichaam steeds minder naar die extremen neigen. Maar ik kende ook een macrobiotische kooklerares die ronduit bekende niet van de krenten en de rozijnen af te kunnen blijven, en daarom maar een cursus macrobiotisch gebak en koek ontwikkeld had. Macrobioten adviseren in geval van 'craving' dan wel iets te kiezen wat niet zo extreem is, dus gedroogd fruit,gomasio of umeboshi pruimen (zout ingemaakte pruimen). Ik kende iemand die zo'n heel potje umeboshipruimen leeg vrat op een avond...
Verwijderen