woensdag 5 februari 2014

Samen kiezen voor de dood

Gisteren schreef ik over oud en hulpbehoevend zijn. Dit blogje heeft helemaal niets met consuminderen te maken, maar ik schrijf het toch omdat het mij bezighoudt en met het bericht van gisteren te maken heeft.
Kortgeleden hebben twee bejaarde mensen in het bijzijn van hun kinderen zelfmoord gepleegd, want ze wilden niet naar het verzorgingshuis. Op 1 februari was de crematie van het paar.
Als je Fries kunt lezen, kun je hier het overlijdensbericht lezen.
Ze stapten samen uit het leven. Lees ook hier over David (86) en Willemke Postma (84).(in de Leeuwarder Courant)
En hier nog een groot artikel in het AD.
Mijn oma heeft jaren naar grote tevredenheid in een bejaardenhuis gewoond en ook haar dochter, mijn moeder, heeft 5 jaren lang in een verzorgingshuis gewoond. Ze hadden beide te veel zorg nodig om alleen thuis te blijven wonen, maar waren nog heel levenslustig. Oma en moeder hadden beiden veel interesse in de politiek, keken actualiteiten op tv en lazen de krant van A tot Z. Lopen konden ze niet of nauwelijks, maar dood wilden ze nog absoluut niet, ze werden goed verzorgd en "de meisjes" waren heel goed voor hen.
Ik lees in het verhaal van het echtpaar Postma helemaal niet dat ze een levensbedreigende ziekte hadden of dat er iets anders was wat echt een probleem was. Ik vind het onvoorstelbaar dat je dan besluit dat het maar klaar moet zijn, dat je er uit stapt.
Veel reacties op de artikelen hebben het over respect en bewondering. Ik ben verdrietig en ook boos omdat deze mensen zo veel kansen op nog veel fijne jaren samen gewoon hebben laten liggen. En het lijkt wel alsof ik de enige ben die vindt dat het ook heel anders had gekund, wel samen in het verzorgingshuis, en daar nog veel plezier beleven aan en met medebewoners, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Alsof je niet oud en zorg-behoeftig MAG zijn, alsof je niet ziek MAG zijn en geen pijn MAG leiden.
Alsof verder leven geen waarde heeft als je niet meer 100% bent en je dan maar beter dood kunt zijn.

Bijzonder detail: David Postma is geboren in hetzelfde dorp Huzum (vlak onder Leeuwarden) als waar mijn moeder en oom geboren zijn. Hij was een maand ouder dan mijn oom. Het zou mij niet verbazen als ze allemaal op dezelfde school zaten en elkaar kenden. Als kind woonde ik zelf ook in Huzum en ging naar dezelfde openbare lagere school aan de Huizumerlaan.

Nawoord:
Geloven in een leven na de dood doe ik niet, maar als iedereen meldt dat ze respect heeft voor zo'n besluit, dan ben ik bang dat het dood-(sorry voor het woord)gewoon gaat worden om er uit te stappen als het lichaam niet goed meer wil. Ik zou het vreselijk vinden als het normaal wordt om je gedwongen te voelen een einde aan het leven te maken op het moment dat je tot last wordt voor de samenleving. Het lijkt bijna alsof men vindt: opgeruimd staat netjes. Ik vind dat we ons dan op een glijdende schaal gaan begeven.
Nederland is een heel rijk land en alle ouderen verdienen goede zorg, ook ouderen met een vlekje of gebreken. Ik vind het absurd dat er geen geld meer zou zijn voor zorg voor hoogbejaarden!

57 opmerkingen:

  1. Ik vind het mooi. Waarom moet hier zo moeilijk over worden gedaan. Het is hun leven geweest. Een dier geven we een spuitje als het genoeg is geweest. De verzorgingstehuizen zijn niet meer als vroeger overal wordt bezuinigd. Dat je met een luier aan in bed moet liggen terwijl je in je hoofd nog goed bent, maar ter been niet zonder hulp kunt vind ik respectloos.

    nee hoor ieder zijn eigen keuze.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het mooi. Waarom moet hier zo moeilijk over worden gedaan. Het is hun leven geweest. Een dier geven we een spuitje als het genoeg is geweest. De verzorgingstehuizen zijn niet meer als vroeger overal wordt bezuinigd. Dat je met een luier aan in bed moet liggen terwijl je in je hoofd nog goed bent, maar ter been niet zonder hulp kunt vind ik respectloos.

    nee hoor ieder zijn eigen keuze.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik vind het dubbel. Ik begrijp hun redenering, en ik vind dat het ieder zijn eigen keus is.

    Maar ik denk vind het leven het waard is om te leven.
    Als ik nog gezond ben, nog een partner heb, mijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen heb, waarom zou ik dan sterven willen? Elke dag die ik nog met mijn geliefden zou kunnen doorbrengen zou ik koesteren, en ik hoop/ denk dat mijn geliefden dat zo ook zouden voelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Moedige mensen! Respect voor ieders mening lijkt me hier op z'n plaats. Ank.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het was een weloverwogen beslissing van dit paar waar al lang over gesproken werd.
    Ik kan me nu niet voorstellen dat ik hier voor zou kiezen maar als je zo oud bent en al zo lang samen is het waarschijnlijk anders. Mijn moeder is nu 12 jaar alleen en wil graag naar mijn vader toe. Ze vindl leven zonder hem vreselijk en zegt dit ook. Dat er kinderen en kleinkinderen zijn maakt niet uit.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Gezondheid is zo kwetsbaar en kan je zomaar in een moment in de steek laten. Als je zelf wilt beschikken over je levenseinde kun je het dus maar beter doen als je nog goed bent. Maar ben je eigenlijk wel gezond als je zo'n verlangen het naar de dood? Deze daad zou ook wel een zweem van romantiek gehad kunnen hebben, ware het niet dat deze vrouw dit al langer wilde dan de man. Misschien was, zoals je wel vaker ziet bij stellen, de een meegaander dan de ander. Ik hoop van harte dat diep van binnen zij dit beiden echt zo gewild hebben. Ik vind het een een ingewikkelde en schokkende kwestie.
    Ankie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Om me heen merk ik het verschil in acceptatie van verlies aan gezondheid. Een vriend had altijd doe-hobbies en kan nu niet veel meer. "Weet jij nog een hobby voor me?'vroeg hij laatst. Dan wordt het leven moeilijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik vind het ook mooi dat ze het samen hebben kunnen doen, we mogen over alles zelf beslissen, maar als je niet meer verder wilt leven, dan zijn er regels en wetten die "zeggen" dat dat niet mag...

    Ik ben het met je eens dat een verzorgingshuis ook heel leuk kan zijn, maar vergeet niet dat er nog echt huizen zijn die nu met de bezuinigingen echt echt echt niet leuk zijn om te wonen....

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Het is mooi dat die mogelijkheid bestaat. Zou er voor mezelf en mijn ouders voor 200% voor kiezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik heb er gemengde gevoelens bij...
    Ik vind wel dat mensen zelfbeschikkingsrecht hebben.
    Het is ook te begrijpen dat ze misschien angst hebben gehad voor aftakeling, het verliezen van de ander, eindeloos lijden e.d.
    Op die leeftijd kun je natuurlijk vanalles gaan verwachten aan ellende en ziekte. Ik vind het ook iets troostrijks hebben dat ze tot het einde toe alles samen hebben kunnen doen. Ook uit het leven stappen..hand in hand...
    Hoe meer ik erover nadenk, hoe warmer het voelt eigenlijk...

    Groet Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Sorry ik werd kotsmisselijk van dit verhaal, en idd ook over de reacties eronder... snap niet dat je niet gewoon verder wil in een verzorgingstehuis, ze waren nog samen ook, Ik geloof ook in een leven na de dood en dat alles bestuurd wordt door God. Deze mensen denken dat het leven in hun eigen hand ligt.. Heel erg. gr. Anne

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Deze mensen denken...?... en jij dan? God bestuurt?...de waarheid en wijsheid heeft niemand in pacht.
      Je kunt door jouw geloof niet jouw leefregels aan anderen opleggen.
      Ik wordt daar zo moe van...en ook verdrietig eigenlijk.

      Groet Wilma

      Verwijderen
    2. Ik geloof ook in het leven na de dood en wat zijn dat voor kinderen die hier aan meewerken.Volgens mij worden ouders gestimuleerd om er een einde aan te maken, omdat kinderen geen tijd meer hebben om hun ouders te helpen verzorgen.
      Mijn moeder en schoonmoeder zijn door ons tot het laatste toe thuis verzorgd.
      Willy

      Verwijderen
    3. Dit vind ik een hele zware en weerzinwekkende beschuldiging aan het adres van die kinderen. Waar haal je de arrogantie vandaan om zo te oordelen...

      Groet Wilma

      Verwijderen
    4. Wat fijn dat deze (te) oude mensen samen konden beslissen dat het genoeg was. En dat ze de beslissing met hun (gelijkgestemde) kinderen konden nemen. Het moet een goed gezin geweest zijn. Zij verdienen heel veel respect.
      Ik ben nu 61 en ik hoop dat ik (lid van de NVEE) deze beslissing ooit ook kan nemen. Het liefst in overleg met mijn kinderen, maar het blijft mijn beslissing.
      Merel


      Verwijderen
    5. Anne, de zin 'ik snap niet dat je niet gewoon verder wil in een verzorgingshuis"... Dan snap je ook niet dat mensen moe en op zijn, depressief zijn enz.. Wat een gebrek aan inlevingsvermogen in mensen die dingen anders ervaren., Heel veel mensen lijden en je kunt dat zin geven door je geloof, maar als mensen niet geloven houdt dat toch op, of wil je ook niet-gelovigen jouw lijden opdwingen? Julia

      Verwijderen
    6. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

      Verwijderen
    7. @Anne
      Prima dat jij daar anders over denkt maar dring een ander jouw mening niet op! In mijn optiek past het een Christen niet om zo hardvochtig te oordelen. God is toch Liefde?

      @Willy
      Fijn dat jullie je moeder en schoonmoeder tot het einde toe thuis hebben kunnen verzorgen. Dat is helaas niet iedereen gegeven. Ten eerste heeft niet iedereen kinderen, ten tweede kunnen en willen niet alle kinderen hun ouders tot het einde verzorgen en ten derde zijn er heel veel ouders die hun kinderen niet willen verplichten voor hen te zorgen.
      En jij was er niet bij, weet helemaal niet welke gesprekken er tussen deze ouders en hun kinderen hebben plaatsgevonden. Een beetje inlevingsvermogen zou je niet misstaan.

      Verwijderen
    8. Ook wij hebben situaties meegemaakt dat het van mijn moeder niet meer hoefde maar vanuit onze christelijke achtergrond mochten wij daar niet in meegaan.
      Willy

      Verwijderen
    9. beste anne ,
      je hebt helemaal , volkomen gelijk ! ik deel je mening helemaal !
      deze aanvallen op jouw , oa dat je "hardvochtig "bent is een mening van deze tijd !
      dat MAG niet meer gezegd worden !
      wat een haat valt er dan over je heen , als ik dit zo lees !
      het zijn ook wel tekenen van de eindtijd , maar iedereen zal zich in zijn sterven voor God moeten verantwoorden !
      dan zullen ook de Gods-ontkenners zien en weten dat Hij wel bestaat ! het is ook intriest wat die 2 mensen in friesland hebben gedaan !
      pijn , ouder worden met gebreken , o nee , dat is niet meer van deze tijd .....dan "stappen we er toch uit .."vreselijke gedachten , zo is nu de "moderne heiden !

      Verwijderen
  12. Het is als je er heel cynisch naar kijkt natuurlijk wel een ultieme consuminderdaad: je bespaart de maatschappij de kosten van verzorgingshuis, ziekenhuis en misschien ook verpleeghuis. Daarnaast hoeft er geen AOW en pensioen betaald te worden. Dat scheelt zó duizenden euro's en waarschijnlijk nog wel meer.
    Maar ik vind het een vreselijk idee!
    Moon

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik word van dit verhaal vooral verdrietig.
    Ik kan er niet over oordelen en wil het niet en weet niet hoe het is om oud te zijn. Wel dat ze me heel warme mensen leken.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Nee, ik vind dit heel triest....

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Waarom altijd je eigen gevoel opleggen aan een ander. Als jij het leven de moeite waard vindt, hoeft een ander dat toch niet (meer) te vinden. Waarom mensen dwingen hun leven uit te zitten, voor wie, omdat anderen zich daar beter bij voelen? Jij kunt toch niet bepalen of iemand plezier beleeft aan zijn kinderen en kleinkinderen of aan hun leven op zich. Plezier beleven laat zich niet dwingen. Ik vind het geweldig dat mensen dit voor zich zelf mogen bepalen. Julia

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik vind het een mooi verhaal. Zelf heb ik een hoog bejaarde moeder en ik kan je zeggen: zo oud hoop ik niet te worden ! Ze heeft heel veel kwalen/mankementen/pijn en is voor alles afhankelijk van anderen. Ze woont weliswaar nog "zelfstandig" , maar wat is het alternatief nu verzorgingshuizen zijn afgeschaft ? We hebben het meegemaakt een tijdje geleden, toen ze ter revalidatie enkele weken in een verpleeghuis was opgenomen. Je hebt er geen eigen kamer maar alleen een bed en 1 kast op een zaal met nog 2 personen. Een heel treurige bedoening. Het stonk er enorm, want het personeel heeft onvoldoende tijd om al die incontinente mensen op tijd naar het toilet te brengen. Ik wil maar zeggen: ik hoop het niet mee te maken.
    En bovendien: niet iedereen heeft de gave om er in zulke omstandigheden nog het beste van te maken.
    Om nog even in te haken op je blog van gisteren: ik doe voor mijn moeder de boodschappen dus ik zie hoeveel schoonmaakmiddelen er doorheen gejast worden. Niet te geloven ! Een grote fles Dr.ft afwasmiddel is binnen een maand op, terwijl er alleen een paar bordjes en kopjes afgewassen hoeven te worden, want er wordt niet meer zelf gekookt. Héél moeilijk als je altijd zuinig bent geweest.
    Groet, Greetje54

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ik snap niet zo goed dat we elkaar op willen leggen wat de moeite waard is en wat niet. Dat is toch voor een ieder weer anders? Het is niet aan mij om te bepalen of een verzorgingstehuis wel of niet gezellig/fijn is. Ik kan niet bepalen of het leven de moeite waard is. Met of zonder ziekte, met of zonder pijn, angst, met of zonder geld... Ik kan alleen naar mijn eigen leven kijken en daarover beslissen wat ik ermee wil. Ik wil vechten voor een beetje geluk en probeer dat te vinden in wat het leven me geeft. Maar dat is niet voor iedereen weg gelegd om dat ook te zien/ervaren.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Zuinigaan, jij bent boos om de beslissing van deze mensen, toch is deze beslissing een heel natuurlijke, in de zin van: wij hebben ons leven gehad en nu is de volgende generatie aan de beurt.
    Het schijnt bij volken die 'natuurlijker' leven, wel meer voor te komen dat, bijvoorbeeld ten tijde van hongersnood, de ouderen ervoor kiezen om te sterven om de jongeren in leven te houden. Nu was daar bij deze mensen geen sprake van, denk ik, maar wie zijn wij om te oordelen.
    groet

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Waar ik best moeite mee heb, was het verzoek van het paar om familie te vragen hierbij aanwezig te zijn, Hoe groot is de sociale druk om naar zo'n "afscheidsfeest" te gaan als je daar eigenlijk helemaal niet bij wilt zijn? Mag je gemengde gevoelens hebben bij zo'n besluit of "moet" je het mooi en dapper en gepast vinden?
    Loonlijstmama

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Is dit nu zo heel anders dan wanneer je bij (één van je) ouders zit die ziek is en op sterven ligt? Ik zat naast mijn moeder toen zij overleed en heb het als heel mooi en warm ervaren om haar heel vredig en zachtjes te zien wegglijden. Misschien hebben de kinderen van dit echtpaar dat ook wel zo ervaren?

      Verwijderen
    2. De kinderen van het paar waren volgens het artikel allemaal aanweizg en blij met de manier waarop hun ouders afscheid konden nemen. Daar wil ik niet aan tornen, evenmin als aan het zelfbeschikkingsrecht. Maar ik zou willen waken voor een trend waarbij familieleden en vrienden die zich er niet prettig bij voelen, door sociale druk geprest voelen om toch aanwezig te zijn bij zo'n afscheid. In dit geval: Je ziet niet iemand die ziek is wegglijden, je ziet twee gezonde mensen samen dansen, een middel innemen en dan naar bed gaan en in hun slaap sterven. Ik vind het nogal wat, in hoeverre ben je er zelf aan toe als kleinkind bijvoorbeeld om hierbij aanwezig te zijn?

      Verwijderen
    3. Ten eerste hoop ik dat daar binnen deze familie goed overleg is geweest en dat iedereen vrij is gelaten in het al dan niet aanwezig zijn bij het overlijden en ten tweede: als iemand onverwachts overlijdt wordt er ook niet aan de daarbij aanwezigen gevraagd of ze wel aan dit overlijden toe waren. Verliezen we soms niet te veel uit het oog dat de dood bij het leven hoort?

      Verwijderen
  20. Nee, je bent niet de enige die dit vindt.

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Veel ouderen zijn niet bang voor de dood, wel voor de weg die hun nog te wachten staat in ziekenhuizen, verzorgingshuizen en verpleegtehuizen.
    De verzorging bestaat uit een groot deel het volgen van protocollen. Een persoon die zo ziek is en nog geen kopje drinken kan vast houden wordt wel het bed "uit gesleurd" om het op een oneerbiedige manier te zeggen omdat dit het protocol is. Mensen in beweging houden anders gaat de vitaliteit achteruit. Loopt die persoon te spugen omdat ze het niet vol houdt....de volgende dag gebeurd precies hetzelfde. Waar wordt de mens/persoon gezien die ziek is?
    Helaas heb ik bovenstaand verhaal van dichtbij meegemaakt en dit was niet het enige incident helaas.....
    Je moet dit echtpaar dan ook niet veroordelen stil staan en eens de gedachten gang na gaan waarom ze tot dit besluit gekomen zijn. Ik ken het echtpaar niet maar ik denk dat ze genoeg mee gemaakt of gezien hebben hoe onze verzorgingsstaat er uit ziet en binnenkort gaat het er zeker niet beter uit zien voor onze zieken.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Ik zou het heel erg vinden als dit op grote schaal staat te gebeuren omdat er in de toekomst nauwelijks nog verzorgingshuizen zullen zijn voor mensen die niet meer op henzelf kunnen wonen. De kilheid van zo'n besluit. Ik krijg er rillingen van.

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Een echtpaar pleegt zelfmoord in bijzijn van hun kinderen omdat ze niet naar een verzorgingshuis willen. Een verzorgingshuis, geen verpleeghuis. Ik word droevig van zo'n bericht. Het leven is heel waardevol, ouderdom en aftakeling horen bij een leven, hoe akelig en moeilijk dat ook kan zijn. Nee,i k ben niet gelovig en heb van dichtbij gezien hoe het is om te leven in een verzorgingshuis en verpleeghuis. En dat is niet alleen maar negatief ! Natuurlijk moet iedereen zelf kunnen beslissen, maar ik hoop niet dat zelfmoord plegen in het bijzijn van de kinderen de norm zal worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. De ultieme vorm van zelfbeschikking, lijkt me. Ik vind dat heel waardevol. Even zo waardevol vind ik het wanneer iemand besluit het leven en stervensproces geheel en al aan de natuur over te laten of met alle mogelijke middelen en medicamenten probeert het leven nog een tijdje te rekken omdat hij/zij dat zélf wil. Laten we toch proberen elkaar niet op te leggen hoe we zouden moeten leven en sterven.
    Ik heb geen idee wat ik zal besluiten als ik ongeneeslijk ziek word of als ik het gevoel heb dat mijn leven wel klaar is. Zoiets weet je pas als je zelf in zo'n situatie zit, lijkt me.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Helemaal eens met alles wat je schrijft.
      Vind het bovendien iets romantisch hebben om samen te sterven.
      Linda

      Verwijderen
  25. Ik vind dat het aan de mensen zelf is om te beslissen, wanneer ze het goed vinden om te gaan, ik denk niet dat het een makkelijke keuze is geweest.
    Ik hoop wel dat ze het allebei wilden en niet dat de een het de ander aan heeft gepraat.
    Als je oud wordt en je krijgt langzaam allerlei kwalen , dan is het ook op een zeker moment goed.
    Zuinigaan, had je het wel goed gevonden dat ze een einde aan hun leven haddengemaakt, als de een bv was gevallen en in een rolstoel terecht was gekomen, en ze niet meer bij elkaar hadden kunnen wonen? Ik vind het juist goed dat ze het nu hebben gedaan, ze zijn alle ellende , en kwalen voor geweest, en hebben een mooi leven gehad.
    Ik heb mijn beide ouders nog in leven,[ik hoop dat dat ook nog jaren zo is] maar dan, wie er ook eerst gaat de ander blijft altijd alleen verdrietig over, en dan hoop ik ook dat ze samen konden gaan, zodat ze geen verdriet voor elkaar hebben, alleen kan dat normaal niet.
    Daarom snap ik dat gezin wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  26. dat dit echtpaar niet verder wilde en zeker niet in een verzorgingshuis wilden eindigen, kan ik heel goed begrijpen. ik heb een aantal jaren geleden stage gelopen in een verpleeghuis. tussen 12 en 13 uur mocht er niet gebeld worden als mensen naar het toilet wilden. een mevrouw deed dat toch en de verzorger zei: u mag niet bellen voor het toilet, u moet wachten! mevrouw antwoordde: dan plas ik gewoon in mijn broek! vreselijk om op zo'n manier behandeld te worden. wie zegt ook dat het echtpaar samen kon blijven? misschien was de man nog te goed om naar een verzorgings- of verpleeghuis te gaan en dan worden twee mensen die al zo lang samen zijn uit elkaar gehaald! ik vind overigens ook dat zo'n verhaal niet in de krant hoort, als ultiem romantisch, het is gewoon verschrikkelijk dat je leven op deze manier over en uit moet zijn en er is niets romantisch aan!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. wat mij betreft het toppunt van romantiek en vrijzinnigheid....echt.
      Linda

      Verwijderen
  27. en weer willen we voor een ander bepalen wat zij moeten voelen en denken ,waar halen wij het recht vandaan om voor anderen te bepalen wat waardevol en de moeite waard is om voor te leven, ik zeg niet dat ik dezelfde beslissing zal nemen als ik op de die leeftijd ben, maar ik vind het wel goed dat mensen zelf die keuze mogen maken , zeker als dat een weloverwogen beslissing is waar zij goed over nagedacht hebben en wat ook met de familie besproken is , het klinkt allemaal heel mooi hoor, plezier beleven aan je kinderen en kleinkinderen , in de praktijk komt het er toch vaak op neer dat de meeste mensen als ze geluk hebben in het weekend nog wel bezoek krijgen ,maar grotendeels toch alleen de dagen moeten vullen en dat komt er dan op neer dat ze niet veel meer doen dan in huis zitten want mensen die tijd hebben om er met je op uit te gaan zijn er doordeweeks meestal ook niet. laten we ons een druk maken over mensen die lijden of doodgaan omdat zij niet de zorg krijgen die ze nodig hebben en niet over het feit of we het eens zijn met de beslissingen die anderen nemen over hun eigen leven. Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  28. vind je reactie op dit bericht wel erg haaks staan op je verhaal van gisteren, waarin je zelf al aangeeft dat er veel dingen zullen zijn waar je moeite mee zou hebben mocht je oud worden en verzorging nodig hebben

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. In mijn beleving helemaal niet, ik vroeg me af hoe ik zou reageren, hoe ik op dat moment in het leven zou staan (of misschien in het leven zou liggen). Ik heb in mijn leven wel veel vaker moeite gehad met dingen, dat betekent niet direct dat ik de wens had om er uit te stappen.

      Verwijderen
    2. Maar waarom dan boos omdat anderen die wens wel hebben?

      Verwijderen
    3. Ik denk dat veel mensen bedenkingen hebben tegen uit het leven stappen als je het zelf wel welletjes vindt op hoge leeftijd omdat het altijd weer terugverwijst naar Nazi-Duitsland, waar 'onrendabelen' 'werden vergast. Ben je een ' untermensch' aan het worden zodra je niet meer productief bent en dus de maatschappij geld kan gaan kosten?

      Verwijderen
    4. Wat een onzinnige vergelijking , deze mensen wilden dit zelf, dat is heel wat anders dan dat een ander voor je beslist dat je dood moet. Net zo erg is trouwens als een ander voor jou gaat bepalen dat je moet blijven leven als je dat zelf niet meer wil... Julia

      Verwijderen
    5. @Anoniem van 14.22 uur: misschien is boos niet het juiste woord, maar ik vind het zo wrang tegenover mensen die graag nog verder willen leven en die doordat ze ongeneeslijk ziek zijn zonder het te willen afscheid moeten nemen.
      Daarnaast zou ik er niet aan moeten denken als mijn moeder die wens gehad had, dat had ik heel moeilijk gevonden.

      Verwijderen
    6. Het blijft altijd wrang wanneer mensen ziek worden en dood gaan die nog verder willen leven.
      Ik snap heel goed dat het op een bepaalde leeftijd 'klaar' kan zijn. Mensen worden steeds ouder door de betere gezondheidszorg. Hoe oud moet een mens worden om klaar te mogen zijn met leven? Ik ben voor zelfbeschikkingsrecht. Ik hoop dat er een tijd komt dat je als 'gezond' mens deze beslissing mag maken en erbij geholpen wordt, zonder dat diegene strafbaar is.
      En de sociale druk om erbij te zijn? Ach, ik hou ook niet van ziekenhuizen, begrafenissen etc. Daar is ook een sociale druk om heen te gaan, die ik met liefde accepteer. Ik denk dat dat hetzelfde is wanneer je ouders 'gewoon' op sterven liggen.

      Verwijderen
  29. Ik word er vooral verdrietig van. Natuurlijk is het hun eigen keuze, dat wil ik wel respecteren, maar daarom mag IK er toch wel verdrietig van worden. Dat je misschien nog zoveel mooie jaren zou kunnen hebben, misschien ook moeilijke tijden maar zo is het hele leven toch, niet alleen als je oud bent? En verdrietig voor de kinderen. Maar hopelijk vinden ze dat zelf niet. Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn ouders op die manier gedag zou zwaaien. Lijkt me vreselijk!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het blijft me nogal bezig houden merk ik, ik vraag me af waarom. Ik denk dat het gevoel wat bij mij overheerst is dat ik het echt tegennatuurlijk vind, dat je gewoon je kleinkinderen niet wil zien opgroeien en niet zo lang mogelijk wilt genieten van de liefde van je dierbaren. Zo lang ik mensen om me heen heb die ik lief heb en die mij lief hebben kan ik veel aan, zelfs de moeite van het ouder worden in een verzorgingshuis, denk ik.

      Verwijderen
  30. Ook ik word hier verdrietig van. Inderdaad,wie weet hoeveel mooie jaren zij samen nog gehad konden hebben.

    Ik vind het ook luguber dat die meneer al weken van tevoren post retour afzender stuurde met de tekst 'overleden'.

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Uiteindelijk gaat het in het leven bovenal om de fijne en innige contacten met dierbaren, die het echtpaar kennelijk nog volop had. Bij een hoge leeftijd met uitzicht op iets wat misschien wel nooit aan de orde komt, is een voortijdig leveneinde wel wat voorbarig. Ik zou er moeite mee hebben de mijnen om deze reden te moeten missen.

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Ik ben hier wel ambivalent over. Ik denk dat ik zo ern keuze niet zou maken, maar.. Ik wil mijn opvattingen niet aan anderen opdringen. Ik geloof nl maar in 1 ding en dat is iedereen de kans moet krijgen om zijn levenseinde op zijn eigen manier te beleven.

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Het leven is soms op. Ook al heb je geen levensbedreigende ziekte. Vooral bij oudere mensen kan ik me voorstellen dat het op een gegeven moment genoeg is. En dan zouden ze moeten doorleven? Als hun kinderen er vrede mee hebben, ze staan er zelf voor 100% achter, dan ga ik daar geen oordeel over vellen. Als deze mensen niet op deze manier zouden zijn overleden, zouden ze misschien op andere wijze zelfmoord gepleegd hebben, zonder familie en zonder afscheid. Zoals het nu gegaan is, noem ik het geen zelfmoord, maar euthanasie. Resultaat is hetzelfde, maar het klinkt milder.

    Sommige mensen vinden het egoïstisch dat ze dood wilden en hun kleinkinderen niet wilde zien opgroeien. Ik draai het om, en vind het egoïstisch dat mensen die klaar zijn met het leven, door zouden moeten voor de kleinkinderen. Terwijl ze niet meer willen en het leven niet meer leuk vinden, om welke reden dan ook.

    Zelf kan ik op dit moment niet indenken dat ik zo'n beslissing zou maken als ik niet ernstig ziek zou zijn. Maar stel dat ik op een gegeven moment als ik oud ben, klaar ben met het leven. Dan hoop ik dat er mensen zijn, die zonder verwijten willen helpen met informatie, of wat dan ook. Zodat ik niet tot drastische maatregelen zou overgaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  34. Waar ik zo bang voor ben is dat we in een maatschappij terecht komen waarin ouderen misschien gaan denken dat dit soort stappen van ze verwacht worden om anderen maar vooral niet tot last te zijn. Een soort glijdende schaal dus, nu heb je nog zelf de keuze maar straks zal het een morele druk worden. Vooral nu alle andere mogelijkheden tot verzorging met de botte bijl wegbezuinigd worden.
    Misschien klinkt dit wel erg negatief allemaal maar dit was wel de eerste gedachte die bij mij opkwam. Ik respecteer overigens wel de keuze van dit echtpaar en hun familie maar ik blijf maar denken in hoeverre is er in de toekomst nog een vrije keus te maken. Ik hoop dat het nooit zover komt, Leontine

    BeantwoordenVerwijderen
  35. Ja, Leontine, ik heb alles gelezen en vind het bizar. Alles precies geregeld, nee helemaal niet mijn ding. Zuinigaan , ik kan mij voorstellen dat je er over schrijft en ik deel je gevoelens. De dood is je vriendje niet, ""de laatste vijand is de dood"".
    Natuurlijk is het goed om dingen te regelen en op te schrijven "" Het leven en ik"" schreef hier juist over en wij hebben sinds vorige week 2 graven gereserveerd op natuurbegraafplaats Hillig Meer in Eext.

    BeantwoordenVerwijderen
  36. Verrassend om op het blog over zuinigheid een stuk te lezen over mensen die uit het leven stappen. Toch hebben zuinigheid en uit het leven stappen wel iets met elkaar te maken. Als je reclame ziet dan lijkt het vaak alsof het leven alleen maar zin heeft wanneer je gezond en zelfstandig bent en je je allerlei luxe kunt permitteren. Toch zijn er veel mensen die zich, ondanks alle welvaart, diep ongelukkig voelen.
    Ook ik zelf heb tijden gehad dat ik liever dood wilde. Ik kan mensen die uit het leven stappen daarom wel een beetje begrijpen. Maar toch ben ik blij dat ik zelf een andere keuze gemaakt heb. Wat mij door de moeilijke tijden heen heeft gesleept, waren kleine dingen: een glimlach, een kindertekening, de eerste sneeuwklokjes... Wie een eind aan zijn leven maakt omdat hij/zij naar een verzorgingshuis moet, zegt eigenlijk dat die kleine dingen de moeite niet waard zijn. Dat maakt ook mij verdrietig. Zuinigaan, je bent dus niet de enige die er zo over denkt. Bart

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.