zaterdag 14 maart 2015

Nog meer over vroeger

Denkend over de verschillen tussen mijn vroege kindertijd en nu kom ik op nog veel meer verschillen.
Bijvoorbeeld de SCHOOL:
in de school waren kale houten vloeren, kolenkachels en schoolbanken, waar je met zijn tweeën in zat. Zie ook onderstaand plaatje. In de klas stonden 3 rijen van 6 banken, er pasten dus 36 kinderen in een klas.
Houten schoolbank
Ik ben alleen op de allereerste schooldag door mijn moeder naar school gebracht. Als 4 jarige naar de kleuterschool en als 6 jarige naar de lagere school. Er stonden na schooltijd nooit ouders te wachten op hun kinderen. Niet met fietsen en uiteraard niet met auto's, want die had niemand bij ons in de buurt. Ik liep gewoon zelf naar school en ging na schooltijd weer naar huis. Ik kan me geen moeders herinneren, en vaders al helemáál niet. De weg van huis naar school was maar een klein stukje lopen, dus dat ging prima! Ik heb het nagezocht: de kleuterschool was op nog geen 400 meter van ons huis en de lagere school was op nog geen 600 meter afstand van ons huis.
Het was de buurt waar mijn moeder opgegroeid was, zij was naar dezelfde scholen gegaan als ik. Haar ouders, mijn grootouders dus, die woonden tussen de lagere school en ons huis in, op nog geen 200 meter van ons huis. Ik ging na schooltijd en soms ook voor schooltijd vaak even bij hen langs.
Tot mijn 9e kende ik geen schoolreisjes, daar deed die school niet aan. Pas toen we verhuisden naar Drachten en ik op een andere school kwam, maakte ik kennis met het fenomeen schoolreisjes. Met zijn allen in de bus een dag door Nederland! Het was een hele belevenis!
Aan de nieuwe school deden ze ook aan schoolzwemmen. Ik had het eerste seizoen gemist (of misschien wel 2?), want toen zat ik nog in Leeuwarden op school en had een achterstand op dit gebied. Samen met 1 jongen die moeite had met leren zwemmen, kreeg ik min op meer privélessen in het ondiepe bad.

VOLWASSENENSPORT
Toen ik een kind was kende ik geen enkele volwassene die sportte. Mijn jongste tante was 15 jaar ouder dan ik en die deed, toen ik klein was, aan korfbal. Nadat ze op haar 22e trouwde, stopte ze met deze sport. Van mijn ouders weet ik helemaal niet of ze ooit aan sport deden. Mijn vader had een enorme hekel aan voetbal en ik weet zeker dat ze als volwassenen niet sportten. Mijn ooms en tantes deden dat ook niet, geen enkele ambitie. Ik denk dat mijn grootouders hogelijk verbaasd zouden zijn als ze al die joggers op leeftijd zouden zien die tegenwoordig overal actief zijn.


MUZIEKLES
Muziekles en het hebben en bespelen van een instrument was niet voor ons soort mensen. Mijn ouders hadden ook nooit les gehad, te arm. Ik kreeg geen lessen, geen aanmoediging,  niets. Ik had in Drachten een klasgenoot die piano speelde. Haar haalde ik vaak op, op weg naar school. Terwijl zij oefende, deed haar moeder haar lange haren in een vlecht. Ik vond het prachtig, ook die lange haren! Ik had zelf een heel kort en gemakkelijk "rattenkopje", zo heette dat toen als je kort haar had.
Volgens mij was vriendin niet zo heel blij met het feit dat ze moest pianospelen, maar ze kreeg in ieder geval de kans om te spelen.

VLIEGTUIGEN
Op een zomerdag gingen we met Duitse vrienden van mijn ouders en hun dochter (zijn moeder had mijn vader gered toen hij als dwangarbeider in 1945 ausbombardiert was) naar Schiphol. Het moet in rond 1960 geweest zijn. We gingen met een VW kever met 4 volwassenen en 3 kinderen van Leeuwarden over de Afsluitdijk naar Schiphol. Een ongelooflijke belevenis voor iedereen! We waren allemaal nog nooit over de Afsluitdijk gereden. Wat een lange dijk was dat! En dat hield zo maar de zee tegen! Ik had überhaupt bijna nog nooit in een auto gezeten.
Vervolgens gingen we door naar Schiphol. Sightseeing!
Ik herinner me dat er op de eerste verdieping van een tamelijk klein gebouw een terras was, waar je de vliegtuigen kon zien landen en vertrekken en daar heb ik op internet een foto van gevonden. 
Schiphol 1959, met links de verkeerstoren, het terras dat ik me herinner, moet het terras rechtsboven zijn, met de parasols.
Passagiers wandelden gewoon naar de vliegtuigtrap en stapten in het vliegtuig. Toen ik járen later (in 1975) weer op Schiphol was, was de luchthaven volledig en onherkenbaar veranderd. Het gebouw dat ik destijds in 1960 gezien heb, schijnt ook op een andere plaats te hebben gestaan. Weer flink wat jaren later, rond 2005, kwam ik weer op Schiphol en wéér was de luchthaven helemaal anders.
Ik ging in dat jaar, net als in 1975, naar Majorca. Ook daar was de luchthaven totaal anders dan in 1975. Absoluut niet meer terug te herkennen.

Toen ik een kind was, was er niemand in mijn omgeving die op vliegvakantie ging. Het leek onbestaanbaar dat mijn ouders, of mijn broer of ik ooit zouden vliegen! Vliegen was zo'n luxe, ook als mijn vader voor het bedrijf waar hij werkte op reis moest, dan ging hij òf met de auto, òf met de trein, maar niet met het vliegtuig. Na de groei van de welvaart in de zestiger en zeventiger jaren werd dat anders. In 1975 ging ik voor het eerst met een goedkope chartervlucht naar Spanje, naar Mallorca. Er zouden méér vliegtochten naar Spanje en Griekenland volgen en tegenwoordig is het al heel gewoon om te vliegen, ook voor een weekend. Mijn ouders vlogen in de jaren 80 ieder jaar naar Torremolinos en mijn broer gaat al bijna 30 jaar iedere zomer naar een Grieks eiland, en soms nog wel een keer extra. Altijd naar dezelfde plek.

18 opmerkingen:

  1. Dronken jullie ook die lauwe schoolmelk,die bij de kachel stond op te warmen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, schoolmelk heb ik nooit gehad.

      Verwijderen
    2. Ja, wij dronken schoolmelk uit van die driehoekige kartonnen pakjes, met een rietje. Ik zie het ineens weer voor me. Erg lekker vond ik het niet !

      Verwijderen
    3. Wij hadden flesjes en ik heb er een trauma (gelukkig de enige) aan overgehouden zelfs de lucht ervan kan ik niet velen. Melk vond ik al niet lekker en op school moesten we het drinken. Tot overmaat van ramp werden er toen de aluminium doppen van de flesjes gespaard -voor de kindertjes in Biafra geloof ik- en die lagen in dozen bij de ingang en STONKEN zuur!!!!!!!!!!!!!

      Verwijderen
  2. Heel leuk om je ervaringen over vroeger te lezen. Je zou een boek moeten schrijven!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ook ik heb nooit muziekles gehad, daar was toen geen geld voor. 5 jaar geleden heb ik een workshop muziek gevolgd en dat is een "beetje uit de hand gelopen". Ik krijg nog steeds muziekles, ga voor mijn B-diploma en speel 3e bugel bij een korps. Allemaal erg leuk maar wat is het moeilijk. Had ik het maar vroeger spelenderwijs geleerd. Yasr

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Echt leuk hoor, deze verhalen!
    Ik ben nooit naar de kleuterschool geweest, die was er toen nog niet in onze omgeving.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel herkenbaar, mijn man is uit 1946 en ik uit 1952. We hebben de laatste weken naar "Call the midwife" gekeken , we hadden 3 seizoenen uit de bieb en we hebben echt genoten, het speelt in de vijftiger jaren. Ik denk dat je het heel leuk zult vinden en veel dingen zult herkennen, de muziek, de kleding etc.
    Groet Adriana

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat geniet ik toch steeds van je verhalen over vroeger! Ik hoop dat er nog meer in je koker zitten... En ik denk dat Anoniem gelijk heeft dat je er een boek over moet schrijven. Er zijn waarschijnlijk ontzettend veel mensen die dit graag willen lezen. De uitdrukking is niet voor niets "een feest van herkenning".
    Groet, Lilian

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb geen ambitie om een boek te schrijven, maar ik zal zeker meer schrijven over vroeger, over mijn kindertijd.

      Verwijderen
  7. Dat over dat vliegverkeer lees ik toch wel met pijn in het hart. Zoals in Groningen men zucht en lijdt onder de gasboringen, zo zuchten en lijden wij hier in Amsterdam onder het toenemende vliegverkeer en de luchtvervuiling en herrie die daarvan het gevolg is. En iedereen geeft me wel een soort van gelijk,maar vindt toch dat hij of zij toch echt op vliegvakantie moet of mag.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als je in de aanvliegroute van een vliegveld woont dan weet je dat dit overlast geeft. Ik woon in het buitenland en vlieg een paar keer per jaar naar Nederland.Ik 'moet of mag' dus niet op vliegvakantie maar voel me niet schuldig over mijn 'vlieggedrag'. Ik heb trouwens zelf ook een paar jaar in de buurt van een vliegveld gewoond dus weet hoe dat is. Ga verhuizen als het je te veel is.

      Verwijderen
    2. Dus iedereen die in de buurt van een vliegveld woont en er last van heeft (astma, longkanker, gehoorverlies, ik noem maar wat) moet verhuizen? En die stakkerds in Groningen die zo'n last van verzakkingen van hun huizen hebben hadden natuurlijk ook gewoon op tijd moeten verhuizen? Dom dom, dom toch, dat ze dat niet hebben gedaan. (sarcasme-modus weer uit)
      Nee schat, Schiphol is de afgelopen jaren enorm uitgebreid qua vliegbewegingen en als het aan Schiphol ligt wordt het nog meer.. Zoals ook in Groningen de boor er ingezet is als in geen jaren. Dit nog even los van het feit dat de meeste mensen niet kunnen verhuizen vanwege werk, onverkoopbaar huis of gezinssituatie.

      Verwijderen
  8. Ik ging 1 jaar naar de kleuterschool (schooljaar 55-56) en daarna naar de katholieke lagere school! In de 1E klas ( nu groep 3) zaten we met 51 kinderen.
    Voor schooltijd gingen we naar de schoolmis, elke ochtend!
    Zwemles kregen we niet, ik heb op mijn 32ste nog een zwemdiploma gehaald! In de 6E klas ging ik voor het eerst op schoolreis, naar Schiphol :-)
    Mijn ouders deden ook niet aan sport: 10 kinderen hadden ze, grote moestuin , mijn vader werkte in ploegendienst en een automatische wasmachine hadden ze niet, dus beweging genoeg!
    Mijn vader heeft 1 keer in een klein vliegtuigje gevlogen, hij vond het geweldig. Mijn moeder heeft nooit gevlogen en wij vliegen alleen om het jaar naar Australië!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voor de kleuterschool was een wachtlijst. Ik moest maanden wachten voordat ik geplaatst kon worden. De klassen 1, 2 en 3 op de lagere school waren zó groot, dat er een combinatieklas bij gemaakt werd. Ik mocht met kinderen van klas 1, 2 en 3 een klas vormen. Volgens mij stonden daar 7x3 rijen banken, en konden er dus 42 kinderen in die klas.

      Verwijderen
  9. Ik kon al zwemmen voor ik naar school ging omdat mijn ouders een boot hadden en ik het al vroeg moest leren om me in ieder geval te kunnen redden als ik in het water viel.

    Op dat terras van Schiphol Oost heb ik nog gestaan toen de Beatles en Stones aankwamen, met vriendinnetje naar toe gefietst. Later heb ik er 2 seizoenen gewerkt bij administatiedienst. Ik moest vaak naar hangars om onderhoudsboeken met technische gegevens uit vliegtuigen te halen, en met veranderingen weer te brengen. Later nog eens een verkorte stewardessen opleiding gehad met als oefening in vliegtuig nooduitgangen te kunnen openen en via glijbanen te verlaten. Was leuke tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. ook nu weer net iets andere herinneringen. Kleuterschool en lagere school allebeide in een dorp in Friesland, misschien daardoor geen wachttijden en kleine school ( klas 1 had 7 leerlingen en toen ik in klas 2 maar 4 meer want 3 waren of blijven zitten of verhuisd). Ik zat op gymnastiek zoals zoveel van mijn school en van de andere school in het dorp, samen en met veel volwassenen (kon je zien op de jaarlijkse uitvoering). Ik kreeg muziekles en zwemles ,had ieg mijn A voordat we op school zwemles kregen (klas 5 en 6 samen met die van de andere school en die van de school van een ander dorp samen naar een echt zwembad). Wij hadden geen houten banken meer, wel stonden de tafeltjes in rijen, klas 1/ 2/ 3 en in het andere lokaal 4/ 5 / 6. Vliegvakanties idd bijna niet

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Dergelijke verhalen kleuren mijn weekend mooi... Even wegdromen naar een tijd die er niet meer is.
    Groeten! Hilde

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.