Het laatste broodje

Ik kijk graag naar het TV programma "Hoe heurt het eigenlijk". Presentator Jort Kelder vind ik een beetje irritant, maar het onderwerp vind ik wel interessant en daarom kijk ik zo nu en dan.

Zo'n 10 jaar geleden maakte jongste dochter iets mee, waar ze nog regelmatig door oudste dochter aan herinnerd wordt. De ouders van een vriendin vonden dat jongste geen goede tafelmanieren had. In mijn familie worden tafelmanieren niet zo belangrijk gevonden, daar was in de opvoeding dus niet heel veel aandacht aan besteed.
Dochter was 10 jaar geleden aanwezig bij een verjaardagsfeestje, het was een slaapfeestje geweest ergens in een dorp in de provincie, waarbij een groep meiden 's avonds gezellig feest had gevierd en het incident speelde zich de volgende ochtend aan tafel af. Dochter had op het atheneum "rijke"  vriendinnen: kinderen van tweeverdieners, met koophuizen, vaak meerdere auto's en dure vakanties. Een wat ander milieu dan thuis, waar ik als alleenstaande ouder nauwelijks meer binnenbracht dan een minimumloon.
Het was aan het einde van de maaltijd, er lag nog 1 broodje op tafel, maar er was ongetwijfeld nog wel meer eten voorhanden, de familie nam het er goed van.
Dochter vroeg: "mag ik het laatste broodje?"
FOUT! Helemaal FOUT, bleek, toen ze deze vraag had uitgesproken.
Volledig tegen de etiquette in! Dochter was zich van geen kwaad bewust en de ouders vielen over haar heen.
Figuurlijk dan hè?
Niemand deed iets om de situatie te ontspannen en de kou uit de lucht te halen.
Het bleek dat dochter had moeten vragen:  "Wie wil er nog een broodje?" Als niemand IK had gezegd, dan had ze het broodje kunnen nemen.
Toen ik haar later die dag ophaalde, was dochter enigszins ontdaan. Ze had onbedoeld tegen de etiquette in gehandeld. Ik heb haar meteen gezegd dat ik ook niet beter wist dan dat het OK was dat ze vroeg om het laatste broodje en dat ze in mijn ogen niets fout deed.
Nu nog, bij gezamenlijke maaltijden in familieverband, roept er regelmatig iemand: wie wil er nog een beetje toetje? Of:  wie wil er nog een broodje en dan hebben we nog weer pret om dat voorval tijdens het slaapfeestje. Ook tijdens de afgelopen decemberfeestdagen nog.

Persoonlijk vind ik het niet getuigen van beschaving om een kind, dat netjes vraagt om een broodje, op deze manier te kijk te zetten en haar in te peperen dat ze het fout doet. Dat de ouders er op deze manier over vielen vind ik onbeschaafd, ze hadden er volgens mij heel anders mee om moeten gaan. Een kind van een ander zet je niet op die manier op zijn plaats.

Als mijn dochter dit niet gebeurd was, dan had ik tot op de dag van vandaag niet geweten dat je moet vragen: "wie wil er nog een broodje" en niet "mag ik het laatste broodje". Oók op een boerderij, ergens in een dorp in Groningen. Een gebrek in mijn opvoeding waarschijnlijk!

Ik moet dan ook denken aan de prachtige anekdote die de ronde doet over koningin Wilhelmina tijdens een staatsiediner. Een van de buitenlandse gasten (Paul Kruger uit Zuid Afrika) drinkt uit het vingerkommetje met water, bedoeld om de vingers mee te reinigen. De koningin aarzelt geen moment en drinkt, om haar gast niet in verlegenheid te brengen, ook uit haar vingerkommetje.  Lees hier meer over dit verhaal.