Steeds vaker lees je of hoor je over verwarde personen die overlast veroorzaken. Brandstichten, of een woning grondig willen verbouwen, hartje winter in onderbroek wandelen op de snelweg, dreigen van woningen af te springen, mensen iemand met een groot mes te lijf willen gaan en nog veel meer.
Dingen die mijn ex tijdens zijn diverse psychoses ook wel deed, behalve dan met een mes lopen zwaaien of brandstichten.
Nu is er een speciaal 'aanjaagteam verwarde personen' in het leven geroepen. De term wekt ook een beetje verwarring, tenminste bij mij, ik dacht eerst dat in dat team allemaal verwarde personen zouden moeten zitten, maar dat blijkt niet de bedoeling. Het team is er om de zorg voor verwarde personen te verbeteren. Ze signaleren dat er veel op de zorg bezuinigd is, waardoor er veel mensen buiten de boot vallen. Dat is althans mijn interpretatie, zelf formuleren ze het zo: het aantal is incidenten mogelijk toegenomen door de afbouw van de zorg
in instellingen en een gebrek aan alternatieve zorg aan huis.
Tja, onze bevolking groeit, maar het aantal plaatsen binnen de psychiatrie wordt al jaren kleiner. Wat gebeurt er dan? Dat is helemaal niet moeilijk, dat kun je op je vingers natellen. Minder zorg en meer patiënten die zorg nodig hebben en dat niet krijgen = meer verwarde personen die het contact met de realiteit verloren hebben en misschien denken dat jij de vijand bent en dat jij neergestoken moet worden.
Mijn conclusie was al jaren geleden dat er steeds meer mensen buiten de boot dreigen te vallen en het 'aanjaagteam verwarde personen' vind dat nu ook:
Het aanjaagteam ziet ook dat mensen met een psychische aandoening niet
de zorg krijgen ze nodig hebben. Dit komt mede door bureaucratie en dure
zorgvoorzieningen. Een deel van de verwarde mensen kan daar geen
gebruik van maken omdat ze geen zorgverzekering hebben.
Ze signaleren dat professionals te weinig doen met signalen uit de omgeving van de patiënt. Ja, dat was 35 jaar geleden ook al zo. Ook toen was het voor mij heel hard werken om mijn ex (toen nog niet ex) opgenomen te krijgen. Hij vond dat zelf ook absoluut niet nodig, hij was beter dan God zelf. Hij sliep niet meer, fietste op de A7 en liep in onderbroek en op blote voeten zo'n 8 kilometer door de stad Groningen, maar dat was helemaal geen probleem. Hij was dus aangewezen op gedwongen opname. Het moest altijd escaleren tot een crisis die levensbedreigend was voor hemzelf en/of anderen voordat er ingegrepen werd. Dus voor mij meldt het aanjaagteam helemaal niets nieuws. Ik kon destijds ook bellen wat ik wilde, maar niemand deed wat.
Niet dat ik denk dat de mensen in dat aanjaagteam een stelletje halve zolen zijn hoor, ik denk dat deze mensen zich al jarenlang zorgen maken. Nu is het moment om daar aandacht voor te vragen en dat lijkt mij heel goed! Een beetje laat, maar beter laat dan nooit.
zondag 21 februari 2016
Het 'aanjaagteam verwarde personen' laat van zich horen
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik heb ook gezien wat voor mensen psychische zorg behoeven en die wil je absoluut niet op straat hebben. Helaas gaat dit al jaren zo
BeantwoordenVerwijderenDe instellingen kunnen niet eens een soort van dagbestedingsproject verzorgen door een gebrek aan geld. Echt diep triest. Net als jij ben ik tegen muren aangelopen in de psychische zorg.
In G. had mijn familielid bemoeizorg, zo'n tien jaar geleden. Het was een kwestie van lange adem en veel contact zoeken met wijkagent, arts etc, maar zonder die bemoeizorg was de RM er niet gekomen.
BeantwoordenVerwijderenDe intentie zal goed zijn, maar over term "aanjaagteam" klinkt zo naar, er had beter iets van zorg in kunnen zitten.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, alsof er jacht gemaakt wordt op verwarde personen.
VerwijderenVind ik ook. Als je al een beetje paranoïde bent, klinkt aanjagen nou niet echt als iets positiefs.
VerwijderenMoest er nou werkelijk een onderzoek van de UvA aan te pas komen om tot deze tussenrapportage te komen? Iedereen met een beetje gezond verstand wist dit al. De minister en de politiek zijn hier volop voor gewaarschuwd!
BeantwoordenVerwijderenIk vrees dat als het onderzoek is afgelopen het eindrapport ergens onderin een la terechtkomt en de situatie gewoon blijft zoals ze al nu al is.
Ik vind het in- en intriest voor de mensen die het aangaat, zowel de patiënten als hun omgeving.
Ik vind het zo erg om te lezen. Deze mensen die zo veel dieper wegzakken dan nodig zou zijn geweest. Ze moeten zo veel verder omhoog klimmen.
BeantwoordenVerwijderenVerplichte beddenafbouw in combinatie tot verplichte overgang van een deel van de financiering naar de gemeenten - met daarin een bezuiniging verweven (WMO) zorgt naar mijn mening niet voor betere zorg. De combinatie is helemaal waardeloos trouwens. Gemeenten hebben zeer weinig kennis van psychiatrie, terwijl zij jeugdzorg, dagbesteding en ambulante woonzorg moeten financieren. Al die verschillende financiers zorgen ondertussen voor steeds meer bureaucratie. Daarbij hoeven de gemeenten de kosten van escalatie door slechte zorg (dus bijvoorbeeld meer opnames door knelpunten binnen de WMO) niet zelf te betalen.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop oprecht dat hier nog iets in verandert (ten goede dan he...)
Veel mensen weten niet dat iemand pas gedwongen kan worden opgenomen als hij een gevaar voor zichzelf en/of anderen is. Indertijd jaren 90 was dat al als iemand zich opsloot in huis en zei dat de sleutel weg was. Dat was een goede zaak, ik heb toen ook de betreffende persoon een keer kunnen overreden om een raam te openen waar ik door gekropen met ben. Maar later toen het weer gebeurde was ik er niet ( het was geen familie maar een alleenstaande oude vrouw) en werd ze opgenomen. Ik denk dat het tegenwoordig langer duurt voordat iemand gedwongen opgenomen wordt en dat is treurig. Nu roept men over iemand die ik ken, ze moet hier weg maar ze is geen gevaar dus het is goed dat het niet gedwongen kan, dus in dit geval een goede zaak.
BeantwoordenVerwijderen