woensdag 2 maart 2016

Langdurige armoede

In het (NOS) nieuws: aan langdurige armoede is moeilijk te ontsnappen. Het Sociaal Cultureel Planbureau publiceerde een onderzoek naar hardnekkige armoede in Nederland. Wie eenmaal arm is, blijft vaak arm. De kansen om aan langdurige armoede te ontkomen, worden in de loop van de tijd dat iemand arm is, alleen maar kleiner. Na 3 jaar wordt armoede structureel en is er bijna geen ontkomen meer aan. Uit dit rapport blijkt ook dat de mythe dat er werk is als je maar wilt werken gewoon niet waar is en ook dat werken altijd loont klopt niet. Een flink deel van de mensen met een (zeer) laag inkomen zijn werkende mensen.

Ook de Volkskrant besteedde er gisteren aandacht aan:
"Het SCP concludeert dat het erg belangrijk is om huishoudens die in armoede vervallen, zo snel mogelijk hulp te bieden. Hoe langer de armoede duurt, hoe moeilijker het namelijk wordt om aan die val te ontsnappen. Van degenen die afglijden in de armoede lukt het 60 procent om daar binnen een jaar weer uit te komen. In het tweede armoedejaar lukt het nog maar 20 procent om uit die nare toestand te geraken. Vanaf drie jaar wordt armoede bijna structureel."
En dan de terugval
"Het beeld wordt nog treuriger als ook de andere kant in aanmerking wordt genomen: het aantal mensen dat zich aan de armoede weet te ontworstelen, maar vervolgens toch weer terugvalt daarin. Van degenen die hun inkomen opvijzelen, vervalt 20 procent al na een jaar weer in armoede. Op langere termijn weet 40 procent van alle mensen die zich uit de armoede werken die verbetering van hun situatie niet vast te houden." 

Het is dus heel moeilijk om uit de armoede te komen, zeker als je al wat langer op een minimumniveau leeft. En blijvend de armoede de rug toekeren is nóg moeilijker, zo blijkt uit het onderzoek 'Een lang tekort; langdurige armoede in Nederland' van het Sociaal Cultureel Planbureau. Het aantal mensen dat terugvalt naar een laag inkomen is groot.

Ik denk dat deze cijfers een kleine 20 jaar geleden niet veel anders waren dan nu. Ook toen een crisis en ook toen mensen die langdurig van een laag inkomen moesten leven. Uit de bijstand komen was zeker niet gemakkelijk.

Ik heb zelf van 1984-1999 op bijstandsniveau geleefd, waarvan de laatste 2 jaar terwijl ik een gedeeltelijke baan had en/of een parttime opleiding deed. 
Ik ben uit de structurele armoede gekomen, ik denk dat dat niet zo zeer eigen verdienste was, maar dat ik geluk gehad heb.
Economisch ging het in 1997 redelijk goed, waardoor het aantal vacatures groeide, er waren mensen nodig. Daardoor kon ik als langdurig werkloze op kosten van de sociale dienst een parttime omscholing (voor bijstandsmoeders) doen tot secretaresse en daardoor lukte het mij om als 46 jarige (dus eigenlijk 'veel te oud', want ver over de houdbaarheidsdatum voor een secretaresse zonder ervaring) tijdelijk werk te krijgen. Daarna heb ik ongeveer 4 jaar een tijdelijk contract gehad, waarbij ik in die eerste jaren nauwelijks meer verdiende dan het minimumloon. Eerst via een uitzendbureau (60%) en later bij mijn huidige werkgever (75%).
Het was eerst wel even lastig, want na 4 maanden werken voor het uitzendbureau werden mijn uren gehalveerd en werkte ik nog maar 1,5 dag per week. Dat werk zou nog 6 maanden duren, daarna kwam diegene die ik verving weer terug. Ik had aanvullende bijstand nodig, 1,5 dag per week werken leverde te weinig op. Gelukkig lukte het me om een nieuwe baan te krijgen voordat het werk bij het uitzendbureau ten einde liep, anders was ik weer volledig teruggevallen op de bijstand.

Hoe kon het dat ik zo weinig verdiende? Omdat ik niet een volledige baan had, het was een baan voor 75%, als beginnende secretaresse en in eerste instantie dus 60%. Dat verdiende niet zo goed en zo dik gezaaid waren de banen ook weer niet, zeker niet voor iemand die 'al' tegen de vijftig liep.  Later maakte ik promotie en kreeg ik meer loon voor ongeveer hetzelfde werk. Nog weer later ging ik iets meer werken en werkte ik 4 dagen per week. Ook maakte ik nogmaals promotie en werd ik stafmedewerker.

Al meteen in 1999, toen ik voor het eerst in jaren weer mijn eigen geld verdiende, was ik heel blij dat ik een werkkring had, dat ik geheel zelf kon beslissen hoe en waaraan ik mijn geld besteedde. Nu is dat veel meer vanzelfsprekend, toen was het fantastisch!

18 opmerkingen:

  1. Je hebt er hard voor gewerkt om je uit de zorgen te worstelen lieve Zuinig aan, alle respect.
    Dat parttime werken is iets wat je de das om kan doen. Ik ervaar hetzelfde, nu nog..
    Tijdens mijn huwelijk had ik een parttime baan van 40 %, zorgde voor de drie kinderen en deed grotendeels het huishouden. Mijn toenmalige echtgenoot wilde niet dat ik meer ging werken. Dit gaf (en geeft nog steeds) problemen omdat mijn inkomen heel laag is. Ik ben 58, meer werken zit er niet meer in.
    Er zijn veel vrouwen die zich in eenzelfde situatie bevinden.
    Ik kan heel goed mijn geld beheren en heb gelukkig geen schulden. Maar pijn doet het wel!!!
    J.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jeetje,mijn verhaal loopt nagenoeg parallel. In '73 ging ik scheiden en kwam in de bijstand. Ik heb toen wel gesolliciteerd naar een baan, maar kreeg geen toestemming van de sociale dienst. Ik had twee kleine kinderen.Ja je gelooft het nu niet meer maar je mocht toen niet werken. In de jaren 70 was de bijstand riant vergeleken met nu. Na een aantal jaren heb ik projectmatig toch werkzaamheden opgepakt. Maar boven die bijstandsnorm kwam ik niet uit. Begin jaren 90 weer begonnen met solliciteren naar een "echte" baan. Ik werd op het arbeidsbureau nogal lacherig toegesproken dat ik veel te oud was..... ik was 38! Toch een baantje gevonden voor 650 gulden per maand. Van het ene baantje in het ander gerold, ik pakte alles aan. Eind jaren 90 eindelijk een leuke baan bij een gemeente. En op mijn niveau, en ik ging beter verdienen! Maar inmiddels had ik ook een partner die redelijk verdiende. (onderwijs, ook nooit een vetpot) Samen voelden wij ons onmetelijk rijk. Jaren lang veel gespaard. 1e huisje gekocht en verbouwd, 2e huis gekocht en verbouwd. Nu met pensioen. En nu lijkt het wel of we/ik terug moet naar af. Het pensioen wordt steeds lager, de kosten veel hoger. We moeten weer beknibbelen. Gelukkig hebben we nog een buffertje en een eigen huis. Ik klaag niet, maar ik heb soms intens te doen met mensen die nu in de bijstand zitten. En de rijken worden maar steeds rijker.......
    groet, Joanne

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als je naar inkomen grens kijkt zullen er dat veel zijn, wij ook al vele tientallen jaren. Maar gek genoeg voelt dat niet zo :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wij hebben bijna 10 jaar op bijstandsniveau geleefd maar we hebben ons ook nooit arm gevoeld en ons ook nooit in de "armoede-hoek" laten duwen!

      Verwijderen
    2. Persoonlijk denk ik niet dat het SCP dit onderzoek gedaan heeft om mensen met een laag inkomen de "armoede-hoek" in de duwen. Wel om aandacht te vragen voor het feit dat grote groepen mensen (in 2013 waren dat er 1,25 miljoen) van een laag inkomen moeten rondkomen. Zo'n laag inkomen maakt mensen kwetsbaarder, vooral de kinderen uit deze gezinnen.
      Een deel van deze mensen zal er geen problemen mee hebben, maar een ander deel wèl.

      Verwijderen
    3. Ik kom uit een gezin dat zich al generaties in de armoede bevindt volgens de geldende definities. Mijn ervaring met mijn familieleden is dat het niet zoveel uitmaakt hoeveel geld en toeslagen ze ontvangen: ze blijven arm. Ze voelen zich arm en tekortgedaan, de focus ligt altijd naar buiten. Ik moet wel zeggen dat het huidige politieke klimaat ze nog verder de loopgraven indrukt. Halverwege de jaren negentig bijvoorbeeld was er een enorme maarschappelijke acceptatie van het leven van een uitkering en mocht je zelfs legaal wat bijverdienen. Een aantal nichtjes lukte het toen zich aan de armoede te ontworstelen en zelf voor een inkomen te zorgen. In geld niet eens meer dan die uitkering, in mentaliteit en eigenwaarde een wereld van verschil.

      Verwijderen
  4. Bijna 2000 euro per maand voor een gezin is de armoedegrens??? Geklaag en jaloers naar anderen kijken, dat vind ik armoedig. Blij zijn met wat je wel hebt/krijgt, maak er wat van. Julia

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Die bijna 1990 euro is waarschijnlijk wel inclusief toeslagen. De bijstand is 1.389,57 per maand inclusief vakantietoeslag. Huurtoeslag + zorgtoeslag + kindgebonden budget er bij en dan kom je wel ongeveer in de buurt van dat bedrag.

      Verwijderen
    2. Ja, maar daar kan je toch prima van rondkomen. Ik doe het met drie pubers van de helft, wel zonder hypotheek/huur. Maar ik kan alles betalen, kinderen zitten op een sport, zijn leuk gekleed, we kunnen zelfs een week op vakantie. Het bedrag voor een alleenstaande is wat lastiger. Julia

      Verwijderen
    3. Heel goed dat je zo goed met je inkomen kunt rondkomen! Dat is een compliment waard!
      Helaas kan niet iedereen toveren met dubbeltjes en moet daarom een beroep doen op voedselbanken en andere instanties om het hoofd boven water te houden.

      Verwijderen
  5. Julie , jij komt van een kleine 1000,00 rond met 3 pubers ( zonder huur / hypotheek ) maar ik neem aan met de kosten van gas/ licht... verzekeringen.. zorg verzekering... ?? ben benieuwd hoe je dat doet. en dan graag echt cijfers..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. gemeente 143
      zorgverzekering 110
      gas/elec 117 (krijg meestal veel terug, is vakantiegeld)
      water 18
      ziggo 67
      wegenbel. 19
      verzekeringen 50
      Vaste lasten dus 525, boodschappen 280, 100 reserveringen (voor schoolgeld, APK, sport), rest voor kleding/zakgeld/sparen Julia

      Verwijderen
    2. Gemeente is laag. Er van uitgaande dat jullie geen hypotheek/huur hebben, zit je nog met de afvalstoffenheffing. Is die echt 143 euro?

      Als alleenstaand in de bijstand, met een klein parttime-baantje, betaal ik iets van 310 euro voor een jaar.

      Verwijderen
    3. Phoe Julia, ik vind het knap als je het kunt maar het restje voor kleding EN zakgeld EN sparen? En 100 p.m. voor schoolgeld,,APK en sport.......het llijkt me allemaal erg (om niet te zeggen te) krap.
      Maar als het je lukt.....petje af!

      Verwijderen
    4. Gemeente is in 9 termijnen per maand, dus totaal iets van 1300 per jaar.. Mobiel: pre-paid (ik zelf doe geloof ik een half jaar met 10 euro), oudste zoon heeft een bijbaantje en betaalt zelf zijn mobiel. Benzine voor de auto is af en toe omdat ik niet werk, rij ik ook weinig. Schoolgeld voor 3 is hier 400 per jaar. Julia

      Verwijderen
  6. Geen benzine voor de auto?
    Zit hier met drie pubers ook hoger qua schoolkosten.

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.