maandag 20 juni 2016

Werkloosheid en zelfvertrouwen

In de Volkskrant van afgelopen weekend las ik een interessant artikel van Aleid Truijens over werkloosheid en re-integratie. De titel: Het gelijkheidsideaal wrijft bij werklozen zout in de wonde. Als kopje bij dit artikel: gezonde mensen, die graag willen werken, veranderen in outcasts.
Het gaat over een proefschrift van sociologe Judith Elshout, deze sociologe deed een onderzoek onder langdurig werklozen.
Haar bevindingen: werklozen wilden, toen ze werkloos werden, graag werken en daar wilden ze ook veel voor doen. Naarmate de tijd verstreek en het ondanks re-integratie niet lukte om werk te vinden en werklozen steeds weer afwijzingen kregen, dan lukte het niet meer om optimistisch te blijven over het krijgen van werk. Daarnaast zakte het zelfvertrouwen aanzienlijk. Mensen gingen zichzelf beschouwen als losers, als mensen die niets kunnen en niet van waarde zijn voor de maatschappij. Ieder afwijzing: we hoeven je niet en natuurlijk ook als er na een sollicitatie helemaal geen bericht komt. Dan is het signaal, je bent niet eens de moeite waard om na een sollicitatie een afwijzing te sturen.

Ik ken dat zelf maar al te goed. Ik had in de crisis van de jaren 80, met 10% werklozen, al snel het idee dat mijn pas behaalde diploma volkomen waardeloos was. Ik was te oud, want 30+ . Uitnodigingen voor sollicitatiegesprekken kwamen er maar zelden.  Ik gaf de moed na een jaar of 5 op. Te veel afwijzingen, ik zag geen kansen meer.
Natuurlijk vinden mensen in je omgeving dat je dóór moet gaan en niet van de bijstand mag leven. 
    Mijn zwager: jij profiteert van onze zuurverdiende belastingcenten.
    Anderen: als je wilt werken, dan is er altijd wel werk, ga seizoenswerk doen in de tuinbouwgebieden in Nederland, (ongeveer 200 km bij jou vandaan). Ik: wel ja, dat maakt de kans op blijvend werk op HBO-niveau vast een stuk groter, daarvoor laat ik mijn 2 kleine kinderen graag achter bij hun vader die ernstig psychiatrisch patiënt is. De man kan de zorg helemaal niet aan!
Uiteindelijk was ik 14 jaar werkloos en in de bijstand. Ik dacht dat het altijd zo zou blijven en had geen enkele illusie meer. Toen, na 14 jaar, liet ik me omscholen tot secretaresse. Economisch had ik het tij mee. Ik vond op mijn 46e werk, na ook weer een flinke hoeveelheid afwijzingen. Nu op dit moment zou ik tamelijk kansloos zijn. Een paar jaar geleden waren er 175 sollicitanten op een soortgelijke functie als waar ik in werk, dan kun je zonder werkervaring en als 46+-er zeker van zijn dat jij niet tot de geselecteerden behoort!

Ook jongste dochter was lang werkzoekend. Ze vond 3 jaar geleden na haar masteropleiding geen werk en deed als Nugger (Niet-Uitkerings-Gerechtigde) tijdelijk eenvoudig kantoorwerk en daarna werkte ze als postbezorger. Ondertussen maar solliciteren op echte banen en daar moedeloos van worden. Veel medestudenten overkwam hetzelfde lot: de een werd vuilnisman, de ander ging in een winkeltje werken, de ander werd postbezorger. Allemaal master geschoolde biologen.
Uiteindelijk kon mijn jongste dochter aan de slag als ICT-er. Via een omscholingstraject is ze nu een junior-medewerker en de ICT bevalt haar goed.

48 opmerkingen:

  1. Waar men ook te weinig bij stil staat zijn de problemen bij werken ver onder je niveau.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heeft je huidige baan geen naam.
    Secretaris denk ik.
    Als je straks met pensioen gaat heb je twintig jaar gewerkt. Dat is mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn baan is deels onderwijsondersteuner/deels ambtelijk secretaris.

      Verwijderen
  3. Sorry, ik ben op de hand van de mensen die roepen: er is altijd werk... Passend werk vinden is vaak lastig, daar heb ik alle begrip voor. Maar werk vinden is echt heel erg goed te doen. Daar is het een kwestie van willen, zoals je dochter bijvoorbeeld ook liet zien. Je kunt als bioloog prima post bezorgen, vuilnis ophalen of op kantoor werken. Daar word je echt geen mindere bioloog van. Dat je erbij vermeld dat ze NUGger was, dat klinkt alsof ze bij recht op een uitkering geen 'minder passend' werk had hoeven doen.
    Overigens heb ik zelf ook de grootste moeite gehad om passend werk te vinden (kunstopleiding,), en nooit uitgezocht of ik in aanmerking kwam voor een uitkering. Ik werkte in horeca, callcentra, logistiek en detailhandel tot ik een baantje (ver onder mijn niveau) bij een museum vond. Aldaar mezelf bewezen en omhoog gewerkt. Ik denk niet dat ik die baan gekregen had als ik daarvoor vier jaar in een uitkering op die vacature had zitten wachten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als de hoger opgeleiden dan dat relatief "simpele werk" gaan doen wat blijft er dan nog over voor hen die laag opgeleid zijn over?

      Ik bedoel dit niet als " aanval" of zo maar als serieuze vraag.

      Verwijderen
    2. Er is altijd wel werk ja. Ik zie veel baantjes van een uur of 10 in mijn omgeving. Daar kun je niet van rondkomen, maar zit je wel behoorlijk in de weg als je direct beschikbaar moet zijn voor een grotere baan.

      Verwijderen
    3. Verlies je met een goede opleiding (en dito grote investering trouwens ook) het recht om alle werk aan te nemen? Is de prijs van een goede opleiding een studieschuld + jarenlange uitzichtloze werkloze bankzitterij?
      Vind ik geen reden om als hoger opgeleide op de bank te gaan zitten terwijl er massa's vacatures openstaan. 'Alles aannemen' en 'eigen broek ophouden' zijn zo van die waarden die ik hoger heb staan dan 'recht op een uitkering tot ik passend werk en dito salaris vind'.
      Mijn man ging vorig jaar na ontslag vrijwillig naar een 'lagere' baan, die minder betaalde. Iedereen verklaarde hem voor gek, hij kon toch ook meer geld krijgen als hij eerst zijn ww zou 'uitzitten'?? Hij had toch 'recht op meer inkomen' vergaard? Maar hij is blij dat hij aan het werk is en we leven liever tevreden van minder verdiend geld dan van hand ophouden voor meer gratis geld.

      Zou jij pleiten voor een maatschappij waarin WO alleen WObanen mag aannemen, HBO alleen HBO, MBO alleen MBO, ongeschoold alleen ongeschoold? En zou dat dan ook omgekeerd werken, dat je zonder diploma nooit door mag groeien naar een 'hogere baan'? Mijn vader die zich met een middelbare school diploma opgewerkt heeft naar een WO baan, mijn buurman die als MTS'er toch een HTS-baan heeft?
      Omgekeerd, mijn vriendin die psycholoog is en niet aan de bak komt is toch een fijne begeleider voor de verstandelijk gehandicapten waar ze nu mee werkt (MBOniveau). Gelukkig kan ze dat (ontoereikende) parttime inkomen aanvullen met nog twee dagdelen in de horeca (ongeschoold werk). Mijn andere vriendin die als WO'er geschiedenis nu als tweedegraads lerares (HBO) voor de klas staat omdat er geen (nog) eerstegraads baan in de regio was voor haar gewenste aantal uren.

      O, ik heb ook een buurman in de bijstand. Hij woont hier al 14 jaar en heeft in die jaren nog geen dag gewerkt want hij is buschauffeur en komt niet aan passend werk. En in de fabriek van de andere buurman (die MTS'er met HTS baan) is genoeg werk voor hem (is hem ook aangeboden), maar dat gaat hij niet doen. Want hij is buschauffeur en hij wil alleen als buschauffeur werken. En dus zit hij al 14 jaar op de bank. Ik heb niet de neiging hem te bedanken voor het niet wegkapen van lageropgeleide banen in de fabriek...

      Verwijderen
    4. @Anoniem20 juni 2016 10:01
      Ai ai, ik weet niet eens waar ik moet beginnen...
      Dan neem je meerdere 10 uurs baantjes aan, knoop je de eindjes aan elkaar en ga je met opgeheven hoofd het gesprek aan met je oude en nieuwe werkgevers op het moment dat je 'passende baan' een directe beschikbaarheid verlangt.
      Of je gaat per direct beschikbaar op de bank zitten wachten op je passende baan.

      Verwijderen
    5. Niet helemaal een antwoord op mijn vraag Lis. Wat blijft er nog voor de lager opgeleiden dan over?

      Verwijderen
    6. Meerdere baantjes van 10 uur? Die bijna altijd overlappen? Ik heb het geluk dat ik meerdere baantjes heb die ik kan combineren omdat een van mijn banen heel flexibel is. Voor mijn andere baan moet ik 25 uur beschikbaar zijn (midden op de dag) voor 10 uur werk. Andere dingen die ik tegenkom overlappen altijd wel ergens.

      Verwijderen
    7. Voor de lager opgeleiden zijn er ook banen, passend werk, of lager, of hoger. Net waar je terecht kunt. En voor de mensen die niet aan het werk kunnen komen is er een sociaal vangnet. Maar dat is nou eenmaal geen hangmat waar je in kunt gaan liggen wachten op 'passend werk'. En dat gebeurt veel.

      Ik ageer niet tegen mensen in de bijstand die geen werk kunnen vinden, ik ageer tegen de houding dat (jarenlang) wachten op 'passend werk' onzin is.
      Wat is je tegenvoorstel? alle banen beneden je niveau afwijzen en je uitkering vangen en wachten op een passende vacature? Dan had driekwart van mijn omgeving geen baan gehad. Nu wel. Ik vind dat winst...
      Als er 3 banen zijn en 5 mensen dan vind ik dat 3 van de 5 mensen aan het werk kunnen. Bij voorkeur de meest geschikte drie. Maar ik vind het vreemd dat 1 baan opgevuld wordt, en er twee leeg blijven omdat 2 en 3 de baan te min vinden. Ongeacht of 4 en 5 die baan willen/kunnen... daar zouden 2 en 3 zich niet mee bezig hoeven houden. 2 en 3 moeten gewoon lekker aan het werk gaan als ze de kans krijgen. Doet 1 toch ook?

      Verwijderen
    8. en ja, ik had ook drie banen tegelijk. twee jaar lang elke week/maand overlap uitzoeken in de roosters... vond ik niet erg fijn. Maar het betaalde wel de rekeningen dus ja, ik had drie banen tegelijk.
      Blijkbaar lukt het jou ook aardig, met je meerdere banen tegelijk.
      En zoek je nog steeds naar een passende baan, en terecht, die verdien je ook. Iedereen heeft recht op passend werk. Maar waarom zou je in de tussentijd niet op deze banen werken? Of waarom zit je niet thuis op de bank op een hele baan te wachten? Noem jij het geluk? Ik noem het goed geregeld van je :)

      Verwijderen
    9. Erg eens met Lis, het is vooral een mentaliteitsprobleem. Ik woon in het Westland tussen de kassen. Je hoeft hier nooit zonder werk te zitten. Ik zie duidelijk het verschil tussen mensen die willen werken en zij die neerkijken op werk onder hun niveau. Mijn universitair geschoolde kinderen hebben tijd overbrugd in de kassen en ook vrienden van onze leeftijd, hoog opgeleid, gaan na de ww in de kas aan de slag. Men is daar zo blij met iedereen dat ook voor een 50 plusser met fysieke beperkingen een passende functie wordt gevonden. Uitdaging moet je zelf zoeken, mocht je het willen dan kun je bijvoorbeeld aardig Pools leren in een paar weken...Maar een vriend van mijn zoon met een waardeloos economisch HBO diploma is bijvoorbeeld via het plukken snel doorgegroeid naar logistiek planner en hij volgt nu weer een andere interne opleiding met bijbehorend prima salaris. Ik begrijp werkelijk niet dat mensen in mijn regio nog een uitkering krijgen.

      Verwijderen
    10. en toch is het bullshitgehalte best groot in deze reacties. Ik kom uit het westland. ik ben van de niet-lullen-maar-poetsen-mentaliteit. Toen mijn man werkeloos raakte (hoogopgeleid) heb ik de ene na de andere vacature voor hem uitgeprint. Schoonmaak, tomatenplukken, sla-snijden .... en weet je wat hij te horen kreeg (en ik overdrijf niet, 14 gesprekken)... je bent te hoog opgeleid voor deze banen.. of je gaat snel weg, of je doet aan oproer op de werkvloer als de cao niet precies gevolgd wordt ...

      gr. Ingrid

      Verwijderen
  4. Ik kom op mijn werk heel veel mensen tegen. Sommige vertellen mij dan tijdens ons gesprekje dat ze ontslagen zijn of werkloos zijn. Het lijkt meestal een hele klus te zijn voor iemand om daar mee om te gaan. Of je nou als enige ontslagen bent, of dat je contract niet verlengd is vanwege het (kortzichtige) beleid van het bedrijf, of dat je ontslagen bent omdat je bedrijf failliet is gegaan (V&D), het lijkt altijd toch een enorme slag te zijn, en een geworstel om daarmee om te gaan. En inderdaad, dan moet je ook maar weer even een nieuw plekje vinden.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Twee dochters van vrienden van ons: beide afgestudeerd als chirurg.... nergens is plaats voor hen. Ze zijn wel Turks. Zou dat nog meespelen? Veel hoogopgeleiden hebben kleine baantjes. Zodat de laag opgeleiden werkloos blijven. Dat is niemands schuld, gewoon ook het gevolg van veel VVD/PvdA beleid!
    Joanne

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Joanne, de werkloosheid onder chirurgen is al jaren gelijk, ook voor en na de crisis is er weinig verschil. Men bepaalt de markt en leidt 10% extra op, dit wegens uitval, ziekte, parttime werken. Soms functioneert een opgeleide chirurg duidelijk niet, dit zit dan vaak op het vlak van communicatie of ontbrekende wetenschappelijke interesse (publiceren). Etnische achtergrond heeft hier niets mee te maken. Beide dames kunnen het beste overstappen naar een specialisme waar wel veel vacatures zijn, bijvoorbeeld de sociale geneeskunde, mits ze geen mentaliteitsprobleem hebben dat ze ongeschikt maakt voor het vak van arts.

      Verwijderen
  6. Na mijn laatste baan als werknemer ben ik 2 jaar baanloos geweest. Gelukkig heb ik mijn gevoel van eigenwaarde nooit gekoppeld aan het hebben van betaald werk en met weinig geld omgaan heb ik altijd gekund.
    Nu ben ik al ruim 25 jaar (samen met partner) "kleine" zelfstandige, inmiddels AOW'er maar nog steeds parttime werkzaam.
    2 x Afgestudeerde dochter (ing en drs) heeft ook jaren post en folders bezorgd en heeft nu nog steeds werk onder haar 'niveau' maar is wel financieel onafhankelijk (en tevens bezig met promotie-onderzoek)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Als je wilt is er altijd wel werk,had binnen half jaar al wel door dat ik mij moest laten omscholen.Je moet er zelf wat voor doen en in de branche waar ik in werk zijn genoeg 50-60 jarige die instromen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik zie om mij heen mensen in vaste banen gevangen zitten, die de zekerheid van de vaste baan niet durven op te zeggen vanwege de onzekerheid van jaarcontracten enz terwijl de hypotheek gewoon doorloopt. Ook zie ik veel mensen die dolgraag 1 dag werken zouden inleveren voor meer vrije tijd, maar die hun baan niet met iemand mogen delen. vreselijk idee toch, al die mensen op de verkeerde plek? terwijl iedereen, al is het maar voor twee dagen, op de juiste plek zou kunnen zitten! Geen idee hoe dat te bereiken, maar dromen mag, nietwaar?

    Groetjes Jacq.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik ben twee jaar zonder baan, maar niet werkloos.Ik doe vrijwilligerswerk, oa in de natuur. Mijn mede-vrijwilligers zijn allen gepensioneerde hoog-opgeleide mensen, of studenten. Qua niveau heb ik nog nooit eerder zo prettig gewerkt.
    Een baan vinden zal lastig zijn, maar gelukkig hangt mijn eigenwaarde daar niet vanaf.
    Owja, Jan-met-de-pet schreeuwt wel heel hard dat ik op zijn belastingcenten teer...die laat ik maar lekker schreeuwen...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Sorry ef n ander iets ,dan heb je toch n flinke deuk in je pensioen,zolang onderbroken.Heb je dr al aan gedacht?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hahahaha, scroll eens naar boven. Dat pensioensgat en de hypotheekaflossingen en besparingen om dat op te vangen zijn de hele bestaansreden van dit blog.

      Verwijderen
    2. Precies, daarom ben ik ooit mijn blog begonnen!
      Vanwege het pensioengat en daarbij de voor mij relatief hoge hypotheek.

      Verwijderen
  11. Eenvoudig kantoorwerk en post bezorgen zijn ook echte banen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Eens! Dat is een beetje een ongelukkige woordkeuze van Zuinigaan. Ze bedoelt 'meer passende banen voor biologen met een master'. Het is wel zo eerlijk en respectvol tegenover postbodes en kantoormedewerkers om dat ook zo te verwoorden.

      Verwijderen
    2. Maar het zou ook helpen als we niet te gevoelig op woordkeuze zijn. Ik weet zeker dat Zuinigaan niet respectloos doelt op deze functies.

      Verwijderen
    3. Het zijn wel echte banen, maar voor dochter wel allebei parttime banen.
      In de ogen van mijn dochter waren het geen "echte banen", want tijdelijk, parttime, slecht verdienend en niet waar ze eigenlijk naar op zoek was.

      Verwijderen
    4. Ik hoop dan toch dat je dochter zich realiseert dat dergelijke banen voor sommige de enige manier om te werken is. Zo ziet ze ook de andere kant van de medaille dat niet iedereen qua capaciteiten hoger opgeleid kan zijn en daardoor altijd alleen slecht betaald werk kunnen aannemen.

      Verwijderen
  12. Het is te makkelijk om te roepen dat er áltijd werk is. Dat is lang niet in elke regio zo en verhuizen als werkloze kun je wel op je buik schrijven natuurlijk.

    Ik heb diverse sollicitaties gehad in werkloze perioden waarin ik afgewezen ben bij 'onder-niveau' baantjes, want overgekwalificeerd. Daarnaast weten ze op die plekken ook wel dat het tijdelijk is (je zoekt immers iets beters) en zoeken liever een duurzame kracht.

    Ik heb inmiddels een superleuke en goede baan gevonden (wederom heel snel), maar moet voor de overige uren nog solliciteren. Ik kan tot nu toe nog niks vinden voor zo weinig uur in de tijd die ik beschikbaar heb (tussen baan 1 door). Het beste waar het UuWeeVee nu mee komt is op de markt staan. En dat wil ik niet combineren met de goede functie die ik heb.

    Mn aanvullende uitkering gaat overigens aflopen binnen enkele maanden. Dan blijft het - verwacht ik - bij baan 1.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat lopen de gemoederen toch weer hoog op... Dat er altijd voor iedereen werk zou zijn, is natuurlijk pertinent onzin.
    http://www.nu.nl/economie/3858523/zes-werklozen-vacature.html
    Ik geloof wel dat de situatie sinds 2014 wat veranderd is, maar als je 600.000 werklozen hebt voor 100.000 banen, dan kan nou eenmaal niet iedereen een baan hebben. Als je dat niet begrijpt, moet je maar terug naar de basisschool voor een lesje rekenen.
    Ik hoop van harte dat de mensen die roepen dat er altijd werk is, ook eens tot de 500.000 pechvogels mogen behoren.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind het nu net niet dat de gemoederen hoog oplopen hier. Er worden zeer zinnige argumenten aangedragen en iedereen heeft op zijn deel wel gelijk.

      Verwijderen
    2. vind het ook wel meevallen met die gemoederen... je kunt het toch gewoon oneens zijn met elkaar? Levert je nog eens andere inzichten op...
      ik zie in jouw 100.000 banen voor 600.000 werklozen toch 100.000 onnodig werklozen... dus heb ik moeite met 100.000 uitkeringen van de 600.000, die zouden m.i. aan het werk kunnen zijn. En als dan het argument van 'passend werk' om tafel gelegd wordt, kruipen mijn nekharen overeind. wat voor banen zijn die 100.000 dan? en wat voor niveau hebben die 600.000 dan dat er niemand tussenzit die die baan kan invullen?

      Verwijderen
    3. die 100.000 banen zijn bijvoorbeeld 100.000 parttime banen waar je als kostwinner helemaal niets aan hebt. Als je in je eentje je kostje bij elkaar moet scharrelen dan is passend werk een baan van minimaal 32 uur en niet 10 uurtjes post bezorgen of in een winkel staan of iets dergelijks. Dan moet je alsnog een aanvulling hebben van de overheid.

      Verwijderen
    4. Hoezo zijn meerdere parttime banen geen optie als kostwinner? Dan kun je toch nog steeds blijven zoeken naar fulltime mogelijkheden?

      Ja, mijn man is kostwinner. Hij werkte afgelopen jaar 20 uur bij zijn nieuwe baan. Nadat hij bij zijn vorige fulltime baan weg moest. In de winter heeft hij twee avonden in de week sportlessen gegeven, in het voorjaar kon dat nog maar 1 keer per week. Daarnaast werkte hij op oproepbasis in het weekend bij een ander bedrijf en heeft hij zzp nog voor zo'n 10-12 uur per week bijgewerkt. Inmiddels is de halve baan uitgebreid naar 30 uur en hoeft er niet meer bijgescharreld te worden.
      Hij had deze baan ook niet aan kunnen nemen, op zijn gat gaan zitten en ww aanvragen, gevolgd door bijstand. Wachten tot een passende vacature voorbij zou komen. Dan hadden we afgelopen jaar meer geld te besteden gehad, maar dan had man nu nog op de bank gezeten...
      Er is niets mis met een aanvulling van de overheid nodig hebben, maar beginnen met je hand ophouden en dan wachten op een fulltime baan vind ik niet hetzelfde...
      Maar goed, dat punt heb ik nu al 10 keer geprobeerd te maken... Ik vind het wel weer mooi geweest voor vandaag.

      Verwijderen
    5. Ik heb in het verleden ook wel eens 2 part-time banen gehad een in de ochtend, dan snel naar de andere en zo werd het 40 uur. Was ook leuk afwisselend.

      Het is toch ook de bedoeling dat mensen een netwerkje proberen op te zetten? Dat kan je dan heel goed bereiken door klein te beginnen en jezelf inzetten, dan worden andere kwaliteiten wel opgepikt en stroom je door.

      Verwijderen
  14. Weg met alle uitkeringen en toeslagen. Een basisinkomen voor iedereen invoeren. Dan is het aan elk individu om dat aan te vullen met wat voor werk of karweitjes dan ook, of er zonder te werken in vrijheid minimalistisch van te leven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een onzin. Een beetje voor niks een basisinkomen krijgen. En wat komt er dan nog terecht van het bedrijfsleven?

      Dat het aantal uitkeringen en toeslagen aan banden kan is zeker. Dat de regelingen simpeler kunnen ook. Maar een standaard uitkering krijgen is totale bullshit. Dat gaat er nooit komen.

      Verwijderen
    2. Ik vind het systeem van een basisinkomen ook zeer intrigerend. Mensen die tegen zijn roepen meteen dat niemand dan meer wat doet...zij zelf misschien voorop (dat vraag ik mij dan af)?
      Het is een totaal andere manier van denken, een compleet andere manier om de maatschappij in te delen (of toch in elk geval wat het economische deel betreft). Angst voor het nieuwe en het onbekende, dat is wat mij betreft pas bekrompen en een 'bullshit' argument om iets af te wijzen.

      Ik heb mezelf twee jaar onderhouden, afgezien van huurtoeslag had ik helemaal geen inkomen (bewuste keuze om geen bijstand te vragen). Ook had ik geen persoon naast mij met een inkomen, wel ouders die mij op konden vangen (en dat ook met alle liefde zouden doen, indien nodig). Zat ik in die periode stilletjes op de bank? Was ik totaal inactief en passief aan het wachten op feitelijk niets? Volgens mij niet. Ik heb wel mezelf de ruimte gegeven eisen te stellen aan toekomstig werk (dus inderdaad niet de banen zwaar onder mijn niveau) en zag dat als een luxe. Intussen was ik echter niet veel op de bank te vinden, zelfs weinig thuis. Ik nam een groot deel van de mantelzorg voor mijn intussen 96-jarige oma op mij. Ik was voor een deel mantelzorger voor mijn moeder met een longziekte om mijn vader te ontlasten. En daarnaast werkte ik in de huishoudelijke dienst van een Ronald McDonald huis. Allemaal dingen die uiteindelijk met een betaalde baan niet zo makkelijk te combineren zijn. Het voelt dus als of het één of het ander.

      Met een basisinkomen zou ik duidelijk andere keuzes maken waartoe ik nu niet in de gelegenheid ben... Wie weet blijken er toch veel meer mensen te zijn zoals ik?

      Groetjes Lily

      Verwijderen
    3. Het bedrijfsleven krijgt dan alle supergemotiveerde werknemers die nu niet aan de bak komen. Als echt alle toeslagen/uitkeringen e.d. verdwijnen (huurtoeslagen ww,bijstand, pgb's, echt alles) bespaart het land denk geld en is af van fraudeurs en ander gesjoemel en zijn controles daarop niet meer nodig.

      Verwijderen
    4. "Met een basisinkomen zou ik duidelijk andere keuzes maken waartoe ik nu niet in de gelegenheid ben... Wie weet blijken er toch veel meer mensen te zijn zoals ik?"

      Oh tuurlijk, als 'het land' mijn salaris gaat betalen, dan zijn er ook zeker dingen die zou willen doen bij die gelegenheid. Wie wil dat nou niet. Het komt neer op een onvoorwaardelijke uitkering. Iedereen die nu zo hard schopt tegen bijstand en ww zou dan wel die onvoorwaardelijke uitkering willen? Bijzonder.

      Maar als 'het land' alle inwoners een onvoorwaardelijke uitkering moet betalen, dan kan ie nooit kostendekkend zijn in alle regio's. Dus moeten grote groepen mensen alsnog werken. Krijg je alsnog banentekort?

      Het is simpel en het geldt wereldwijd: de meeste keuzes in het leven kosten geld en geld krijg je door te werken.

      Punt van deze tekst van Zuinigaan is vooral dat het flink ontmoedigt om te eindeloos te solliciteren en nooit wat te vinden. En dat is absoluut waar.


      @Lily: ik ben overigens benieuwd waar je dan van hebt geleefd als je geen inkomsten/uitkering had, enkel huurtoeslag. Want voor zover ik weet heb je dan toch nog vaste lasten en boodschappen te doen? Spaargeld?

      Verwijderen
    5. Lily, mijn angst is niet voor het nieuwe of het onbekende, maar eerder dat er inderdaad nog heel veel mensen zoals jij zullen blijken te zijn bij het invoeren van een basisinkomen...

      Verwijderen
  15. Hoewel ik het natuurlijk erg sneu vind voor de mensen in de bijstand dat het ze aan zelfvertrouwen of welke capaciteiten en gunstige omstandigheden dan ook ontbreekt om een baan te kunnen krijgen, ben ik erg dankbaar dat zij 'op de bank zitten'. Daardoor is het mij tot nu toe altijd weer gelukt om van tijdelijk baantje naar tijdelijk baantje te hoppen. Ik moet er niet aan denken dat daadwerkelijk iedereen keihard zou vechten om die paar vacatures, dan zou ik er echt niet meer tussen komen ben ik bang...

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Bij het bedrijf waar ik werkte, werd ik boventallig verklaard. Ik heb me echt suf gesolliciteerd en het is me nooit gelukt een baan te krijgen. Terwijl ik echt wel "onder mijn niveau" solliciteerde. Ik kreeg of een afwijzing of vaak ook geen reactie. En misschien zijn er dan wel banen genoeg, maar je bent als sollicitant nog altijd afhankelijk van de gunfactor. Nu 4 jaar verder, ik ben nu 63, zou het me nu nog lukken? Wat denken jullie?

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wanner ik de reacties van Lis lees rijzen mijn haren te berge.....wat een arrogantie om te zeggen dat als je wilt werken je dat ook kunt! Beste Lis, heb jij de laatste jaren wel eens gesolliciteerd???? Of heb je dat je man laten doen.... Jouw oordeel over mensen 'die maar op de bank zitten' is wel heel erg kort door de bocht! Wat weet je in feite van de situatie van die 'bankzitters'af???? Niets, maar dan ook helemaal niets!! Er zijn mensen die vanwege gezondheid niet fulltime kunnen werken....de werkgevers vandaag de dag kiezen voor jonge, goedkope ongekwalificeerde krachten met een half jaar-contract..... Ik kan hier wel pagina's vol schrijven over hetgeen ik mee maak in mijn praktijk....Ik zit in de advocatuur en mijn specialisme is Arbeidsrecht. Ik heb voorbeelden te over van cliënten die wel willen werken maar door het huidige beleid niet aan de bak komen. Worden afgewezen omdat er kandidaten zijn die net iets beter in het profiel passen of ze hebben te veel ervaring voor de functie!! Mevrouw Lis, u moet zich maar eens diep gaan schamen om dergelijke uitlatingen te doen!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tja, lezen is ook een vak. Je hebt het totaal niet begrepen. Maar je laat je wel heel erg kennen hier... jammer

      Verwijderen
    2. @Lis: grappig hetzelfde gevoel heb ik in ieder geval ook bij jou.

      Groetjes Lily

      Verwijderen
  18. Ik geloof graag dat in sommige opzichten het tij gekeerd is nu er organisaties en/of bedrijven zijn die (lering hebben getrokken uit het verleden) nu meer oog hebben voor de menselijke kant bij hulp aan langdurig werklozen. Te veel mensen denken dat ze er alleen voor staan. Maar als je goed kijkt, zul je wel zien dat dit niet het geval is.

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.