Een pijnlijke hand en pols

Na de operatie had ik, toen de verdoving uitgewerkt was, vrij veel pijn.
Op de dag daarna was de pijn in rust vrijwel verdwenen. Alleen als ik wat ging doen, dan was het toch wel behoorlijk pijnlijk en kon ik de hand bijna niet gebruiken.

Wat was een probleem?
Een kunststof dopje opendraaien
Een deksel van een koelkastdoosje halen
Een blikje met kattenvoer opentrekken aan het lipje
Een nieuwe tube tandpasta open maken.

Kortom, dit ging vooral om het vasthouden en het tegendruk geven.
En hoe deed ik dat dan?
Ik probeerde het ding ergens tussen arm en bovenlichaam of tussen mijn knieën te klemmen.

Maar ook de pols een beetje belasten was verre van aangenaam, ik was er duidelijk nog niet aan toe: met mijn vuist een beetje tegen een muur leunen, licht leunen op het aanrecht, dat alles deed heel zeer. Het probleem is, dat ik lichte dingen mag doen, maar ik kennelijk niet goed weet wat licht is en wat te zwaar is. Ik heb met mijn hand heus geen zware boodschappentas getild en ik heb ook niet op een fietsstuur geleund en geen kleinkind opgetild. Ik kon op mijn klompen aanvoelen dat dát niet kon.
Op de een of andere manier ben ik in zo'n geval altijd bang dat de pijn blijvend is en nooit meer weggaat. Dat zou betekenen dat ik van de regen in de drup gekomen ben, want die pijn is scherp en hevig. Ik probeer mezelf gerust te stellen: het komt vast wel goed, maar ergens ben ik toch bang voor pijn waar ik nooit meer van afkom.

Gistermiddag mocht ik de mitella weggooien en gisteravond heb ik het verband verwijderd.  Nu heb ik alleen nog een pleistertje. Ik heb foto's van de wond met de hechtingen, maar die plaats ik hier niet. ik heb er over gedacht, maar ik zie er van af. Ik denk dat niet alle lezers er tegen kunnen en het voegt feitelijk niets toe aan mijn verhaal.