Gisteren hadden 3 collega's uit mijn team een afscheidsfeestje vanwege het feit dat ze met zwangerschapsverlof gaan. Drie tegelijk! Drie lieve collega's met dikke buiken en vol verwachting over dit nieuwe kind.
Zeker dan word ik heel verdrietig en denk aan hoe ik ruim 33 jaar geleden was, ook vol verwachting en blij vanwege het nieuwe kind dat geboren zou worden. Het werd na een uiterst traumatische bevalling wel geboren, maar kon gelijk haar kistje in.
Achteraf gezien was ze, bij het begin van de bevalling, toen de vliezen braken, overleden. Ze moest toen nog geboren worden. De gynaecoloog vond dat ik met een overleden kind in mijn buik nog best door kon en wachten kon tot er weeën kwamen, dat kon nog wel een aantal dagen duren. Dat leek mij geen goed plan, het leek mij toch echt beter om dezelfde dag te bevallen, want ik wist niet of ik nog een oog dicht zou doen in de wetenschap een dood kind in mijn buik te hebben. Dat bevallen mocht en het was een uitputtingsslag om het mooie meisje van bijna 10 pond geboren te laten worden.
Ik denk niet meer dagelijks aan 33 jaar geleden, maar toch wel heel vaak. Mijn kleinkinderen en de bevallingen van mijn dochters geven mij daar de laatste 1,5 jaar ook alle aanleiding toe.
Vanavond een kaarsje om haar te gedenken.
Ik wens je heel veel rust vandaag om kunnen stil te staan bij je verdriet. Verdriet waar je misschien wel mee leert leven, maar dat nooit meer weggaat.
BeantwoordenVerwijderenIk ben even heel stil van je verhaal .Ik wens je sterkte
BeantwoordenVerwijderenElisabeth
Zo draagt iedereen wel iets mee. Een trieste geschiedenis met een blijvend litteken. Sterkte
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte gewenst. En ik snap dat je er regelmatig aan terugdenkt. Mijn moeder kreeg na mij twee kinderen die tijdens de zwangerschap waren overleden. Ze brengt het nog vaak ter sprake ook al is het al 54 en 55 jaar geleden.
BeantwoordenVerwijderenAch, wat triest! Sterkte gewenst! Na drie gezonde zoons, kreeg ik 4 miskramen op rij. Toch nog een mooie afsluiter gekregen: vandaag 25 jaar geleden (op 1e Pinksterdag) een dochter!!
BeantwoordenVerwijderenWat moeilijk, zo verdrietig dat je dit meisje hebt verloren. Veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenVeggieMo
Wat moet dat een verdriet zijn, Zuinigaan. Sterkte! Ik las enige tijd geleden over de actie van Roos Schlikker om deze kindjes te erkennen in de gemeentelijke registers. Vond ik een mooie gedachte.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte gewenst! Onvoorstelbaar verdriet, tenzij je het hebt meegemaakt, en helaas is het heel veel mensen overkomen.
BeantwoordenVerwijderenMijn ouders verloren hun 1e kindje na een bevalling van 4 dagen en nachten. Absurd zoiets, maar dat gebeurde toen "gewoon". Mijn broertje werd afgevoerd, uiteindelijk kreeg mijn vader te horen dat hij geboortekaartjes kon laten drukken, en de volgende dag werd hen verteld dat hun zoontje was overleden als gevolg van zuurstofgebrek tijdens de bevalling. Dat was begin december 1959, en elk jaar met Sinterklaas was mijn moeder ziek, dan kwam het verdriet weer boven.
Sterkte Zuinigaan. Weet gelukkig niet hoe dat voelt, dus zeggen dat ik me kan voorstellen hoe je je voelt, zou nogal gevoelloos zijn.
BeantwoordenVerwijderenSterkte.
BeantwoordenVerwijderenSterkte gewenst!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel van mij. Ik weet precies hoe je je voelt en het enige wat we kunnen doen is elk jaar een kaarsje branden en zo nu en dan denken aan. Gelukkig is het nu zo nu en dan en niet meer elke seconde van elke dag. Sterkte.
BeantwoordenVerwijderen‘n Kind verliezen is het ergste wat ‘n mens kan overkomen, sprak mijn opa toen zijn jongste zoon overleed. Ik kan me dat goed voorstellen en wens je alsnog veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenJe bent voor altijd moeder van dit kind. Net zoals ik moeder ben van 6 al zorg ik maar voor 1. Ik weet hoe het voelt en ook ik brand kaarsjes op de geboortedagen van de jongens. Opdat ze nooit vergeten worden en hun naam genoemd blijft worden, zo belangrijk.. al vergeet familie dat nog wel eens... ook op wereldlichtjesdag staan er altijd 5 kaarsjes voor mijn raam. Het verdriet komt en gaat ook na 19 jaar, is het soms weer even als de dag van gister en dat mag...
BeantwoordenVerwijderenSterkte, ik heb hier geen woorden voor en het lijkt me vreselijk! Ik wens je veel kracht toe.
BeantwoordenVerwijderen<3 digitale knuffel
BeantwoordenVerwijderen