Dat dacht ik toen ik las dat ik vanaf 4 februari dit jaar aangifte kon doen van de geboorte van levenloos geboren kinderen. Dat kan ook met terugwerkende kracht. Lees er hier meer over.
Poeh, toen ik dat las op de site van de NOS kwam dat bericht wel even keihard binnen! Ik werd er meteen heel erg verdrietig van.
Het was in 1985, dat mijn eerste kindje dood geboren werd, al lang geleden dus, maar ik denk er nog heel vaak aan. Vooral als mensen vertellen over hun fantastische bevalling. We wisten dat ons kindje dood was, onze bevalling was allesbehalve fantastisch, alleen maar héél verdrietig en loodzwaar, ook lichamelijk.
Op 30 mei werd ze geboren, vandaag zou ze 34 jaar oud zijn geworden. Mijn allereerste dochter werd na 39,5 week zwangerschap doodgeboren en het was die ochtend bij de echo (vanwege het breken van de vliezen) al duidelijk dat ze niet meer leefde. Ik had haar de dag ervoor nog voelen bewegen, maar ze leefde op dat moment niet meer.
Eigenlijk wist ik helemaal niet dat je destijds en ook tot voor kort geen aangifte kon doen van een levenloos geboren kind. Vroeger werd dit namelijk wel gedaan, ik heb nog heel veel doodgeboren broers en zussen van mijn voorouders teruggevonden (14x). Het staat allemaal in de archieven van de burgerlijke stand, hoewel, niet met naam en achternaam, misschien bedoelen ze dat, dat je nu het kind (alsnog) een naam kan geven.
Ga ik alsnog mijn kindje aangeven? Nee, voor mij voegt het nu niet meer zo veel toe en vind ik het te confronterend. Het lijkt me zwaar om dat te doen! In de jaren kort na haar geboorte had ik het zeker gedaan, maar nu niet.
donderdag 30 mei 2019
Doe ik het of doe ik het niet?
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wat moet dat moeilijk geweest zijn. Hebben jullie je dochter zelf wel een naam gegeven toen?
BeantwoordenVerwijderenJa, ze had dezelfde naam gekregen die mijn oudste dochter nu heeft. Mijn oudste dochter werd 15 maanden na het doodgeboren kindje geboren. Mijn oudste vindt en vond het maar niets dat ze dezelfde naam heeft (heel traditioneel: vernoemd naar mijn moeder)
VerwijderenDit soort gevoelens zijn heel persoonlijk. Ik bv ben genoemd naar een overleden zusje, ze verdronk toen ze 2 jaar was. Tegelijk vernoemd naar mijn grootmoeder. Ik heb er nooit problemen mee gehad, ik draag de naam met trots. Geartsje
VerwijderenIk begrijp je oudste dochter wel.
VerwijderenMisschien een te persoonlijke vraag maar het is een serieuze vraag : noem je je eerstgeborene ook bij dezelfde naam als je als tweede geboren dochter?
Ik kan me voorstellen dat het voor jou niets toevoegt maar iedereen is (gelukkig) anders!
BeantwoordenVerwijderenMijn zus (nu 74) kreeg op 18-jarige leeftijd een levenloos dochtertje. Ze is erg blij dat het meisje nu in de burgerlijke stand is opgenomen met de naam die zij haar gegeven had.
Wat fijn voor je zus!
VerwijderenHeel veel sterkte! Kan me niet voorstellen hoe moeilijk dat geweest is en nog is, dat het een gemis blijft is wel logisch. Het blijft een kindje wat in je gegroeid is maar om een of andere reden niet mee mocht doen. De gedachte aan haar zal altijd levend blijven. Nogmaals heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenEen levenloos kindje heeft recht op erkenning. Ook na vele jaren. Begrijp wel dat u het te confronterend vind om dit traject in te gaan. Veel liefs, Yvonne
BeantwoordenVerwijderenIk vind recht op erkenning veel te sterk aangezet! Aaf, je doet het kind absoluut niets te kort als je geen aangifte doet van haar geboorte.
VerwijderenLieve groet en sterkte!
Marianne
Inderdaad, het is geen verplichting, maar een mogelijkheid voor mensen die dat prettig vinden.
VerwijderenJant
Erkenning voor een levenloos geboren kindje is er bij de naasten.Zij vergeten deze gebeurtenis nooit. Voor mij heeft het aangeven bij de burgelijke stand geen betekenis.
VerwijderenDat heeft niets met al of niet confronterend te maken.Het is een ambtelijke handeling die voor mij gevoelsmatig niets toevoegd.
Bij genealogie-onderzoek heb ik heel veel doodgeboren kindjes gevonden van mijn voorouders. En steeds weer kreeg het kindje dat daarna werd geboren, de naam van het eerder overleden kindje. Ik vond dat onbegrijpelijk, elk kind is uniek, hoe kun je dezelfde naam geven aan een volgend kindje? Maar mijn ouders deden precies hetzelfde, hun oudste zoontje leefde 1 dag, hun tweede zoontje werd anderhalf jaar later geboren en kreeg dezelfde namen. Mijn broer vond dat niets, had dan op z'n minst de 2 namen in omgedraaide volgorde gebruikt, zei hij altijd. Ook omdat vooral mijn moeder, heel veel over dat eerste kindje sprak, en ze had het dan had over "de eerste". Want hij had wel een naam, maar zijn broertje droeg diezelfde naam. Mijn eerste broertje is overigens wel ingeschreven, omdat hij een dag heeft geleefd. De rouw van vooral mijn moeder heeft onze jeugd erg beinvloed. Mijn hele jeugd is mij verteld dat ik maar om 1 reden op de wereld was gezet: als mijn broer iets zou overkomen, hadden ze er tenminste nog eentje achter de hand. Ik was dus letterlijk de reserve-speler, die op de bank moest blijven zitten, tot het moment dat een andere speler het veld moest verlaten. Voor mij onbegrijpelijk dat je je kinderen nummert!
BeantwoordenVerwijderenMooi dat je dit deelt met ons. Ze blijft voor altijd in je hart.
BeantwoordenVerwijderenZe blijft, voor altijd, je eerste dochter. Hoe ze ook geregistreerd is.
BeantwoordenVerwijderenHet nieuws kwam ook bij mij met een klap binnen. Ik heb het eerst laten rusten en op me in laten werken. Uiteindelijk vond ik het een fijn idee. Niet verdrietig. Wel wat zwaar. Maar vooral fijn.
We hebben nu een uittreksel uit de BRP waar alle drie de dochters samen op staan. Eerst hadden we alleen akte van doodgeboren kind van onze middelste. Dat vond ik 6 jaar geleden zo'n vreemd papier. Wel fijn dat we iets hadden met haar naam, maar wel vreemd.
In de BRP staat ze nu als dochter van ons geregistreerd. De familieband van haar met onze andere twee dochters is er op papier nu wel. Als je nu via mijn.overheid.nl kijkt staat ze tussen de andere kinderen. Ik vind het fijn dat ze op 'papier´ op dezelfde manier bestaat als de andere dochters. Nu hebben ze een zus die is overleden. Eerst hadden ze een dood zusje.
Ik begrijp ook als dit voor iemand je helemaal niets betekend.
Wat fijn dat je over haar schrijft. Daardoor bestaat ze.
Ellen
Mooi Ellen!
VerwijderenWat een groot verdriet Aaf!
VerwijderenLogisch dat het bericht keihard binnenkwam.
Je moet doen wat voor jou goed voelt en dat is niet voor iedereen hetzelfde.
Ik snap je gevoelens helemaal Zuinigaan. Ik heb 4 kinderen gekregen en allen zijn doodgeboren. De glans is wel van het leven af. Dit samen met de armoede waarin ik leef, maakt dat ik me dikwijls afvraag waarvoor ik het nog doe.
BeantwoordenVerwijderenHelemaal begrijpen doe ik het niet. Bij ons staat ons levenloos geboren dochtertje gewoon in het trouwboekje. Mijn man heeft aangifte van geboorte gedaan én van overlijden. Wat voegt deze 'wet'precies toe want dat blijft me nog steeds duister.
BeantwoordenVerwijderen