Afgelopen zondag was ik uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje. Een vriendin was jarig, ze werd zestig en vierde dat in de tuin van haar huis. Omdat ze in een hoekhuis met garage woont, heeft ze een brede en diepe tuin. Ruimte genoeg voor véél mensen! Er waren zitjes gemaakt en alle zitplekken hadden een partytent of iets anders tegen mogelijke regen.
Het begon om vier uur 's middags. Er waren veel oude bekenden, een deel ken ik al wel 30 jaar of langer en daar wil je mee bijpraten. Achteraf gezien zat ik niet echt op een gunstige plek voor mijn niet zo heel goede gehoor. Ik zat namelijk dicht bij de keuken, waar het raam open was en waar alle hapjes, soep en drankjes stonden. Dat betekende veel geroezemoes, zowel vóór mij als achter mij.
Het kostte ondanks hoortoestellen veel energie om de mensen waarmee ik in gesprek was te verstaan, want overal waren geluiden. Ik zette mijn hoortoestellen nog wat piepjes luider, maar doordat de toestellen niet goed filteren en ik ook de wind in de omringende bomen en de wind in het plastic van de partytenten en ook de stemmen van andere groepjes mensen hoor, viel het allemaal niet mee! Na een intensief gesprek met een kennis over haar problemen met iemand, waarvan ik ook de andere kant van het verhaal kende, was ik bekaf! Ze sprak vrij zachtjes en ik verstond maar ongeveer 60% en daar moet ik dan een interpretatie aan geven. Om steeds te zeggen: "wat zeg je?", vind ik ook vervelend, ik doe het wel, als ik het gevoel heb dat ik iets belangrijks mis, maar voor de rest vul ik in. Maar goed, zonder hoortoestellen waren gesprekken in deze situatie helemaal niet te volgen, dus leve mijn hoortoestellen! Maar eigenlijk werken ze het best in een wat rustiger omgeving
Meestal was ik bij borrels en andere festiviteiten op mijn werk na een half uur vertrokken, vanwege dat gehoor van mij, maar deze keer ben ik voor mijn doen heel lang gebleven. Het was al bijna 9 uur in de avond, voordat ik eindelijk weer op mijn fiets stapte!
Ik was heel blij dat ik al een blogje voor maandag, over spaarrentes, klaar had staan, dus ik kon, na nog even naar Zomergasten gekeken te hebben, direct mijn bed in rollen.
De rest van deze aflevering kijk ik later wel, misschien vanavond. Wat ik gezien heb, vond ik heel interessant!
dinsdag 20 augustus 2019
Een vermoeiend feestje
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ja en je kon niet af en toe even naar buiten voor rust bij zo'n tuinfeest
BeantwoordenVerwijderenHet blijft een hulpmiddel, net als een bril, maar fijn dat ze er zijn. Anders ben je toch ech gehandicapt.
BeantwoordenVerwijderenJe bent inderdaad lang gebleven! Ik kan me voorstellen dat het enorm vermoeiend is als je voortdurend op je tenen moet staan als het ware om de mensen om je heen letterlijk en figuurlijk goed te horen.
BeantwoordenVerwijderenMijn dochter gaat al vanaf haar 12E met tegenzin naar grote partijen e.d. Ze is meestal na 2 uurtjes zo moe dat ze amper meer reageren kan.
BeantwoordenVerwijderenEen dagje geen blog was natuurlijk ook niet zo erg geweest.
BeantwoordenVerwijderenHet was dus wel een leuk feestje, de moeite waard om langer te blijven. Heb je tips voor ons met goede oren hoe we rekening met je kunnen houden? Misschien is dat een onderwerp voor een ander blogtekstje?
BeantwoordenVerwijderenIk kan me voorstellen dat je dan wat overprikkeld bent! Toch lief dat je bent gegaan omdat het voor diegene die het feest geeft ook zo leuk is als je komt.
BeantwoordenVerwijderenEn hoortoestellen zijn inderdaad wel echt een uitkomst
Van sommige mensen kun je ook heel moe worden.Ik vind een feestje nooit de plek om over je problemen te praten. Heb het ook weleens meegemaakt.Iemand eist je aandacht langdurig op door intensief over een probleem te praten en ik kon het gesprek niet met goed fatsoen afbreken pfffff.
BeantwoordenVerwijderenVan sommige mensen weet je na 15 min. al hun hele levensloop incl. alle ziektes. Zonder te vragen. Ze laten alles gewoon lopen !
BeantwoordenVerwijderenZoals "op het leven" al schreef, kun je tips geven aan mensen die geen gehoorproblemen hebben, en hier mogelijk niet bij stilstaan? Zelf vraag ik me af waarom je dat plekje koos, het lijkt me dat je er bewust op zou letten waar er zo min mogelijk bijgeluiden zijn, dus zo ver mogelijk van het huis vandaan (tenzij er een speeltuintje achter de tuin ligt of zoiets natuurlijk). Was er een reden om niet gewoon op een andere plek te gaan zitten? En dus vooral: hoe kunnen anderen rekening hiermee houden?
BeantwoordenVerwijderenOp de plek waar ik zat, waren de meest comfortabele stoelen, met lekkere kussentjes, voor mij ook heel belangrijk!
VerwijderenIk zal eens een blogje schrijven met tips over wat je kunt doen.
Mijn dochter heeft geen hoortoestellen maar kan de geluiden niet filteren. Zij heeft hier altijd last van en wordt daar ook bekaf van. Van haar weet ik dat ze regelmatig dan even er uit loopt of ergens gaat zitten waar er minder geluid is. Bij vrienden kan ze meestal even bijkomen op een kamertje achteraf dat is erg prettig voor haar. Die houden altijd rekening ermee.
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook wel wat heen en weer gelopen, om soep te halen, ook voor anderen, om drinken te halen, om even te plassen. De WC was nog de rustigste plek in het huis, maar aangezien er maar 1 toilet is in dat huis, zou het asociaal zijn om daar lang te blijven!
VerwijderenWaarom heb jij je zo laten “ leegzuigen “ door die persoon? Was het beleefdheid?
BeantwoordenVerwijderenGeef niet teveel, maar bewaak je eigen grenzen. Gewoon te lief ben je.
Tina
Het was niet zozeer dat gesprek, maar meer de lengte van het feestje dat mij moe maakte.
VerwijderenIk ben mijn hele leven al slechthorend (erger dan jij nu) en had allerlei mechanismen ontwikkeld. Beetje op de achtergrond blijven en gewoon kijken wat er allemaal speelde. Bijtijds weggaan (of helemaal niet gaan). Met mijn rug naar het licht zodat ik kon zien wat de ander zei. Hoorapparaten uitschakelen - lekker rustig! - en weer aanzetten als iemand wat tegen me zei.
BeantwoordenVerwijderenToen ik helemaal niets meer hoorde werd ik geopereerd en nu is het veel beter te hanteren, maar alle oude trucs heb ik nog steeds tot mijn beschikking.