donderdag 12 november 2020

Sinterklaas houdt minder van mij dan van de andere kinderen

Dat dacht mijn dochter als kind. Hoe kwam dat?
De school stond zo'n beetje op de grens van verschillende wijken. Een grote achterstandswijk met alleen goedkope huurwoningen en twee veel betere wijken, met dure koopwoningen.
Wij woonden in een achterstandswijk.
Een deel van haar klasgenoten kreeg duurdere cadeaus en ook meer cadeaus dan zij. Die klasgenoten woonden met hun ouders in een andere, rijkere wijk, met koopwoningen.

Wij hadden een bijstandsuitkering en konden ons geen uitbundige Sinterklaas uitgaven veroorloven. Mijn dochters kregen leuke cadeaus, maar die kocht ik in aanbiedingen of ik kocht een goedkopere variant. Ook kocht ik praktische cadeaus, zoals een mooie nieuwe schooltas met een Disney afbeelding.
Natuurlijk waren er in de klas meer kinderen die weinig cadeaus kregen of veel goedkopere. Mijn dochter was zeker niet de enige uit een gezin met een laag inkomen. Die kinderen hielden waarschijnlijk angstvallig hun mond als ze na Sinterklaas weer op school kwamen en vielen daardoor helemaal niet op.

Kort geleden vertelde mijn dochter mij, dat ze destijds dacht dat Sinterklaas haar minder lief vond dan de meiden in de klas die wél die mooie Babyborn pop kregen, of die allernieuwste fantastische Barbiepop. Achteraf gezien had ze liever gehad dat ze geweten had dat niet Sinterklaas die cadeaus gaf, maar dat haar ouders die kochten. Dat was voor haar veel logischer geweest. Dan had ze niet gedacht dat Sinterklaas minder van haar hield en meer van die andere meiden. Dan was het voor haar verklaarbaar geweest: wij hebben weinig geld en daarom krijgen wij andere cadeaus dan andere meiden in mijn klas!

31 opmerkingen:

  1. Mijn moeder vertelde een soort gelijk verhaal van vroeger. Ze snapte het niet. Alle rijke kinderen kregen ook nog eens grote cadeau's. Die hadden toch niets nodig, die hadden alles al. Zij waren zo arm dat zij met haar zusje samen maar een pop had... En sint gaf hen alleen maar wat suikergoed... Ze vond sinterklaas een oneerlijke man.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn dat je moeder het bij Sinterklaas als oneerlijke man kon houden en het niet op zichzelf betrok!

      Verwijderen
  2. Ach.... wat sneu. Wij hebben (vanwege de enorme stress bij onze zoon) al heel vroeg verteld dat Sinterklaas een verhaal is en dat wij de kadootjes geven. Dochter wist dit daardoor ook al heel jong (4 jaar).

    En weet je: het maakt niet uit voor het verhaal en het plezier. De kinderen grappen hier dat ik Sinterklaas ben 😁

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb onze kinderen altijd verteld dat we Sinterklaas spelen. Spannend en leuk genoeg. Voor mij is het een belangrijk punt geweest nooit te liegen tegen mijn kinderen. Bieke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind het altijd een beetje zuur als mensen Sinterklaas 'liegen' noemen. Liegen doe je om iets vervelends te verbergen. Sinterklaas is bedoeld als leuk feest voor kinderen.

      Ik heb dat zo gelukkig ook niet ervaren als kind toen ik het verhaal te horen kreeg en ook mijn kinderen hebben dat ook niet zo opgevat.

      Verwijderen
    2. Helemaal eens Suzanne.

      Verwijderen
    3. Ik ben het dan weer helemaal eens met Bieke. Ikzelf beschouwde het als een behoorlijk groot verraad dat mijn ouders mij jarenlang van alles op de mouw gespeld hebben. Dat ga ik bij mijn kinderen niet doen.

      Verwijderen
    4. Ik denk dat dit heel persoonlijk is, toen mijn ouders het mij vertelden was ik heel gechoqueerd, mijn ouders hadden tegen mij gelogen!! Ik had eenzelfde reactie van mijn dochter verwacht, maar die zat daar helemaal niet mee. Die had wel heel bewust de dure cadeau's aan de Sint gevraagd, die had immers heel veel centjes, en voor haar verjaardag in februari hield ze dan een verlanglijstje over met goedkopere cadeautjes. Ze was helemaal in choq dat WIJ die dure Sint-cadeau's hadden betaald, haha.

      Verwijderen
    5. Suzanne, liegen is iets vertellen/beweren waarvan je zelf weet dat het niet waar is..
      Mijn kinderen moesten er altijd van op aan kunnen dat wat ik zei waar was.. Ik kan niets met mensen die leugentjes om bestwil vertellen.

      Heel zwart wit ja.. maar ook heel duidelijk. Bieke

      Verwijderen
    6. Kleine kinderen hebben het vermogen om magisch te denken. Ze hebben behoefte aan verhalen om dit te ondersteunen. Daardoor ontwikkelt hun fantasie en creativiteit. Je ziet ook dat kinderen wie de waarheid wordt verteld, blijven geloven in Sinterklaas. Ik zag dat bij islamitische kinderen op school. Hun ouders vertelden de waarheid en deze kinderen bleven toch hun schoen zetten. Het is wel jammer dat het zo'n commercieel feest is geworden. Dat geeft die akelige verschillen.

      Verwijderen
  4. Ik heb mijn kinderen al als peuter vertelt over Sinterklaas, de heilige die mensen helpt. Dat het een volksfeest is waar we mensen verrassen en cadeau geven. Dan kozen we iemand uit en maakten pepernoten en borstplaat,een tekening en gedicht en ik kocht een cadeautje.Dat hingen we aan de deur en dan renden we weg.
    Ze waren apetrots dat zij als kleine kinderen ingewijd waren in het grote geheim van de grote mensen en hebben nooit iets verklapt aan leeftijdgenoten. Natuurlijk kregen ze zelf ook een cadeautje, anders viel het zo op in de klas.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wij hebben onze kinderen nooit verteld dat Sinterklaas bestond. We vertelden het verhaal van Sint Nicolaas van vroeger en dat we dit nog steeds vierden. We vertelden erbij dat het ons geheim was.
    Vanaf de binnenkomst van Sinterklaas in Nederland geloofden ze net zo als alle andere kinderen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik had vroeger een vriendinnetje wiens ouders haar hetzelfde verteld hadden, jammer genoeg kon ze het toch niet geheim houden en vertelde het mij.

      wij hadden het thuis ook niet breed destijds, ik kreeg bijvoorbeeld nooit de dingen die "in" waren zoals bijvoorbeeld een speciale jojo of een dure barbie etc., maar stiften of een boek of kleertjes voor mijn Sindy oid.
      Mijn ouders vertelden (toen ik dus nog wel geloofde) mij en zusjes/broertjes dat sinterklaas voor elk kind evenveel uitgaf, maar dat de ouders en deel meebetaalden, daarom hadden sommige kinderen ( veel) meer of duurdere cadeaus.
      Vond ik destijds helemaal niet erg kan ik me herinneren, bij mijn kinderen heb ik het net zo gedaan.

      Cath

      Verwijderen
  6. Ik herinner mijn aan vroeger dat ik gehaakte en genaaide kleertjes voor mijn pop kreeg. Mijn vader vertelde dat de vrouw van Sinterklaas die speciaal voor mij gemaakt had. Ik was apetrots! Ik geloof dat de nadruk destijds (jaren 60-70) ook niet op de cadeaus lag. Ik weet dat we ook vaak een pyjama, duster, schaatsen of regenlaarzen kregen.
    Later op de scholen van onze kinderen was er geen groot verschil in de cadeaus.
    Als ik nu kleine kinderen zou hebben, zou ik denk ik wel eerder vertellen hoe het werkelijk zit, ook vanwege de toestanden er omheen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ah, dat is sneu om achteraf te horen, ook al deed je nog zo je best destijds.

    Ik vond het altijd wel gek dat ik (bijvoorbeeld) een kleurboekje in m'n schoen kreeg en mijn vriendin een gameboy. Maar wij zijn als kind in mijn beleving altijd erg verwend in die periode.

    Met een puber en een peuter zitten we nu even tussen twee 'gelovigen' in. Desondanks maak ik het met snoepgoed en kleine cadeautjes graag gezellig in deze periode.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat sneu. Lijkt mij ook wel moeilijk als ouder hoe je er soms mee om moet gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dan zal je dochter het met haar kinderen anders aanpakken. Want die oneerlijke verdeling is er nog steeds, zeker met die superdikke cadeauboeken en lego-setjes van in de honderd euro of dure computerspelletjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. En zo kan niet alleen Zwarte piet maar ook Sinterklaas voor een gekwetst kinderhart zorgen....En als kind kun je dat gevoel nog niet goed onder woorden brengen ,je beseft pas later wat het met je gedaan heeft.

    Komt bij mij ook de herinnering weer boven dat we met mijn broer en zijn 2 kinderen en wij met onze 2 kinderen altijd het Sinterklaasfeest bij mijn ouders vierden. We spraken een bedrag af wat we per kind zouden geven maar zij deden daar toch ook altijd de (over de top) cadeaus van de ander opa en oma bij en zo werd het verschil telkens enorm! Mijn broer en zijn vrouw zaten daar altijd bij te glunderen had ik het idee. Onze kinderen hebben nooit iets laten blijken dat ze teleurgesteld waren, ik zal ze er eens naar vragen , maar met mij deed het wel wat! Mijn moeder en ik zeiden er wel wat van maar zij veranderden er niks aan. Zij hadden niet meer gegeven , het kwam niet van hun was hun commentaar. Was ik jaloers soms? . Wij konden best héle grote cadeaus betalen en daarom hield ik mij het jaar erop niet meer aan het afgesproken bedrag en ging daar vér boven. Het gevolg was dat hun kinderen huilden dat ze minder kregen en we hebben het Sinterklaasfeest niet meer samen gevierd. Jammer dat het zo moest.....

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Tobias heeft daar 1 keer naar gevraagd en toen heb ik hem vertelt dat sommige ouders stiekem ook zelf dingen in de zak erbij leggen, dit was voor hem destijds voldoende uitleg.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dit is een goede. Ik ga het onthouden, mocht mijn dochter dat vragen

      Verwijderen
  12. Ik had op mijn 4e door dat Sinterklaas een verklede man was. Ook bij onze Sinterklaasviering geen grote cadeau's vanwege een klein inkomen, maar ik heb daar nooit nare gevoelens over gehad. Was altijd erg gezellig met surprises en gedichten toe wij kinderen wat groter werden. Zelf heb ik het ook zo gedaan. Dit is al heel wat jaartjes geleden. Het lijkt wel of het allemaal steeds groter, mooier en duurder moet, terwijl dat het eigenlijke Sinterklaasfeest een beetje naar de achtergrond duwt.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Toon Hermans heeft daar een zeer leuke conference over.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik kom zelf uit een gezin waar niet veel geld was, maar heb me nooit achtergesteld gevoeld. Mijn moeder maakte er een sport van om het te doen lijken of je een grote berg kadootjes kreeg. Als ik bijvoorbeeld een naaimachientje kreeg (was eerst van een ouder nichtje geweest) dan werden er ook lapjes stof bijgegeven, apart ingepakt. Kreeg ik een pop (van hetzelfde nichtje) dan werden de kleertjes ook per stuk ingepakt. Zo leek het net of je een enorme stapel kadootjes kreeg. Bij mijn dochter deed ik hetzelfde toen ze klein was. Ik had dan wel geen familie waar ik dingen van kreeg, maar kocht alles op rommelmarkten en bij de kringloop gedurende het jaar en pakte dat ook allemaal in kleine pakjes in. HEb mijn dochter nog nooit horen zeggen dat ze zich achtergesteld voelde. Zowel ik als mijn dochter vonden het sinterklaas feest met alle voorafgaande spanningen en het gezellig samen zijn datgene wat sinterklaas zo bijzonder maakte , die herinneringen zijn wat ons bijgebleven is , niet wat we wel of niet kregen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nu lijkt het net alsof je me beoordeelt als een hebberig kind, alsof dit verhaal gaat over wat ik wel of niet kreeg. Terwijl het voor mij gaat over mijn eigenwaarde. De leugen van Sinterklaas heeft helaas flink bijgedragen aan mijn minderwaardigheidscomplex.
      Op school hoorde ik wat de andere meisjes in de klas allemaal kregen. Thuis en op school hoorde ik dingen in de trant van 'wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe'. 'Als je stout bent, weet Sinterklaas het en krijg je geen cadeautjes.'
      Het ging er niet om wat ik wel of niet kreeg, ik was altijd heel blij met en dankbaar voor het nieuwe speelgoed, het ging om de implicaties die ik er zelf aan verbond.
      Er bestond een Sinterklaas, die goed gedrag prees in de vorm van cadeautjes. Ik kreeg veel minder dan de andere kinderen (in ieder geval dan de kinderen die er trots over vertelden op school, de arme kinderen hoorde je vast niet, dus ik merkte ook niet dat er kinderen waren die misschien nog wel minder kregen). Dat betekende dus dat ik niet goed genoeg was. Minder waard dan de andere kinderen. Ik heb mijn ouders nooit gevraagd waarom ik minder kreeg dan de andere kinderen, ik trok zelf mijn conclusies en die hield ik voor mezelf. Ik dacht dat ik stom was en niks waard was (wat ik ook op andere plekken meekreeg). En ik dacht waarschijnlijk veel meer na dan goed voor me was. Met de informatie die ik had over het bestaan en de werkwijze van Sinterklaas, was de enige logische conclusie dat ik niet goed genoeg was. Ik was nog maar een klein meisje en ik gebruikte mijn kleinemeisjeslogica.
      Het is die conclusie die het hele gebeuren zo naar maakte, niet dat ik wat minder kreeg, dat gaf niks.
      Fijn voor jullie dat jullie die conclusie er niet aan verbonden hebben en wel goed hebben kunnen genieten van minder. Ik had ook graag gefocust op de spanning en het gezellig samenzijn en dat had gekund als ik niet de leugen 'Sinterklaas bestaat en beloont goed gedrag' had geloofd.

      - Oudste dochter

      Verwijderen
    2. Wat mij verbaast, is dat je moeder daar nu pas achter komt, en dat toen (en al die jaren daarna) nooit heeft doorgehad. Maar dat ligt dan misschien weer aan mijn ervaring, mijn moeder heeft nooit geweten wat er in mij omging, over welk onderwerp dan ook, dat interesseerde haar gewoon niet. Mijn dochter (25) had het er laatst over dat ik altijd zo goed doorhad wat er in haar omging, ook als zij dacht haar gevoelens "geheim" te houden, en dat ze daar zoveel steun aan heeft gehad.

      Verwijderen
    3. Daarom schrijf ik er ook over. Je hebt kinderen, zoals mijn oudste, die niets zeggen, want daar blijkbaar op dat moment geen woorden voor hebben, maar ondertussen allerlei onjuiste en voor haar feitelijk schadelijke conclusies trekken. Ik vind het achteraf heel jammer voor haar, het was beter geweest om haar al heel vroeg te vertellen dat sinterklaas een soort spel was en dat dit ons geheim was. De bedoeling van het kinderfeest was leuk, maar het pakt letterlijk en figuurlijk niet voor alle kinderen goed uit.

      Verwijderen
    4. Bovenstaande was in reactie op mijn oudste dochter, niet op Anja's reactie.
      Anja, het interesseerde mij zeker wat er in mijn kinderen omging, het verhaal over sinterklaas is in die zin niet illustratief voor onze verhouding, die ervaar ik als heel close.

      Verwijderen
    5. Ik denk dat het onjuiste en schadelijke conclusies trekken zonder daar over te praten heel veel voorkomt, bij alle leeftijden.Misverstand en allerlei narigheid is daar het gevolg van. Ontzettend jammer.

      Verwijderen
    6. Ik neem mijn moeder hier niks kwalijk in. Ik liet gewoon niks merken. Ik vond het ook gewoon logisch dat Sinterklaas me minder gaf, het kwam overeen met het beeld dat ik al van mezelf had en zette dat beeld nog eens extra stevig aan.
      Naast dit gevoel van minder waard zijn heb ik Sinterklaas ook zeker als heel spannend en leuk en fijn en gezellig ervaren. Vooral vanaf het moment dat ik wist dat Sinterklaas niet bestond. Ik vind het fijn en mooi hoe mijn moeder altijd haar best heeft gedaan een fijne Sinterklaas voor ons te regelen.

      - Oudste dochter

      Verwijderen
  15. Moet heel eerlijk zeggen dat ik als kind niet echt een verschil gemerkt hebt in cadeaus, mijn ouders hadden het niet breed maar we woonde in een echte arbeiderswijk en niemand had het breed.. daar was het echt samen zullen we delen (jaren 60/70)

    Wij zelf hadden het ook niet breed, in de zin van we konden wel alles betalen maar geen gekke dingen en dus kocht ik de december cadeautjes over het hele jaar heen voor de kinderen uit aanbiedingen, rommelmarkten etc mijn oma haakte zich een slag in de rondte om de achterkleinkinderen te voorzien van verschillende barbie kleertjes etc.. heb ze er nooit over gehoord maar zal binnenkort eens vragen, hoe dat er door kinderogen uitzag.

    Erg verdrietig als een kind het niet kan plaatsen waarom de ene wel en de andere niet..

    BeantwoordenVerwijderen
  16. wij geven onze kinderen een aantal leuke kadootjes en maken er een gezellige avond van. Al van jongs af aan gezegd dat Sinterklaas een verkleed iemand is en niet bestaat maar dat het gewoon een leuk feestje tussendoor is. Heel duidelijk voor hen. En geen gedoe met wanneer vertellen we het.

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.